Knjiga o Jobu 37

Biblija Hrvatski	BIBLIA
1 Da, od toga i moje srce drhti i s mjesta svoga iskočiti hoće.	1 Mi corazón también por eso tiembla, y salta fuera de su sitio.
2 Čujte, čujte gromor glasa njegova, tutnjavu što mu iz usta izlazi.	2 ¡Escuchad, escuchad el fragor de su voz, el bramido que sale de su boca!
3 Gle, munja lijeće preko cijelog neba – i sijevne blijesak s kraja na kraj zemlje –	3 Hace relampaguear por todo el cielo, su fulgor llega a los extremos de la tierra.
4 iza nje silan jedan glas se ori: to On gromori glasom veličajnim. Munje mu lete, nitko ih ne priječi, tek što mu je glas jednom odjeknuo.	4 Detrás de él una voz ruge: truena él con su soberbia voz, y sus rayos no retiene, mientras su voz retumba.
5 Da, Bog gromori glasom veličajnim, djela velebna, neshvatljiva stvara.	5 Dios nos da a ver maravillas, grandes cosas hace que no comprendemos.
6 Kad snijegu kaže: ‘Zasniježi po zemlji!’ i pljuskovima: ‘Zapljuštite silno!’	6 Cuando dice a la nieve: «¡Cae sobre la tierra!», y a los aguaceros: «¡Lloved fuerte!»,
7 svakom čovjeku zapečati ruke da svi njegovo upoznaju djelo.	7 la mano de todo hombre retiene bajo sello, para que todos conozcan su obra.
8 U brlog se tad zvijeri sve uvuku i na svojem se šćućure ležaju.	8 Las fieras a sus guaridas huyen y en sus cubiles se cobijan.
9 S južne se strane podiže oluja, a studen vjetri sjeverni donose.	9 Del sur llega el huracán, el frío, de los vientos del norte.
10 Već led od daha Božjega nastaje i vodena se kruti površina.	10 Al soplo de Dios se forma el hielo, se congela la extensión de las aguas.
11 I opet vodom puni on oblake, i sijevat’ stanu oblaci munjama;	11 El carga a la nube de un rayo, el nublado esparce su fulgor,
12 kruže posvuda po volji njegovoj, što im naloži, to će izvršiti na licu cijelog kruga zemaljskoga.	12 y éste, gira girando, circula conforme a sus designios. Así ejecutan sus órdenes en todo sobre la haz de su orbe terráqueo.
13 Šalje ih – ili da kazni narode, ili da ih milosrđem obdari.	13 Ya como castigo para los pueblos de la tierra, ya como gracia, él los envía.
14 Poslušaj ovo, Jobe, umiri se i promotri djela Božja čudesna.	14 Presta, Job, oído a esto, tente y observa los prodigios de Dios.
15 Znaš li kako Bog njima zapovijeda, kako munju iz oblaka svog pušta?	15 ¿Sabes acaso cómo Dios los rige, y cómo su nube hace brillar el rayo?
16 Znaš li o čem vise gore oblaci? Čudesna to su znanja savršenog.	16 ¿Sabes tú cómo las nubes cuelgan en equilibrio, 7 maravilla de una ciencia consumada?
17 Kako ti gòrê od žege haljine u južnom vjetru kad zemlja obamre?	17 Tú, cuyos vestidos queman cuando está quieta la tierra bajo el viento del sur,
18 Zar si nebesa s njim ti razapeo, čvrsta poput ogledala livenog?	18 ¿puedes extender con él la bóveda del cielo, sólida como espejo de metal fundido?
19 De naputi me što da mu kažemo: zbog tmine se ne snalazimo više.	19 Enséñanos qué le hemos de decir: no discutiremos más, debido a las tinieblas.
20 Zar ćeš mu reći: ‘Hoću govoriti’? Ili na propast vlastitu pristati?	20 Si hablo yo, ¿alguien se lo cuenta? ¿es informado de lo que un hombre ha dicho?
21 Tko, dakle, može u svjetlost gledati na nebesima što se sja blistavo kada oblake rastjeraju vjetri?	21 Ahora ya no se ve la luz, que queda oscurecida por las nubes; pero pasa el viento y las despeja,
22 Sa sjevera k’o zlato je bljesnulo: veličanstvom strašnim Bog se odjenu!	22 y una claridad llega del norte: gloria terrible alrededor de Dios,
23 Da, Svesilnog doseći ne možemo, neizmjeran je u moći i sudu, velik u pravdi, nikog on ne tlači.	23 ¡es Sadday!, no podemos alcanzarle. Grande en fuerza y equidad, maestro de justicia, sin oprimir a nadie.
24 Zato ljudi svi neka ga se boje! Na mudrost oholu on i ne gleda!«	24 Por eso le temen los hombres: ¡a él la veneración de todos los sabios de corazón!