Giobbe 10

DIODATI	Biblia Tysiąclecia
1 L’anima mia si annoia della mia vita. Io mi lascerò scorrere addosso il mio lamento; Io parlerò nell’amaritudine dell’anima mia.	1 Życie obrzydło mojej duszy, przedstawię Jemu swą sprawę, odezwę się w bólu mej duszy!
2 Io dirò a Dio: Non condannarmi; Fammi assapere perchè tu litighi meco.	2 Nie potępiaj mnie, powiem do Boga. Dlaczego dokuczasz mi, powiedz!
3 Ti par egli ben fatto di oppressare, Di sdegnar l’opera delle tue mani, E di risplendere sopra il consiglio degli empi?	3 Przyjemnie ci mnie uciskać, odrzucać dzieło swoich rąk i sprzyjać radzie występnych?
4 Hai tu occhi di carne? Vedi tu come vede l’uomo?	4 Czy oczy Twoje cielesne lub patrzysz na sposób ludzki?
5 Sono i tuoi giorni come i giorni dell’uomo mortale? Sono i tuoi anni come l’età umana?	5 Czy dni Twoje są jak dni człowieka, jak wiek mężczyzny Twe lata,
6 Che tu faccia inchiesta della mia iniquità, E prenda informazione del mio peccato?	6 że szukasz u mnie przestępstwa i grzechu mego dochodzisz?
7 A te si appartiene di conoscere che io non son reo; E non vi è niuno che riscuota dalla tua mano	7 Choć wiesz, żem przecież nie zgrzeszył, nikt mnie z Twej ręki nie wyrwie.
8 Le tue mani mi hanno formato e composto; E tu mi distruggi tutto quanto d’ogn’intorno.	8 Twe ręce ukształtowały mnie, uczyniły: opuszczonego dokoła chcesz zniszczyć?
9 Deh! ricordati che tu mi hai formato come dell’argilla; E tu mi fai ritornare in polvere.	9 Wspomnij, żeś ulepił mnie z gliny: i chcesz obrócić mnie w proch?
10 Non mi hai tu colato come latte, E fatto rappigliar come un cacio?	10 Czy mnie nie zlałeś jak mleko, czyż zsiąść się nie dałeś jak serowi?
11 Tu mi hai vestito di pelle e di carne E mi hai contesto d’ossa e di nervi.	11 Odziałeś mnie skórą i ciałem i spiąłeś żyłami i kośćmi,
12 Tu mi hai data la vita, ed hai usata benignità inverso me; E la tua cura ha guardato lo spirito mio.	12 darzyłeś miłością, bogactwem, troskliwość Twa strzegła mi ducha -
13 E pur tu avevi riposte queste cose nel cuor tuo; Io conosco che questo era appo te	13 a w sercu to ukrywałeś? Teraz już znam Twe zamiary.
14 Se io ho peccato, tu mi hai notato, E non mi hai assolto della mia iniquità.	14 Tylko czyhałeś na mój grzech, nie chcesz mnie uwolnić od winy.
15 Se io sono stato reo, guai a me; E se son giusto, non però alzo il capo, Essendo sazio d’ignominia, e veggendo la mia afflizione;	15 Biada mi, gdybym ja zgrzeszył! Choć sprawiedliwy, nie podniosę głowy, syty pogardy, niedolą pojony.
16 E se pur l’alzo, tu mi cacci a giusa di fiero leone, E torni a dimostrarti maraviglioso contro a me.	16 Pysznego złowisz jak lwiątko, na nowo użyjesz Twej mocy,
17 Tu mi produci in faccia nuovi testimoni tuoi; Tu accresci la tua indegnazione contro a me; Eserciti a muta sono sopra me.	17 postawisz mi świeże dowody, gniew swój umocnisz powtórnie, sprowadzisz nowe zastępy.
18 Perchè dunque mi hai tratto fuor della matrice? Io vi sarei spirato, e l’occhio d’alcuno non mi avrebbe veduto.	18 Czemuż wywiodłeś mnie z łona? Bodajbym zginął i nikt mnie nie widział,
19 Io sarei stato come se non avessi giammai avuto essere; Io sarei stato portato dal seno alla sepoltura.	19 jak ktoś, co nigdy nie istniał, od łona złożony do grobu.
20 I miei giorni non sono eglino poca cosa? cessa dunque, E rimanti da me, sì che io mi rinforzi un poco;	20 Czyż nie krótkie są dni mego życia? Odwróć Twój wzrok, niech trochę rozjaśnię oblicze,
21 Avanti che io me ne vada alla terra delle tenebre, Dell’ombra della morte, onde mai non tornerò;	21 nim pójdę, by nigdy nie wrócić, do kraju pełnego ciemności,
22 Alla terra d’oscurità simile a caligine; D’ombra di morte, ove non è ordine alcuno; E la quale, quando fa chiaro, è simile a caligine	22 do ziemi czarnej jak noc, do cienia chaosu i śmierci, gdzie świecą jedynie mroki!