Seconda lettera ai Corinzi (מכתב שני לקורינתים) 16

STUTTGARTENSIA-DELITZSCH	SMITH VAN DYKE
1 וַיִּגְּשׁוּ הַפְּרוּשִׁים וְהַצַּדּוּקִים לְנַסּוֹתוֹ וַיִּשְׁאֲלוּ מֵאִתּוֹ לְהַרְאוֹתָם אוֹת מִן הַשָּׁמָיִם	1 وجاء اليه الفريسيون والصدوقيون ليجربوه فسألوه ان يريهم آية من السماء.
2 וַיַּעַן וַיֹּאמֶר לָהֶם בָּעֶרֶב תֹּאמְרוּ יוֹם־צַח יִהְיֶה כִּי אָדְמוּ הַשָּׁמָיִם	2 فاجاب وقال لهم اذا كان المساء قلتم صحو. لان السماء محمرة.
3 וּבַבֹּקֶר תֹּאמְרוּ הַיּוֹם סַעַר כִּי־אָדְמוּ וְהִתְקַדְּרוּ הַשָּׁמָיִם חֲנֵפִים אַתֶּם אֶת־פְּנֵי הַשָּׁמַיִם יְדַעְתֶּם לִבְחֹן וְאֹתוֹת הָעִתִּים לֹא תוּכָלוּ	3 وفي الصباح اليوم شتاء. لان السماء محمرة بعبوسة. يا مراؤون تعرفون ان تميّزوا وجه السماء واما علامات الازمنة فلا تستطيعون.
4 דּוֹר רַע וּמְנָאֵף בִּקֶּשׁ־לוֹ אוֹת וְאוֹת לֹא יִנָּתֶן־לוֹ בִּלְתִּי אִם־אוֹת יוֹנָה הַנָּבִיא וַיַּעַזְבֵם וַיֵּלֵךְ לוֹ	4 جيل شرير فاسق يلتمس آية. ولا تعطى له آية الا آية يونان النبي. ثم تركهم ومضى
5 וּכְבוֹא הַתַּלְמִידִים אֶל־עֵבֶר הַיָּם שָׁכְחוּ לָקַחַת אִתָּם לָחֶם	5 ولما جاء تلاميذه الى العبر نسوا ان ياخذوا خبزا.
6 וַיֹּאמֶר יֵשׁוּעַ אֲלֵיהֶם רְאוּ וְהִשָּׁמְרוּ לָכֶם מִשְּׂאֹר הַפְּרוּשִׁים וְהַצַּדּוּקִים	6 وقال لهم يسوع انظروا وتحرزوا من خمير الفريسيين والصدوقيين.
7 וַיַּחְשְׁבוּ בִּלְבָבָם לֵאמֹר כִּי לֹא־לָקַחְנוּ אִתָּנוּ לָחֶם	7 ففكروا في انفسهم قائلين اننا لم نأخذ خبزا.
8 וַיֵּדַע יֵשׁוּעַ וַיֹּאמֶר אֲלֵיהֶם קְטַנֵּי הָאֱמוּנָה מַה־תַּחְשְׁבוּ בִּלְבַבְכֶם כִּי לֹא־לְקַחְתֶּם אִתְּכֶם לָחֶם	8 فعلم يسوع وقال لماذا تفكرون في انفسكم يا قليلي الايمان انكم لم تأخذوا خبزا.
9 הַעוֹד לֹא תַשְׂכִּילוּ וְלֹא תִזְכְּרוּ אֶת־חֲמֵשֶׁת כִּכְּרוֹת־הַלֶּחֶם לַחֲמֵשֶׁת אַלְפֵי־אִישׁ וְכַמָּה סַלִּים נְשָׂאתֶם	9 أحتى الآن لا تفهمون ولا تذكرون خمس خبزات الخمسة الآلاف وكم قفة اخذتم.
10 וְאֶת־שֶׁבַע כִּכְּרוֹת לֶחֶם לְאַרְבַּעַת אַלְפֵי אִישׁ וְכַמָּה דוּדִים נְשָׂאתֶם	10 ولا سبع خبزات الاربعة الآلاف وكم سلا اخذتم.
