Vangelo secondo Giovanni 5
Confronta con un'altra Bibbia
Cambia Bibbia
BIBBIA CEI 2008 | VULGATA |
---|---|
1 Dopo questi fatti, ricorreva una festa dei Giudei e Gesù salì a Gerusalemme. | 1 Post hæc erat dies festus Judæorum, et ascendit Jesus Jerosolymam. |
2 A Gerusalemme, presso la porta delle Pecore, vi è una piscina, chiamata in ebraico Betzatà, con cinque portici, | 2 Est autem Jerosolymis probatica piscina, quæ cognominatur hebraice Bethsaida, quinque porticus habens. |
3 sotto i quali giaceva un grande numero di infermi, ciechi, zoppi e paralitici. | 3 In his jacebat multitudo magna languentium, cæcorum, claudorum, aridorum, exspectantium aquæ motum. |
4 | 4 Angelus autem Domini descendebat secundum tempus in piscinam, et movebatur aqua. Et qui prior descendisset in piscinam post motionem aquæ, sanus fiebat a quacumque detinebatur infirmitate. |
5 Si trovava lì un uomo che da trentotto anni era malato. | 5 Erat autem quidam homo ibi triginta et octo annos habens in infirmitate sua. |
6 Gesù, vedendolo giacere e sapendo che da molto tempo era così, gli disse: «Vuoi guarire?». | 6 Hunc autem cum vidisset Jesus jacentem, et cognovisset quia jam multum tempus haberet, dicit ei : Vis sanus fieri ? |
7 Gli rispose il malato: «Signore, non ho nessuno che mi immerga nella piscina quando l’acqua si agita. Mentre infatti sto per andarvi, un altro scende prima di me». | 7 Respondit ei languidus : Domine, hominem non habeo, ut, cum turbata fuerit aqua, mittat me in piscinam : dum venio enim ego, alius ante me descendit. |
8 Gesù gli disse: «Àlzati, prendi la tua barella e cammina». | 8 Dicit ei Jesus : Surge, tolle grabatum tuum et ambula. |
9 E all’istante quell’uomo guarì: prese la sua barella e cominciò a camminare. Quel giorno però era un sabato. | 9 Et statim sanus factus est homo ille : et sustulit grabatum suum, et ambulabat. Erat autem sabbatum in die illo. |
10 Dissero dunque i Giudei all’uomo che era stato guarito: «È sabato e non ti è lecito portare la tua barella». | 10 Dicebant ergo Judæi illi qui sanatus fuerat : Sabbatum est, non licet tibi tollere grabatum tuum. |
11 Ma egli rispose loro: «Colui che mi ha guarito mi ha detto: “Prendi la tua barella e cammina”». | 11 Respondit eis : Qui me sanum fecit, ille mihi dixit : Tolle grabatum tuum et ambula. |
12 Gli domandarono allora: «Chi è l’uomo che ti ha detto: “Prendi e cammina”?». | 12 Interrogaverunt ergo eum : Quis est ille homo qui dixit tibi : Tolle grabatum tuum et ambula ? |
13 Ma colui che era stato guarito non sapeva chi fosse; Gesù infatti si era allontanato perché vi era folla in quel luogo. | 13 Is autem qui sanus fuerat effectus, nesciebat quis esset. Jesus enim declinavit a turba constituta in loco. |
14 Poco dopo Gesù lo trovò nel tempio e gli disse: «Ecco: sei guarito! Non peccare più, perché non ti accada qualcosa di peggio». | 14 Postea invenit eum Jesus in templo, et dixit illi : Ecce sanus factus es ; jam noli peccare, ne deterius tibi aliquid contingat. |
15 Quell’uomo se ne andò e riferì ai Giudei che era stato Gesù a guarirlo. | 15 Abiit ille homo, et nuntiavit Judæis quia Jesus esset, qui fecit eum sanum. |
16 Per questo i Giudei perseguitavano Gesù, perché faceva tali cose di sabato. | 16 Propterea persequebantur Judæi Jesum, quia hæc faciebat in sabbato. |
17 Ma Gesù disse loro: «Il Padre mio agisce anche ora e anch’io agisco». | 17 Jesus autem respondit eis : Pater meus usque modo operatur, et ego operor. |
