Livre d'Isaïe 49

BIBLES DES PEUPLES	LXX
1 Écoutez-moi, îles lointaines, et que vos peuples soient attentifs! Yahvé m’a appelé dès le sein de ma mère, il a connu mon nom avant que je sois né.	1 ακουσατε μου νησοι και προσεχετε εθνη δια χρονου πολλου στησεται λεγει κυριος εκ κοιλιας μητρος μου εκαλεσεν το ονομα μου
2 Il a fait de ma bouche une épée tranchante, et m’a gardé dans l’ombre de sa main. Il a fait de moi une flèche aiguisée qu’il tenait cachée dans son carquois.	2 και εθηκεν το στομα μου ωσει μαχαιραν οξειαν και υπο την σκεπην της χειρος αυτου εκρυψεν με εθηκεν με ως βελος εκλεκτον και εν τη φαρετρα αυτου εσκεπασεν με
3 Il m’a dit: “Tu es mon serviteur, c’est par toi que je me ferai connaître.”	3 και ειπεν μοι δουλος μου ει συ ισραηλ και εν σοι δοξασθησομαι
4 Moi, je disais: “Je me suis fatigué pour rien, ma force s’est épuisée en vain, pour du vent.” Mais Yahvé préservait mes droits, mon Dieu gardait ma récompense. Car j’ai de la valeur aux yeux de Yahvé, et mon Dieu s’est fait ma force.	4 και εγω ειπα κενως εκοπιασα και εις ματαιον και εις ουδεν εδωκα την ισχυν μου δια τουτο η κρισις μου παρα κυριω και ο πονος μου εναντιον του θεου μου
5 Or voici que Yahvé a parlé, lui qui m’a mis, pas encore né, à son service, pour que je lui ramène Jacob, pour qu’Israël se refasse auprès de lui.	5 και νυν ουτως λεγει κυριος ο πλασας με εκ κοιλιας δουλον εαυτω του συναγαγειν τον ιακωβ και ισραηλ προς αυτον συναχθησομαι και δοξασθησομαι εναντιον κυριου και ο θεος μου εσται μου ισχυς
6 Il m’a dit: “Relever les tribus de Jacob, rassembler les survivants d’Israël, ce ne sera pas là tout ton service: je veux encore faire de toi la lumière des nations, pour que mon salut s’étende à la mesure de la terre.”	6 και ειπεν μοι μεγα σοι εστιν του κληθηναι σε παιδα μου του στησαι τας φυλας ιακωβ και την διασποραν του ισραηλ επιστρεψαι ιδου τεθεικα σε εις διαθηκην γενους εις φως εθνων του ειναι σε εις σωτηριαν εως εσχατου της γης
7 Voici ce que dit Yahvé, le Rédempteur et le Saint d’Israël, à cet esclave des tyrans que tous méprisent et que les nations détestent: “Les rois en seront témoins et se lèveront, les princes se prosterneront! Car Yahvé, le Saint d’Israël, ne peut faillir, et il t’a choisi.”	7 ουτως λεγει κυριος ο ρυσαμενος σε ο θεος ισραηλ αγιασατε τον φαυλιζοντα την ψυχην αυτου τον βδελυσσομενον υπο των εθνων των δουλων των αρχοντων βασιλεις οψονται αυτον και αναστησονται αρχοντες και προσκυνησουσιν αυτω ενεκεν κυριου οτι πιστος εστιν ο αγιος ισραηλ και εξελεξαμην σε
8 Ainsi parle Yahvé: Au temps favorable je t’ai écouté, au jour du salut je t’ai porté secours; je t’ai formé et préparé en vue d’une alliance avec le peuple: tu relèveras le pays, tu répartiras les héritages dévastés,	8 ουτως λεγει κυριος καιρω δεκτω επηκουσα σου και εν ημερα σωτηριας εβοηθησα σοι και εδωκα σε εις διαθηκην εθνων του καταστησαι την γην και κληρονομησαι κληρονομιαν ερημου
9 tu diras aux captifs: Sortez! et à ceux qui sont dans le noir: Montrez-vous! Sur tous les chemins ils pourront paître, ils verront des pâturages sur les montagnes déboisées.	9 λεγοντα τοις εν δεσμοις εξελθατε και τοις εν τω σκοτει ανακαλυφθηναι και εν πασαις ταις οδοις αυτων βοσκηθησονται και εν πασαις ταις τριβοις η νομη αυτων
10 Ils ne connaîtront plus ni la faim ni la soif. Le vent brûlant ni le soleil ne les frapperont plus, car celui qui a pitié d’eux se fera leur guide et les conduira vers les eaux jaillissantes.	10 ου πεινασουσιν ουδε διψησουσιν ουδε παταξει αυτους καυσων ουδε ο ηλιος αλλα ο ελεων αυτους παρακαλεσει και δια πηγων υδατων αξει αυτους
11 Il n’y aura plus de montagne que les chemins ne franchissent, et plus de routes en contrebas.	11 και θησω παν ορος εις οδον και πασαν τριβον εις βοσκημα αυτοις
12 Voyez-les qui reviennent des terres lointaines, du nord et de l’ouest, et du pays de Syène!	12 ιδου ουτοι πορρωθεν ερχονται ουτοι απο βορρα και ουτοι απο θαλασσης αλλοι δε εκ γης περσων
