Job 20

EL LIBRO DEL PUEBLO DE DIOS	Biblija Hrvatski
1 Sofar de Naamá respondió, diciendo:	1 Sofar iz Naama progovori tad i reče:
2 Mis pensamientos me obligan a replicar, porque no puedo dominar mi excitación.	2 »Misli me tjeraju da ti odgovorim, i zato u meni vri to uzbuđenje
3 Tengo que oír reproches injuriosos, pero mi inteligencia me inspira una respuesta.	3 dok slušam ukore koji me sramote, al’ odgovor mudar um će moj već naći.
4 ¿No sabes acaso que desde siempre, desde que el hombre fue puesto sobre la tierra,	4 Zar tebi nije od davnine poznato, otkad je čovjek na zemlju stavljen bio,
5 el júbilo de los malvados acaba pronto y la alegría del impío dura sólo un instante?	5 da je kratka vijeka radost opakoga, da kao tren prođe sreća bezbožnička.
6 Aunque su altura se eleve hasta el cielo y llegue a tocar las nubes con la cabeza,	6 Pa ako stasom i do neba naraste, ako mu se glava dotakne oblaka,
7 él perece para siempre, como sus excrementos, y sus conocidos preguntan: «¿Dónde está?».	7 poput utvare on zauvijek nestaje; koji ga vidješe kažu: ‘Gdje je sad on?’
8 Huye como un sueño, y nadie lo encuentra, desechado como una visión nocturna,	8 Kao san bez traga on se rasplinjuje, nestaje ga kao priviđenja noćnog.
9 El ojo que lo miraba no lo ve más, el lugar que ocupaba lo pierde de vista.	9 Nijedno ga oko više gledat neće, niti će ga mjesto njegovo vidjeti.
10 Sus hijos indemnizan a los que él empobreció y sus propias manos restituyen las riquezas	10 Njegovu će djecu gonit’ siromasi: rukama će svojim vraćati oteto.
11 El vigor juvenil que llenaba sus huesos yace con él en el polvo.	11 Kosti su njegove bujale mladošću; gle, zajedno s njome pokošen je sada.
12 El mal era dulce a su boca y él lo disimulaba bajo su lengua;	12 Zlo bijaše slatko njegovim ustima te ga je pod svojim jezikom skrivao;
13 lo saboreaba y no lo soltaba, lo retenía en medio de su paladar;	13 sladio se pazeć’ da ga ne proguta i pod nepcem svojim zadržavao ga.
14 pero su comida se corrompe en las entrañas, es un veneno de víboras dentro de él.	14 Ali hrana ta mu trune u utrobi, otrovom zmijskim u crijevima postaje.
15 Tiene que vomitar las riquezas que tragó, Dios se las arranca de su vientre.	15 Blago progutano mora izbljuvati. Bog će ga istjerat’ njemu iz utrobe.
16 ¡El mamaba veneno de serpientes y lo mata la lengua de la víbora!	16 Iz zmijine glave otrov je sisao: sada umire od jezika gujina.
17 Ya no ve más los arroyos de aceite ni los torrentes de miel y leche cuajada.	17 Potoke ulja on gledat’ više neće, ni vidjet’ gdje rijekom med i mlijeko teku.
18 Devuelve las ganancias sin tragarlas, y no disfruta de lo que lucró con sus negocios,	18 Vratit će dobitak ne okusivši ga, neće uživat’ u plodu trgovine.
19 porque oprimió y dejó sin amparo a los pobres, y usurpó casas que no había edificado.	19 Jer je sirotinju gnjeo i tlačio, otimao kuće koje ne sazida,
20 Su voracidad no conocía descanso y nada escapaba a sus deseos;	20 jer ne bješe kraja požudi njegovoj, njegova ga blaga neće izbaviti.
21 nadie se libraba de su avidez, por eso no dura su prosperidad.	21 Jer mu proždrljivost ništa ne poštedi, ni sreća njegova dugo trajat neće.
22 En el colmo de la abundancia, lo asalta la angustia, le sobrevienen toda clase de desgracias.	22 Sred izobilja u škripcu će se naći, svom će snagom na nj se oboriti bijeda.
23 Mientras él llena su vientre, Dios descarga el ardor de su ira y hace llover el fuego de su enojo sobre él.	23 I dok hranom bude trbuh svoj punio, Bog će na nj pustiti jarost svoga gnjeva, sasut’ dažd strelica na meso njegovo.
24 Si escapa del arma de hierro, lo traspasa el arco de bronce:	24 Ako i izmakne gvozdenom oružju, lûk će mjedeni njega prostrijeliti.
25 la flecha le sale por la espalda, y la punta fulgurante por el hígado. Lo invaden los terrores,	25 Strijelu bi izvuk’o, al’ mu probi leđa, a šiljak blistavi viri mu iz žuči. Kamo god krenuo, strepnje ga vrebaju,
26 todas las tinieblas están reservadas para él, lo consume un fuego que nadie atiza y que devora lo que aún queda de su carpa.	26 na njega tmine sve tajom očekuju. Vatra ga ništi, ni od kog zapaljena, i proždire sve pod njegovim šatorom.
27 Los cielos revelan su iniquidad y la tierra se levanta contra él.	27 Gle, nebo krivicu njegovu otkriva i čitava zemlja na njega se diže.
28 Un diluvio se lleva su casa, una correntada, en el día de la ira.	28 Njegovu će kuću raznijeti poplava, otplaviti je u dan Božje jarosti.
29 Esta es la porción que Dios asigna al malvado, la herencia que le tiene destinada.	29 Takvu sudbinu Bog priprema zlikovcu i takvu baštinu on mu dosuđuje.«