Knjiga o Jobu 16

Biblija Hrvatski	LXX
1 Job progovori i reče:	1 υπολαβων δε ιωβ λεγει
2 »Koliko se takvih naslušah besjeda, kako ste mi svi vi mučni tješioci!	2 ακηκοα τοιαυτα πολλα παρακλητορες κακων παντες
3 Ima li kraja tim riječima ispraznim? Što te goni da mi tako odgovaraš?	3 τι γαρ μη ταξις εστιν ρημασιν πνευματος η τι παρενοχλησει σοι οτι αποκρινη
4 I ja bih mogao k’o vi govoriti da vam je duša na mjestu duše moje; i ja bih vas mog’o zasuti riječima i nad sudbom vašom tako kimat’ glavom;	4 καγω καθ' υμας λαλησω ει υπεκειτο γε η ψυχη υμων αντι της εμης ειτ' εναλουμαι υμιν ρημασιν κινησω δε καθ' υμων κεφαλην
5 i ja bih mogao ustima vas hrabrit’, i ne bih žalio trud svojih usana.	5 ειη δε ισχυς εν τω στοματι μου κινησιν δε χειλεων ου φεισομαι
6 Al’ ako govorim, patnja se ne blaži, ako li zašutim, zar će me minuti?	6 εαν γαρ λαλησω ουκ αλγησω το τραυμα εαν δε και σιωπησω τι ελαττον τρωθησομαι
7 Zlopakost me sada shrvala posvema, čitava se rulja oborila na me.	7 νυν δε κατακοπον με πεποιηκεν μωρον σεσηποτα
8 Ustao je proti meni da svjedoči i u lice mi se baca klevetama.	8 και επελαβου μου εις μαρτυριον εγενηθη και ανεστη εν εμοι το ψευδος μου κατα προσωπον μου ανταπεκριθη
9 Jarošću me svojom razdire i goni, škrgućuć’ zubima obara se na me. Moji protivnici sijeku me očima,	9 οργη χρησαμενος κατεβαλεν με εβρυξεν επ' εμε τους οδοντας βελη πειρατων αυτου επ' εμοι επεσεν
10 prijeteći, na mene usta razvaljuju, po obrazima me sramotno ćuškaju, u čoporu svi tad navaljuju na me.	10 ακισιν οφθαλμων ενηλατο οξει επαισεν με εις σιαγονα ομοθυμαδον δε κατεδραμον επ' εμοι
11 Da, zloćudnicima Bog me predao, u ruke opakih on me izručio.	11 παρεδωκεν γαρ με ο κυριος εις χειρας αδικου επι δε ασεβεσιν ερριψεν με
12 Mirno življah dok On ne zadrma mnome, za šiju me ščepa da bi me slomio.	12 ειρηνευοντα διεσκεδασεν με λαβων με της κομης διετιλεν κατεστησεν με ωσπερ σκοπον
13 Uze me za biljeg i strijelama osu, nemilosrdno mi bubrege probode i mojom žuči zemlju žednu natopi.	13 εκυκλωσαν με λογχαις βαλλοντες εις νεφρους μου ου φειδομενοι εξεχεαν εις την γην την χολην μου
14 Na tijelu mi ranu do rane otvara, kao bijesan ratnik nasrće na mene.	14 κατεβαλον με πτωμα επι πτωματι εδραμον προς με δυναμενοι
15 Tijelo sam golo u kostrijet zašio, zario sam čelo svoje u prašinu.	15 σακκον ερραψα επι βυρσης μου το δε σθενος μου εν γη εσβεσθη
16 Zapalilo mi se sve lice od suza, sjena tamna preko vjeđa mi je pala.	16 η γαστηρ μου συγκεκαυται απο κλαυθμου επι δε βλεφαροις μου σκια
17 A nema nasilja na rukama mojim, molitva je moja bila uvijek čista.	17 αδικον δε ουδεν ην εν χερσιν μου ευχη δε μου καθαρα
18 O zemljo, krvi moje nemoj sakriti i kriku mom ne daj nigdje da počine.	18 γη μη επικαλυψης εφ' αιματι της σαρκος μου μηδε ειη τοπος τη κραυγη μου
19 Odsad na nebu imam ja svjedoka, u visini gore moj stoji branitelj.	19 και νυν ιδου εν ουρανοις ο μαρτυς μου ο δε συνιστωρ μου εν υψιστοις
20 Moja vika moj je odvjetnik kod Boga dok se ispred njega suze moje liju:	20 αφικοιτο μου η δεησις προς κυριον εναντι δε αυτου σταζοι μου ο οφθαλμος
21 o, da me obrani u parbi mojoj s Bogom k’o što smrtnik brani svojega bližnjega.	21 ειη δε ελεγχος ανδρι εναντι κυριου και υιος ανθρωπου τω πλησιον αυτου
22 No životu mom su odbrojena ljeta, na put bez povratka meni je krenuti.	22 ετη δε αριθμητα ηκασιν οδω δε η ουκ επαναστραφησομαι πορευσομαι