1 אֲנָשִׁים אַחִים וְאָבוֹת שִׁמְעוּ־נָא אֶת־דִּבְרֵי הִצְטַדְּקוּתִי אֲלֵיכֶם | 1 Viri fratres, et patres, audite quam ad vos nunc reddo rationem. |
2 וַיְהִי כְּשָׁמְעָם כִּי הוּא מְדַבֵּר אֲלֵיהֶם בְּלָשׁוֹן עִבְרִית וַיֶּחֱשׁוּ עוֹד יוֹתֵר | 2 Cum audissent autem quia hebræa lingua loqueretur ad illos, magis præstiterunt silentium. |
3 וַיֹּאמַר אִישׁ־יְהוּדִי אָנֹכִי נוֹלָד בְּטַרְסוֹס אֲשֶׁר בְּקִילִיקְיָא וּמְגֻדָּל בָּעִיר הַזֹּאת לְרַגְלֵי גַמְלִיאֵל וּמְלֻמָּד לְפִי דִקְדּוּקֵי תּוֹרַת אֲבוֹתֵינוּ וָאֱהִי מְקַנֵּא לֵאלֹהִים כְּמוֹכֶם כֻּלְּכֶם הַיּוֹם | 3 Et dicit : Ego sum vir Judæus, natus in Tarso Ciliciæ, nutritus autem in ista civitate, secus pedes Gamaliel eruditus juxta veritatem paternæ legis, æmulator legis, sicut et vos omnes estis hodie : |
4 וָאֲרַדֵּף אֶת־הַדֶּרֶךְ הַזֹּאת עַד־מָוֶת וָאֱהִי אֹסֵר וּמַסְגִּיר לַכֶּלֶא אֲנָשִׁים וְנָשִׁים | 4 qui hanc viam persecutus sum usque ad mortem, alligans et tradens in custodias viros ac mulieres, |
5 כַּאֲשֶׁר גַּם־יָעִיד עָלַי הַכֹּהֵן הַגָּדוֹל וְכָל הַזְּקֵנִים אֲשֶׁר מֵהֶם לָקַחְתִּי מִכְתָּבִים וָאֵלֵךְ אֶל־הָאַחִים לְדַמֶּשֶׂק לֶאֱסֹר אַף־אֶת־הַנִּמְצָאִים שָׁמָּה וְלַהֲבִיאָם יְרוּשָׁלַיִם לְמַעַן יִוָּסֵרוּ | 5 sicut princeps sacerdotum mihi testimonium reddit, et omnes majores natu : a quibus et epistolas accipiens, ad fratres Damascum pergebam, ut adducerem inde vinctos in Jerusalem ut punirentur. |
6 וַיְהִי אָנֹכִי הֹלֵךְ וְקָרֵב לְדַמֶּשֶׂק כְּעֵת צָהֳרָיִם וּפִתְאֹם נָגַהּ עָלַי מִסָּבִיב אוֹר גָּדוֹל מִן־הַשָּׁמָיִם | 6 Factum est autem, eunte me, et appropinquante Damasco media die, subito de cælo circumfulsit me lux copiosa : |
7 וָאֶפֹּל אָרְצָה וָאֶשְׁמַע קוֹל מִדַּבֵּר אֵלַי שָׁאוּל שָׁאוּל לָמָּה תִרְדְּפֵנִי | 7 et decidens in terram, audivi vocem dicentem mihi : Saule, Saule, quid me persequeris ? |
8 וָאַעַן וָאֹמַר מִי אַתָּה אֲדֹנִי וַיֹּאמֶר אֵלַי אֲנִי יֵשׁוּעַ הַנָּצְרִי אֲשֶׁר אַתָּה רֹדְפוֹ | 8 Ego autem respondi : Quis es, domine ? Dixitque ad me : Ego sum Jesus Nazarenus, quem tu persequeris. |
9 וְהָאֲנָשִׁים אֲשֶׁר אִתִּי רָאוּ אֶת־הָאוֹר וַיִּירָאוּ וְאֶת־קוֹל הַמְדַבֵּר אֵלַי לֹא שָׁמֵעוּ | 9 Et qui mecum erant, lumen quidem viderunt, vocem autem non audierunt ejus qui loquebatur mecum. |
10 וָאֹמַר מָה־אֶעֱשֶׂה אֲדֹנִי וַיֹּאמֶר אֵלַי הָאָדוֹן קוּם לֵךְ אֶל־דַּמֶּשֶׂק וְשָׁם יֵאָמֵר לְךָ אֶת־כֹּל אֲשֶׁר צֻוֵּיתָ לַעֲשׂוֹת | 10 Et dixi : Quid faciam, domine ? Dominus autem dixit ad me : Surgens vade Damascum : et ibi tibi dicetur de omnibus quæ te oporteat facere. |
