1 υπολαβων δε ελιφας ο θαιμανιτης λεγει | 1 Eliphaz of Teman spoke next. He said: |
2 ποτερον σοφος αποκρισιν δωσει συνεσεως πνευματος και ενεπλησεν πονον γαστρος | 2 Does anyone wise respond with windy arguments, or feed on an east wind? |
3 ελεγχων εν ρημασιν οις ου δει εν λογοις οις ουδεν οφελος | 3 Or make a defence with ineffectual words and speeches good for nothing? |
4 ου και συ απεποιησω φοβον συνετελεσω δε ρηματα τοιαυτα εναντι του κυριου | 4 You do worse: you suppress reverence, you discredit discussion before God. |
5 ενοχος ει ρημασιν στοματος σου ουδε διεκρινας ρηματα δυναστων | 5 Your very fault incites you to speak like this, hence you adopt this language of cunning. |
6 ελεγξαι σε το σον στομα και μη εγω τα δε χειλη σου καταμαρτυρησουσιν σου | 6 Your own mouth condemns you, and not I; your own lips bear witness against you. |
7 τι γαρ μη πρωτος ανθρωπων εγενηθης η προ θινων επαγης | 7 Are you the first-born of the human race, brought into the world before the hills? |
8 η συνταγμα κυριου ακηκοας εις δε σε αφικετο σοφια | 8 Have you been a listener at God's council, or established a monopoly of wisdom? |
9 τι γαρ οιδας ο ουκ οιδαμεν η τι συνιεις ο ουχι και ημεις | 9 What knowledge do you have that we have not, what understanding that is not ours too? |
10 και γε πρεσβυτης και γε παλαιος εν ημιν βαρυτερος του πατρος σου ημεραις | 10 One of us is an old, grey-headed man loaded with more years than your father! |
11 ολιγα ων ημαρτηκας μεμαστιγωσαι μεγαλως υπερβαλλοντως λελαληκας | 11 Can you ignore these divine consolations and the moderate tone of our words? |
12 τι ετολμησεν η καρδια σου η τι επηνεγκαν οι οφθαλμοι σου | 12 How passion carries you away! And how you rol your eyes, |
13 οτι θυμον ερρηξας εναντι κυριου εξηγαγες δε εκ στοματος ρηματα τοιαυτα | 13 when you vent your anger on God and speeches come tripping off your tongue! |
14 τις γαρ ων βροτος οτι εσται αμεμπτος η ως εσομενος δικαιος γεννητος γυναικος | 14 How can anyone be pure, anyone born of woman be upright? |
15 ει κατα αγιων ου πιστευει ουρανος δε ου καθαρος εναντιον αυτου | 15 God cannot rely even on his holy ones, to him, even the heavens seem impure. |
16 εα δε εβδελυγμενος και ακαθαρτος ανηρ πινων αδικιας ισα ποτω | 16 How much more, this hateful, corrupt thing, humanity, which soaks up wickedness like water! |
17 αναγγελω δε σοι ακουε μου α δη εωρακα αναγγελω σοι | 17 Listen to me, I have a lesson for you: I am going to impart my own experience |
18 α σοφοι ερουσιν και ουκ εκρυψαν πατερας αυτων | 18 and the tradition of the sages who have remained faithful to their ancestors, |
19 αυτοις μονοις εδοθη η γη και ουκ επηλθεν αλλογενης επ' αυτους | 19 to whom alone the land was given -- no foreigner included among them. |
20 πας ο βιος ασεβους εν φροντιδι ετη δε αριθμητα δεδομενα δυναστη | 20 The life of the wicked is unceasing torment, the years al otted to the tyrant are numbered. |
21 ο δε φοβος αυτου εν ωσιν αυτου οταν δοκη ηδη ειρηνευειν ηξει αυτου η καταστροφη | 21 A cry of panic echoes in his ear; when al is peace, his destroyer swoops down on him. |
22 μη πιστευετω αποστραφηναι απο σκοτους εντεταλται γαρ ηδη εις χειρας σιδηρου | 22 No more can he count on escaping from the dark, but knows that he is destined for the sword, |
23 κατατετακται δε εις σιτα γυψιν οιδεν δε εν εαυτω οτι μενει εις πτωμα ημερα δε αυτον σκοτεινη στροβησει | 23 marked down as meat for the vulture. He knows that his ruin is at hand. |
24 αναγκη δε και θλιψις αυτον καθεξει ωσπερ στρατηγος πρωτοστατης πιπτων | 24 The hour of darkness terrifies him, distress and anguish assail him as when a king is poised for theassault. |
25 οτι ηρκεν χειρας εναντιον του κυριου εναντι δε κυριου παντοκρατορος ετραχηλιασεν | 25 He raised his hand against God, boldly he defied Shaddai! |
26 εδραμεν δε εναντιον αυτου υβρει εν παχει νωτου ασπιδος αυτου | 26 Head lowered, he charged him, with his massively bossed shield. |
27 οτι εκαλυψεν το προσωπον αυτου εν στεατι αυτου και εποιησεν περιστομιον επι των μηριων | 27 His face had grown ful and fat, and his thighs too heavy with flesh. |
28 αυλισθειη δε πολεις ερημους εισελθοι δε εις οικους αοικητους α δε εκεινοι ητοιμασαν αλλοι αποισονται | 28 He had occupied the towns he had destroyed, with their uninhabited houses about to fal into ruins; |
29 ουτε μη πλουτισθη ουτε μη μεινη αυτου τα υπαρχοντα ου μη βαλη επι την γην σκιαν | 29 but no great profit to him, his luck will not hold, he wil cast his shadow over the country no longer, |
30 ουδε μη εκφυγη το σκοτος τον βλαστον αυτου μαραναι ανεμος εκπεσοι δε αυτου το ανθος | 30 (he wil not escape the dark). A flame wil scorch his young shoots, the wind will carry off his blossom. |
31 μη πιστευετω οτι υπομενει κενα γαρ αποβησεται αυτω | 31 Let him not trust in his great height or delusion will be his. |
32 η τομη αυτου προ ωρας φθαρησεται και ο ραδαμνος αυτου ου μη πυκαση | 32 His palm trees wil wither before their time and his branches never again be green. |
33 τρυγηθειη δε ωσπερ ομφαξ προ ωρας εκπεσοι δε ως ανθος ελαιας | 33 Like the vine, he wil shake off his unripe fruit, like the olive tree, shed his blossom. |
34 μαρτυριον γαρ ασεβους θανατος πυρ δε καυσει οικους δωροδεκτων | 34 Yes, sterile is the spawn of the sinner, and fire consumes the tents of the venal. |
35 εν γαστρι δε λημψεται οδυνας αποβησεται δε αυτω κενα η δε κοιλια αυτου υποισει δολον | 35 Whoever conceives malice, breeds disaster, bears as offspring only a false hope. |