Seconda lettera ai Corinzi (מכתב שני לקורינתים) 26

STUTTGARTENSIA-DELITZSCH	SMITH VAN DYKE
1 וַיְהִי כְּכַלּוֹת יֵשׁוּעַ לְדַבֵּר אֵת כָּל־הַדְּבָרִים הָאֵלֶּה וַיֹּאמֶר אֶל־תַּלְמִידָיו	1 ولما اكمل يسوع هذه الاقوال كلها قال لتلاميذه
2 אַתֶּם יְדַעְתֶּם כִּי אַחֲרֵי יוֹמַיִם יִהְיֶה הַפָּסַח וּבֶן־הָאָדָם יִמָּסֵר לְהִצָּלֵב	2 تعلمون انه بعد يومين يكون الفصح وابن الانسان يسلم ليصلب
3 וַיִּקָּהֲלוּ הַכֹּהֲנִים הַגְּדוֹלִים וְהַסּוֹפְרִים וְזִקְנֵי הָעָם אֶל־חֲצַר הַכֹּהֵן הַגָּדוֹל הַנִּקְרָא קַיָּפָא	3 حينئذ اجتمع رؤساء الكهنة والكتبة وشيوخ الشعب الى دار رئيس الكهنة الذي يدعى قيافا.
4 וַיִּוָּעֲצוּ יַחְדָּו לִתְפֹּשׂ אֶת־יֵשׁוּעַ בְּעָרְמָה וְלַהֲמִיתוֹ	4 وتشاوروا لكي يمسكوا يسوع بمكر ويقتلوه.
5 וַיֹּאמְרוּ אַךְ־לֹא בֶחָג פֶּן־תִּהְיֶה מְהוּמָה בָּעָם	5 ولكنهم قالوا ليس في العيد لئلا يكون شغب في الشعب
6 וַיְהִי בִּהְיוֹת יֵשׁוּעַ בֵּית־הִינִי בְּבֵית שִׁמְעוֹן הַמְּצֹרָע	6 وفيما كان يسوع في بيت عنيا في بيت سمعان الابرص
7 וַתִּקְרַב אֵלָיו אִשָּׁה וּבְיָדָהּ פַּךְ־שֶׁמֶן יָקָר מְאֹד וַתִּצֹּק עַל־רֹאשׁוֹ בַּהֲסִבּוֹ עַל־הַשֻּׁלְחָן	7 تقدمت اليه امرأة معها قارورة طيب كثير الثمن فسكبته على راسه وهو متكئ.
8 וַיִּרְאוּ הַתַּלְמִידִים וַיִּתְרָעֲמוּ לֵאמֹר עַל־מָה הָאִבּוּד הַזֶּה	8 فلما رأى تلاميذه ذلك اغتاظوا قائلين لماذا هذا الاتلاف.
9 כִּי הַשֶּׁמֶן הַזֶּה הָיָה רָאוּי לְהִמָּכֵר בִּמְחִיר רָב וּלְתִתּוֹ לָעֲנִיִּים	9 لانه كان يمكن ان يباع هذا الطيب بكثير ويعطى للفقراء.
10 וַיֵּדַע יֵשׁוּעַ וַיֹּאמֶר אֲלֵיהֶם לָמָּה תוֹגוּ אֶת־הָאִשָּׁה הֲלֹא מַעֲשֶׂה טוֹב עָשְׂתָה עִמָּדִי	10 فعلم يسوع وقال لهم لماذا تزعجون المرأة فانها قد عملت بي عملا حسنا.
11 כִּי עֲנִיִּים תָּמִיד עִמָּכֶם וְאָנֹכִי אֵינֶנִּי אִתְּכֶם תָּמִיד	11 لان الفقراء معكم في كل حين. واما انا فلست معكم في كل حين.
