2 Księga Kronik 20

Biblia Tysiąclecia	BIBLES DES PEUPLES
1 Potem Moabici i Ammonici, a z nimi część spośród Meunitów, wtargnęli, aby walczyć przeciw Jozafatowi.	1 Après cela, les Moabites, les Ammonites firent une expédition contre Josaphat, des Méounites les accompagnaient.
2 Przyniesiono wówczas Jozafatowi wiadomość następującą: Powstało przeciw tobie z drugiej strony morza, z Edomu, wielkie wojsko i jest już teraz w Chaseson-Tamar, to jest w Engaddi.	2 On vint avertir Josaphat: “Des ennemis arrivent, c’est une vraie multitude venue d’Édom, au-delà de la mer. Elle est à Hassasson-Tamar c’est-à-dire Engaddi.”
3 Przerażony Jozafat zwrócił się o pomoc do Pana. Ogłosił też post w całej ziemi judzkiej.	3 Josaphat, effrayé, consulta Yahvé et proclama un jeûne pour tout Juda.
4 Zebrali się więc mieszkańcy Judy, aby prosić Pana, o pomoc. Przybyli zaś z każdego miasta Judy, aby błagać Pana.	4 Les Judéens se rassemblèrent pour supplier Yahvé: même des villes de Juda on venait pour chercher Yahvé.
5 Stanął wówczas Jozafat pośrodku zgromadzenia ludu z Judy i z Jerozolimy w świątyni, przed nowym dziedzińcem,	5 Josaphat vint parler à l’assemblée de Juda à Jérusalem, dans la Maison de Yahvé, devant la nouvelle cour.
6 i rzekł: Panie, Boże naszych ojców, czy to nie Ty jesteś Bogiem w niebie, i czyż nie Ty rządzisz w każdym królestwie pogan? W Twoim to ręku jest siła i moc. Nie ma takiego, który by z Tobą mógł się mierzyć.	6 Il dit: “Yahvé, Dieu de mon père, n’est-ce pas toi qui es Dieu dans les cieux et qui as pouvoir sur tous les royaumes des païens? La force et la puissance sont dans ta main, et personne ne peut te résister.
7 Czy to nie Ty, Boże nasz, wygnałeś mieszkańców tej ziemi przed Twoim ludem, Izraelem, i dałeś ją na wieki potomstwu Abrahama, Twego przyjaciela?	7 N’est-ce pas toi, notre Dieu, qui as dépossédé les habitants de ce pays devant ton peuple Israël? Et tu l’as donné à la race d’Abraham, ton ami, pour toujours!
8 Zamieszkali w niej i zbudowali w niej świątynię dla Twego imienia, mówiąc:	8 Ils s’y sont installés et y ont construit un sanctuaire en l’honneur de ton Nom; ils ont dit:
9 Jeśli spadnie na nas nieszczęście, miecz karzący, zaraza albo głód, staniemy przed tą świątynią i przed Tobą, ponieważ w tej świątyni przebywa Twoje imię, i będziemy wołać do Ciebie w naszym ucisku, wtedy Ty wysłuchasz nas i ocalisz.	9 Si un malheur quelconque vient sur nous: guerre, fléau, peste ou famine, nous nous tiendrons devant ce Temple et devant toi, car ton Nom habite cette maison. Dans notre malheur, nous crierons vers toi, tu nous entendras et tu nous sauveras.
10 Oto teraz Ammonici, Moabici oraz mieszkańcy góry Seir, do których nie dałeś Izraelowi wejść podczas wędrówki z ziemi egipskiej, tak iż ominęli ich i nie zniszczyli,	10 Maintenant, regarde ces Ammonites, ces Moabites et ces gens de la montagne de Séïr. Lorsque Israël montait du pays d’Égypte, tu n’as pas laissé Israël entrer chez eux, mais au contraire il est passé à l’écart sans les détruire.
11 oto jak nam odpłacają: wchodzą do nas, aby nas wypędzić z Twego dziedzictwa, które dałeś nam w posiadanie.	11 Or aujourd’hui ils nous récompensent en venant nous chasser de l’héritage que tu nous as donné!
12 Boże nasz, czy nie osądzisz tego? Jesteśmy bowiem bezsilni wobec tego ogromnego mnóstwa, które na nas napadło. Nie wiemy, co czynić, ale oczy nasze zwracają się ku Tobie.	12 Ne nous feras-tu pas justice, ô notre Dieu? Nous sommes sans force devant cette armée immense qui s’avance contre nous, nous ne savons plus que faire: nos yeux se tournent vers toi.”
13 Stali wówczas przed Panem wszyscy mieszkańcy Judy, także i małe dzieci, ich kobiety i synowie.	13 Tous les Judéens se tenaient debout devant Yahvé, même leurs enfants, leurs femmes et leurs fils étaient là.
