Livre des Proverbes 9

JERUSALEM	LXX
1 La Sagesse a bâti sa maison, elle a taillé ses sept colonnes,	1 η σοφια ωκοδομησεν εαυτη οικον και υπηρεισεν στυλους επτα
2 elle a abattu ses bêtes, préparé son vin, elle a aussi dressé sa table.	2 εσφαξεν τα εαυτης θυματα εκερασεν εις κρατηρα τον εαυτης οινον και ητοιμασατο την εαυτης τραπεζαν
3 Elle a dépêché ses servantes et proclamé sur les buttes, en haut de la cité:	3 απεστειλεν τους εαυτης δουλους συγκαλουσα μετα υψηλου κηρυγματος επι κρατηρα λεγουσα
4 "Qui est simple? Qu'il passe par ici!" A l'homme insensé elle dit:	4 ος εστιν αφρων εκκλινατω προς με και τοις ενδεεσι φρενων ειπεν
5 "Venez, mangez de mon pain, buvez du vin que j'ai préparé!	5 ελθατε φαγετε των εμων αρτων και πιετε οινον ον εκερασα υμιν
6 Quittez la niaiserie et vous vivrez, marchez droit dans la voie de l'intelligence."	6 απολειπετε αφροσυνην και ζησεσθε και ζητησατε φρονησιν ινα βιωσητε και κατορθωσατε εν γνωσει συνεσιν
7 Qui corrige un railleur s'attire le mépris, qui reprend un méchant, le déshonneur.	7 ο παιδευων κακους λημψεται εαυτω ατιμιαν ελεγχων δε τον ασεβη μωμησεται εαυτον
8 Ne reprends pas le railleur, il te haïrait, reprends le sage, il t'aimera.	8 μη ελεγχε κακους ινα μη μισωσιν σε ελεγχε σοφον και αγαπησει σε
9 Donne au sage: il deviendra plus sage encore; instruis le juste, il accroîtra son acquis.	9 διδου σοφω αφορμην και σοφωτερος εσται γνωριζε δικαιω και προσθησει του δεχεσθαι
10 Principe de la sagesse: la crainte de Yahvé! la science des saints, voilà l'intelligence.	10 αρχη σοφιας φοβος κυριου και βουλη αγιων συνεσις [10α] το γαρ γνωναι νομον διανοιας εστιν αγαθης
11 Car par moi tes jours se multiplient et pour toi s'accroissent les années de vie.	11 τουτω γαρ τω τροπω πολυν ζησεις χρονον και προστεθησεται σοι ετη ζωης σου
12 Si tu es sage, tu l'es pour toi-même, si tu es railleur, toi seul en porteras la peine.	12 υιε εαν σοφος γενη σεαυτω σοφος εση και τοις πλησιον εαν δε κακος αποβης μονος αναντλησεις κακα [12α] ος ερειδεται επι ψευδεσιν ουτος ποιμανει ανεμους ο δ' αυτος διωξεται ορνεα πετομενα [12β] απελιπεν γαρ οδους του εαυτου αμπελωνος τους δε αξονας του ιδιου γεωργιου πεπλανηται [12χ] διαπορευεται δε δι' ανυδρου ερημου και γην διατεταγμενην εν διψωδεσιν συναγει δε χερσιν ακαρπιαν
13 Dame Folie est impulsive, niaise et ne connaissant rien!	13 γυνη αφρων και θρασεια ενδεης ψωμου γινεται η ουκ επισταται αισχυνην
14 Elle s'assied à la porte de sa maison, sur un trône, en haut de la cité,	14 εκαθισεν επι θυραις του εαυτης οικου επι διφρου εμφανως εν πλατειαις
15 pour appeler les passants, ceux qui vont droit leur chemin.	15 προσκαλουμενη τους παριοντας και κατευθυνοντας εν ταις οδοις αυτων
16 "Qui est simple? Qu'il fasse un détour par ici!" A l'homme insensé elle dit:	16 ος εστιν υμων αφρονεστατος εκκλινατω προς με ενδεεσι δε φρονησεως παρακελευομαι λεγουσα
17 "Les eaux dérobées sont douces, et savoureux le pain du mystère!"	17 αρτων κρυφιων ηδεως αψασθε και υδατος κλοπης γλυκερου
18 Or il ignore qu'il y a là des Ombres et que ses invités sont aux vallées du shéol.	18 ο δε ουκ οιδεν οτι γηγενεις παρ' αυτη ολλυνται και επι πετευρον αδου συναντα [18α] αλλα αποπηδησον μη εγχρονισης εν τω τοπω μηδε επιστησης το σον ομμα προς αυτην [18β] ουτως γαρ διαβηση υδωρ αλλοτριον και υπερβηση ποταμον αλλοτριον [18χ] απο δε υδατος αλλοτριου αποσχου και απο πηγης αλλοτριας μη πιης [18δ] ινα πολυν ζησης χρονον προστεθη δε σοι ετη ζωης