1 הֵן יָדַעְנוּ כִּי בֵּהָרֵס בֵּית אָהֳלֵנוּ אֲשֶׁר בָּאָרֶץ יֶשׁ־לָנוּ בִנְיָן מֵאֵת הָאֱלֹהִים בַּיִת אֲשֶׁר אֵינֶנּוּ מַעֲשֵׂה יָדַיִם וְהוּא לְעוֹלָם בַּשָּׁמָיִם | 1 Διοτι εξευρομεν οτι εαν η επιγειος οικια του σκηνωματος ημων χαλασθη, εχομεν εκ του Θεου οικοδομην, οικιαν αχειροποιητον, αιωνιον εν τοις ουρανοις. |
2 כִּי גַם־עַתָּה נֶאֱנָחִים וְנִכְסָפִים אֲנַחְנוּ לְהִתְעַטֵּף בְּבֵיתֵנוּ אֲשֶׁר מִן־הַשָּׁמָיִם | 2 Επειδη εν τουτω στεναζομεν, επιποθουντες να επενδυθωμεν το κατοικητηριον ημων το ουρανιον, |
3 בַּאֲשֶׁר אַחֲרֵי לְבַשְׁנֻהוּ לֹא נִמָּצֵא עֲרֻמִּים | 3 αν και ενδυθεντες αυτο δεν θελωμεν ευρεθη γυμνοι. |
4 כִּי גַם־עַתָּה בְּאָהֳלֵנוּ זֶה נֵאָנַח מִפְּנֵי הַכֹּבֶד וְלֹא חָפַצְנוּ לְהִתְפַּשֵּׁט כִּי אִם־לְהִתְעַטֵּף לְמַעַן יְבֻלַּע הַמָּוֶת עַל־יְדֵי הַחַיִּים | 4 Διοτι οσοι ειμεθα εν τουτω τω σκηνωματι στεναζομεν υπο το βαρος αυτου? επειδη θελομεν ουχι να εκδυθωμεν, αλλα να επενδυθωμεν, δια να καταποθη το θνητον υπο της ζωης. |
5 וְהַמֵּכִין אֹתָנוּ לָזֹאת הוּא הָאֱלֹהִים אֲשֶׁר אַף־נָתַן לָנוּ אֶת־עֶרְבוֹן הָרוּחַ | 5 Εκεινος δε, οστις επλασεν ημας δι' αυτο τουτο, ειναι ο Θεος, οστις και εδωκεν εις ημας τον αρραβωνα του Πνευματος. |
6 לָכֵן בְּטוּחִים אֲנַחְנוּ בְּכָל־עֵת וְיֹדְעִים כִּי כָל־עוֹד שֶׁמּוֹשָׁבֵנוּ בַגּוּף רְחוֹקִים אֲנַחְנוּ מִן־הָאָדוֹן | 6 Εχοντες λοιπον το θαρρος παντοτε και εξευροντες οτι ενοσω ενδημουμεν εν τω σωματι αποδημουμεν απο του Κυριου? |
7 כִּי בֶאֱמוּנָה נִתְהַלֵּךְ וְלֹא בִּרְאוּת עֵינָיִם | 7 διοτι περιπατουμεν δια πιστεως, ουχι δια της οψεως? |
8 אָמְנָם בְּטוּחִים אֲנַחְנוּ וְנִבְחֲרָה־לָּנוּ לְהִתְרַחֵק מִן־הַגּוּף וְלִהְיוֹת קְרוֹבִים אֶל־הָאָדוֹן | 8 θαρρουμεν δε και επιθυμουμεν μαλλον να αποδημησωμεν απο του σωματος και να ενδημησωμεν προς τον Κυριον. |
9 עַל־כֵּן גַּם־נִשְׁתַּדֵּל אִם־קְרוֹבִים אִם־רְחוֹקִים לִהְיוֹת לוֹ לְרָצוֹן | 9 Οθεν και φιλοτιμουμεθα, ειτε ενδημουντες ειτε αποδημουντες, να ημεθα ευαρεστοι εις αυτον. |
