Isaiah (ישעיה) - Isaia 78
123456789101112131415161718192021222324252627282930313233343536373839404142434445464748495051525354555657585960616263646566676869707172737475767778798081828384858687888990919293949596979899100101102103104105106107108109110111112113114115116117118119120121122123124125126127128129130131132133134135136137138139140141142143144145146147148149150
Confronta con un'altra Bibbia
Cambia Bibbia
STUTTGARTENSIA-DELITZSCH | SMITH VAN DYKE |
---|---|
1 מַשְׂכִּיל לְאָסָף הַאֲזִינָה עַמִּי תֹּורָתִי הַטּוּ אָזְנְכֶם לְאִמְרֵי־פִי | 1 قصيدة لآساف. اصغ يا شعبي الى شريعتي. اميلوا آذانكم الى كلام فمي. |
2 אֶפְתְּחָה בְמָשָׁל פִּי אַבִּיעָה חִידֹות מִנִּי־קֶדֶם | 2 افتح بمثل فمي. اذيع الغازا منذ القدم. |
3 אֲשֶׁר מַעְנוּ וַנֵּדָעֵם וַאֲבֹותֵינוּ סִפְּרוּ־לָנוּ | 3 التي سمعناها وعرفناها وآباؤنا اخبرونا. |
4 לֹא נְכַחֵד ׀ מִבְּנֵיהֶם לְדֹור אַחֲרֹון מְסַפְּרִים תְּהִלֹּות יְהוָה וֶעֱזוּזֹו וְנִפְלְאֹותָיו אֲשֶׁר עָשָׂה | 4 لا نخفي عن بنيهم الى الجيل الآخر مخبرين بتسابيح الرب وقوته وعجائبه التي صنع. |
5 וַיָּקֶם עֵדוּת ׀ בְּיַעֲקֹב וְתֹורָה שָׂם בְּיִשְׂרָאֵל אֲשֶׁר צִוָּה אֶת־אֲבֹותֵינוּ לְהֹודִיעָם לִבְנֵיהֶם | 5 اقام شهادة في يعقوب ووضع شريعة في اسرائيل التي اوصى آباءنا ان يعرّفوا بها ابناءهم |
6 לְמַעַן יֵדְעוּ ׀ דֹּור אַחֲרֹון בָּנִים יִוָּלֵדוּ יָקֻמוּ וִיסַפְּרוּ לִבְנֵיהֶם | 6 لكي يعلم الجيل الآخر. بنون يولدون فيقومون ويخبرون ابناءهم |
7 וְיָשִׂימוּ בֵאלֹהִים כִּסְלָם וְלֹא יִשְׁכְּחוּ מַעַלְלֵי־אֵל וּמִצְוֹתָיו יִנְצֹרוּ | 7 فيجعلون على الله اعتمادهم ولا ينسون اعمال الله بل يحفظون وصاياه |
8 וְלֹא יִהְיוּ ׀ כַּאֲבֹותָם דֹּור סֹורֵר וּמֹרֶה דֹּור לֹא־הֵכִין לִבֹּו וְלֹא־נֶאֶמְנָה אֶת־אֵל רוּחֹו | 8 ولا يكونون مثل آبائهم جيلا زائغا وماردا جيلا لم يثبت قلبه ولم تكن روحه امينة لله |
9 בְּנֵי־אֶפְרַיִם נֹושְׁקֵי רֹומֵי־קָשֶׁת הָפְכוּ בְּיֹום קְרָב | 9 بنو افرايم النازعون في القوس الرامون انقلبوا في يوم الحرب. |
10 לֹא מְרוּ בְּרִית אֱלֹהִים וּבְתֹורָתֹו מֵאֲנוּ לָלֶכֶת | 10 لم يحفظوا عهد الله وابوا السلوك في شريعته |
11 וַיִּשְׁכְּחוּ עֲלִילֹותָיו וְנִפְלְאֹותָיו אֲשֶׁר הֶרְאָם | 11 ونسوا افعاله وعجائبه التي اراهم. |
12 נֶגֶד אֲבֹותָם עָשָׂה פֶלֶא בְּאֶרֶץ מִצְרַיִם שְׂדֵה־צֹעַן | 12 قدام آبائهم صنع اعجوبة في ارض مصر بلاد صوعن. |
13 בָּקַע יָם וַיַּעֲבִירֵם וַיַּצֶּב־מַיִם כְּמֹו־נֵד | 13 شق البحر فعبّرهم ونصب المياه كندّ. |
