Livre d'Ézéchiel 31

BIBLES DES PEUPLES	LXX
1 En la onzième année, le premier jour du troisième mois, cette parole de Yahvé me fut adressée:	1 και εγενετο εν τω ενδεκατω ετει εν τω τριτω μηνι μια του μηνος εγενετο λογος κυριου προς με λεγων
2 “Fils d’homme, tu diras ceci à Pharaon, roi d’Égypte, et à tout son monde: Comment exprimer ta grandeur?	2 υιε ανθρωπου ειπον προς φαραω βασιλεα αιγυπτου και τω πληθει αυτου τινι ωμοιωσας σεαυτον εν τω υψει σου
3 Tu étais un cèdre du Liban aux branches magnifiques, au feuillage abondant, si haut de taille qu’il atteignait les nuages.	3 ιδου ασσουρ κυπαρισσος εν τω λιβανω και καλος ταις παραφυασιν και υψηλος τω μεγεθει εις μεσον νεφελων εγενετο η αρχη αυτου
4 Les eaux l’avaient fait grandir, les eaux de dessous terre lui avaient donné sa prestance, et de là où il était, lui-même irriguait par ses canaux tous les arbres de la campagne.	4 υδωρ εξεθρεψεν αυτον η αβυσσος υψωσεν αυτον τους ποταμους αυτης ηγαγεν κυκλω των φυτων αυτου και τα συστεματα αυτης εξαπεστειλεν εις παντα τα ξυλα του πεδιου
5 Il était le plus élevé des arbres de la campagne, ses branches s’étaient multipliées, ses rameaux s’étendaient tout autour grâce à l’abondance des eaux.	5 ενεκεν τουτου υψωθη το μεγεθος αυτου παρα παντα τα ξυλα του πεδιου και επλατυνθησαν οι κλαδοι αυτου αφ' υδατος πολλου
6 Tous les oiseaux du ciel se nichaient dans ses branches, ( ) et des peuples nombreux recherchaient son ombre.	6 εν ταις παραφυασιν αυτου ενοσσευσαν παντα τα πετεινα του ουρανου και υποκατω των κλαδων αυτου εγεννωσαν παντα τα θηρια του πεδιου εν τη σκια αυτου κατωκησεν παν πληθος εθνων
7 ( Sa taille, ses longues branches faisaient sa beauté, ses racines étaient tournés vers des eaux abondantes.)	7 και εγενετο καλος εν τω υψει αυτου δια το πληθος των κλαδων αυτου οτι εγενηθησαν αι ριζαι αυτου εις υδωρ πολυ
8 Nul cèdre ne l’égalait dans le jardin de Dieu: les cyprès n’avaient pas de telles branches, les platanes n’avaient pas un tel feuillage ( ).	8 κυπαρισσοι τοιαυται ουκ εγενηθησαν εν τω παραδεισω του θεου και πιτυες ουχ ομοιαι ταις παραφυασιν αυτου και ελαται ουκ εγενοντο ομοιαι τοις κλαδοις αυτου παν ξυλον εν τω παραδεισω του θεου ουχ ωμοιωθη αυτω εν τω καλλει αυτου
9 ( ) Sa ramure était si fournie, que tout le jardin de Dieu était jaloux de lui.	9 δια το πληθος των κλαδων αυτου και εζηλωσεν αυτον τα ξυλα του παραδεισου της τρυφης του θεου
10 Mais voici ce que dit Yahvé: Il est monté trop haut, sa cime s’est élevée jusqu’aux nuages et son cœur s’est gonflé d’orgueil.	10 δια τουτο ταδε λεγει κυριος ανθ' ων εγενου μεγας τω μεγεθει και εδωκας την αρχην σου εις μεσον νεφελων και ειδον εν τω υψωθηναι αυτον
11 C’est pourquoi je le livre aux mains du prince des nations qui le mettra à mal, car moi je l’ai rejeté.	11 και παρεδωκα αυτον εις χειρας αρχοντος εθνων και εποιησεν την απωλειαν αυτου
