Yermĭyahu ( ירמיהו) - Geremia 25
Confronta con un'altra Bibbia
Cambia Bibbia
STUTTGARTENSIA-DELITZSCH | NOVA VULGATA |
---|---|
1 גַּם־אֵלֶּה מִשְׁלֵי שְׁלֹמֹה אֲשֶׁר הֶעְתִּיקוּ אַנְשֵׁי ׀ חִזְקִיָּה מֶלֶךְ־יְהוּדָה | 1 Hae quoque parabolae Salomonis, quas transcripse runt viri Ezechiaeregis Iudae. |
2 כְּבֹד אֱלֹהִים הַסְתֵּר דָּבָר וּכְבֹד מְלָכִים חֲקֹר דָּבָר | 2 Gloria Dei est celare verbum, et gloria regum investigare sermonem. |
3 שָׁמַיִם לָרוּם וָאָרֶץ לָעֹמֶק וְלֵב מְלָכִים אֵין חֵקֶר | 3 Caelum prae altitudine et terra prae profunditate, et cor regum inscrutabile. |
4 הָגֹו סִיגִים מִכָּסֶף וַיֵּצֵא לַצֹּרֵף כֶּלִי | 4 Aufer scorias de argento, et egredietur vas pro argentario. |
5 הָגֹו רָשָׁע לִפְנֵי־מֶלֶךְ וְיִכֹּון בַּצֶּדֶק כִּסְאֹו | 5 Aufer impium de conspectu regis, et firmabitur iustitia thronus eius. |
6 אַל־תִּתְהַדַּר לִפְנֵי־מֶלֶךְ וּבִמְקֹום גְּדֹלִים אַל־תַּעֲמֹד | 6 Ne gloriosus appareas coram rege et in loco magnorum ne steteris. |
7 כִּי טֹוב אֲמָר־לְךָ עֲלֵה הֵנָּה מֵהַשְׁפִּילְךָ לִפְנֵי נָדִיב אֲשֶׁר רָאוּ עֵינֶיךָ | 7 Melius est enim ut dicatur tibi: “ Ascende huc ”, quam ut humilieris coram principe. |
8 אַל־תֵּצֵא לָרִב מַהֵר פֶּן מַה־תַּעֲשֶׂה בְּאַחֲרִיתָהּ בְּהַכְלִים אֹתְךָ רֵעֶךָ | 8 Quae viderunt oculi tui, ne proferas in iurgio cito, quoniam quid facies postea, cum dehonestaverit te amicus tuus? |
9 רִיבְךָ רִיב אֶת־רֵעֶךָ וְסֹוד אַחֵר אַל־תְּגָל | 9 Causam tuam tracta cum amico tuo et secretum extranei ne reveles, |
10 פֶּן־יְחַסֶּדְךָ שֹׁמֵעַ וְדִבָּתְךָ לֹא תָשׁוּב | 10 ne forte insultet tibi, cum audierit, et contumelia tua revocari non poterit. |
11 תַּפּוּחֵי זָהָב בְּמַשְׂכִּיֹּות כָּסֶף דָּבָר דָּבֻר עַל־אָפְנָיו | 11 Mala aurea in ornatibus argenteis, verbum prolatum in tempore suo. |
12 נֶזֶם זָהָב וַחֲלִי־כָתֶם מֹוכִיחַ חָכָם עַל־אֹזֶן שֹׁמָעַת | 12 Inauris aurea et margaritum fulgens sapiens, qui arguit super aurem audientem. |
13 כְּצִנַּת־שֶׁלֶג ׀ בְּיֹום קָצִיר צִיר נֶאֱמָן לְשֹׁלְחָיו וְנֶפֶשׁ אֲדֹנָיו יָשִׁיב׃ פ | 13 Sicut frigus nivis in die messis, ita legatus fidelis ei, qui misit eum: animam ipsius recreat. |
14 נְשִׂיאִים וְרוּחַ וְגֶשֶׁם אָיִן אִישׁ מִתְהַלֵּל בְּמַתַּת־שָׁקֶר | 14 Nubes et ventus et pluviae non sequentes vir gloriosus et promissa non complens. |
15 בְּאֹרֶךְ אַפַּיִם יְפֻתֶּה קָצִין וְלָשֹׁון רַכָּה תִּשְׁבָּר־גָּרֶם | 15 Patientia lenietur princeps, et lingua mollis confringet ossa. |
16 דְּבַשׁ מָצָאתָ אֱכֹל דַּיֶּךָּ פֶּן־תִּשְׂבָּעֶנּוּ וַהֲקֵאתֹו | 16 Mel invenisti? Comede, quod sufficit tibi, ne forte satiatus evomas illud. |
17 הֹקַר רַגְלְךָ מִבֵּית רֵעֶךָ פֶּן־יִשְׂבָּעֲךָ וּשְׂנֵאֶךָ | 17 Subtrahe pedem tuum de domo proximi tui, ne quando satiatus oderit te. |
18 מֵפִיץ וְחֶרֶב וְחֵץ שָׁנוּן אִישׁ עֹנֶה בְרֵעֵהוּ עֵד שָׁקֶר | 18 Malleus et gladius et sagitta acuta homo, qui loquitur contra proximum suum falsum testimonium. |