14 A wśród zgromadzenia duch Pański spoczął na Jachazjelu, synu Zachariasza, syna Benajasza, syna Jejela, syna Mattaniasza - lewicie spośród potomków Asafa.	14 Alors, en pleine assemblée, l’esprit de Yahvé s’empara de Yahaziel, fils de Zékaryas, fils de Bénayas, fils de Yéhiel, fils de Mattanyas le lévite, l’un des fils d’Asaf.
15 I rzekł on: Wszyscy mieszkańcy Judy i Jerozolimy, i ty, królu Jozafacie, słuchajcie uważnie! Tak do was mówi Pan: Nie bójcie się i nie lękajcie tego wielkiego mnóstwa, albowiem nie wy będziecie walczyć, lecz Bóg.	15 Il s’écria: “Écoutez bien vous tous, Judéens, habitants de Jérusalem, et toi aussi, roi Josaphat! Voici ce que dit Yahvé: n’ayez pas peur, ne tremblez pas devant cette foule immense, car ce combat ne sera pas le vôtre mais celui de Dieu.
16 Jutro zejdźcie przeciwko nim! Oto wstępować będą na wzgórze Sis, a znajdziecie ich na końcu doliny przed pustynią Jeruel.	16 Demain, tombez sur eux, car voici qu’ils montent par la montée de Sis: vous les rencontrerez au bout de la vallée, en face du désert de Yérouel.
17 Nie wy będziecie tam walczyć. Jednakże stawcie się, zajmijcie stanowisko, a zobaczycie ocalenie dla was od Pana, o Judo i Jerozolimo! Nie bójcie się i nie lękajcie! Jutro wyruszcie im na spotkanie, a Pan będzie z wami!	17 Vous n’aurez pas à combattre, soyez là sur vos positions et vous verrez comment Yahvé vous délivrera. Juda et Jérusalem, n’ayez pas peur, ne tremblez pas, demain, marchez au-devant d’eux et Yahvé sera avec vous.”
18 Jozafat więc upadł na kolana twarzą ku ziemi, i wszyscy mieszkańcy Judy i Jerozolimy padli przed Panem, aby Go uczcić.	18 Josaphat se prosterna le visage contre terre, tous les Judéens et les habitants de Jérusalem se prosternèrent devant Yahvé pour l’adorer.
19 Wówczas lewici spośród synów Kehatytów i Korachitów poczęli wielbić Pana, Boga Izraela, donośnym i wysokim głosem.	19 Les lévites, les fils des Kahatites, et des Coréites, se levèrent pour louer Yahvé le Dieu d’Israël à pleine voix.
20 Wczesnym rankiem powstali i ruszyli ku pustyni Tekoa. Gdy ruszali, stanął Jozafat i rzekł: Mieszkańcy Judy i Jerozolimy, posłuchajcie mnie: Zaufajcie Panu, Bogu waszemu, a ostaniecie się, zaufajcie Jego prorokom, a będzie się wam powodziło.	20 De grand matin, ils se mirent en route pour le désert de Tékoa. Au moment du départ, Josaphat debout, leur cria: “Écoutez-moi Judéens et habitants de Jérusalem, mettez votre foi en Yahvé votre Dieu et vous vivrez, croyez en ses prophètes et vous gagnerez.”
21 Potem, poradziwszy się ludu, ustanowił śpiewaków dla Pana, by idąc w świętych szatach przed zbrojnymi wysławiali Go śpiewając: Wysławiajcie Pana, albowiem na wieki jest Jego łaskawość.	21 Après avoir délibéré avec le peuple, il plaça les chantres de Yahvé et ceux qui célèbrent la splendeur de son Temple, en tête de la troupe. Ils disaient: “Chantez Yahvé car éternel est son amour!”
22 W czasie kiedy rozpoczęli wznosić okrzyki radości i uwielbienia, Pan zastawił zasadzkę na Ammonitów, Moabitów i mieszkańców góry Seir, wkraczających przeciw Judzie, tak iż się wzajemnie pobili.	22 Au moment où l’on commençait à pousser des cris de joie et de louange, Yahvé fit un mauvais coup aux Ammonites, aux Moabites et aux gens de la montagne de Séïr qui étaient venus contre Juda: il provoqua un désastre.
23 Powstali wówczas Ammonici i Moabici przeciwko mieszkańcom góry Seir, aby ich obłożyć klątwą i wytępić. Gdy zaś tego dokonali z mieszkańcami Seiru, jeden drugiemu pomagał do zguby.	23 Les Ammonites et les Moabites se lancèrent contre les gens de la montagne de Séïr qui furent voués à l’anathème et exterminés, puis ils se retournèrent les uns contre les autres pour s’entretuer.
24 Gdy mieszkańcy Judy doszli do miejsca, skąd widać już pustynię, i spojrzeli na to mnóstwo, oto zobaczyli trupy leżące na ziemi: nikt nie uszedł z życiem.	24 Arrivés à l’endroit où l’on découvre le désert, les Judéens purent voir toute cette multitude: il n’y avait que cadavres gisant à terre, pas un rescapé!