12 כִּי אֲשֶׁר שָׁפְכָה אֶת־הַשֶּׁמֶן הַזֶּה עַל־גּוּפִי לַחֲנֹט אוֹתִי עָשְׂתָה זֹּאת	12 فانها اذ سكبت هذا الطيب على جسدي انما فعلت ذلك لاجل تكفيني.
13 אָמֵן אֹמֵר אֲנִי לָכֶם בַּאֲשֶׁר תִּקָּרֵא הַבְּשׂוֹרָה הַזֹּאת בְּכָל־הָעוֹלָם גַּם אֶת־אֲשֶׁר הִיא עָשְׂתָה יְסֻפַּר לְזִכָּרוֹן לָהּ	13 الحق اقول لكم حيثما يكرز بهذا الانجيل في كل العالم يخبر ايضا بما فعلته هذه تذكارا لها
14 וַיֵּלֶךְ אֶחָד מִשְּׁנֵים הֶעָשָׂר הַנִּקְרָא יְהוּדָה אִישׁ־קְרִיּוֹת אֶל־רָאשֵׁי הַכֹּהֲנִים	14 حينئذ ذهب واحد من الاثني عشر الذي يدعى يهوذا الاسخريوطي الى رؤساء الكهنة
15 וַיֹּאמֶר מַה־תִּתְּנוּ לִי וְאֶמְסְרֶנּוּ בְיֶדְכֶם וַיִּשְׁקְלוּ־לוֹ שְׁלשִׁים כָּסֶף	15 وقال ماذا تريدون ان تعطوني وانا اسلمه اليكم. فجعلوا له ثلاثين من الفضة.
16 וּמִן־הָעֵת הַהִיא בִּקֵּשׁ תֹּאֲנָה לִמְסֹר אוֹתוֹ	16 ومن ذلك الوقت كان يطلب فرصة ليسلمه
17 וַיְהִי בָרִאשׁוֹן לְחַג הַמַּצּוֹת וַיִּגְּשׁוּ הַתַּלְמִידִים אֶל־יֵשׁוּעַ לֵאמֹר בְּאֵיזֶה מָקוֹם תַּחְפֹּץ כִּי־נָכִין לְךָ לֶאֱכֹל אֶת־הַפָּסַח	17 وفي اول ايام الفطير تقدم التلاميذ الى يسوع قائلين له اين تريد ان نعد لك لتاكل الفصح.
18 וַיֹּאמֶר לְכוּ הָעִירָה אֶל־פְּלֹנִי אַלְמֹנִי וַאֲמַרְתֶּם אֵלָיו כֹּה אָמַר הָרַב עִתִּי קְרוֹבָה הִיא וּבְבֵיתְךָ אֶעֱשֶׂה אֶת־הַפֶּסַח עִם־תַּלְמִידָי	18 فقال اذهبوا الى المدينة الى فلان وقولوا له. المعلم يقول ان وقتي قريب. عندك اصنع الفصح مع تلاميذي.
19 וַיַּעֲשֹוּ הַתַּלְמִידִים כַּאֲשֶׁר צִוָּם יֵשׁוּעַ וַיָּכִינוּ אֶת־הַפָּסַח	19 ففعل التلاميذ كما امرهم يسوع واعدوا الفصح
20 וַיְהִי בָעֶרֶב וַיַּסֵּב עִם־שְׁנֵים הֶעָשָׂר	20 ولما كان المساء اتكأ مع الاثني عشر.
21 וּבְאָכְלָם וַיֹּאמַר אָמֵן אֹמֵר אֲנִי לָכֶם כִּי־אֶחָד מִכֶּם יִמְסְרֵנִי	21 وفيما هم ياكلون قال الحق اقول لكم ان واحد منكم يسلمني.
22 וַיִּתְעַצְּבוּ מְאֹד וַיָּחֵלּוּ אִישׁ אִישׁ לֵאמֹר לוֹ הֶאָנֹכִי הוּא אֲדֹנִי	22 فحزنوا جدا وابتدأ كل واحد منهم يقول له هل انا هو يا رب.
