Livro de Jó 26

SAGRADA BIBLIA	Biblija Hrvatski
1 Jó tomou então a palavra nestes termos:	1 Job progovori i reče:
2 Como sabes sustentar bem o fraco, e socorrer um braço sem vigor!	2 »Živoga mi Boga što mi pravdu krati i Svesilnog koji dušu mi zagorča:
3 Como sabes aconselhar o ignorante, e dar mostras de abundante sabedoria!	3 sve dok duha moga bude još u meni, dok mi dah Božji u nosnicama bude,
4 A quem diriges este discurso? Sob a inspiração de quem falas tu?	4 usne moje neće izustiti zloću niti će laž kakva doći na moj jezik.
5 As sombras agitam-se embaixo {da terra}, as águas e seus habitantes {estão temerosos}.	5 Daleko od mene da vam dadem pravo, nedužnost svoju do zadnjeg daha branim.
6 A região dos mortos está aberta diante dele, os infernos não têm véu.	6 Pravde svoje ja se držim, ne puštam je; zbog mojih me dana srce korit’ neće.
7 Estende o setentrião sobre o vácuo, suspende a terra acima do nada.	7 Neka mi dušmana kob opakog snađe, a mog protivnika udes bezbožnikov!
8 Prende as águas em suas nuvens, e as nuvens não se rasgam sob seu peso.	8 Čemu se nadati može kad vapije i kada uzdiže k Bogu dušu svoju?
9 Vela a face da lua, estendendo sobre ela uma nuvem.	9 Hoće li čuti Bog njegove krikove kada se na njega obori nevolja?
10 Traçou um círculo à superfície das águas, onde a luz confina com as trevas.	10 Zar će se radovat’ on u Svesilnome, zar će Boga svakog časa zazivati?
11 As colunas do céu estremecem e assustam-se com a sua ameaça.	11 Ali Božju ruku ja ću vam pokazat’ i neću vam sakrit’ namjere Svesilnog.
12 Com seu poder levanta o mar, com sua sabedoria destruiu Raab.	12 Eto, sve ste sami mogli to vidjeti, što se onda u ispraznosti gubite?«
13 Seu sopro varreu os céus, e sua mão feriu a serpente fugitiva.	13 »Ovu sudbu Bog dosuđuje opakom, ovo baštini silnik od Svemogućeg.
14 Eis que tudo isso não é mais que o contorno de suas obras, e se apenas percebemos um fraco eco dessas obras, quem compreenderá o trovão de seu poder?	14 Ima li sinova mnogo, mač ih čeka, a porod mu neće imat’ dosta kruha.
	15 Smrt će sahranit’ preživjele njegove i udovice ih oplakivat’ neće.
	16 Ako i srebra k’o praha nagomila, ako i nakupi haljina k’o blata,
	17 nek’ ih skuplja, odjenut će ih pravednik, ljudi će nedužni podijeliti srebro.
	18 Od paučine je kuću sagradio, kolibicu kakvu sebi diže čuvar:
	19 bogat je legao, al’ po posljednji put; kad oči otvori, ničeg više nema.
	20 Usred bijela dana strava ga spopada, noću ga oluja zgrabi i odnese.
	21 Istočni ga vjetar digne i odvuče, daleko ga baca od njegova mjesta.
	22 Bez milosti njime vitla on posvuda, dok mu ovaj kuša umaći iz ruke.
	23 Rukama plješću nad njegovom propašću i zvižde na njega kamo god došao.