Job 22

DOUAI-RHEIMS	GREEK BIBLE
1 Then Eliphaz the Themanite answered, and said:	1 Και απεκριθη Ελιφας ο Θαιμανιτης και ειπε?
2 Can man be compared with God, even though he were of perfect knowledge?	2 Δυναται ανθρωπος να ωφεληση τον Θεον, διοτι φρονιμος ων δυναται να ωφελη εαυτον;
3 What doth it profit God if thou be just? or what dost thou give him if thy way be unspotted?	3 Ειναι ευχαριστησις εις τον Παντοδυναμον, εαν ησαι δικαιος; η κερδος, εαν καθιστας αμεμπτους τας οδους σου;
4 Shall he reprove thee for fear, and come with thee into judgment:	4 Μηπως φοβουμενος σε θελει σε ελεγξει και θελει ελθει εις κρισιν μετα σου;
5 And not for thy manifold wickedness, and thy infinite iniquities?	5 Η κακια σου δεν ειναι μεγαλη; και αι ανομιαι σου απειροι;
6 For thou hast taken away the pledge of thy brethren without cause, and stripped the naked of their clothing.	6 Διοτι ελαβες ενεχυρον παρα του αδελφου σου αναιτιως και εστερησας τους γυμνους απο του ενδυματος αυτων.
7 Thou hast not given water to the weary, thou hast withdrawn bread from the hungry.	7 Δεν εποτισας υδωρ τον διψωντα, και ηρνηθης αρτον εις τον πεινωντα.
8 In the strength of thy arm thou didst possess the land, and being the most mighty thou holdest it.	8 Ο δε ισχυρος ανθρωπος απελαμβανε την γην? και ο περιβλεπτος κατωκει εν αυτη.
9 Thou hast sent widows away empty, and the arms of the fatherless thou hast broken in pieces.	9 Χηρας απεβαλες αβοηθητους, και οι βραχιονες των ορφανων συνετριβησαν υπο σου.
10 Therefore art thou surrounded with snares, and sudden fear troubleth thee.	10 Δια τουτο παγιδες σε περιεκυκλωσαν, και φοβος αιφνιδιος σε ταραττει?
11 And didst thou think that thou shouldst not see darkness, and that thou shouldst not be covered with the violence of overflowing waters?	11 και σκοτος, ωστε δεν βλεπεις? και πλημμυρα υδατων σε σκεπαζει.
12 Dost not thou think that God is higher than heaven, and is elevated above the height of the stars?	12 Δεν ειναι ο Θεος εν τοις υψηλοις του ουρανου; και θεωρησον το υψος των αστρων, ποσον υψηλα ειναι
13 And thou sayst: What doth God know? and he judgeth as it were through a mist.	13 Και συ λεγεις, Τι γνωριζει ο Θεος; δυναται να κρινη δια του γνοφου;
14 The clouds are his covert, and he doth not consider our things, and he walketh about the poles of heaven.	14 Νεφη αποκρυπτουσιν αυτον, και δεν βλεπει, και τον γυρον του ουρανου διαπορευεται.
15 Dost thou desire to keep the path of ages, which wicked men have trodden?	15 Μηπως θελεις φυλαξει την παντοτεινην οδον, την οποιαν επατησαν οι ανομοι;
16 Who were taken away before their time, and a flood hath overthrown their foundation.	16 Οιτινες αφηρπασθησαν αωρως, και το θεμελιον αυτων κατεποντισε χειμαρρος?
17 Who said to God: Depart from us: and looked upon the Almighty as if he could do nothing:	17 οιτινες ειπον προς τον Θεον, αποστηθι αφ' ημων? και τι θελει καμει ο Παντοδυναμος εις αυτους;
18 Whereas he had filled their houses with good things: whose way of thinking be far from me.	18 Αλλ' αυτος ενεπλησεν αγαθων τους οικους αυτων? πλην μακραν απ' εμου η βουλη των ασεβων.
19 The just shall see, and shall rejoice, and the innocent shall laugh them to scorn.	19 Οι δικαιοι βλεπουσι και αγαλλονται? και οι αθωοι μυκτηριζουσιν αυτους.
20 Is not their exaltation cut down, and hath not fire devoured the remnants of them?	20 Η μεν περιουσια ημων δεν ηφανισθη, το υπολοιπον ομως αυτων κατατρωγει πυρ.
21 Submit thyself then to him, and be at peace: and thereby thou shalt have the best fruits.	21 Οικειωθητι λοιπον μετ' αυτου και εσο εν ειρηνη? ουτω θελει ελθει καλον εις σε.
22 Receive the law of his mouth, and lay up his words in thy heart.	22 Δεχθητι λοιπον τον νομον εκ του στοματος αυτου, και βαλε τους λογους αυτου εν τη καρδια σου.
23 If thou wilt return to the Almighty, thou shalt be built up, and shalt put away iniquity far from thy tabernacle.	23 Εαν επιστρεψης προς τον Παντοδυναμου, θελεις ανοικοδομηθη, εκδιωξας την ανομιαν μακραν απο των σκηνων σου.
24 He shall give for earth flint, and for flint torrents of gold.	24 Και θελεις επισωρευσει το χρυσιον ως χωμα και το χρυσιον του Οφειρ ως τας πετρας των χειμαρρων.
25 And the Almighty shall be against thy enemies, and silver shall be heaped together for thee.	25 Και ο Παντοδυναμος θελει εισθαι ο υπερασπιστης σου, και θελεις εχει πληθος αργυριου.
26 Then shalt thou abound in delights in the Almighty, and shalt lift up thy face to God.	26 Διοτι τοτε θελεις ευφραινεσθε εις τον Παντοδυναμον, και θελεις υψωσει το προσωπον σου προς τον Θεον.
27 Thou shalt pray to him, and he will hear thee, and thou shalt pay vows.	27 Θελεις δεηθη αυτου, και θελει σου εισακουσει, και θελεις αποδωσει τας ευχας σου.
28 Thou shalt decree a thing, and it I shall come to thee, and light shall shine in thy ways.	28 Και ο, τι αποφασισης, θελει κατορθουσθαι εις σε? και το φως θελει φεγγει επι τας οδους σου.
29 For he that hath been humbled, shall be in glory: and he that shall bow down his eyes, he shall be saved.	29 Οταν ταπεινωθη τις, τοτε θελεις ειπει, Ειναι υψωσις? διοτι θελει σωσει τον κεκυφοτα τους οφθαλμους.
30 The innocent shall be saved, and he shall be saved by the cleanness of his hands.	30 Θελει σωσει και τον μη αθωον? ναι, δια της καθαροτητος των χειρων σου θελει σωθη.