Evanđelje po Ivanu 6

Biblija Hrvatski	BIBLIA
1 Nakon toga ode Isus na drugu stranu Galilejskog, Tiberijadskog mora.	1 Después de esto, se fue Jesús a la otra ribera del mar de Galilea, el de Tiberíades,
2 Slijedilo ga silno mnoštvo jer su gledali znamenja što ih je činio na bolesnicima.	2 y mucha gente le seguía porque veían las señales que realizaba en los enfermos.
3 A Isus uziđe na goru i ondje sjeđaše sa svojim učenicima.	3 Subió Jesús al monte y se sentó allí en compañía de sus discípulos.
4 Bijaše blizu Pasha, židovski blagdan.	4 Estaba próxima la Pascua, la fiesta de los judíos.
5 Isus podigne oči i ugleda kako silan svijet dolazi k njemu pa upita Filipa: »Gdje da kupimo kruha da ovi blaguju?«	5 Al levantar Jesús los ojos y ver que venía hacia él mucha gente, dice a Felipe: «¿Donde vamos a comprar panes para que coman éstos?»
6 To reče kušajući ga; jer znao je što će učiniti.	6 Se lo decía para probarle, porque él sabía lo que iba a hacer.
7 Odgovori mu Filip: »Za dvjesta denara kruha ne bi bilo dosta da svaki nešto malo dobije.«	7 Felipe le contestó: «Doscientos denarios de pan no bastan para que cada uno tome un poco».
8 Kaže mu jedan od njegovih učenika, Andrija, brat Šimuna Petra:	8 Le dice uno de sus discípulos, Andrés, el hermano de Simón Pedro:
9 »Ovdje je dječak koji ima pet ječmenih kruhova i dvije ribice! Ali što je to za tolike?«	9 «Aquí hay un muchacho que tiene cinco panes de cebada y dos peces; pero ¿qué es eso para tantos?»
10 Reče Isus: »Neka ljudi posjedaju!« A bilo je mnogo trave na tome mjestu. Posjedaše dakle muškarci, njih oko pet tisuća.	10 Dijo Jesús: «Haced que se recueste la gente». Había en el lugar mucha hierba. Se recostaron, pues, los hombres en número de unos 5.000.
11 Isus uze kruhove, izreče zahvalnicu pa razdijeli onima koji su posjedali. A tako i od ribica – koliko su god htjeli.	11 Tomó entonces Jesús los panes y, después de dar gracias, los repartió entre los que estaban recostados y lo mismo los peces, todo lo que quisieron.
12 A kad se nasitiše, reče svojim učenicima: »Skupite preostale ulomke da ništa ne propadne!«	12 Cuando se saciaron, dice a sus discípulos: «Recoged los trozos sobrantes para que nada se pierda».
13 Skupili su dakle i napunili dvanaest košara ulomaka što od pet ječmenih kruhova pretekoše onima koji su blagovali.	13 Los recogieron, pues, y llenaron doce canastos con los trozos de los cinco panes de cebada que sobraron a los que habían comido.
14 Kad su ljudi vidjeli znamenje što ga Isus učini, rekoše: »Ovo je uistinu Prorok koji ima doći na svijet!«	14 Al ver la gente la señal que había realizado, decía: «Este es verdaderamente el profeta que iba a venir al mundo».
15 Kad Isus spozna da kane doći, pograbiti ga i zakraljiti, povuče se ponovno u goru, posve sam.	15 Dándose cuenta Jesús de que intentaban venir a tomarle por la fuerza para hacerle rey, huyó de nuevo al monte él solo.
16 Kad nasta večer, siđoše njegovi učenici k moru,	16 Al atardecer, bajaron sus discípulos a la orilla del mar,
17 uđoše u lađicu i krenuše na onu stranu mora, u Kafarnaum. Već se i smrklo, a Isusa još nikako k njima.	17 y subiendo a una barca, se dirigían al otro lado del mar, a Cafarnaúm. Había ya oscurecido, y Jesús todavía no había venido donde ellos;
18 More se uzburkalo od silnog vjetra što je zapuhao.	18 soplaba un fuerte viento y el mar comenzó a encresparse.
19 Pošto su dakle isplovili oko dvadeset i pet do trideset stadija, ugledaju Isusa gdje ide po moru i približava se lađici. Prestraše se,	19 Cuando habían remado unos veinticinco o treinta estadios, ven a Jesús que caminaba sobre el mar y se acercaba a la barca, y tuvieron miedo.
