1 Ten a bien, Job, escuchar mis palabras, presta oído a todas mis razones. | 1 ου μην δε αλλα ακουσον ιωβ τα ρηματα μου και λαλιαν ενωτιζου μου |
2 Ya ves que he abierto mi boca, en mi paladar habla mi lengua. | 2 ιδου γαρ ηνοιξα το στομα μου και ελαλησεν η γλωσσα μου |
3 Mi corazón dará palabras cuerdas, la pura verdad dirán mis labios. | 3 καθαρα μου η καρδια ρημασιν συνεσις δε χειλεων μου καθαρα νοησει |
4 El soplo de Dios me hizo, me animó el aliento de Sadday. | 4 πνευμα θειον το ποιησαν με πνοη δε παντοκρατορος η διδασκουσα με |
5 Si eres capaz, replícame, ¡alerta, ponte en guardia ante mí! | 5 εαν δυνη δος μοι αποκρισιν προς ταυτα υπομεινον στηθι κατ' εμε και εγω κατα σε |
6 Mira, soy como tú, no soy un dios, también yo de arcilla fui plasmado. | 6 εκ πηλου διηρτισαι συ ως και εγω εκ του αυτου διηρτισμεθα |
7 Por eso mi terror no te ha de espantar, no pesará mi mano sobre ti. | 7 ουχ ο φοβος μου σε στροβησει ουδε η χειρ μου βαρεια εσται επι σοι |
8 No has hecho más que decir a mis propios oídos, - pues he oído el son de tus palabras -: | 8 πλην ειπας εν ωσιν μου φωνην ρηματων σου ακηκοα |
9 «Puro soy, sin delito; limpio estoy, no hay culpa en mí. | 9 διοτι λεγεις καθαρος ειμι ουχ αμαρτων αμεμπτος δε ειμι ου γαρ ηνομησα |
10 Pero él inventa contra mí pretextos, y me reputa como su enemigo; | 10 μεμψιν δε κατ' εμου ευρεν ηγηται δε με ωσπερ υπεναντιον |
11 mis pies pone en el cepo, espía todas mis sendas.» | 11 εθετο δε εν ξυλω τον ποδα μου εφυλαξεν δε μου πασας τας οδους |
12 Pues bien, respondo, en esto no tienes razón, porque Dios es más grande que el hombre. | 12 πως γαρ λεγεις δικαιος ειμι και ουκ επακηκοεν μου αιωνιος γαρ εστιν ο επανω βροτων |
13 ¿Por qué te querellas tú con él porque no responda a todas tus palabras? | 13 λεγεις δε δια τι της δικης μου ουκ επακηκοεν παν ρημα |
14 Habla Dios una vez, y otra vez, sin que se le haga caso. | 14 εν γαρ τω απαξ λαλησαι ο κυριος εν δε τω δευτερω ενυπνιον |
15 En sueños, en visión nocturna, cuando un letargo cae sobre los hombres, mientras están dormidos en su lecho, | 15 η εν μελετη νυκτερινη ως οταν επιπιπτη δεινος φοβος επ' ανθρωπους επι νυσταγματων επι κοιτης |
16 entonces abre él el oído de los hombres, y con sus apariciones les espanta, | 16 τοτε ανακαλυπτει νουν ανθρωπων εν ειδεσιν φοβου τοιουτοις αυτους εξεφοβησεν |
17 para apartar al hombre de sus obras y acabar con su orgullo de varón, | 17 αποστρεψαι ανθρωπον εξ αδικιας το δε σωμα αυτου απο πτωματος ερρυσατο |
18 para librar su alma de la fosa y su vida de pasar el Canal. | 18 εφεισατο δε της ψυχης αυτου απο θανατου και μη πεσειν αυτον εν πολεμω |
19 También es corregido por el dolor en su camilla, por el temblor continuo de sus huesos, | 19 παλιν δε ηλεγξεν αυτον εν μαλακια επι κοιτης και πληθος οστων αυτου εναρκησεν |
20 cuando a su vida el alimento asquea y a su alma los manjares exquisitos, | 20 παν δε βρωτον σιτου ου μη δυνηται προσδεξασθαι και η ψυχη αυτου βρωσιν επιθυμησει |
21 cuando su carne desaparece de la vista, y sus huesos, que no se veían, aparecen; | 21 εως αν σαπωσιν αυτου αι σαρκες και αποδειξη τα οστα αυτου κενα |
22 cuando su alma a la fosa se aproxima y su vida a la morada de los muertos. | 22 ηγγισεν δε εις θανατον η ψυχη αυτου η δε ζωη αυτου εν αδη |
23 Si hay entonces junto a él un Ángel, un Mediador escogido entre mil, que declare al hombre su deber, | 23 εαν ωσιν χιλιοι αγγελοι θανατηφοροι εις αυτων ου μη τρωση αυτον εαν νοηση τη καρδια επιστραφηναι επι κυριον αναγγειλη δε ανθρωπω την εαυτου μεμψιν την δε ανοιαν αυτου δειξη |
24 que de él se apiade y diga: «Líbrale de bajar a la fosa, yo he encontrado el rescate de su alma», | 24 ανθεξεται του μη πεσειν αυτον εις θανατον ανανεωσει δε αυτου το σωμα ωσπερ αλοιφην επι τοιχου τα δε οστα αυτου εμπλησει μυελου |
25 su carne se renueva de vigor juvenil, vuelve a los días de su adolescencia. | 25 απαλυνει δε αυτου τας σαρκας ωσπερ νηπιου αποκαταστησει δε αυτον ανδρωθεντα εν ανθρωποις |
26 Invoca a Dios, que le otorga su favor, y va a ver con júbilo su rostro Anuncia a los demás su justicia, | 26 ευξαμενος δε προς κυριον και δεκτα αυτω εσται εισελευσεται δε προσωπω καθαρω συν εξηγορια αποδωσει δε ανθρωποις δικαιοσυνην |
27 canta así entre los hombres: «Yo había pecado y torcido el derecho, mas Dios no me ha dado el merecido. | 27 ειτα τοτε απομεμψεται ανθρωπος αυτος εαυτω λεγων οια συνετελουν και ουκ αξια ητασεν με ων ημαρτον |
28 Ha librado mi alma de pasar por la fosa, y mi vida contempla la luz.» | 28 σωσον ψυχην μου του μη ελθειν εις διαφθοραν και η ζωη μου φως οψεται |
29 He aquí todo lo que hace Dios, dos y tres veces con el hombre, | 29 ιδου παντα ταυτα εργαται ο ισχυρος οδους τρεις μετα ανδρος |
30 para recobrar su alma de la fosa, para que sea alumbrado con la luz de los vivos. | 30 αλλ' ερρυσατο την ψυχην μου εκ θανατου ινα η ζωη μου εν φωτι αινη αυτον |
31 Atiende, Job, escúchame, guarda silencio, y yo hablaré. | 31 ενωτιζου ιωβ και ακουε μου κωφευσον και εγω ειμι λαλησω |
32 Si tienes algo que decir, replícame, habla, pues yo deseo darte la razón. | 32 ει εισιν λογοι αποκριθητι μοι λαλησον θελω γαρ δικαιωθηναι σε |
33 Si no, escúchame, guarda silencio, y yo te enseñaré sabiduría. | 33 ει μη συ ακουσον μου κωφευσον και διδαξω σε σοφιαν |