Jó 33

NOVA VULGATA	LXX
1 Audi igitur, Iob, eloquia mea et omnes sermones meos ausculta.	1 ου μην δε αλλα ακουσον ιωβ τα ρηματα μου και λαλιαν ενωτιζου μου
2 Ecce aperui os meum, loquatur lingua mea in faucibus meis.	2 ιδου γαρ ηνοιξα το στομα μου και ελαλησεν η γλωσσα μου
3 Ex recto corde sermones mei sunt, et sententiam puram labia mea loquentur.	3 καθαρα μου η καρδια ρημασιν συνεσις δε χειλεων μου καθαρα νοησει
4 Spiritus Dei fecit me, et spiraculum Omnipotentis vivificavit me.	4 πνευμα θειον το ποιησαν με πνοη δε παντοκρατορος η διδασκουσα με
5 Si potes, responde mihi, praepara te coram me et consiste.	5 εαν δυνη δος μοι αποκρισιν προς ταυτα υπομεινον στηθι κατ' εμε και εγω κατα σε
6 Ecce ego sicut tu coram Deo sum et de eodem luto abscissus sum et ego.	6 εκ πηλου διηρτισαι συ ως και εγω εκ του αυτου διηρτισμεθα
7 Verumtamen terror meus non te terreat, et onus meum non sit tibi grave.	7 ουχ ο φοβος μου σε στροβησει ουδε η χειρ μου βαρεια εσται επι σοι
8 Dixisti ergo in auribus meis, et vocem verborum tuorum audivi:	8 πλην ειπας εν ωσιν μου φωνην ρηματων σου ακηκοα
9 “Mundus sum ego et absque delicto; immaculatus, et non est iniquitas in me.	9 διοτι λεγεις καθαρος ειμι ουχ αμαρτων αμεμπτος δε ειμι ου γαρ ηνομησα
10 Quia querelas in me repperit, ideo arbitratus est me inimicum sibi;	10 μεμψιν δε κατ' εμου ευρεν ηγηται δε με ωσπερ υπεναντιον
11 posuit in nervo pedes meos, custodivit omnes semitas meas”.	11 εθετο δε εν ξυλω τον ποδα μου εφυλαξεν δε μου πασας τας οδους
12 Hoc est ergo, in quo non es iustificatus, respondebo tibi, quia maior est Deus homine.	12 πως γαρ λεγεις δικαιος ειμι και ουκ επακηκοεν μου αιωνιος γαρ εστιν ο επανω βροτων
13 Quare adversus eum contendis, quod non ad omnia verba responderit tibi?	13 λεγεις δε δια τι της δικης μου ουκ επακηκοεν παν ρημα
14 Semel loquitur Deus, et secundo idipsum non repetit.	14 εν γαρ τω απαξ λαλησαι ο κυριος εν δε τω δευτερω ενυπνιον
15 Per somnium in visione nocturna, quando irruit sopor super homines, et dormiunt in lectulo,	15 η εν μελετη νυκτερινη ως οταν επιπιπτη δεινος φοβος επ' ανθρωπους επι νυσταγματων επι κοιτης
16 tunc aperit aures virorum et in visionibus terret eos,	16 τοτε ανακαλυπτει νουν ανθρωπων εν ειδεσιν φοβου τοιουτοις αυτους εξεφοβησεν
17 ut avertat hominem ab his, quae facit, et liberet eum de superbia,	17 αποστρεψαι ανθρωπον εξ αδικιας το δε σωμα αυτου απο πτωματος ερρυσατο
18 eruens animam eius a fovea et vitam illius, ut non transeat canalem mortis.	18 εφεισατο δε της ψυχης αυτου απο θανατου και μη πεσειν αυτον εν πολεμω
19 Increpat quoque per dolorem in lectulo, et tremitus ossium eius continuus.	19 παλιν δε ηλεγξεν αυτον εν μαλακια επι κοιτης και πληθος οστων αυτου εναρκησεν
20 Abominabilis ei fit in vita sua panis, et animae illius cibus ante desiderabilis.	20 παν δε βρωτον σιτου ου μη δυνηται προσδεξασθαι και η ψυχη αυτου βρωσιν επιθυμησει
21 Tabescet caro eius in conspectu, et ossa, quae non videbantur, nudabuntur.	21 εως αν σαπωσιν αυτου αι σαρκες και αποδειξη τα οστα αυτου κενα
22 Appropinquavit corruptioni foveae, et vita illius mortiferis sedibus.	22 ηγγισεν δε εις θανατον η ψυχη αυτου η δε ζωη αυτου εν αδη
23 Si fuerit apud eum angelus, unus de milibus interpres, ut annuntiet homini aequitatem,	23 εαν ωσιν χιλιοι αγγελοι θανατηφοροι εις αυτων ου μη τρωση αυτον εαν νοηση τη καρδια επιστραφηναι επι κυριον αναγγειλη δε ανθρωπω την εαυτου μεμψιν την δε ανοιαν αυτου δειξη
24 miserebitur eius et dicet: “Libera eum, ut non descendat in foveam; inveni, in quo ei propitier”.	24 ανθεξεται του μη πεσειν αυτον εις θανατον ανανεωσει δε αυτου το σωμα ωσπερ αλοιφην επι τοιχου τα δε οστα αυτου εμπλησει μυελου
25 Revirescet caro eius plus quam in iuventute, revertetur ad dies adulescentiae suae.	25 απαλυνει δε αυτου τας σαρκας ωσπερ νηπιου αποκαταστησει δε αυτον ανδρωθεντα εν ανθρωποις
26 Deprecabitur Deum, et placabilis ei erit; et videbit faciem eius in iubilo, et reddet homini iustitiam suam.	26 ευξαμενος δε προς κυριον και δεκτα αυτω εσται εισελευσεται δε προσωπω καθαρω συν εξηγορια αποδωσει δε ανθρωποις δικαιοσυνην
27 Canit ad homines et dicit: “Peccavi et iustitiam perverti et non debui satisfacere.	27 ειτα τοτε απομεμψεται ανθρωπος αυτος εαυτω λεγων οια συνετελουν και ουκ αξια ητασεν με ων ημαρτον
28 Liberavit animam suam, ne pergeret in foveam, sed vivens lucem videret”.	28 σωσον ψυχην μου του μη ελθειν εις διαφθοραν και η ζωη μου φως οψεται
29 Ecce haec omnia operatur Deus duobus, tribus vicibus cum homine,	29 ιδου παντα ταυτα εργαται ο ισχυρος οδους τρεις μετα ανδρος
30 ut revocet animas eorum a fovea et illuminet luce viventium.	30 αλλ' ερρυσατο την ψυχην μου εκ θανατου ινα η ζωη μου εν φωτι αινη αυτον
31 Attende, Iob, et audi me et tace, dum ego loquor.	31 ενωτιζου ιωβ και ακουε μου κωφευσον και εγω ειμι λαλησω
32 Si autem habes quod loquaris, responde mihi; loquere, volo enim te apparereiustum.	32 ει εισιν λογοι αποκριθητι μοι λαλησον θελω γαρ δικαιωθηναι σε
33 Quod si non habes, audi me; tace, et docebo te sapientiam ”.	33 ει μη συ ακουσον μου κωφευσον και διδαξω σε σοφιαν