10 כִּי כֻלָּנוּ עֲתִידִים לְהֵרָאוֹת לִפְנֵי כִסֵּא־דִין הַמָּשִׁיחַ לְמַעַן יְקַבֵּל אִישׁ אִישׁ כְּפִי פָעֳלוֹ בְּחַיֵּי גוּפוֹ אִם־טוֹב וְאִם־רָע | 10 Διοτι πρεπει παντες να εμφανισθωμεν εμπροσθεν του βηματος του Χριστου, δια να ανταμειφθη εκαστος κατα τα πεπραγμενα δια του σωματος καθ' α επραξεν, ειτε αγαθον ειτε κακον. |
11 וְעַתָּה יַעַן אֲשֶׁר יָדַעְנוּ יִרְאַת הָאָדוֹן נְדַבֵּר עַל־לֵב בְּנֵי אָדָם וְלֵאלֹהִים אֲנַחְנוּ גְלוּיִם וַאֲקַוֶּה כִּי־גְלוּיִם אֲנַחְנוּ גַּם בְּמַדָּעֲכֶם | 11 Εξευροντες λοιπον τον φοβον του Κυριου, τους μεν ανθρωπους καταπειθομεν, εις τον Θεον δε ειμεθα φανεροι, ελπιζω δε οτι και εις τας συνειδησεις σας ειμεθα φανεροι. |
12 כִּי אֵין אֲנַחְנוּ מִשְׁתַּבְּחִים שֵׁנִית אֲלֵיכֶם אַךְ נֹתְנִים לָכֶם סִבָּה לְהִתְפָּאֵר בָּנוּ לְנֶגֶד הַמִּתְפָּאֲרִים בְּפָנִים וְלֹא בְלֵב | 12 Διοτι δεν συνιστωμεν παλιν εαυτους εις εσας, αλλα σας διδομεν αφορμην καυχηματος υπερ ημων, δια να εχητε λογον προς τους καυχωμενους με το προσωπον και ουχι με την καρδιαν. |
13 כִּי אִם־הִשְׁתַּגַּעְנוּ לֵאלֹהִים הָיְתָה־זֹּאת וְאִם־הִשְׂכַּלְנוּ לָכֶם הָיָתָה | 13 Διοτι ειτε εξω εαυτων ειμεθα, δια τον Θεον ειμεθα, ειτε εμφρονες ειμεθα, δια σας ειμεθα. |
14 כִּי־אַהֲבַת הַמָּשִׁיחַ דֹּחֶקֶת אֹתָנוּ בִּהְיוֹתֵנוּ דָנִים אֲשֶׁר אִם־מֵת אֶחָד בְּעַד כֻּלָּם כֻּלָּם מֵתוּ | 14 Επειδη η αγαπη του Χριστου συσφιγγει ημας, διοτι κρινομεν τουτο, οτι εαν εις απεθανεν υπερ παντων, αρα οι παντες απεθανον? |
15 וּבְעַד כֻּלָּם מֵת לְמַעַן לֹא־יִחְיוּ הַחַיִּים עוֹד לְנַפְשָׁם כִּי אִם־לַאֲשֶׁר מֵת וַיָּקָם בַּעֲדָם | 15 και απεθανεν υπερ παντων, δια να μη ζωσι πλεον δι' εαυτους οι ζωντες, αλλα δια τον αποθανοντα και ανασταντα υπερ αυτων. |
16 לָכֵן מֵעַתָּה אֲנַחְנוּ לֹא־נֵדַע אִישׁ לְפִי הַבָּשָׂר וְגַם אִם־יָדַעְנוּ אֶת־הַמָּשִׁיחַ לְפִי הַבָּשָׂר מֵעַתָּה לֹא־נֵדָעֵהוּ עוֹד | 16 Ωστε ημεις απο του νυν δεν γνωριζομεν ουδενα κατα σαρκα? αν δε και εγνωρισαμεν κατα σαρκα τον Χριστον, αλλα τωρα πλεον δεν γνωριζομεν. |
