Knjiga o Jobu 31

Biblija Hrvatski	STUTTGARTENSIA-DELITZSCH
1 »Sa svojim očima savez sam sklopio da pogledat neću nijednu djevicu.	1 בְּרִית כָּרַתִּי לְעֵינָי וּמָה אֶתְבֹּונֵן עַל־בְּתוּלָה
2 A što mi je Bog odozgo dosudio, kakva mi je baština od Svesilnoga?	2 וּמֶה ׀ חֵלֶק אֱלֹוהַּ מִמָּעַל וְנַחֲלַת דַּי מִמְּרֹמִים
3 Ta nije li nesreća za opakoga, a nevolja za one koji zlo čine?	3 הֲלֹא־אֵיד לְעַוָּל וְנֵכֶר לְפֹעֲלֵי אָוֶן
4 Ne proniče li on sve moje putove, ne prebraja li on sve moje korake?	4 הֲלֹא־הוּא יִרְאֶה דְרָכָי וְכָל־צְעָדַי יִסְפֹּור
5 Zar sam ikad u društvu laži hodio, zar mi je noga k prijevari hitjela?	5 אִם־הָלַכְתִּי עִם־שָׁוְא וַתַּחַשׁ עַל־מִרְמָה רַגְלִי
6 Nek’ me na ispravnoj mjeri Bog izmjeri pa će uvidjeti neporočnost moju!	6 יִשְׁקְלֵנִי בְמֹאזְנֵי־צֶדֶק וְיֵדַע אֱלֹוהַּ תֻּמָּתִי
7 Ako mi je korak s puta kad zašao, ako mi se srce za okom povelo, ako mi je ljaga ruke okaljala,	7 אִם תִּטֶּה אַשֻּׁרִי מִנִּי הַדָּרֶךְ וְאַחַר עֵינַי הָלַךְ לִבִּי וּבְכַפַּי דָּבַק מֻאוּם ׃ פ
8 neka drugi jede što sam posijao, neka sve moje iskorijene izdanke!	8 אֶזְרְעָה וְאַחֵר יֹאכֵל וְצֶאֱצָאַי יְשֹׁרָשׁוּ
9 Ako mi zavede srce žena neka, ako za vratima svog bližnjeg kad vrebah,	9 אִם־נִפְתָּה לִבִּי עַל־אִשָּׁה וְעַל־פֶּתַח רֵעִי אָרָבְתִּי
10 neka moja žena drugom mlin okreće, neka s drugim svoju podijeli postelju!	10 תִּטְחַן לְאַחֵר אִשְׁתִּי וְעָלֶיהָ יִכְרְעוּן אֲחֵרִין
11 Djelo bestidno time bih počinio, zločin kojem pravda treba da presudi,	11 כִּי־ [הוּא כ] (הִיא ק) זִמָּה [וְהִיא כ] (וְהוּא ק) עָוֹן פְּלִילִים
12 užeg’o vatru što žeže do propasti i što bi svu moju sažgala ljetinu.	12 כִּי אֵשׁ הִיא עַד־אֲבַדֹּון תֹּאכֵל וּבְכָל־תְּבוּאָתִי תְשָׁרֵשׁ
13 Ako kada prezreh pravo sluge svoga il’ služavke, sa mnom kad su se parbili,	13 אִם־אֶמְאַס מִשְׁפַּט עַבְדִּי וַאֲמָתִי בְּרִבָם עִמָּדִי
14 što ću učiniti kada Bog ustane? Što ću odvratit’ kad račun zatraži?	14 וּמָה אֶעֱשֶׂה כִּי־יָקוּם אֵל וְכִי־יִפְקֹד מָה אֲשִׁיבֶנּוּ
15 Zar nas oba on ne stvori u utrobi i jednako sazda u krilu majčinu?	15 הֲ‍לֹא־בַבֶּטֶן עֹשֵׂנִי עָשָׂהוּ וַיְכֻנֶנּוּ בָּרֶחֶם אֶחָד
16 Ogluših li se na molbe siromaha ili rasplakah oči udovičine?	16 אִם־אֶמְנַע מֵחֵפֶץ דַּלִּים וְעֵינֵי אַלְמָנָה אֲכַלֶּה
17 Jesam li kada sâm svoj jeo zalogaj a da ga nisam sa sirotom dijelio?	17 וְאֹכַל פִּתִּי לְבַדִּי וְלֹא־אָכַל יָתֹום מִמֶּנָּה
18 Ta od mladosti k’o otac sam mu bio, vodio sam ga od krila materina!	18 כִּי מִנְּעוּרַי גְּדֵלַנִי כְאָב וּמִבֶּטֶן אִמִּי אַנְחֶנָּה
19 Zar sam beskućnika vidio bez odjeće ili siromaha kog bez pokrivača	19 אִם־אֶרְאֶה אֹובֵד מִבְּלִי לְבוּשׁ וְאֵין כְּסוּת לָאֶבְיֹון
20 a da mu bedra ne blagosloviše mene kad se runom mojih ovaca ogrija?	20 אִם־לֹא בֵרֲכוּנִי [חֲלָצֹו כ] (חֲלָצָיו ק) וּמִגֵּז כְּבָשַׂי יִתְחַמָּם
