Livre d'Isaïe 25

BIBLES DES PEUPLES	LXX
1 Yahvé, tu es mon Dieu! Je veux te célébrer et chanter ton Nom, car tu as réalisé ton œuvre admirable avec constance, avec fidélité, depuis le lointain passé.	1 κυριε ο θεος μου δοξασω σε υμνησω το ονομα σου οτι εποιησας θαυμαστα πραγματα βουλην αρχαιαν αληθινην γενοιτο κυριε
2 Tu as fait de la ville un tas de pierres, de la cité fortifiée, un monceau de ruines. La forteresse des étrangers n’est plus une ville, elle ne sera jamais reconstruite.	2 οτι εθηκας πολεις εις χωμα πολεις οχυρας του πεσειν αυτων τα θεμελια των ασεβων πολις εις τον αιωνα ου μη οικοδομηθη
3 C’est pourquoi un peuple puissant te célèbre, la cité des nations dominatrices tremble devant toi.	3 δια τουτο ευλογησει σε ο λαος ο πτωχος και πολεις ανθρωπων αδικουμενων ευλογησουσιν σε
4 Tu as été un refuge pour le faible, un refuge pour le pauvre dans sa détresse, un toit contre la pluie, une ombre contre la chaleur. Le souffle des tyrans est une pluie d’hiver,	4 εγενου γαρ παση πολει ταπεινη βοηθος και τοις αθυμησασιν δια ενδειαν σκεπη απο ανθρωπων πονηρων ρυση αυτους σκεπη διψωντων και πνευμα ανθρωπων αδικουμενων
5 c’est l’ardeur du soleil sur une terre aride. Mais tu rabaisses l’insolence étrangère, comme l’ardeur du soleil par l’ombre d’un nuage. Le chœur des oppresseurs se voit réduit au silence.	5 ευλογησουσιν σε ως ανθρωποι ολιγοψυχοι διψωντες εν σιων απο ανθρωπων ασεβων οις ημας παρεδωκας
6 Sur cette montagne Yahvé Sabaot prépare, pour tous les peuples, un banquet de viandes grasses, un banquet de bons vins, des viandes juteuses et des vins de qualité.	6 και ποιησει κυριος σαβαωθ πασι τοις εθνεσιν επι το ορος τουτο πιονται ευφροσυνην πιονται οινον χρισονται μυρον
7 Sur cette montagne il déchirera le voile qui couvrait tous les peuples, le suaire qui enveloppait toutes les nations.	7 εν τω ορει τουτω παραδος ταυτα παντα τοις εθνεσιν η γαρ βουλη αυτη επι παντα τα εθνη
8 Pour toujours il fera disparaître la mort. Le Seigneur Yahvé essuiera les larmes sur tous les visages, il délivrera son peuple de ses humiliations, il le fera sur toute la terre - c’est Yahvé qui l’a dit.	8 κατεπιεν ο θανατος ισχυσας και παλιν αφειλεν ο θεος παν δακρυον απο παντος προσωπου το ονειδος του λαου αφειλεν απο πασης της γης το γαρ στομα κυριου ελαλησεν
9 En ce jour-là on dira: “Voici notre Dieu en qui nous avions mis notre espérance; lui nous a délivrés. Grande est notre joie, notre allégresse, car il nous a sauvés.	9 και ερουσιν τη ημερα εκεινη ιδου ο θεος ημων εφ' ω ηλπιζομεν και ηγαλλιωμεθα και ευφρανθησομεθα επι τη σωτηρια ημων
10 La main de Yahvé se posera sur cette montagne, tandis que Moab sera piétiné sur place, comme on piétine la paille dans une fosse à fumier.	10 οτι αναπαυσιν δωσει ο θεος επι το ορος τουτο και καταπατηθησεται η μωαβιτις ον τροπον πατουσιν αλωνα εν αμαξαις
11 Moab étendra les mains dans sa fosse comme le nageur les étend pour nager, mais Yahvé rabaissera son orgueil quels que soient ses stratagèmes.	11 και ανησει τας χειρας αυτου ον τροπον και αυτος εταπεινωσεν του απολεσαι και ταπεινωσει την υβριν αυτου εφ' α τας χειρας επεβαλεν
12 Tes remparts et ta citadelle imprenable, il les enfoncera, il les jettera à terre, il les réduira en poussière.	12 και το υψος της καταφυγης του τοιχου σου ταπεινωσει και καταβησεται εως του εδαφους