A zsoltárok könyve 49

KÁLDI-NEOVULGÁTA	Biblia Tysiąclecia
1 A karvezetőnek. Kóré fiainak zsoltára.	1 Kierownikowi chóru. Synów Koracha. Psalm.
2 Halljátok meg ezt, nemzetek, mindnyájan, vegyétek fületekbe, földkerekség lakói, mindannyian:	2 Słuchajcie tego, wszystkiego narody, nakłońcie uszu, wszyscy, co świat zamieszkujecie,
3 mind alacsonysorsúak és nemesek, gazdagok, szegények egyaránt!	3 wy, niscy pochodzeniem, tak samo jak możni, bogaty na równi z ubogim!
4 Bölcsességet mond a szám, okosságot a szívem elmélkedése.	4 Moje usta wypowiedzą mądrość, a rozmyślanie mego serca - roztropność.
5 Példabeszédre hajtom fülemet, hárfaszóval tárom föl rejtélyemet.	5 Nakłonię mego ucha ku przypowieści, przy dźwięku liry wyjaśnię mą zagadkę.
6 Miért félnék a balszerencse napján, ha körülvesz a gáncsoskodók gonoszsága?	6 Dlaczego miałbym się trwożyć w dniach niedoli, gdy otacza mnie złość podstępnych,
7 Ők saját erejükben bíznak, vagyonuk nagyságával kérkednek.	7 którzy ufają swoim dostatkom i chełpią się z ogromu swych bogactw?
8 Pedig az ember nem válthatja meg magát, senki sem adhat Istennek váltságdíjat magáért.	8 Nikt bowiem siebie samego nie może wykupić ani nie uiści Bogu ceny swego wykupu
9 Igen drága lelkének váltsága: soha meg nem fizetheti,	9 - jego życie jest zbyt kosztowne i nie zdarzy się to nigdy -
10 hogy örökké éljen és ne jusson az enyészetre.	10 by móc żyć na wieki i nie doznać zagłady.
11 Hisz láthatja, meghalnak a bölcsek; Ugyanúgy elvesznek, mint a balgák és az esztelenek, és másokra hagyják gazdagságukat.	11 Każdy bowiem widzi: mędrcy umierają, tak jednakowo ginie głupi i prostak, zostawiając obcym swoje bogactwa.
12 Sírjuk lesz lakóhelyük mindörökre; Hajlékuk nemzedékről nemzedékre, noha nevet szereztek maguknak földjükön.	12 Groby są ich domami na wieki, ich mieszkaniem na wszystkie pokolenia, choć imionami swymi nazywali ziemie.
13 Az ember, övezze bár tisztelet, nem marad meg; Olyan, mint az igavonó állat, amely kimúlik, bizony hasonló hozzá.	13 Bo człowiek nie będzie trwał w dostatku, przyrównany jest do bydląt, które giną.
14 Ez az útja azoknak, akik önmagukban bíznak, és azoknak a vége, akik saját beszédükben gyönyörködnek.	14 Taka jest droga tych, co ufność pokładają w sobie, i taka przyszłość miłośników własnej mowy.
15 Mint a juh, úgy terelődnek az alvilágba, a halál legelteti őket. Leszállnak a sírba sietve, alakjuk megsemmisül, az alvilág lesz lakásuk.	15 Do Szeolu są gnani jak owce, pasie ich śmierć, zejdą prosto do grobu, serca prawych zapanują nad nimi, rano zniknie ich postać, Szeol ich mieszkaniem.
16 De az én lelkemet Isten megváltja, az alvilág hatalmából kiragad engem.	16 Lecz Bóg wyzwoli moją duszę z mocy Szeolu, bo mię zabierze.
17 Ne félj, ha valaki meggazdagszik, ha megnövekszik háza dicsősége,	17 Nie obawiaj się, jeśli ktoś się wzbogaci, jeżeli wzrośnie zamożność jego domu:
18 mert ha meghal, semmit sem visz magával, és dicsősége nem száll le utána.	18 bo kiedy umrze, nic z sobą nie weźmie, a jego zamożność nie pójdzie za nim.
19 Mondja bár áldottnak magát életében: »Dicsérni fognak téged, amiért magadnak tetted a jót«,	19 I chociaż w życiu sobie pochlebia: Będą cię sławić, że dobrześ się urządził,
20 mégis csak elmegy atyái nemzetségéhez, amely soha többé nem látja a világosságot.	20 musi iść do pokolenia swych przodków, do tych, co na wieki nie zobaczą światła.
21 Az ember, övezze bár tisztelet, okosságot nem tanúsít; olyan, mint az igavonó állat, amely kimúlik – bizony hasonló hozzá.	21 Człowiek, co w dostatku żyje, ale się nie zastanawia, przyrównany jest do bydląt, które giną.