18 Per questo i Giudei cercavano ancor più di ucciderlo, perché non soltanto violava il sabato, ma chiamava Dio suo Padre, facendosi uguale a Dio. | 18 Propterea ergo magis quærebant eum Judæi interficere : quia non solum solvebat sabbatum, sed et patrem suum dicebat Deum, æqualem se faciens Deo. Respondit itaque Jesus, et dixit eis : |
19 Gesù riprese a parlare e disse loro: «In verità, in verità io vi dico: il Figlio da se stesso non può fare nulla, se non ciò che vede fare dal Padre; quello che egli fa, anche il Figlio lo fa allo stesso modo. | 19 Amen, amen dico vobis : non potest Filius a se facere quidquam, nisi quod viderit Patrem facientem : quæcumque enim ille fecerit, hæc et Filius similiter facit. |
20 Il Padre infatti ama il Figlio, gli manifesta tutto quello che fa e gli manifesterà opere ancora più grandi di queste, perché voi ne siate meravigliati. | 20 Pater enim diligit Filium, et omnia demonstrat ei quæ ipse facit : et majora his demonstrabit ei opera, ut vos miremini. |
21 Come il Padre risuscita i morti e dà la vita, così anche il Figlio dà la vita a chi egli vuole. | 21 Sicut enim Pater suscitat mortuos, et vivificat, sic et Filius, quos vult, vivificat. |
22 Il Padre infatti non giudica nessuno, ma ha dato ogni giudizio al Figlio, | 22 Neque enim Pater judicat quemquam : sed omne judicium dedit Filio, |
23 perché tutti onorino il Figlio come onorano il Padre. Chi non onora il Figlio, non onora il Padre che lo ha mandato. | 23 ut omnes honorificent Filium, sicut honorificant Patrem ; qui non honorificat Filium, non honorificat Patrem, qui misit illum. |
24 In verità, in verità io vi dico: chi ascolta la mia parola e crede a colui che mi ha mandato, ha la vita eterna e non va incontro al giudizio, ma è passato dalla morte alla vita. | 24 Amen, amen dico vobis, quia qui verbum meum audit, et credit ei qui misit me, habet vitam æternam, et in judicium non venit, sed transiit a morte in vitam. |
25 In verità, in verità io vi dico: viene l’ora – ed è questa – in cui i morti udranno la voce del Figlio di Dio e quelli che l’avranno ascoltata, vivranno. | 25 Amen, amen dico vobis, quia venit hora, et nunc est, quando mortui audient vocem Filii Dei : et qui audierint, vivent. |
26 Come infatti il Padre ha la vita in se stesso, così ha concesso anche al Figlio di avere la vita in se stesso, | 26 Sicut enim Pater habet vitam in semetipso, sic dedit et Filio habere vitam in semetipso : |
27 e gli ha dato il potere di giudicare, perché è Figlio dell’uomo. | 27 et potestatem dedit ei judicium facere, quia Filius hominis est. |
28 Non meravigliatevi di questo: viene l’ora in cui tutti coloro che sono nei sepolcri udranno la sua voce | 28 Nolite mirari hoc, quia venit hora in qua omnes qui in monumentis sunt audient vocem Filii Dei : |
29 e usciranno, quanti fecero il bene per una risurrezione di vita e quanti fecero il male per una risurrezione di condanna. | 29 et procedent qui bona fecerunt, in resurrectionem vitæ ; qui vero mala egerunt, in resurrectionem judicii. |
30 Da me, io non posso fare nulla. Giudico secondo quello che ascolto e il mio giudizio è giusto, perché non cerco la mia volontà, ma la volontà di colui che mi ha mandato. | 30 Non possum ego a meipso facere quidquam. Sicut audio, judico : et judicium meum justum est, quia non quæro voluntatem meam, sed voluntatem ejus qui misit me. |