23 וַיַּעַן וַיֹּאמַר הָאִישׁ אֲשֶׁר טָבַל עִמִּי אֶת־יָדוֹ בַּקְּעָרָה הוּא יִמְסְרֵנִי	23 فاجاب وقال. الذي يغمس يده معي في الصحفة هو يسلمني.
24 הֵן בֶּן־הָאָדָם הָלוֹךְ יֵלֶךְ־לוֹ כַּכָּתוּב עָלָיו אֲבָל אוֹי לָאִישׁ הַהוּא אֲשֶׁר עַל־יָדוֹ יִמָּסֵר בֶּן־הָאָדָם טוֹב לָאִישׁ הַהוּא אִם־לֹא נוֹלָד	24 ان ابن الانسان ماض كما هو مكتوب عنه. ولكن ويل لذلك الرجل الذي به يسلم ابن الانسان. كان خيرا لذلك الرجل لو لم يولد.
25 וַיַּעַן יְהוּדָה הַמֹּסֵר אוֹתוֹ וַיֹּאמַר רַבִּי הַאֲנִי הוּא וַיֹּאמֶר אֵלָיו אַתָּה אָמָרְתָּ	25 فاجاب يهوذا مسلمه وقال هل انا هو يا سيدي. قال له انت قلت
26 וּבְאָכְלָם וַיִּקַּח יֵשׁוּעַ אֶת־הַלֶּחֶם וַיְבָרֶךְ וַיִּבְצַע וַיִּתֵּן לַתַּלְמִידִים וַיֹּאמַר קְחוּ וְאִכְלוּ זֶה הוּא גּוּפִי	26 وفيما هم ياكلون اخذ يسوع الخبز وبارك وكسر واعطى التلاميذ وقال خذوا كلوا. هذا هو جسدي.
27 וַיִּקַּח אֶת־הַכּוֹס וַיְבָרֶךְ וַיִּתֵּן לָהֶם לֵאמֹר שְׁתוּ מִמֶּנָּה כֻּלְּכֶם	27 واخذ الكاس وشكر واعطاهم قائلا اشربوا منها كلكم.
28 כִּי זֶה הוּא דָמִי דַּם־הַבְּרִית הַחֲדָשָׁה הַנִּשְׁפָּךְ בְּעַד רַבִּים לִסְלִיחַת חֲטָאִים	28 لان هذا هو دمي الذي للعهد الجديد الذي يسفك من اجل كثيرين لمغفرة الخطايا.
29 וַאֲנִי אֹמֵר לָכֶם כִּי מֵעַתָּה שָׁתֹה לֹא אֶשְׁתֶּה מִתְּנוּבַת הַגֶּפֶן הַזֹּאת עַד הַיּוֹם הַהוּא אֲשֶׁר אֶשְׁתֶּה אֹתָהּ עִמָּכֶם חֲדָשָׁה בְּמַלְכוּת אָבִי	29 واقول لكم اني من الآن لا اشرب من نتاج الكرمة هذا الى ذلك اليوم حينما اشربه معكم جديدا في ملكوت ابي.
30 וַיְהִי אַחֲרֵי גָמְרָם אֶת־הַהַלֵּל וַיֵּצְאוּ אֶל־הַר הַזֵּיתִים	30 ثم سبحوا وخرجوا الى جبل الزيتون
31 אָז אָמַר אֲלֵיהֶם יֵשׁוּעַ אַתֶּם כֻּלְּכֶם תִּכָּשְׁלוּ בִי בַּלַּיְלָה הַזֶּה כִּי כָתוּב אַכֶּה אֶת־הָרֹעֶה וּתְפוּצֶיןָ הַצֹּאן	31 حينئذ قال لهم يسوع كلكم تشكّون فيّ في هذه الليلة لانه مكتوب اني اضرب الراعي فتتبدد خراف الرعية.