14 וַיַּנְחֵם בֶּעָנָן יֹומָם וְכָל־הַלַּיְלָה בְּאֹור אֵשׁ | 14 وهداهم بالسحاب نهارا والليل كله بنور نار. |
15 יְבַקַּע צֻרִים בַּמִּדְבָּר וַיַּשְׁקְ כִּתְהֹמֹות רַבָּה | 15 شق صخورا في البرية وسقاهم كانه من لجج عظيمة. |
16 וַיֹּוצִא נֹוזְלִים מִסָּלַע וַיֹּורֶד כַּנְּהָרֹות מָיִם | 16 اخرج مجاري من صخرة واجرى مياها كالانهار. |
17 וַיֹּוסִיפוּ עֹוד לַחֲטֹא־לֹו לַמְרֹות עֶלְיֹון בַּצִּיָּה | 17 ثم عادوا ايضا ليخطئوا اليه لعصيان العلي في الارض الناشفة. |
18 וַיְנַסּוּ־אֵל בִּלְבָבָם לִשְׁאָל־אֹכֶל לְנַפְשָׁם | 18 وجربوا الله في قلوبهم بسؤالهم طعاما لشهوتهم. |
19 וַיְדַבְּרוּ בֵּאלֹהִים אָמְרוּ הֲיוּכַל אֵל לַעֲרֹךְ לְחָן בַּמִּדְבָּר | 19 فوقعوا في الله. قالوا هل يقدر الله ان يرتب مائدة في البرية. |
20 הֵן הִכָּה־צוּר ׀ וַיָּזוּבוּ מַיִם וּנְחָלִים יִשְׁטֹפוּ הֲגַם־לֶחֶם יוּכַל תֵּת אִם־יָכִין שְׁאֵר לְעַמֹּו | 20 هوذا ضرب الصخرة فجرت المياه وفاضت الاودية. هل يقدر ايضا ان يعطي خبزا ويهيئ لحما لشعبه. |
21 לָכֵן ׀ שָׁמַע יְהוָה וַיִּתְעַבָּר וְאֵשׁ נִשְּׂקָה בְיַעֲקֹב וְגַם־אַף עָלָה בְיִשְׂרָאֵל | 21 لذلك سمع الرب فغضب واشتعلت نار في يعقوب وسخط ايضا صعد على اسرائيل. |
22 כִּי לֹא הֶאֱמִינוּ בֵּאלֹהִים וְלֹא בָטְחוּ בִּישׁוּעָתֹו | 22 لانهم لم يؤمنوا بالله ولم يتكلوا على خلاصه. |
23 וַיְצַו שְׁחָקִים מִמָּעַל וְדַלְתֵי שָׁמַיִם פָּתָח | 23 فامر السحاب من فوق وفتح مصاريع السموات |
24 וַיַּמְטֵר עֲלֵיהֶם מָן לֶאֱכֹל וּדְגַןשָׁ־מַיִם נָתַן לָמֹו | 24 وامطر عليهم منّا للأكل وبر السماء اعطاهم. |
25 לֶחֶם אַבִּירִים אָכַל אִישׁ צֵידָה שָׁלַח לָהֶם לָשֹׂבַע | 25 اكل الانسان خبز الملائكة. ارسل عليهم زادا للشبع. |
26 יַסַּע קָדִים בַּשָּׁמָיִם וַיְנַהֵג בְּעֻזֹּו תֵימָן | 26 اهاج شرقية في السماء وساق بقوته جنوبية |
27 וַיַּמְטֵר עֲלֵיהֶם כֶּעָפָר שְׁאֵר וּכְחֹול יַמִּים עֹוף כָּנָף | 27 وامطر عليهم لحما مثل التراب وكرمل البحر طيورا ذوات اجنحة. |
28 וַיַּפֵּל בְּקֶרֶב מַחֲנֵהוּ סָבִיב לְמִשְׁכְּנֹתָיו | 28 واسقطها في وسط محلتهم حوالي مساكنهم. |
29 וַיֹּאכְלוּ וַיִּשְׂבְּעוּ מְאֹד וְתַאֲוָתָם יָבִא לָהֶם | 29 فأكلوا وشبعوا جدا واتاهم بشهوتهم. |
30 לֹא־זָרוּ מִתַּאֲוָתָם עֹוד אָכְלָם בְּפִיהֶם | 30 لم يزوغوا عن شهوتهم طعامهم بعد في افواههم |
31 וְאַף אֱלֹהִים ׀ עָלָה בָהֶם וַיַּהֲרֹג בְּמִשְׁמַנֵּיהֶם וּבַחוּרֵי יִשְׂרָאֵל הִכְרִיעַ | 31 فصعد عليهم غضب الله وقتل من اسمنهم. وصرع مختاري اسرائيل. |
32 בְּכָל־זֹאת חָטְאוּ־עֹוד וְלֹא־הֶאֱמִינוּ בְּנִפְלְאֹותָיו | 32 في هذا كله اخطأوا بعد ولم يؤمنوا بعجائبه |