25 Przystąpił więc Jozafat i jego lud, aby pobrać z nich łupy. Znaleźli wtedy przy nich mnóstwo zdobyczy: bydła, dobytku, szat i kosztownych naczyń. Zdobyli takie łupy, iż nie mogli tego udźwignąć. Trzy dni im zeszły na zbieraniu łupu, był on bowiem wielki.	25 Josaphat arriva avec son peuple pour enlever leurs dépouilles; ils trouvèrent beaucoup de bétail, des provisions, des habits et des objets précieux. Ils en ramassèrent plus qu’ils ne pouvaient en porter: le pillage du butin dura trois jours, tellement il y en avait.
26 W czwartym zaś dniu zebrali się w Dolinie Beraka, tam bowiem błogosławili Pana, dlatego miejsce to nazwali Doliną Beraka.	26 Le quatrième jour ils se rassemblèrent dans la vallée de Béraka: cette vallée a reçu ce nom qu’elle a porté jusqu’à ce jour, car c’est là qu’ils bénirent Yahvé.
27 Następnie wszyscy mężowie z Judy i Jerozolimy , z Jozafatem na czele, wrócili do Jerozolimy pełni radości, bo Pan uradował ich, uwalniając od nieprzyjaciół.	27 Tous les hommes de Juda et de Jérusalem, Josaphat en tête, se mirent en route pour retourner à Jérusalem, tout joyeux car Yahvé les avait comblés de joie aux dépens de leurs ennemis.
28 Wkroczyli do Jerozolimy, kierując się ku świątyni Pańskiej, grając na harfach, cytrach i trąbach.	28 Au son des harpes, des lyres et des trompettes, ils entrèrent dans Jérusalem pour se rendre à la Maison de Yahvé.
29 Wówczas padł strach Boży na wszystkie królestwa i kraje, skoro usłyszano, że Pan walczył z wrogami Izraela.	29 Quand les nations païennes apprirent que Yahvé avait combattu les ennemis d’Israël, une frayeur venant de Dieu s’abattit sur elles toutes.
30 Odpoczęło potem królestwo Jozafata i Pan otoczył je zewsząd pokojem.	30 Le royaume de Josaphat fut alors en paix, car son Dieu lui procura le repos de tous côtés.
31 Jozafat więc objął władzę w Judzie. W chwili objęcia rządów miał trzydzieści pięć lat i panował w Jerozolimie dwadzieścia pięć lat. Jego matce było na imię Azuba, córka Szilchiego.	31 Josaphat régna sur Juda. Il avait 35 ans lorsqu’il monta sur le trône et il régna 25 ans à Jérusalem; sa mère était Azouba fille de Chilhi.
32 Poszedł on drogą swego ojca Asy i nie zboczył z niej; starając się czynić to, co jest słuszne w oczach Pańskich.	32 Il suivit les traces de son père Aza et ne s’en détourna pas, il fit ce qui est juste au regard de Yahvé.
33 Tylko wyżyn nie usunięto, a lud jeszcze nie zwrócił serca ku Bogu swych przodków.	33 Cependant les Hauts-Lieux ne disparurent pas, car le peuple ne s’était pas encore attaché de tout son cœur au Dieu de ses pères.
34 Pozostałe zaś czyny Jozafata, od pierwszych do ostatnich, zapisane są w dziejach Jehu, syna Chananiego, i włączone do Księgi Królów Izraela.	34 Le reste des actes de Josaphat, depuis les premiers jusqu’aux derniers, sont écrits dans les actes de Jéhu, fils de Hanani, ils ont été repris dans le Livre des Rois d’Israël.
35 Król judzki, Jozafat, sprzymierzył się potem z królem izraelskim, Ochozjaszem, który źle postępował.	35 Après cela Josaphat, roi de Juda, se lia avec Okozias, roi d’Israël, qui le poussa à mal faire.
36 Związał się z nim, aby budować okręty do podróży ku Tarszisz. Budowali wówczas okręty w Esjon-Geber.	36 Il s’allia avec lui pour construire des navires qui iraient à Tarsis et ils construisirent ces navires à Ézyon-Guéber.
37 Prorokował potem Eliezer, syn Dodawiasza z Mareszy, przeciwko Jozafatowi, mówiąc: Ponieważ sprzymierzyłeś się z Ochozjaszem, zburzy Pan twoje dzieło. I rozbiły się okręty, tak iż poniechano wyprawy do Tarszisz.	37 Mais Éliézer, fils de Dodavas, de Marécha, prophétisa alors contre Josaphat: “Parce que tu as fait alliance avec Okozias, Yahvé a fait une brèche dans tes entreprises.” Les navires se brisèrent et ne partirent donc pas pour Tarsis.