32 וְאַחֲרֵי קוּמִי אֵלֵךְ לִפְנֵיכֶם הַגָּלִילָה	32 ولكن بعد قيامي اسبقكم الى الجليل.
33 וַיַּעַן פֶּטְרוֹס וַיֹּאמֶר לוֹ גַּם כִּי־יִכָּשְׁלוּ בְךָ כֻּלָּם אֲנִי לְעוֹלָם לֹא אֶכָּשֵׁל	33 فاجاب بطرس وقال له وان شك فيك الجميع فانا لا اشك ابدا.
34 וַיֹּאמֶר אֵלָיו יֵשׁוּעַ אָמֵן אֹמֵר אֲנִי לְךָ כִּי בַלַּיְלָה הַזֶּה בְּטֶרֶם יִקְרָא הַתַּרְנְגוֹל תְּכַחֵשׁ בִּי שָׁלשׁ פְּעָמִים	34 قال له يسوع الحق اقول لك انك في هذه الليلة قبل ان يصيح ديك تنكرني ثلاث مرات.
35 וַיֹּאמֶר אֵלָיו פֶּטְרוֹס גַּם כִּי־יִהְיֶה עָלַי לָמוּת אִתְּךָ כַּחֵשׁ לֹא אֲכַחֵשׁ בָּךְ וְכֵן אָמְרוּ גַּם כָּל־הַתַּלְמִידִים	35 قال له بطرس ولو اضطررت ان اموت معك لا انكرك. هكذا قال ايضا جميع التلاميذ
36 אַחֲרֵי־כֵן בָּא אִתָּם יֵשׁוּעַ אֶל־חָצֵר הַנִּקְרָא גַּת־שְׁמָנִים וַיֹּאמֶר אֶל־הַתַּלְמִידִים שְׁבוּ לָכֶם פֹּה עַד־אֲשֶׁר אֵלֵךְ שָׁמָּה וְהִתְפַּלָּלְתִּי	36 حينئذ جاء معهم يسوع الى ضيعة يقال لها جثسيماني فقال للتلاميذ اجلسوا ههنا حتى امضي واصلّي هناك.
37 וַיִּקַּח אִתּוֹ אֶת־פֶּטְרוֹס וְאֶת־שְׁנֵי בְּנֵי זַבְדָּי וַיָּחֶל לְהֵעָצֵב וְלָמוּג	37 ثم اخذ معه بطرس وابني زبدي وابتدأ يحزن ويكتئب.
38 וַיֹּאמֶר לָהֶם נַפְשִׁי מָרָה־לִי עַד־מָוֶת עִמְדוּ פֹה וְשִׁקְדוּ עִמִּי	38 فقال لهم نفسي حزينة جدا حتى الموت. امكثوا ههنا واسهروا معي.
39 וַיֵּלֶךְ מְעַט הָלְאָה וַיִּפֹּל עַל־פָּנָיו וַיִּתְפַּלֵּל לֵאמֹר אָבִי אִם־יוּכַל לִהְיוֹת תַּעֲבָר־נָא מֵעָלַי הַכּוֹס הַזֹּאת אַךְ לֹא כִרְצוֹנִי כִּי אִם־כִּרְצוֹנֶךָ	39 ثم تقدم قليلا وخرّ على وجهه وكان يصلّي قائلا يا ابتاه ان امكن فلتعبر عني هذه الكاس. ولكن ليس كما اريد انا بل كما تريد انت.
40 וַיָּבֹא אֶל־הַתַּלְמִידִים וַיִּמְצָאֵם יְשֵׁנִים וַיֹּאמֶר אֶל־פֶּטְרוֹס הִנֵּה לֹא־הָיָה בִיכָלְתְּכֶם לִשְׁקֹד עִמִּי שָׁעָה אֶחָת	40 ثم جاء الى التلاميذ فوجدهم نياما. فقال لبطرس أهكذا ما قدرتم ان تسهروا معي ساعة واحدة.