20 a on će njima: »Ja sam! Ne bojte se!«	20 Pero él les dijo: «Soy yo. No temáis».
21 Htjedoše ga uzeti u lađicu, kadli se lađica odmah nađe na obali kamo su se zaputili.	21 Quisieron recogerle en la barca, pero en seguida la barca tocó tierra en el lugar a donde se dirigían.
22 Sutradan mnoštvo, koje osta s onu stranu mora, zapazi da ondje bijaše samo jedna lađica i da Isus nije bio ušao zajedno sa svojim učenicima u lađicu, nego da oni odoše sami.	22 Al día siguiente, la gente que se había quedado al otro lado del mar, vio que allí no había más que una barca y que Jesús no había montado en la barca con sus discípulos, sino que los discípulos se habían marchado solos.
23 Iz Tiberijade pak stigoše druge lađice blizu onog mjesta gdje jedoše kruh pošto je Gospodin izrekao zahvalnicu.	23 Pero llegaron barcas de Tiberíades cerca del lugar donde habían comido pan.
24 Kada dakle mnoštvo vidje da ondje nema Isusa ni njegovih učenika, uđu u lađice i odu u Kafarnaum tražeći Isusa.	24 Cuando la gente vio que Jesús no estaba allí, ni tampoco sus discípulos, subieron a las barcas y fueron a Cafarnaúm, en busca de Jesús.
25 Kad ga nađoše s onu stranu mora, rekoše mu: »Učitelju, kad si ovamo došao?«	25 Al encontrarle a la orilla del mar, le dijeron: «Rabbí, ¿cuándo has llegado aquí?»
26 Isus im odgovori: »Zaista, zaista, kažem vam: tražite me, ali ne stoga što vidjeste znamenja, nego stoga što ste jeli od onih kruhova i nasitili se.	26 Jesús les respondió: «En verdad, en verdad os digo: vosotros me buscáis, no porque habéis visto señales, sino porque habéis comido de los panes y os habéis saciado.
27 Radite, ali ne za hranu propadljivu, nego za hranu koja ostaje za život vječni: nju će vam dati Sin Čovječji jer njega Otac – Bog – opečati.«	27 Obrad, no por el alimento perecedero, sino por el alimento que permanece para vida eterna, el que os dará el Hijo del hombre, porque a éste es a quien el Padre, Dios, ha marcado con su sello».
28 Rekoše mu dakle: »Što nam je činiti da bismo radili djela Božja?«	28 Ellos le dijeron: «¿Qué hemos de hacer para obrar las obras de Dios?»
29 Odgovori im Isus: »Djelo je Božje da vjerujete u onoga kojega je on poslao.«	29 Jesús les respondió: «La obra de Dios es que creáis en quien él ha enviado».
30 Rekoše mu onda: »Kakvo ti znamenje činiš da vidimo pa da ti vjerujemo? Koje je tvoje djelo?	30 Ellos entonces le dijeron: «¿Qué señal haces para que viéndola creamos en ti? ¿Qué obra realizas?
31 Očevi naši blagovaše manu u pustinji, kao što je pisano: Nahrani ih kruhom nebeskim.«	31 Nuestros padres comieron el maná en el desierto, según está escrito: Pan del cielo les dio a comer».
32 Reče im Isus: »Zaista, zaista, kažem vam: nije vam Mojsije dao kruh s neba, nego Otac moj daje vam kruh s neba, kruh istinski;	32 Jesús les respondió: «En verdad, en verdad os digo: No fue Moisés quien os dio el pan del cielo; es mi Padre el que os da el verdadero pan del cielo;
33 jer kruh je Božji Onaj koji silazi s neba i daje život svijetu.«	33 porque el pan de Dios es el que baja del cielo y da la vida al mundo».