11 אֵיךְ לֹא תָבִינוּ כִּי לֹא עַל־הַלֶּחֶם אָמַרְתִּי אֲלֵיכֶם הִשָּׁמְרוּ לָכֶם מִשְּׂאֹר הַפְּרוּשִׁים וְהַצַּדּוּקִים	11 كيف لا تفهمون اني ليس عن الخبز قلت لكم ان تتحرزوا من خمير الفريسيين والصدوقيين.
12 אָז הֵבִינוּ כִּי לֹא אָמַר לְהִשָּׁמֵר מִשְּׂאֹר הַלֶּחֶם כִּי אִם־מִלִּמּוּד הַפְּרוּשִׁים וְהַצַּדּוּקִים	12 حينئذ فهموا انه لم يقل ان يتحرزوا من خمير الخبز بل من تعليم الفريسيين والصدوقيين
13 וַיְהִי כְּבוֹא יֵשׁוּעַ אֶל־גְּלִילוֹת קִיסְרִין שֶׁל־פִילִפּוֹס וַיִּשְׁאַל אֶת־תַּלְמִידָיו לֵאמֹר מָה־אֹמְרִים הָאֲנָשִׁים עָלַי מִי הוּא בֶּן־הָאָדָם	13 ولما جاء يسوع الى نواحي قيصرية فيلبس سأل تلاميذه قائلا من يقول الناس اني انا ابن الانسان.
14 וַיֹּאמְרוּ יֵשׁ אֹמְרִים יוֹחָנָן הַמַּטְבִּיל הוּא וַאֲחֵרִים אֹמְרִים אֵלִיָּהוּ וְיֵשׁ אֹמְרִים יִרְמְיָהוּ אוֹ אֶחָד מִן־הַנְּבִיאִים	14 فقالوا. قوم يوحنا المعمدان. وآخرون ايليا. وآخرون ارميا او واحد من الانبياء.
15 וַיֹּאמֶר אֲלֵיהֶם וְאַתֶּם מַה־תֹּאמְרוּ מִי אָנִי	15 فقال لهم وانتم من تقولون اني انا.
16 וַיַּעַן שִׁמְעוֹן פֶּטְרוֹס וַיֹּאמַר אַתָּה הוּא הַמָּשִׁיחַ בֶּן־אֱלֹהִים חַיִּים	16 فاجاب سمعان بطرس وقال انت هو المسيح ابن الله الحي.
17 וַיַּעַן וַיֹּאמֶר אֵלָיו אַשְׁרֶיךָ שִׁמְעוֹן בַּר־יוֹנָה כִּי־בָשָׂר וָדָם לֹא גִלָּה־לְךָ אֶת־זֹאת כִּי אִם־אָבִי שֶׁבַּשָּׁמָיִם	17 فاجاب يسوع وقال له طوبى لك يا سمعان بن يونا. ان لحما ودما لم يعلن لك لكن ابي الذي في السموات.
18 וְאַף־אֲנִי אֹמֵר אֵלֶיךָ כִּי אַתָּה פֶּטְרוֹס וְעַל־הַסֶּלַע הַזֶּה אֶבְנֶה אֶת־קְהִלָּתִי וְשַׁעֲרֵי שְׁאוֹל לֹא יִגְבְּרוּ עָלֶיהָ	18 وانا اقول لك ايضا انت بطرس وعلى هذه الصخرة ابني كنيستي وابواب الجحيم لن تقوى عليها.
19 וְאֶתֵּן לְךָ אֶת־מַפְתְּחוֹת מַלְכוּת הַשָּׁמָיִם וְכָל־אֲשֶׁר תֶּאֱסֹר עַל־הָאָרֶץ אָסוּר יִהְיֶה בַּשָּׁמַיִם וְכָל־אֲשֶׁר תַּתִּיר עַל־הָאָרֶץ מֻתָּר יִהְיֶה בַּשָּׁמָיִם	19 وأعطيك مفاتيح ملكوت السموات. فكل ما تربطه على الارض يكون مربوطا في السموات. وكل ما تحله على الارض يكون محلولا في السموات.