13 Cieux, criez de joie, et toi, terre, sois en fête! Montagnes, éclatez en cris de joie, car Yahvé console son peuple, il a pitié de ses malheureux.	13 ευφραινεσθε ουρανοι και αγαλλιασθω η γη ρηξατωσαν τα ορη ευφροσυνην και οι βουνοι δικαιοσυνην οτι ηλεησεν ο θεος τον λαον αυτου και τους ταπεινους του λαου αυτου παρεκαλεσεν
14 Sion disait: “Yahvé m’a abandonnée, le Seigneur m’a oubliée.”	14 ειπεν δε σιων εγκατελιπεν με κυριος και ο κυριος επελαθετο μου
15 - Une femme oubliera-t-elle l’enfant qu’elle nourrit? N’aura-t-elle plus d’entrailles pour un fils? Même si l’une d’elles oubliait, moi je ne t’oublierais pas.	15 μη επιλησεται γυνη του παιδιου αυτης του μη ελεησαι τα εκγονα της κοιλιας αυτης ει δε και επιλαθοιτο ταυτα γυνη αλλ' εγω ουκ επιλησομαι σου ειπεν κυριος
16 Regarde, je t’ai gravée sur la paume de mes mains, je ne cesse de penser à tes remparts.	16 ιδου επι των χειρων μου εζωγραφησα σου τα τειχη και ενωπιον μου ει δια παντος
17 Vois comme accourent tes bâtisseurs, alors que se retirent le destructeur et le pillard.	17 και ταχυ οικοδομηθηση υφ' ων καθηρεθης και οι ερημωσαντες σε εκ σου εξελευσονται
18 Lève les yeux, regarde autour de toi: tous se rassemblent, ils viennent à toi. Par ma vie, dit Yahvé, ils seront ton vêtement de fête, tu feras d’eux ta ceinture de fiancée.	18 αρον κυκλω τους οφθαλμους σου και ιδε παντας ιδου συνηχθησαν και ηλθοσαν προς σε ζω εγω λεγει κυριος οτι παντας αυτους ενδυση και περιθηση αυτους ως κοσμον νυμφης
19 Tes ruines, tes déserts et ton pays dévasté, deviendront trop étroits pour tes habitants car ceux qui te dévoraient seront enfin dehors.	19 οτι τα ερημα σου και τα διεφθαρμενα και τα πεπτωκοτα νυν στενοχωρησει απο των κατοικουντων και μακρυνθησονται απο σου οι καταπινοντες σε
20 De nouveau tes fils - tu en étais privée - te diront à l’oreille: “L’endroit est trop petit pour moi, fais-moi de la place, que je puisse m’installer.”	20 ερουσιν γαρ εις τα ωτα σου οι υιοι σου ους απολωλεκας στενος μοι ο τοπος ποιησον μοι τοπον ινα κατοικησω
21 Alors tu diras en ton cœur: “Qui m’a enfanté ceux-là? J’étais privée d’enfants et stérile, j’étais rejetée, exilée - et ceux-ci, qui les a élevés? Voici que j’étais restée seule, ceux-ci, où étaient-ils?”	21 και ερεις εν τη καρδια σου τις εγεννησεν μοι τουτους εγω δε ατεκνος και χηρα τουτους δε τις εξεθρεψεν μοι εγω δε κατελειφθην μονη ουτοι δε μοι που ησαν
22 Voici ce que dit le Seigneur Yahvé: De la main je fais un signe aux nations, je dresse mon signal à la vue des peuples, et les voici qui ramènent tes fils dans leurs bras, ils t’amènent tes filles sur leurs épaules.	22 ουτως λεγει κυριος ιδου αιρω εις τα εθνη την χειρα μου και εις τας νησους αρω συσσημον μου και αξουσιν τους υιους σου εν κολπω τας δε θυγατερας σου επ' ωμων αρουσιν
23 Des rois seront tes pères adoptifs et leurs princesses seront tes nourrices. Le nez à terre ils se prosterneront devant toi, ils lécheront la poussière de tes pieds. Alors tu sauras que je suis Yahvé, et que ceux qui espèrent en moi ne sont pas déçus.	23 και εσονται βασιλεις τιθηνοι σου αι δε αρχουσαι τροφοι σου επι προσωπον της γης προσκυνησουσιν σοι και τον χουν των ποδων σου λειξουσιν και γνωση οτι εγω κυριος και ουκ αισχυνθηση
24 Arrache-t-on à un guerrier sa prise? Le captif d’un tyran s’échappera-t-il?	24 μη λημψεται τις παρα γιγαντος σκυλα και εαν αιχμαλωτευση τις αδικως σωθησεται
25 Eh bien, voici ce que dit Yahvé: La prise du guerrier lui sera enlevée, le captif du tyran lui échappera. Si quelqu’un te prend à partie, je le prendrai à partie, et je sauverai tes fils.	25 ουτως λεγει κυριος εαν τις αιχμαλωτευση γιγαντα λημψεται σκυλα λαμβανων δε παρα ισχυοντος σωθησεται εγω δε την κρισιν σου κρινω και εγω τους υιους σου ρυσομαι
26 Je ferai que tes ennemis dévorent leur propre chair, qu’ils s’enivrent de leur propre sang, et tout mortel saura que moi, Yahvé, je t’ai sauvé, que le Fort de Jacob s’est fait ton rédempteur.	26 και φαγονται οι θλιψαντες σε τας σαρκας αυτων και πιονται ως οινον νεον το αιμα αυτων και μεθυσθησονται και αισθανθησεται πασα σαρξ οτι εγω κυριος ο ρυσαμενος σε και αντιλαμβανομενος ισχυος ιακωβ