34 Rekoše mu nato: »Gospodine, daj nam uvijek toga kruha.«	34 Entonces le dijeron: «Señor, danos siempre de ese pan».
35 Reče im Isus: »Ja sam kruh života. Tko dolazi k meni, neće ogladnjeti; tko vjeruje u mene, neće ožednjeti nikada.	35 Les dijo Jesús: «Yo soy el pan de la vida. El que venga a mí, no tendrá hambre, y el que crea en mí, no tendrá nunca sed.
36 No rekoh vam: vidjeli ste me, a opet ne vjerujete.	36 Pero ya os lo he dicho: Me habéis visto y no creéis.
37 Svi koje mi daje Otac doći će k meni, i onoga tko dođe k meni neću izbaciti;	37 Todo lo que me dé el Padre vendrá a mí, y al que venga a mí no lo echaré fuera;
38 jer siđoh s neba ne da vršim svoju volju, nego volju onoga koji me posla.	38 porque he bajado del cielo, no para hacer mi voluntad, sino la voluntad del que me ha enviado.
39 A ovo je volja onoga koji me posla: da nikoga od onih koje mi je dao ne izgubim, nego da ih uskrisim u posljednji dan.	39 Y esta es la voluntad del que me ha enviado; que no pierda nada de lo que él me ha dado, sino que lo resucite el último día.
40 Da, to je volja Oca mojega da tko god vidi Sina i vjeruje u njega, ima život vječni i ja da ga uskrisim u posljednji dan.«	40 Porque esta es la voluntad de mi Padre: que todo el que vea al Hijo y crea en él, tenga vida eterna y que yo le resucite el último día».
41 Židovi nato mrmljahu protiv njega što je rekao: »Ja sam kruh koji je sišao s neba.«	41 Los judíos murmuraban de él, porque había dicho: «Yo soy el pan que ha bajado del cielo».
42 Govorahu: »Nije li to Isus, sin Josipov? Ne poznajemo li mu oca i majku? Kako sada govori: ‘Sišao sam s neba’?«	42 Y decían: «¿No es éste Jesús, hijo de José, cuyo padre y madre conocemos? ¿Cómo puede decir ahora: He bajado del cielo?»
43 Isus im odvrati: »Ne mrmljajte među sobom!	43 Jesús les respondió: «No murmuréis entre vosotros.
44 Nitko ne može doći k meni ako ga ne povuče Otac koji me posla; i ja ću ga uskrisiti u posljednji dan.	44 «Nadie puede venir a mí, si el Padre que me ha enviado no lo atrae; y yo le resucitaré el último día.
45 Pisano je u Prorocima: Svi će biti učenici Božji. Tko god čuje od Oca i pouči se, dolazi k meni.	45 Está escrito en los profetas: Serán todos enseñados por Dios. Todo el que escucha al Padre y aprende, viene a mí.
46 Ne da bi tko vidio Oca, doli onaj koji je kod Boga; on je vidio Oca.	46 No es que alguien haya visto al Padre; sino aquel que ha venido de Dios, ése ha visto al Padre.
47 Zaista, zaista, kažem vam: tko vjeruje, ima život vječni.	47 En verdad, en verdad os digo: el que cree, tiene vida eterna.
48 Ja sam kruh života.	48 Yo soy el pan de la vida.
49 Očevi vaši jedoše u pustinji manu i pomriješe.	49 Vuestros padres comieron el maná en el desierto y murieron;
50 Ovo je kruh koji silazi s neba: da tko od njega jede, ne umre.	50 este es el pan que baja del cielo, para que quien lo coma no muera.
51 Ja sam kruh živi koji je s neba sišao. Tko bude jeo od ovoga kruha, živjet će uvijeke. Kruh koji ću ja dati tijelo je moje – za život svijeta.«	51 Yo soy el pan vivo, bajado del cielo. Si uno come de este pan, vivirá para siempre; y el pan que yo le voy a dar, es mi carne por la vida del mundo».
52 Židovi se nato među sobom prepirahu: »Kako nam ovaj može dati tijelo svoje za jelo?«	52 Discutían entre sí los judíos y decían: «¿Cómo puede éste darnos a comer su carne?»
53 Reče im stoga Isus: »Zaista, zaista, kažem vam: ako ne jedete tijela Sina Čovječjega i ne pijete krvi njegove, nemate života u sebi!	53 Jesús les dijo: «En verdad, en verdad os digo: si no coméis la carne del Hijo del hombre, y no bebéis su sangre, no tenéis vida en vosotros.