20 אָז צִוָּה אֶת־הַתַּלְמִידִים בִּגְעָרָה לְבִלְתִּי הַגִּיד לְאִישׁ כִּי הוּא יֵשׁוּעַ הַמָּשִׁיחַ	20 حينئذ اوصى تلاميذه ان لا يقولوا لاحد انه يسوع المسيح
21 מִן־הָעֵת הַהִיא הֵחֵל יֵשׁוּעַ לְהוֹרוֹת אֶת־תַּלְמִידָיו שֶׁהוּא צָרִיךְ לָלֶכֶת יְרוּשָׁלָיִם וִיעֻנֶּה הַרְבֵּה בִּידֵי הַזְּקֵנִים וְהַכֹּהֲנִים הַגְּדוֹלִים וְהַסּוֹפְרִים וְיֵהָרֵג וּבַיּוֹם הַשְּׁלִישִׁי קוֹם יָקוּם	21 من ذلك الوقت ابتدأ يسوع يظهر لتلاميذه انه ينبغي ان يذهب الى اورشليم ويتألم كثيرا من الشيوخ ورؤساء الكهنة والكتبة ويقتل وفي اليوم الثالث يقوم.
22 וַיִּקָּחֵהוּ פֶטְרוֹס וַיָּחֶל לִגְעָר־בּוֹ לֵאמֹר חָלִילָה לְךָ אֲדֹנִי אַל־יְהִי־לְךָ כָּזֹאת	22 فأخذه بطرس اليه وابتدأ ينتهره قائلا حاشاك يا رب. لا يكون لك هذا.
23 וַיִּפֶן וַיֹּאמֶר לְפֶטְרוֹס סוּר מֵעָלַי הַשָּׂטָן לְמִכְשׁוֹל אַתָּה לִי כִּי אֵין־לִבְּךָ לְדִבְרֵי אֱלֹהִים כִּי אִם־לְדִבְרֵי בְּנֵי־אָדָם	23 فالتفت وقال لبطرس اذهب عني يا شيطان. انت معثرة لي لانك لا تهتم بما لله لكن بما للناس
24 וַיֹּאמֶר יֵשׁוּעַ אֶל־תַּלְמִידָיו אִישׁ כִּי־יַחְפֹּץ לָלֶכֶת אַחֲרַי יְכַחֵשׁ בְּנַפְשׁוֹ וְנָשָׂא אֶת־צְלָבוֹ וְהָלַךְ אַחֲרָי	24 حينئذ قال يسوع لتلاميذه ان اراد احد ان يأتي ورائي فلينكر نفسه ويحمل صليبه ويتبعني.
25 כִּי כָּל־אֲשֶׁר יַחְפֹּץ לְהוֹשִׁיעַ אֶת־נַפְשׁוֹ תֹּאבַד נַפְשׁוֹ מִמֶּנּוּ וְכֹל אֲשֶׁר תֹּאבַד־לוֹ נַפְשׁוֹ לְמַעֲנִי הוּא יִמְצָאֶנָּה	25 فان من اراد ان يخلّص نفسه يهلكها. ومن يهلك نفسه من اجلي يجدها.
26 כִּי מַה־יּוֹעִיל הָאָדָם כִּי־יִקְנֶה אֶת־כָּל־הָעוֹלָם וְנַפְשׁוֹ תִּשָּׁחֵת אוֹ מַה־יִּתֵּן הָאָדָם פִּדְיוֹן נַפְשׁוֹ	26 لانه ماذا ينتفع الانسان لو ربح العالم كله وخسر نفسه. او ماذا يعطي الانسان فداء عن نفسه.
27 כִּי עָתִיד בֶּן־הָאָדָם לָבוֹא בִּכְבוֹד אָבִיו עִם־מַלְאָכָיו וְאָז יְשַׁלֵּם לְכָל־אִישׁ כְּמַעֲשֵׂהוּ	27 فان ابن الانسان سوف يأتي في مجد ابيه مع ملائكته وحينئذ يجازي كل واحد حسب عمله.
28 אָמֵן אֹמֵר אֲנִי לָכֶם כִּי יֵשׁ מִן־הָעֹמְדִים פֹּה אֲשֶׁר לֹא־יִטְעֲמוּ מָוֶת עַד כִּי־יִרְאוּ אֶת־בֶּן־הָאָדָם בָּא בְּמַלְכוּתוֹ	28 الحق اقول لكم ان من القيام ههنا قوما لا يذوقون الموت حتى يروا ابن الانسان آتيا في ملكوته