Qoelet 1

BIBBIA CEI 2008	Biblia Tysiąclecia
1 Parole di Qoèlet, figlio di Davide, re a Gerusalemme.	1 Słowa Koheleta, syna Dawida, króla w Jeruzalem.
2 Vanità delle vanità, dice Qoèlet, vanità delle vanità: tutto è vanità.	2 Marność nad marnościami, powiada Kohelet, marność nad marnościami - wszystko marność.
3 Quale guadagno viene all’uomo per tutta la fatica con cui si affanna sotto il sole?	3 Cóż przyjdzie człowiekowi z całego trudu, jaki zadaje sobie pod słońcem?
4 Una generazione se ne va e un’altra arriva, ma la terra resta sempre la stessa.	4 Pokolenie przychodzi i pokolenie odchodzi, a ziemia trwa po wszystkie czasy.
5 Il sole sorge, il sole tramonta e si affretta a tornare là dove rinasce.	5 Słońce wschodzi i zachodzi, i na miejsce swoje spieszy z powrotem, i znowu tam wschodzi.
6 Il vento va verso sud e piega verso nord. Gira e va e sui suoi giri ritorna il vento.	6 Ku południowi ciągnąc i ku północy wracając, kolistą drogą wieje wiatr i znowu wraca na drogę swojego krążenia.
7 Tutti i fiumi scorrono verso il mare, eppure il mare non è mai pieno: al luogo dove i fiumi scorrono, continuano a scorrere.	7 Wszystkie rzeki płyną do morza, a morze wcale nie wzbiera; do miejsca, do którego rzeki płyną, zdążają one bezustannie.
8 Tutte le parole si esauriscono e nessuno è in grado di esprimersi a fondo. Non si sazia l’occhio di guardare né l’orecchio è mai sazio di udire.	8 Mówienie jest wysiłkiem: nie zdoła człowiek wyrazić wszystkiego słowami. Nie nasyci się oko patrzeniem ani ucho napełni słuchaniem.
9 Quel che è stato sarà e quel che si è fatto si rifarà; non c’è niente di nuovo sotto il sole.	9 To, co było, jest tym, co będzie, a to, co się stało, jest tym, co znowu się stanie: więc nic zgoła nowego nie ma pod słońcem.
10 C’è forse qualcosa di cui si possa dire: «Ecco, questa è una novità»? Proprio questa è già avvenuta nei secoli che ci hanno preceduto.	10 Jeśli jest coś, o czym by się rzekło: Patrz, to coś nowego - to już to było w czasach, które były przed nami.
11 Nessun ricordo resta degli antichi, ma neppure di coloro che saranno si conserverà memoria presso quelli che verranno in seguito.	11 Nie ma pamięci o tych, co dawniej żyli, ani też o tych, co będą kiedyś żyli, nie będzie wspomnienia u tych, co będą potem.
12 Io, Qoèlet, fui re d’Israele a Gerusalemme.	12 Ja, Kohelet, byłem królem nad Izraelem w Jeruzalem.
13 Mi sono proposto di ricercare ed esplorare con saggezza tutto ciò che si fa sotto il cielo. Questa è un’occupazione gravosa che Dio ha dato agli uomini, perché vi si affatichino.	13 I skierowałem umysł swój ku temu, by zastanawiać się i badać, ile mądrości jest we wszystkim, co dzieje się pod niebem. To przykre zajęcie dał Bóg synom ludzkim, by się nim trudzili.
14 Ho visto tutte le opere che si fanno sotto il sole, ed ecco: tutto è vanità e un correre dietro al vento.	14 Widziałem wszelkie sprawy, jakie się dzieją pod słońcem. A oto: wszystko to marność i pogoń za wiatrem.
15 Ciò che è storto non si può raddrizzare e quel che manca non si può contare.	15 To, co krzywe, nie da się wyprostować, a czego nie ma, tego nie można liczyć.
16 Pensavo e dicevo fra me: «Ecco, io sono cresciuto e avanzato in sapienza più di quanti regnarono prima di me a Gerusalemme. La mia mente ha curato molto la sapienza e la scienza».	16 Tak powiedziałem sobie w sercu: Oto nagromadziłem i przysporzyłem mądrości więcej niż wszyscy, co władali przede mną na Jeruzalem, a serce me doświadczyło wiele mądrości i wiedzy.
17 Ho deciso allora di conoscere la sapienza e la scienza, come anche la stoltezza e la follia, e ho capito che anche questo è un correre dietro al vento.	17 I postanowiłem sobie poznać mądrość i wiedzę, szaleństwo i głupotę. Poznałem, że również i to jest pogonią za wiatrem,
18 Infatti: molta sapienza, molto affanno; chi accresce il sapere aumenta il dolore.	18 bo w wielkiej mądrości - wiele utrapienia, a kto przysparza wiedzy - przysparza i cierpień.