54 Tko blaguje tijelo moje i pije krv moju, ima život vječni; i ja ću ga uskrisiti u posljednji dan.	54 El que come mi carne y bebe mi sangre, tiene vida eterna, y yo le resucitaré el último día.
55 Tijelo je moje jelo istinsko, krv je moja piće istinsko.	55 Porque mi carne es verdadera comida y mi sangre verdadera bebida.
56 Tko jede moje tijelo i pije moju krv, u meni ostaje i ja u njemu.	56 El que come mi carne y bebe mi sangre, permanece en mí, y yo en él.
57 Kao što je mene poslao živi Otac i ja živim po Ocu, tako i onaj koji mene blaguje živjet će po meni.	57 Lo mismo que el Padre, que vive, me ha enviado y yo vivo por el Padre, también el que me coma vivirá por mí.
58 Ovo je kruh koji je s neba sišao, ne kao onaj koji jedoše očevi i pomriješe. Tko jede ovaj kruh, živjet će uvijeke.«	58 Este es el pan bajado del cielo; no como el que comieron vuestros padres, y murieron; el que coma este pan vivirá para siempre».
59 To reče Isus naučavajući u sinagogi u Kafarnaumu.	59 Esto lo dijo enseñando en la sinagoga, en Cafarnaúm.
60 Mnogi od njegovih učenika čuvši to rekoše: »Tvrda je to besjeda! Tko je može slušati?«	60 Muchos de sus discípulos, al oírle, dijeron: «Es duro este lenguaje. ¿Quién puede escucharlo?»
61 A Isus znajući sam od sebe da njegovi učenici zbog toga mrmljaju, reče im: »Zar vas to sablažnjava?	61 Pero sabiendo Jesús en su interior que sus discípulos murmuraban por esto, les dijo: «¿Esto os escandaliza?
62 A što ako vidite Sina Čovječjega kako uzlazi onamo gdje je prije bio?«	62 ¿Y cuando veáis al Hijo del hombre subir adonde estaba antes?...
63 »Duh je onaj koji oživljuje, tijelo ne koristi ništa. Riječi koje sam vam govorio duh su i život su.«	63 «El espíritu es el que da vida; la carne no sirve para nada. Las palabras que os he dicho son espíritu y son vida.
64 »A ipak, ima ih među vama koji ne vjeruju.« Jer znao je Isus od početka koji su oni što ne vjeruju i tko je onaj koji će ga izdati.	64 «Pero hay entre vosotros algunos que no creen». Porque Jesús sabía desde el principio quiénes eran los que no creían y quién era el que lo iba a entregar.
65 I doda: »Zato sam vam i rekao da nitko ne može doći k meni ako mu nije dano od Oca.«	65 Y decía: «Por esto os he dicho que nadie puede venir a mí si no se lo concede el Padre».
66 Otada mnogi učenici odstupiše, više nisu išli s njime.	66 Desde entonces muchos de sus discípulos se volvieron atrás y ya no andaban con él.
67 Reče stoga Isus dvanaestorici: »Da možda i vi ne kanite otići?«	67 Jesús dijo entonces a los Doce: «¿También vosotros queréis marcharos?»
68 Odgovori mu Šimun Petar: »Gospodine, kome da idemo? Ti imaš riječi života vječnoga!	68 Le respondió Simón Pedro: «Señor, ¿donde quién vamos a ir? Tú tienes palabras de vida eterna,
69 I mi vjerujemo i znamo: ti si Svetac Božji.«	69 y nosotros creemos y sabemos que tú eres el Santo de Dios».
70 Odgovori im Isus: »Nisam li ja vas dvanaestoricu izabrao? A ipak, jedan je od vas đavao.«	70 Jesús les respondió: «¿No os he elegido yo a vosotros, los Doce? Y uno de vosotros es un diablo».
71 Govoraše to o Judi, sinu Šimuna Iškariotskoga, jednom od dvanaestorice, jer on ga je imao izdati.	71 Hablaba de Judas, hijo de Simón Iscariote, porque éste le iba a entregar, uno de los Doce.