21 Ako sam ruku na nevina podigao znajuć’ da mi je na vratima branitelj,	21 אִם־הֲנִיפֹותִי עַל־יָתֹום יָדִי כִּי־אֶרְאֶה בַשַּׁעַר עֶזְרָתִי
22 nek’ se rame moje od pleća odvali i neka mi ruka od lakta otpadne!	22 כְּתֵפִי מִשִּׁכְמָה תִפֹּול וְאֶזְרֹעִי מִקָּנָה תִשָּׁבֵר
23 Jer strahote Božje na mene bi pale, njegovu ne bih odolio veličanstvu.	23 כִּי פַחַד אֵלַי אֵיד אֵל וּמִשְּׂאֵתֹו לֹא אוּכָל
24 Zar sam u zlato pouzdanje stavio i rekao zlatu: ‘Sigurnosti moja!’	24 אִם־שַׂמְתִּי זָהָב כִּסְלִי וְלַכֶּתֶם אָמַרְתִּי מִבְטַחִי
25 Zar sam se veliku blagu radovao, bogatstvima koja su mi stekle ruke?	25 אִם־אֶשְׂמַח כִּי־רַב חֵילִי וְכִי־כַבִּיר מָצְאָה יָדִי
26 Zar se, gledajući sunce kako blista i kako mjesec sjajni nebom putuje,	26 אִם־אֶרְאֶה אֹור כִּי יָהֵל וְיָרֵחַ יָקָר הֹלֵךְ
27 moje srce dalo potajno zavesti da bih rukom njima poljubac poslao?	27 וַיִּפְתְּ בַּסֵּתֶר לִבִּי וַתִּשַּׁק יָדִי לְפִי
28 Grijeh bi to bio što za sudom vapije, jer Boga višnjega bih se odrekao.	28 גַּם־הוּא עָוֹן פְּלִילִי כִּי־כִחַשְׁתִּי לָאֵל מִמָּעַל
29 Zar se obradovah nevolji dušmana i likovah kad ga je zlo zadesilo,	29 אִם־אֶשְׂמַח בְּפִיד מְשַׂנְאִי וְהִתְעֹרַרְתִּי כִּי־מְצָאֹו רָע
30 a koji ne dadoh griješiti jeziku, proklinjući ga i želeći da umre?	30 וְלֹא־נָתַתִּי לַחֲטֹא חִכִּי לִשְׁאֹל בְּאָלָה נַפְשֹׁו
31 Ne govorahu li ljudi mog šatora: ‘Ta koga nije on mesom nasitio?’	31 אִם־לֹא אָמְרוּ מְתֵי אָהֳלִי מִי־יִתֵּן מִבְּשָׂרֹו לֹא נִשְׂבָּע
32 Nikad nije stranac vani noćivao, putniku sam svoja otvarao vrata.	32 בַּחוּץ לֹא־יָלִין גֵּר דְּלָתַי לָאֹרַח אֶפְתָּח
33 Zar sam grijehe svoje ljudima tajio, zar sam u grudima skrivao krivicu	33 אִם־כִּסִּיתִי כְאָדָם פְּשָׁעָי לִטְמֹון בְּחֻבִּי עֲוֹנִי
34 jer sam se plašio govorkanja mnoštva i strahovao od prezira plemenskog te sam mučao ne prelazeć’ svoga praga?	34 כִּי אֶעֱרֹוץ ׀ הָמֹון רַבָּה וּבוּז־מִשְׁפָּחֹות יְחִתֵּנִי וָאֶדֹּם לֹא־אֵצֵא פָתַח
35 O, kad bi koga bilo da mene sasluša! Posljednju sam svoju riječ ja izrekao: na Svesilnom je sad da mi odgovori! Nek’ mi optužnicu napiše protivnik,	35 מִי יִתֶּן־לִי ׀ שֹׁמֵעַ לִי הֶן־תָּוִי שַׁדַּי יַעֲנֵנִי וְסֵפֶר כָּתַב אִישׁ רִיבִי
36 i ja ću je nosit’ na svome ramenu, čelo ću njome k’o krunom uresit’.	36 אִם־לֹא עַלשִׁ־כְמִי אֶשָּׂאֶנּוּ אֶעֶנְדֶנּוּ עֲטָרֹות לִי
37 Dat ću mu račun o svojim koracima i poput kneza pred njega ću stupiti.« <40b>Konac riječi Jobovih.	37 מִסְפַּר צְעָדַי אַגִּידֶנּוּ כְּמֹו־נָגִיד אֲקָרֲבֶנּוּ
38 Ako je na me zemlja moja vikala, ako su s njom brazde njezine plakale;	38 אִם־עָלַי אַדְמָתִי תִזְעָק וְיַחַד תְּלָמֶיהָ יִבְכָּיוּן
39 ako sam plodove jeo ne plativši i ako sam joj ojadio ratare,	39 אִם־כֹּחָהּ אָכַלְתִּי בְלִי־כָסֶף וְנֶפֶשׁ בְּעָלֶיהָ הִפָּחְתִּי
40 <40a>neka mjesto žita po njoj niče korov, a mjesto ječma nek’ posvud kukolj raste!	40 תַּחַת חִטָּה ׀ יֵצֵא חֹוחַ וְתַחַת־שְׂעֹרָה בָאְשָׁה תַּמּוּ דִּבְרֵי אִיֹּוב׃ פ