Jó 19

NOVA VULGATA	LXX
1 Respondens autem Iob dixit:	1 υπολαβων δε ιωβ λεγει
2 “ Usquequo affligitis ani mam meam et atteritis me sermonibus?	2 εως τινος εγκοπον ποιησετε ψυχην μου και καθαιρειτε με λογοις
3 En decies obiurgatis me et non erubescitis opprimentes me.	3 γνωτε μονον οτι ο κυριος εποιησε με ουτως καταλαλειτε μου ουκ αισχυνομενοι με επικεισθε μοι
4 Nempe, etsi erravi, mecum erit error meus.	4 ναι δη επ' αληθειας εγω επλανηθην παρ' εμοι δε αυλιζεται πλανος [4α] λαλησαι ρημα ο ουκ εδει τα δε ρηματα μου πλαναται και ουκ επι καιρου
5 Si vos contra me erigimini et arguitis me opprobriis meis,	5 εα δε οτι επ' εμοι μεγαλυνεσθε εναλλεσθε δε μοι ονειδει
6 saltem nunc intellegite quia Deus non aequo iudicio afflixerit me et rete suo me cinxerit.	6 γνωτε ουν οτι ο κυριος εστιν ο ταραξας οχυρωμα δε αυτου επ' εμε υψωσεν
7 Etsi clamo: Vim patior!, non exaudior; si vociferor, non est qui iudicet.	7 ιδου γελω ονειδει και ου λαλησω κεκραξομαι και ουδαμου κριμα
8 Semitam meam circumsaepsit, et transire non possum; et in calle meo tenebras posuit.	8 κυκλω περιωκοδομημαι και ου μη διαβω επι προσωπον μου σκοτος εθετο
9 Spoliavit me gloria mea et abstulit coronam de capite meo.	9 την δε δοξαν απ' εμου εξεδυσεν αφειλεν δε στεφανον απο κεφαλης μου
10 Destruxit me undique, et pereo, et evellit quasi arborem spem meam.	10 διεσπασεν με κυκλω και ωχομην εξεκοψεν δε ωσπερ δενδρον την ελπιδα μου
11 Iratus est contra me furor eius, et sic me habuit quasi hostem suum.	11 δεινως δε μοι οργη εχρησατο ηγησατο δε με ωσπερ εχθρον
12 Simul venerunt turmae eius et fecerunt sibi viam adversus me et obsederunt in gyro tabernaculum meum.	12 ομοθυμαδον δε ηλθον τα πειρατηρια αυτου επ' εμοι ταις οδοις μου εκυκλωσαν με εγκαθετοι
13 Fratres meos longe fecit a me, et noti mei quasi alieni recesserunt a me.	13 απ' εμου δε αδελφοι μου απεστησαν εγνωσαν αλλοτριους η εμε φιλοι δε μου ανελεημονες γεγονασιν
14 Dereliquerunt me propinqui mei, et, qui me noverant, obliti sunt mei.	14 ου προσεποιησαντο με οι εγγυτατοι μου και οι ειδοτες μου το ονομα επελαθοντο μου
15 Inquilini domus meae et ancillae meae sicut alienum habuerunt me, et quasi peregrinus fui in oculis eorum.	15 γειτονες οικιας θεραπαιναι τε μου αλλογενης ημην εναντιον αυτων
16 Servum meum vocavi, et non respondit; ore proprio deprecabar illum.	16 θεραποντα μου εκαλεσα και ουχ υπηκουσεν στομα δε μου εδεετο
17 Halitum meum exhorruit uxor mea, et fetui filiis uteri mei.	17 και ικετευον την γυναικα μου προσεκαλουμην δε κολακευων υιους παλλακιδων μου
18 Vel infantes despiciebant me et, cum surgerem, detrahebant mihi.	18 οι δε εις τον αιωνα με απεποιησαντο οταν αναστω κατ' εμου λαλουσιν
19 Abominati sunt me quondam consiliarii mei; et, quem maxime diligebam, aversatus est me.	19 εβδελυξαντο δε με οι ειδοτες με ους δη ηγαπηκειν επανεστησαν μοι
20 Pelli meae, consumptis carnibus, adhaesit os meum, et evanuit cutis mea circa dentes meos.	20 εν δερματι μου εσαπησαν αι σαρκες μου τα δε οστα μου εν οδουσιν εχεται
21 Miseremini mei, miseremini mei, saltem vos, amici mei, quia manus Domini tetigit me.	21 ελεησατε με ελεησατε με ω φιλοι χειρ γαρ κυριου η αψαμενη μου εστιν
22 Quare persequimini me sicut Deus et carnibus meis non saturamini?	22 δια τι δε με διωκετε ωσπερ και ο κυριος απο δε σαρκων μου ουκ εμπιπλασθε
23 Quis mihi tribuat, ut scribantur sermones mei? Quis mihi det, ut exarentur in libro	23 τις γαρ αν δωη γραφηναι τα ρηματα μου τεθηναι δε αυτα εν βιβλιω εις τον αιωνα
24 stilo ferreo et plumbeo, in aeternum sculpantur in silice?	24 εν γραφειω σιδηρω και μολιβω η εν πετραις εγγλυφηναι
25 Scio enim quod redemptor meus vivit et in novissimo super pulvere stabit;	25 οιδα γαρ οτι αεναος εστιν ο εκλυειν με μελλων επι γης
26 et post pellem meam hanc, quam abstraxerunt, et de carne mea videbo Deum.	26 αναστησαι το δερμα μου το ανατλων ταυτα παρα γαρ κυριου ταυτα μοι συνετελεσθη
27 Quem visurus sum ego ipse, et oculi mei conspecturi sunt, et non alienum. Consumpti sunt renes mei in sinu meo.	27 α εγω εμαυτω συνεπισταμαι α ο οφθαλμος μου εορακεν και ουκ αλλος παντα δε μοι συντετελεσται εν κολπω
28 Si ergo nunc dicitis: “Quomodo persequemur eum et radicem verbi inveniemus contra eum?”,	28 ει δε και ερειτε τι ερουμεν εναντι αυτου και ριζαν λογου ευρησομεν εν αυτω
29 timete a facie gladii, quoniam ultor iniquitatum gladius est; et scitote esse iudicium ”.	29 ευλαβηθητε δη και υμεις απο επικαλυμματος θυμος γαρ επ' ανομους επελευσεται και τοτε γνωσονται που εστιν αυτων η υλη