17 וּבְכֵן מִי שֶׁהוּא בַמָּשִׁיחַ בְּרִיאָה חֲדָשָׁה הוּא הַיְשָׁנוֹת עָבָרוּ וְהִנֵּה הַכֹּל נִהְיָה לְחָדָשׁ | 17 Οθεν εαν τις ηναι εν Χριστω ειναι νεον κτισμα? τα αρχαια παρηλθον, ιδου, τα παντα εγειναν νεα. |
18 וְהַכֹּל מֵאֵת הָאֱלֹהִים הַמְרַצֶּה אֹתָנוּ לְעַצְמוֹ עַל־יְדֵי יֵשׁוּעַ הַמָּשִׁיחַ וַיִּתֶּן־לָנוּ שֵׁרוּת הָרִצּוּי | 18 Τα δε παντα ειναι εκ του Θεου, οστις διηλλαξεν ημας προς εαυτον δια του Ιησου Χριστου και εδωκεν εις ημας την διακονιαν της διαλλαγης, |
19 יַעַן אֲשֶׁר אֱלֹהִים הָיָה בַמָּשִׁיחַ מְרַצֶּה אֶת־הָעוֹלָם לְעַצְמוֹ וְלֹא־חָשַׁב לָהֶם אֶת־פִּשְׁעֵיהֶם וַיָּשֶׂם בָּנוּ אֶת־דְּבַר הָרִצּוּי | 19 δηλονοτι ο Θεος ητο εν τω Χριστω διαλλασσων τον κοσμον προς εαυτον, μη λογαριαζων εις αυτους τα πταισματα αυτων, και ενεπιστευθη εις ημας τον λογον της διαλλαγης. |
20 לָכֵן מְלִיצֵי הַמָּשִׁיחַ אֲנַחְנוּ וּכְאִלּוּ הָאֱלֹהִים מַזְהִיר אֶתְכֶם עַל־יָדֵנוּ נְבַקֵּשׁ מִכֶּם בְּעַד הַמָּשִׁיחַ הִתְרַצּוּ־נָא אֶל־הָאֱלֹהִים | 20 Υπερ του Χριστου λοιπον ειμεθα πρεσβεις, ως εαν σας παρεκαλει ο Θεος δι' ημων? δεομεθα λοιπον υπερ του Χριστου, διαλλαγητε προς τον Θεον? |
21 כִּי אֶת־אֲשֶׁר לֹא־יָדַע חַטָּאת אֹתוֹ עָשָׂה לְחַטָּאת בַּעֲדֵנוּ לְמַעַן נִהְיֶה־בּוֹ אֲנַחְנוּ לְצִדְקַת אֱלֹהִים | 21 διοτι τον μη γνωρισαντα αμαρτιαν εκαμεν υπερ ημων αμαρτιαν, δια να γεινωμεν ημεις δικαιοσυνη του Θεου δι' αυτου. |
22 אַל־תְּהִי נִמְהָר בִּסְמִיכַת יָדֶיךָ עַל־אָדָם וְלֹא תִשְׁתַּתֵּף לְחַטֹּאת אֲחֵרִים שְׁמֹר אֶת־נַפְשְׁךָ בְּטָהֳרָה | |
23 אַל־תַּרְבֶּה לִשְׁתּוֹת עוֹד מַיִם כִּי אִם־קַח מְעַט־יָיִן בַּעֲבוּר בִּטְנְךָ וַאֲשֶׁר פְּעָמִים רַבּוֹת חֹלֶה אָתָּה | |
24 יֵשׁ בְּנֵי אָדָם אֲשֶׁר חַטֹּאתֵיהֶם גְּלוּיוֹת וּמַקְדִּימוֹת לַדִּין וְיֵשׁ מֵהֶם אֲשֶׁר הֵנָּה הֹלְכוֹת אַחֲרֵיהֶם | |
25 וְכָכָה גַּם־הַמַּעֲשִׂים הַטּוֹבִים גְּלוּיִם הֵמָּה וַאֲשֶׁר אֵינָם כֵּן לֹא יוּכְלוּ לְהִסָּתֵר | |