19 שֵׁן רֹעָה וְרֶגֶל מוּעָדֶת מִבְטָח בֹּוגֵד בְּיֹום צָרָה | 19 Dens putridus et pes vacillans, qui sperat super infideli in die angustiae. |
20 מַעֲדֶה בֶּגֶד ׀ בְּיֹום קָרָה חֹמֶץ עַל־נָתֶר וְשָׁר בַּשִּׁרִים עַל לֶב־רָע׃ פ | 20 Sicut exuens pallium in die frigoris, sicut acetum in nitro, qui cantat carmina cordi tristi. |
21 אִם־רָעֵב נַאֲךָ הַאֲכִלֵהוּ לָחֶם וְאִם־צָמֵא הַשְׁקֵהוּ מָיִם | 21 Si esurierit inimicus tuus, ciba illum; si sitierit, pota illum: |
22 כִּי גֶחָלִים אַתָּה חֹתֶה עַל־רֹאשֹׁו וַיהוָה יְשַׁלֶּם־לָךְ | 22 prunas enim congregabis super caput eius, et Dominus reddet tibi. |
23 רוּחַ צָפֹון תְּחֹולֵל גָּשֶׁם וּפָנִים נִזְעָמִים לְשֹׁון סָתֶר | 23 Ventus aquilo parturit pluvias, et faciem tristem lingua detrahens. |
24 טֹוב שֶׁבֶת עַל־פִּנַּת־גָּג מֵאֵשֶׁת [מִדֹונִים כ] (מִדְיָנִים ק) וּבֵית חָבֶר | 24 Melius est sedere in angulo domatis quam cum muliere litigiosa et in domo communi. |
25 מַיִם קָרִים עַל־נֶפֶשׁ עֲיֵפָה וּשְׁמוּעָה טֹובָה מֵאֶרֶץ מֶרְחָק | 25 Aqua frigida animae sitienti et nuntius bonus de terra longinqua. |
26 מַעְיָן נִרְפָּשׂ וּמָקֹור מָשְׁחָת צַדִּיק מָט לִפְנֵי־רָשָׁע | 26 Fons turbatus pede et vena corrupta iustus cadens coram impio. |
27 אָכֹל דְּבַשׁ הַרְבֹּות לֹא־טֹוב וְחֵקֶר כְּבֹדָם כָּבֹוד | 27 Mel nimium comedere non est bonum, nec quaestus gloriae est gloria. |
28 עִיר פְּרוּצָה אֵין חֹומָה אִישׁ אֲשֶׁר אֵין מַעְצָר לְרוּחֹו | 28 Urbs diruta et absque muro vir, qui non potest cohibere spiritum suum. |
29 כִּי הִנֵּה בָעִיר אֲשֶׁר נִקְרָא־שְׁמִי עָלֶיהָ אָנֹכִי מֵחֵל לְהָרַע וְאַתֶּם הִנָּקֵה תִנָּקוּ לֹא תִנָּקוּ כִּי חֶרֶב אֲנִי קֹרֵא עַל־כָּל־יֹשְׁבֵי הָאָרֶץ נְאֻם יְהוָה צְבָאֹות | |
30 וְאַתָּה תִּנָּבֵא אֲלֵיהֶם אֵת כָּל־הַדְּבָרִים הָאֵלֶּה וְאָמַרְתָּ אֲלֵיהֶם יְהוָה מִמָּרֹום יִשְׁאָג וּמִמְּעֹון קָדְשֹׁו יִתֵּן קֹולֹו שָׁאֹג יִשְׁאַג עַל־נָוֵהוּ הֵידָד כְּדֹרְכִים יַעֲנֶה אֶל כָּל־יֹשְׁבֵי הָאָרֶץ | |
31 בָּא שָׁאֹון עַד־קְצֵה הָאָרֶץ כִּי רִיב לַיהוָה בַּגֹּויִם נִשְׁפָּט הוּא לְכָל־בָּשָׂר הָרְשָׁעִים נְתָנָם לַחֶרֶב נְאֻם־יְהוָה׃ ס | |
32 כֹּה אָמַר יְהוָה צְבָאֹות הִנֵּה רָעָה יֹצֵאת מִגֹּוי אֶל־גֹּוי וְסַעַר גָּדֹול יֵעֹור מִיַּרְכְּתֵי־אָרֶץ | |
33 וְהָיוּ חַלְלֵי יְהוָה בַּיֹּום הַהוּא מִקְצֵה הָאָרֶץ וְעַד־קְצֵה הָאָרֶץ לֹא יִסָּפְדוּ וְלֹא יֵאָסְפוּ וְלֹא יִקָּבֵרוּ לְדֹמֶן עַל־פְּנֵי הָאֲדָמָה יִהְיוּ | |
34 הֵילִילוּ הָרֹעִים וְזַעֲקוּ וְהִתְפַּלְּשׁוּ אַדִּירֵי הַצֹּאן כִּי־מָלְאוּ יְמֵיכֶם לִטְבֹוחַ וּתְפֹוצֹותִיכֶם וּנְפַלְתֶּם כִּכְלִי חֶמְדָּה | |
35 וְאָבַד מָנֹוס מִן־הָרֹעִים וּפְלֵיטָה מֵאַדִּירֵי הַצֹּאן | |
36 קֹול צַעֲקַת הָרֹעִים וִילְלַת אַדִּירֵי הַצֹּאן כִּי־שֹׁדֵד יְהוָה אֶת־מַרְעִיתָם | |
37 וְנָדַמּוּ נְאֹות הַשָּׁלֹום מִפְּנֵי חֲרֹון אַף־יְהוָה | |
38 עָזַב כַּכְּפִיר סֻכֹּו כִּי־הָיְתָה אַרְצָם לְשַׁמָּה מִפְּנֵי חֲרֹון הַיֹּונָה וּמִפְּנֵי חֲרֹון אַפֹּו׃ פ |