11 וַאֲנִי לֹא־יָכֹלְתִּי לִרְאוֹת מִפְּנֵי זֹהַר הָאוֹר הַהוּא וְהָאֲנָשִׁים אֲשֶׁר אִתִּי הוֹלִיכוּנִי בְיָד וָאָבֹא לְדַמָּשֶׂק | 11 Et cum non viderem præ claritate luminis illius, ad manum deductus a comitibus, veni Damascum. |
12 וְאִישׁ חָסִיד כְּפִי הַתּוֹרָה וּשְׁמוֹ חֲנַנְיָה אֲשֶׁר קָנָה לוֹ שֵׁם טוֹב בְּקֶרֶב כָּל־הַיְּהוּדִים הַיּשְׁבִים שָׁם | 12 Ananias autem quidam vir secundum legem, testimonium habens ab omnibus cohabitantibus Judæis, |
13 וַיָּבֹא אֵלַי וַיַּעֲמֹד וַיֹּאמֶר אֵלַי שָׁאוּל אָחִי שׁוּב רְאֵה וּבַשָּׁעָה הַהִיא נִפְקְחוּ עֵינַי וּרְאִיתִיהוּ | 13 veniens ad me et astans, dixit mihi : Saule frater, respice. Et ego eadem hora respexi in eum. |
14 וַיֹּאמַר אֱלֹהֵי אֲבוֹתֵינוּ בָּחַר בְּךָ לָדַעַת אֶת־רְצוֹנוֹ וְלִרְאוֹת אֶת־הַצַּדִּיק וְלִשְׁמֹעַ קוֹל מִפִּיהוּ | 14 At ille dixit : Deus patrum nostrorum præordinavit te, ut cognosceres voluntatem ejus, et videres justum, et audires vocem ex ore ejus : |
15 כִּי הָיוֹ תִהְיֶה־לּוֹ לְעֵד אֶל־כָּל־בְּנֵי הָאָדָם עַל־כֹּל אֲשֶׁר רָאִיתָ וְשָׁמָעְתָּ | 15 quia eris testis illius ad omnes homines eorum quæ vidisti et audisti. |
16 וְעַתָּה לָמָּה תִתְמַהְמֵהַּ קוּם וְהִטָּבֵל וְהִתְרַחֵץ מֵחַטֹּאתֶיךָ בְּקָרְאֲךָ בְּשֵׁם הָאָדוֹן | 16 Et nunc quid moraris ? Exsurge, et baptizare, et ablue peccata tua, invocato nomine ipsius. |
17 וַיְהִי בְּשׁוּבִי אֶל־יְרוּשָׁלַיִם וָאֶתְפַּלֵּל בַּמִּקְדָּשׁ וַתְּהִי עָלַי יַד־יְהוָֹה | 17 Factum est autem revertenti mihi in Jerusalem, et oranti in templo, fieri me in stupore mentis, |
18 וָאֵרֶא אוֹתוֹ מְדַבֵּר אֵלַי חוּשָׁה צֵא בִמְהֵרָה מִירוּשָׁלָיִם כִּי לֹא־יְקַבְּלוּ אֶת־עֵדוּתְךָ עָלָי | 18 et videre illum dicentem mihi : Festina, et exi velociter ex Jerusalem : quoniam non recipient testimonium tuum de me. |
19 וָאֹמַר הֲלֹא הֵם יוֹדְעִים אֵת אֲשֶׁר־הִשְׁלַכְתִּי אֶל־הַכֶּלֶא וְהִלְקֵיתִי בְּבָתֵּי הַכְּנֵסִיּוֹת אֵת הַמַּאֲמִינִים בָּךְ | 19 Et ego dixi : Domine, ipsi sciunt quia ego eram concludens in carcerem, et cædens per synagogas eos qui credebant in te : |
20 וּבְהִשָּׁפֵךְ דַּם־אִסְטְפָנוֹס עֵדֶךָ אַף־אֲנִי עָמַדְתִּי שָׁם חָפֵץ בַּהֲרֵגָתוֹ וְשׁוֹמֵר אֶת־בִּגְדֵי הֹרְגָיו | 20 et cum funderetur sanguis Stephani testis tui, ego astabam, et consentiebam, et custodiebam vestimenta interficientium illum. |
21 וַיֹּאמֶר אֵלַי לֵךְ כִּי אֲנִי אֶל הַגּוֹיִם עַד־לְמֵרָחוֹק אֲשַׁלְּחֶךָּ | 21 Et dixit ad me : Vade, quoniam ego in nationes longe mittam te. |
22 וַיִּשְׁמְעוּ אֵלָיו עַד־הַדָּבָר הַזֶּה וַיִּשְׂאוּ אֶת־קוֹלָם וַיֹּאמְרוּ הָסִירוּ אִישׁ כָּזֶה מֵעַל הָאֲדָמָה כִּי אֵינֶנּוּ רָאוּי כִּי יִחְיֶה | 22 Audiebant autem eum usque ad hoc verbum, et levaverunt vocem suam, dicentes : Tolle de terra hujusmodi : non enim fas est eum vivere.