41 שִׁקְדוּ וְהִתְפַּלְלוּ פֶּן־תָּבֹאוּ לִידֵי נִסָּיוֹן הֵן הָרוּחַ הִיא חֲפֵצָה וְהַבָּשָׂר הוּא רָפֶה	41 اسهروا وصلّوا لئلا تدخلوا في تجربة. اما الروح فنشيط واما الجسد فضعيف.
42 וַיּוֹסֶף לָלֶכֶת־לוֹ שֵׁנִית וַיִּתְפַּלֵּל לֵאמֹר אָבִי אִם־לֹא תוּכַל הַכּוֹס הַזֹּאת לַעֲבֹר מִמֶּנִּי מִבְּלִי שְׁתוֹתִי אֹתָהּ יְהִי כִּרְצוֹנֶךָ	42 فمضى ايضا ثانية وصلّى قائلا يا ابتاه ان لم يمكن ان تعبر عني هذه الكاس الا ان اشربها فلتكن مشيئتك.
43 וַיָּבֹא וַיִּמְצָאֵם גַּם בַּפַּעַם הַזֹּאת יְשֵׁנִים כִּי עֵינֵיהֶם הָיוּ כְבֵדוֹת	43 ثم جاء فوجدهم ايضا نياما. اذ كانت اعينهم ثقيلة.
44 וַיַּנִּיחֵם וַיּוֹסֶף לָלֶכֶת וַיִּתְפַּלֵּל שְׁלִישִׁית בְּאָמְרוֹ עוֹד־הַפַּעַם כַּדָּבָר הַזֶּה	44 فتركهم ومضى ايضا وصلّى ثالثة قائلا ذلك الكلام بعينه.
45 וַיָּבֹא אֶל־הַתַּלְמִידִים וַיֹּאמֶר אֲלֵיהֶם נוּמוּ מֵעַתָּה וְנוּחוּ הִנֵּה הַשָּׁעָה קְרוֹבָה וּבֶן־הָאָדָם נִמְסָר לִידֵי חַטָּאִים	45 ثم جاء الى تلاميذه وقال لهم ناموا الآن واستريحوا. هوذا الساعة قد اقتربت وابن الانسان يسلم الى ايدي الخطاة.
46 קוּמוּ וְנֵלֵכָה הִנֵּה הוֹלֵךְ וְקָרֵב הַמֹּסֵר אוֹתִי	46 قوموا ننطلق. هوذا الذي يسلمني قد اقترب
47 עוֹדֶנּוּ מְדַבֵּר וְהִנֵּה־בָא יְהוּדָה אֶחָד מִשְּׁנֵים הֶעָשָׂר וְעִמּוֹ הָמוֹן רָב בַּחֲרָבוֹת וּבְמַקְּלוֹת מֵאֵת רָאשֵׁי הַכֹּהֲנִים וְזִקְנֵי הָעָם	47 وفيما هو يتكلم اذا يهوذا واحد من الاثني عشر قد جاء ومعه جمع كثير بسيوف وعصي من عند رؤساء الكهنة وشيوخ الشعب.
48 וְהַמֹּסֵר אֹתוֹ נָתַן לָהֶם אוֹת לֵאמֹר הָאִישׁ אֲשֶׁר אֶשָּׁקֵהוּ זֶה הוּא תִּפְשֹוּהוּ	48 والذي اسلمه اعطاهم علامة قائلا الذي اقبّله هو هو. امسكوه.
49 וּמִיָּד נִגַּשׁ אֶל־יֵשׁוּעַ וַיֹּאמֶר שָׁלוֹם לְךָ רַבִּי וַיְנַשֶּׁק־לוֹ	49 فللوقت تقدم الى يسوع وقال السلام يا سيدي. وقبّله.