31 Se fossi io a testimoniare di me stesso, la mia testimonianza non sarebbe vera. | 31 Si ego testimonium perhibeo de meipso, testimonium meum non est verum. |
32 C’è un altro che dà testimonianza di me, e so che la testimonianza che egli dà di me è vera. | 32 Alius est qui testimonium perhibet de me : et scio quia verum est testimonium, quod perhibet de me. |
33 Voi avete inviato dei messaggeri a Giovanni ed egli ha dato testimonianza alla verità. | 33 Vos misistis ad Joannem, et testimonium perhibuit veritati. |
34 Io non ricevo testimonianza da un uomo; ma vi dico queste cose perché siate salvati. | 34 Ego autem non ab homine testimonium accipio : sed hæc dico ut vos salvi sitis. |
35 Egli era la lampada che arde e risplende, e voi solo per un momento avete voluto rallegrarvi alla sua luce. | 35 Ille erat lucerna ardens et lucens : vos autem voluistis ad horam exsultare in luce ejus. |
36 Io però ho una testimonianza superiore a quella di Giovanni: le opere che il Padre mi ha dato da compiere, quelle stesse opere che io sto facendo, testimoniano di me che il Padre mi ha mandato. | 36 Ego autem habeo testimonium majus Joanne. Opera enim quæ dedit mihi Pater ut perficiam ea : ipsa opera, quæ ego facio, testimonium perhibent de me, quia Pater misit me : |
37 E anche il Padre, che mi ha mandato, ha dato testimonianza di me. Ma voi non avete mai ascoltato la sua voce né avete mai visto il suo volto, | 37 et qui misit me Pater, ipse testimonium perhibuit de me : neque vocem ejus umquam audistis, neque speciem ejus vidistis : |
38 e la sua parola non rimane in voi; infatti non credete a colui che egli ha mandato. | 38 et verbum ejus non habetis in vobis manens : quia quem misit ille, huic vos non creditis. |
39 Voi scrutate le Scritture, pensando di avere in esse la vita eterna: sono proprio esse che danno testimonianza di me. | 39 Scrutamini Scripturas, quia vos putatis in ipsis vitam æternam habere : et illæ sunt quæ testimonium perhibent de me : |
40 Ma voi non volete venire a me per avere vita. | 40 et non vultis venire ad me ut vitam habeatis. |
41 Io non ricevo gloria dagli uomini. | 41 Claritatem ab hominibus non accipio. |
42 Ma vi conosco: non avete in voi l’amore di Dio. | 42 Sed cognovi vos, quia dilectionem Dei non habetis in vobis. |
43 Io sono venuto nel nome del Padre mio e voi non mi accogliete; se un altro venisse nel proprio nome, lo accogliereste. | 43 Ego veni in nomine Patris mei, et non accipitis me ; si alius venerit in nomine suo, illum accipietis. |
44 E come potete credere, voi che ricevete gloria gli uni dagli altri, e non cercate la gloria che viene dall’unico Dio? | 44 Quomodo vos potestis credere, qui gloriam ab invicem accipitis, et gloriam quæ a solo Deo est, non quæritis ? |
45 Non crediate che sarò io ad accusarvi davanti al Padre; vi è già chi vi accusa: Mosè, nel quale riponete la vostra speranza. | 45 Nolite putare quia ego accusaturus sim vos apud Patrem : est qui accusat vos Moyses, in quo vos speratis. |
46 Se infatti credeste a Mosè, credereste anche a me; perché egli ha scritto di me. | 46 Si enim crederetis Moysi, crederetis forsitan et mihi : de me enim ille scripsit. |
47 Ma se non credete ai suoi scritti, come potrete credere alle mie parole?». | 47 Si autem illius litteris non creditis, quomodo verbis meis credetis ? |