1 E verrà nell' ultimo dì, ch? sarà la casa di Dio uno monte apparecchiato nella sommità de' monti, e sarà alto sopra (tutti) li colli; e li popoli correranno a lui. | 1 και εσται επ' εσχατων των ημερων εμφανες το ορος του κυριου ετοιμον επι τας κορυφας των ορεων και μετεωρισθησεται υπερανω των βουνων και σπευσουσιν προς αυτο λαοι |
2 E molte genti profeteranno, e diranno: venite, saliamo al monte di Dio e alla casa [dello Iddio] di Iacob; e insegnerà a noi delle sue vie, e anderemo per li suoi sentieri; però che la legge uscirà di Sion, e la parola di Dio di Ierusalem (cioè lo figliuolo suo). | 2 και πορευσονται εθνη πολλα και ερουσιν δευτε αναβωμεν εις το ορος κυριου και εις τον οικον του θεου ιακωβ και δειξουσιν ημιν την οδον αυτου και πορευσομεθα εν ταις τριβοις αυτου οτι εκ σιων εξελευσεται νομος και λογος κυριου εξ ιερουσαλημ |
3 E giudicherà tra molti popoli, e riprenderà le genti forti insino alla lunga; de' loro coltelli farà gomieri, e delle lance farà zappe; e niuna gente piglierà arme incontro ad altra gente, e non impareranno più a guerreggiare. | 3 και κρινει ανα μεσον λαων πολλων και εξελεγξει εθνη ισχυρα εως εις γην μακραν και κατακοψουσιν τας ρομφαιας αυτων εις αροτρα και τα δορατα αυτων εις δρεπανα και ουκετι μη ανταρη εθνος επ' εθνος ρομφαιαν και ουκετι μη μαθωσιν πολεμειν |
4 E sederà l'uomo sotto la sua vigna e sotto lo suo fico, e non sarà chi ispaventi loro; però che la bocca del Signore delli esèrciti hae parlato. | 4 και αναπαυσεται εκαστος υποκατω αμπελου αυτου και εκαστος υποκατω συκης αυτου και ουκ εσται ο εκφοβων διοτι το στομα κυριου παντοκρατορος ελαλησεν ταυτα |
5 Però che tutti li popoli anderanno ciascuno nel nome del suo iddio; in eterno e oltre. | 5 οτι παντες οι λαοι πορευσονται εκαστος την οδον αυτου ημεις δε πορευσομεθα εν ονοματι κυριου θεου ημων εις τον αιωνα και επεκεινα |
6 In quel dì, dice lo Signore Iddio, io radunerò lo zoppo; e quella ch' io avea cacciata, radunerò, e quella ch' io avea afflitta. | 6 εν τη ημερα εκεινη λεγει κυριος συναξω την συντετριμμενην και την εξωσμενην εισδεξομαι και ους απωσαμην |
7 E porrò lo zoppo con li rimanenti; e quella ch' era stata inferma, farò robusta; e lo Signore regnerà sopra loro nel monte di Sion, da questa ora insino che sarà lo secolo. | 7 και θησομαι την συντετριμμενην εις υπολειμμα και την απωσμενην εις εθνος ισχυρον και βασιλευσει κυριος επ' αυτους εν ορει σιων απο του νυν και εως εις τον αιωνα |
8 E tu, (come) torre della gregge che se' nuvolosa, le figliuole di Sion verranno insino a te; e verrà la signoria prima delli re delle figliuole di Ierusalem. | 8 και συ πυργος ποιμνιου αυχμωδης θυγατερ σιων επι σε ηξει και εισελευσεται η αρχη η πρωτη βασιλεια εκ βαβυλωνος τη θυγατρι ιερουσαλημ |
9 E ora dunque per che ti contristi di dolore? or non hai tu re, ovvero che sia perito lo tuo consigliere, che lo dolore t' hae compresa come se partorissi? | 9 και νυν ινα τι εγνως κακα μη βασιλευς ουκ ην σοι η η βουλη σου απωλετο οτι κατεκρατησαν σου ωδινες ως τικτουσης |
10 O figliuola di Sion, abbi dolore e isforzati come quella che partorisce; però che ora tu uscirai della cittade, e abiterai nella contrada, e verrai insino a Babilonia; e ivi sarai liberata, e ivi ricompererà te lo Signore delle mani de' tuoi nemici. | 10 ωδινε και ανδριζου και εγγιζε θυγατερ σιων ως τικτουσα διοτι νυν εξελευση εκ πολεως και κατασκηνωσεις εν πεδιω και ηξεις εως βαβυλωνος εκειθεν ρυσεται σε και εκειθεν λυτρωσεται σε κυριος ο θεος σου εκ χειρος εχθρων σου |
11 E ora sono radunate sopra te molte genti, le quali dicono: sia lapidata, e lo nostro occhio ragguardi in Sion, (cioè la mala nostra volontà sia contra Sion). | 11 και νυν επισυνηχθη επι σε εθνη πολλα οι λεγοντες επιχαρουμεθα και εποψονται επι σιων οι οφθαλμοι ημων |
12 Ma loro non conobbono le cogitazioni del Signore, e non intesono lo suo consiglio; però che li radunò come lo fieno nell' aia. | 12 αυτοι δε ουκ εγνωσαν τον λογισμον κυριου και ου συνηκαν την βουλην αυτου οτι συνηγαγεν αυτους ως δραγματα αλωνος |
13 Lièvati suso, tu figliuola di Sion, e trita; però ch' io porrò lo tuo corno che sarà di ferro, e le tue unghie porrò di metallo; e menerai molti popoli, e ucciderai al Signore le loro rapine, e la loro fortezza al Signore di tutta l' universa terra. | 13 αναστηθι και αλοα αυτους θυγατερ σιων οτι τα κερατα σου θησομαι σιδηρα και τας οπλας σου θησομαι χαλκας και κατατηξεις εν αυτοις εθνη και λεπτυνεις λαους πολλους και αναθησεις τω κυριω το πληθος αυτων και την ισχυν αυτων τω κυριω πασης της γης |
| 14 νυν εμφραχθησεται θυγατηρ εφραιμ εν φραγμω συνοχην εταξεν εφ' ημας εν ραβδω παταξουσιν επι σιαγονα τας φυλας του ισραηλ |