50 וַיֹּאמֶר אֵלָיו יֵשׁוּעַ רֵעִי עַל־מֶה בָאתָ וַיִּגְּשׁוּ וַיִּשְׁלְחוּ אֶת־יְדֵיהֶם בְּיֵשׁוּעַ וַיִּתְפְּשֹוּ אֹתוֹ	50 فقال له يسوع يا صاحب لماذا جئت. حينئذ تقدموا والقوا الايادي على يسوع وامسكوه.
51 וְהִנֵּה אֶחָד מִן־הָאֲנָשִׁים אֲשֶׁר עִם־יֵשׁוּעַ שָׁלַח יָדוֹ וַיִּשְׁלֹף חַרְבּוֹ וַיַּךְ אֶת־עֶבֶד הַכֹּהֵן הַגָּדוֹל וַיְקַצֵּץ אֶת־אָזְנוֹ	51 واذا واحد من الذين مع يسوع مدّ يده واستل سيفه وضرب عبد رئيس الكهنة فقطع اذنه.
52 וַיֹּאמֶר אֵלָיו יֵשׁוּעַ הָשֵׁב אֶת־חַרְבְּךָ אֶל־תַּעְרָהּ כִּי כָּל־אֹחֲזֵי חֶרֶב בַּחֶרֶב יֹאבֵדוּ	52 فقال له يسوع رد سيفك الى مكانه. لان كل الذين يأخذون السيف بالسيف يهلكون.
53 אוֹ הֲיַחְשֹׁב לִבְּךָ כִּי לֹא יָכֹלְתִּי לִשְׁאֹל עַתָּה מֵאֵת אָבִי וְהוּא יְצַוֶּה־לִּי יוֹתֵר מִשְּׁנֵים עָשָׂר לִגְיוֹנוֹת שֶׁל־מַלְאָכִים	53 أتظن اني لا استطيع الآن ان اطلب الى ابي فيقدم لي اكثر من اثني عشر جيشا من الملائكة.
54 וְאֵיכָכָה אֵפוֹא יִמָּלְאוּ הַכְּתוּבִים כִּי־כֵן הָיֹה תִהְיֶה	54 فكيف تكمل الكتب انه هكذا ينبغي ان يكون
55 בַּשָּׁעָה הַהִיא אָמַר יֵשׁוּעַ אֶל־הֲמוֹן הָעָם כְּעַל־פָּרִיץ יְצָאתֶם בַּחֲרָבוֹת וּבְמַקְּלוֹת לְתָפְשֵׂנִי וְיוֹם יוֹם הָיִיתִי ישֵׁב וּמְלַמֵּד אֶצְלְכֶם בַּמִּקְדָּשׁ וְלֹא הֶחֱזַקְתֶּם בִּי	55 في تلك الساعة قال يسوع للجموع كأنه على لص خرجتم بسيوف وعصي لتاخذوني. كل يوم كنت اجلس معكم اعلّم في الهيكل ولم تمسكوني.
56 וְכָל־זֹאת הָיְתָה לְמַלֹּאת כִּתְבֵי הַנְּבִיאִים אָז עֲזָבוּהוּ הַתַּלְמִידִים כֻּלָּם וַיָּנוּסוּ	56 واما هذا كله فقد كان لكي تكمل كتب الانبياء. حينئذ تركه التلاميذ كلهم وهربوا
57 וְהָאֲנָשִׁים אֲשֶׁר תָּפְשֹוּ אֶת־יֵשׁוּעַ הוֹלִיכֻהוּ אֶל־קַיָּפָא הַכֹּהֵן הַגָּדוֹל אֲשֶׁר נִקְהֲלוּ־שָׁם הַסּוֹפְרִים וְהַזְּקֵנִים	57 والذين امسكوا يسوع مضوا به الى قيافا رئيس الكهنة حيث اجتمع الكتبة والشيوخ.