|
23 וַיְהִי בִּהְיוֹתָם צֹעֲקִים וּמַשְׁלִיכִים אֶת־בִּגְדֵיהֶם מֵעֲלֵיהֶם וְזֹרְקִים עָפָר הַשָּׁמָיְמָה | 23 Vociferantibus autem eis, et projicientibus vestimenta sua, et pulverem jactantibus in aërem, |
24 וַיְצַו שַׂר הָאֶלֶף לְהוֹלִיכוֹ אֶל־הַמְצָד וַיֹּאמֶר לְבָדְקוֹ בְּמַלְקוּת לְמַעַן יֵדַע מַדּוּעַ הֵמָּה כָּכָה צֹעֲקִים עָלָיו | 24 jussit tribunus induci eum in castra, et flagellis cædi, et torqueri eum, ut sciret propter quam causam sic acclamarent ei. |
25 וַיְהִי כַּאֲשֶׁר אֻסַּר לְהַכּוֹתוֹ בִרְצוּעוֹת וַיֹּאמֶר אֶל־שַׂר הַמֵּאָה הָעֹמֵד עָלָיו הַאַף רִשְׁיוֹן לָכֶם לְהַכּוֹת אִישׁ רוֹמִי בְּלֹא־דִין וּמִשְׁפָּט | 25 Et cum astrinxissent eum loris, dicit astanti sibi centurioni Paulus : Si hominem Romanum et indemnatum licet vobis flagellare ? |
26 וַיֵּלֶךְ שַׂר הַמֵּאָה כְּשָׁמְעוֹ אֶת־הַדָּבָר הַזֶּה וַיַּגֵּד לְשַׂר הָאֶלֶף לֵאמֹר רְאֵה מַה־תַּעֲשֶׂה כִּי הָאִישׁ הַזֶּה רוֹמִי הוּא | 26 Quo audito, centurio accessit ad tribunum, et nuntiavit ei, dicens : Quid acturus es ? hic enim homo civis Romanus est. |
27 וַיָּבֹא שַׂר־הָאֶלֶף וַיֹּאמַר אֱמָר־לִי הֲרוֹמִי אַתָּה וַיֹּאמֶר הֵן | 27 Accedens autem tribunus, dixit illi : Dic mihi si tu Romanus es ? At ille dixit : Etiam. |
28 וַיַּעַן שַׂר הָאֶלֶף אֲנִי בְּכֶסֶף רַב קָנִיתִי לִי מִשְׁפַּט הָאֶזְרָחוּת הַזֹּאת וַיֹּאמֶר פּוֹלוֹס וַאֲנִי אַף־נוֹלַדְתִּי בָהּ | 28 Et respondit tribunus : Ego multa summa civilitatem hanc consecutus sum. Et Paulus ait : Ego autem et natus sum. |
29 אָז הִרְפּוּ מִמֶּנּוּ הָאֲנָשִׁים אֲשֶׁר בָּאוּ לְבָדְקוֹ וְגַם־שַׂר הָאֶלֶף יָרֵא בְּדַעְתּוֹ כִּי־רוֹמִי הוּא וְהוּא אָסַר אוֹתוֹ | 29 Protinus ergo discesserunt ab illo qui eum torturi erant. Tribunus quoque timuit postquam rescivit, quia civis Romanus esset, et quia alligasset eum. |
30 וּמִמָּחֳרָת בִּקֵּשׁ לָדַעַת אֶל־נָכוֹן עַל־מֶה שׂטְנִים אוֹתוֹ הַיְּהוּדִים וַיַּתֵּר מוֹסְרוֹתָיו וַיְצַו לְהָבִיא אֶת־רָאשֵׁי הַכֹּהֲנִים וְאֶת־כָּל־הַסַּנְהֶדְרִין וַיּוֹרֶד אֶת־פּוֹלוֹס וַיַּעֲמִידֵהוּ בְּתוֹכָם | 30 Postera autem die volens scire diligentius qua ex causa accusaretur a Judæis, solvit eum, et jussit sacerdotes convenire, et omne concilium : et producens Paulum, statuit inter illos. |