12 Des étrangers, les tombeurs des peuples, l’ont coupé: ils l’ont abattu dans la montagne, et ses branches sont tombées dans toutes les vallées. Elles se sont brisées dans le creux des ravins; tous les peuples de la terre se sont retirés de sous son ombre et l’ont abandonné.	12 και εξωλεθρευσαν αυτον αλλοτριοι λοιμοι απο εθνων και κατεβαλον αυτον επι των ορεων εν πασαις ταις φαραγξιν επεσαν οι κλαδοι αυτου και συνετριβη τα στελεχη αυτου εν παντι πεδιω της γης και κατεβησαν απο της σκεπης αυτων παντες οι λαοι των εθνων και ηδαφισαν αυτον
13 Les oiseaux du ciel se perchent sur ses débris, les animaux sauvages s’installent au milieu de ses branches.	13 επι την πτωσιν αυτου ανεπαυσαντο παντα τα πετεινα του ουρανου και επι τα στελεχη αυτου εγενοντο παντα τα θηρια του αγρου
14 Qu’on ne voie plus, désormais, un arbre bien irrigué tirant orgueil de sa grandeur, ou qui veuille pousser sa ramure jusqu’aux nuages. Aucun arbre dont les racines atteignent les eaux profondes ne placera plus sa confiance en lui-même, car tous sont voués à la mort, tous iront au séjour des morts comme les fils d’Adam qui descendent à la tombe.	14 οπως μη υψωθωσιν εν τω μεγεθει αυτων παντα τα ξυλα τα εν τω υδατι και ουκ εδωκαν την αρχην αυτων εις μεσον νεφελων και ουκ εστησαν εν τω υψει αυτων προς αυτα παντες οι πινοντες υδωρ παντες εδοθησαν εις θανατον εις γης βαθος εν μεσω υιων ανθρωπων προς καταβαινοντας εις βοθρον
15 Voici ce que dit Yahvé: Le jour où le cèdre est descendu au séjour des morts, j’ai ordonné un grand deuil; j’ai refermé sur lui l’abîme, j’ai arrêté ses fleuves et les eaux ont tari. Pour lui j’ai vêtu de noir le Liban, et tous les arbres de la campagne se sont fanés.	15 ταδε λεγει κυριος κυριος εν η ημερα κατεβη εις αδου επενθησεν αυτον η αβυσσος και επεστησα τους ποταμους αυτης και εκωλυσα πληθος υδατος και εσκοτασεν επ' αυτον ο λιβανος παντα τα ξυλα του πεδιου επ' αυτω εξελυθησαν
16 Les nations ont été saisies d’effroi au bruit de sa chute, lorsque je l’ai fait descendre au séjour des morts avec ceux qui descendent à la tombe. Mais dans le pays souterrain tous les arbres d’Éden, les plus beaux du Liban et les mieux irrigués se sont consolés.	16 απο της φωνης της πτωσεως αυτου εσεισθησαν τα εθνη οτε κατεβιβαζον αυτον εις αδου μετα των καταβαινοντων εις λακκον και παρεκαλουν αυτον εν γη παντα τα ξυλα της τρυφης και τα εκλεκτα του λιβανου παντα τα πινοντα υδωρ
17 Ceux qui vivaient à son ombre parmi les nations sont descendus avec lui au séjour des morts, ils ont rejoint les victimes de l’épée.	17 και γαρ αυτοι κατεβησαν μετ' αυτου εις αδου εν τοις τραυματιαις απο μαχαιρας και το σπερμα αυτου οι κατοικουντες υπο την σκεπην αυτου εν μεσω της ζωης αυτων απωλοντο
18 À qui pourrais-je te comparer? Mais je t’ai précipité au plus profond de la terre, tout comme les arbres d’Éden: te voilà couché avec les incirconcis, avec les victimes de l’épée. Voilà Pharaon et voilà son peuple, dit Yahvé.	18 τινι ωμοιωθης καταβηθι και καταβιβασθητι μετα των ξυλων της τρυφης εις γης βαθος εν μεσω απεριτμητων κοιμηθηση μετα τραυματιων μαχαιρας ουτως φαραω και το πληθος της ισχυος αυτου λεγει κυριος κυριος