58 וּפֶטְרוֹס הֹלֵךְ אַחֲרָיו מֵרָחוֹק עַד לַחֲצַר הַכֹּהֵן הַגָּדוֹל וַיָּבֹא פְנִימָה וַיֵּשֶׁב לוֹ אֵצֶל הַמְשָׁרְתִים לִרְאוֹת אֶת־אַחֲרִית הַדָּבָר	58 واما بطرس فتبعه من بعيد الى دار رئيس الكهنة فدخل الى داخل وجلس بين الخدام لينظر النهاية.
59 וְהַכֹּהֲנִים הַגְּדוֹלִים וְהַסּוֹפְרִים וְכָל־הַסַּנְהֶדְרִין בִּקְשׁוּ עֵדוּת שֶׁקֶר בְּיֵשׁוּעַ לַהֲמִיתוֹ וְלֹא מָצָאוּ	59 وكان رؤساء الكهنة والشيوخ والمجمع كله يطلبون شهادة زور على يسوع لكي يقتلوه.
60 וְאַף בַּעֲמֹד שָׁם עֵדֵי שֶׁקֶר רַבִּים לֹא מָצָאוּ וּבָאַחֲרוֹנָה נִגְּשׁוּ שְׁנֵי עֵדֵי שָׁקֶר	60 فلم يجدوا. ومع انه جاء شهود زور كثيرون لم يجدوا. ولكن اخيرا تقدم شاهدا زور
61 וַיֹּאמְרוּ זֶה אָמַר יֵשׁ בִּיכָלְתִּי לַהֲרֹס אֶת־הֵיכַל הָאֱלֹהִים וְלָשׁוּב לִבְנוֹתוֹ בִּשְׁלשֶׁת יָמִים	61 وقالا. هذا قال اني اقدر ان انقض هيكل الله وفي ثلاثة ايام ابنيه.
62 וַיָּקָם הַכֹּהֵן הַגָּדוֹל וַיֹּאמֶר אֵלָיו הַאֵינְךָ מֵשִׁיב דָּבָר עַל־אֲשֶׁר עָנוּ־בְךָ אֵלֶּה	62 فقام رئيس الكهنة وقال له أما تجيب بشيء. ماذا يشهد به هذان عليك.
63 וְיֵשׁוּעַ הֶחֱרִישׁ וַיַּעַן הַכֹּהֵן הַגָּדוֹל וַיֹּאמֶר לוֹ מַשְׁבִּיעֲךָ אֲנִי בֵּאלֹהִים חַיִּים שֶׁתֹּאמַר לָנוּ אִם־אַתָּה הוּא הַמָּשִׁיחַ בֶּן־הָאֱלֹהִים	63 واما يسوع فكان ساكتا. فاجاب رئيس الكهنة وقال له استحلفك بالله الحي ان تقول لنا هل انت المسيح ابن الله.
64 וַיֹּאמֶר אֵלָיו יֵשׁוּעַ אַתָּה אָמָרְתָּ אֲבָל אֲנִי אֹמֵר לָכֶם כִּי מֵעַתָּה תִּרְאוּ אֶת־בֶּן־הָאָדָם ישֵׁב לִימִין הַגְּבוּרָה וּבָא עִם־עַנְנֵי הַשָּׁמָיִם	64 قال له يسوع انت قلت. وايضا اقول لكم من الآن تبصرون ابن الانسان جالسا عن يمين القوة وآتيا على سحاب السماء.
65 וַיִּקְרַע הַכֹּהֵן הַגָּדוֹל אֶת־בְּגָדָיו וַיֹּאמַר הוּא גִדֵּף וּמַה־לָּנוּ עוֹד לְבַקֵּשׁ עֵדִים הִנֵּה עַתָּה שְׁמַעְתֶּם אֶת־גִּדּוּפוֹ	65 فمزّق رئيس الكهنة حينئذ ثيابه قائلا قد جدّف. ما حاجتنا بعد الى شهود. ها قد سمعتم تجديفه.
66 מַה־דַּעְתְּכֶם וַיַּעֲנוּ וַיֹּאמְרוּ אִישׁ־מָוֶת הוּא	66 ماذا ترون. فاجابوا وقالوا انه مستوجب الموت.
67 וַיָּרֹקּוּ בְּפָנָיו וַיַּכֻּהוּ בְאֶגְרוֹף וַאֲחֵרִים הִכֻּהוּ עַל־הַלֶּחִי	67 حينئذ بصقوا في وجهه ولكموه. وآخرون لطموه
68 וַיֹּאמְרוּ הִנָּבֵא לָנוּ הַמָּשִׁיחַ מִי הוּא הַמַּכֶּה אוֹתָךְ	68 قائلين تنبأ لنا ايها المسيح من ضربك
69 וּפֶטְרוֹס יָשַׁב מִחוּץ לַבַּיִת בֶּחָצֵר וַתִּגַּשׁ אֵלָיו שִׁפְחָה לֵאמֹר גַּם־אַתָּה הָיִיתָ עִם־יֵשׁוּעַ הַגְּלִילִי	69 اما بطرس فكان جالسا خارجا في الدار. فجاءت اليه جارية قائلة وانت كنت مع يسوع الجليلي.
70 וַיְכַחֵשׁ בִּפְנֵי כֻלָּם לֵאמֹר לֹא יָדַעְתִּי מָה־אַתְּ אֹמָרֶת	70 فانكر قدام الجميع قائلا لست ادري ما تقولين.
71 וַיֵּצֵא אֶל־פֶּתַח הַשַּׁעַר וַתֵּרֶא אוֹתוֹ אַחֶרֶת וַתֹּאמֶר לָאֲנָשִׁים אֲשֶׁר־שָׁם גַּם־זֶה הָיָה עִם־יֵשׁוּעַ הַנָּצְרִי	71 ثم اذ خرج الى الدهليز رأته اخرى فقالت للذين هناك وهذا كان مع يسوع الناصري.
72 וַיּוֹסֶף לְכַחֵשׁ וַיִּשָּׁבַע לֵאמֹר לֹא יָדַעְתִּי אֶת־הָאִישׁ	72 فانكر ايضا بقسم اني لست اعرف الرجل.
73 וְכִמְעַט אַחֲרֵי־כֵן וַיִּגְּשׁוּ הָעֹמְדִים שָׁם וַיֹּאמְרוּ אֶל־פֶּטְרוֹס אֱמֶת כִּי גַם־אַתָּה מֵהֶם כִּי גַם־לְשׁוֹנְךָ מְגַלָּה אוֹתָךְ	73 وبعد قليل جاء القيام وقالوا لبطرس حقا انت ايضا منهم فان لغتك تظهرك.
74 וַיָּחֶל לְהַחֲרִים אֶת־נַפְשׁוֹ וּלְהִשָּׁבֵעַ לֵאמֹר לֹא יָדַעְתִּי אֶת־הָאִישׁ וּמִיָּד קָרָא הַתַּרְנְגוֹל	74 فابتدأ حينئذ يلعن ويحلف اني لا اعرف الرجل. وللوقت صاح الديك.
75 וַיִּזְכֹּר פֶּטְרוֹס אֶת־דְּבַר יֵשׁוּעַ אֲשֶׁר אָמַר אֵלָיו לֵאמֹר בְּטֶרֶם יִקְרָא הַתַּרְנְגוֹל תְּכַחֵשׁ בִּי שָׁלשׁ פְּעָמִים וַיֵּצֵא הַחוּצָה וַיְמָרֵר בַּבֶּכִי	75 فتذكر بطرس كلام يسوع الذي قال له انك قبل ان يصيح الديك تنكرني ثلاث مرات. فخرج الى خارج وبكى بكاء مرا