33 וַיְכַל־בַּהֶבֶל יְמֵיהֶם וּשְׁנֹותָם בַּבֶּהָלָה | 33 فافنى ايامهم بالباطل وسنيهم بالرعب. |
34 אִם־הֲרָגָם וּדְרָשׁוּהוּ וְשָׁבוּ וְשִׁחֲרוּ־אֵל | 34 اذ قتلهم طلبوه ورجعوا وبكروا الى الله |
35 וַיִּזְכְּרוּ כִּי־אֱלֹהִים צוּרָם וְאֵל עֶלְיֹון גֹּאֲלָם | 35 وذكروا ان الله صخرتهم والله العلي وليّهم. |
36 וַיְפַתּוּהוּ בְּפִיהֶם וּבִלְשֹׁונָם יְכַזְּבוּ־לֹו | 36 فخادعوه بافواههم وكذبوا عليه بالسنتهم. |
37 וְלִבָּם לֹא־נָכֹון עִמֹּו וְלֹא נֶאֶמְנוּ בִּבְרִיתֹו | 37 اما قلوبهم فلم تثبت معه ولم يكونوا امناء في عهده |
38 וְהוּא רַחוּם ׀ יְכַפֵּר עָוֹן וְלֹא־יַשְׁחִית וְהִרְבָּה לְהָשִׁיב אַפֹּו וְלֹא־יָעִיר כָּל־חֲמָתֹו | 38 اما هو فرؤوف يغفر الاثم ولا يهلك وكثيرا ما رد غضبه ولم يشعل كل سخطه. |
39 וַיִּזְכֹּר כִּי־בָשָׂר הֵמָּה רוּחַ הֹולֵךְ וְלֹא יָשׁוּב | 39 ذكر انهم بشر ريح تذهب ولا تعود. |
40 כַּמָּה יַמְרוּהוּ בַמִּדְבָּר יַעֲצִיבוּהוּ בִּישִׁימֹון | 40 كم عصوه في البرية واحزنوه في القفر. |
41 וַיָּשׁוּבוּ וַיְנַסּוּ אֵל וּקְדֹושׁ יִשְׂרָאֵל הִתְווּ | 41 رجعوا وجربوا الله وعنّوا قدوس اسرائيل. |
42 לֹא־זָכְרוּ אֶת־יָדֹו יֹום אֲשֶׁר־פָּדָם מִנִּי־צָר | 42 لم يذكروا يده يوم فداهم من العدو |
43 אֲשֶׁר־שָׂם בְּמִצְרַיִם אֹתֹותָיו וּמֹופְתָיו בִּשְׂדֵה־צֹעַן | 43 حيث جعل في مصر آياته وعجائبه في بلاد صوعن |
44 וַיַּהֲפֹךְ לְדָם יְאֹרֵיהֶם וְנֹזְלֵיהֶם בַּל־יִשְׁתָּיוּן | 44 اذ حول خلجانهم الى دم ومجاريهم لكي لا يشربوا. |
45 יְשַׁלַּח בָּהֶם עָרֹב וַיֹּאכְלֵם וּצְפַרְדֵּעַ וַתַּשְׁחִיתֵם | 45 ارسل عليهم بعوضا فاكلهم وضفادع فافسدتهم. |
46 וַיִּתֵּן לֶחָסִיל יְבוּלָם וִיגִיעָם לָאַרְבֶּה | 46 اسلم للجردم غلتهم وتعبهم للجراد. |
47 יַהֲרֹג בַּבָּרָד גַּפְנָם וְשִׁקְמֹותָם בַּחֲנָמַל | 47 اهلك بالبرد كرومهم وجميزهم بالصقيع. |
48 וַיַּסְגֵּר לַבָּרָד בְּעִירָם וּמִקְנֵיהֶם לָרְשָׁפִים | 48 ودفع الى البرد بهائمهم ومواشيهم للبروق. |
49 יְשַׁלַּח־בָּם ׀ חֲרֹון אַפֹּו עֶבְרָה וָזַעַם וְצָרָה מִשְׁלַחַת מַלְאֲכֵי רָעִים | 49 ارسل عليهم حمو غضبه سخطا ورجزا وضيقا جيش ملائكة اشرار. |
50 יְפַלֵּס נָתִיב לְאַפֹּו לֹא־חָשַׂךְ מִמָּוֶת נַפְשָׁם וְחַיָּתָם לַדֶּבֶר הִסְגִּיר | 50 مهد سبيلا لغضبه. لم يمنع من الموت انفسهم بل دفع حياتهم للوبإ |
51 וַיַּךְ כָּל־בְּכֹור בְּמִצְרָיִם רֵאשִׁית אֹונִים בְּאָהֳלֵי־חָם | 51 وضرب كل بكر في مصر. اوائل القدرة في خيام حام. |
52 וַיַּסַּע כַּצֹּאן עַמֹּו וַיְנַהֲגֵם כַּעֵדֶר בַּמִּדְבָּר | 52 وساق مثل الغنم شعبه وقادهم مثل قطيع في البرية. |
53 וַיַּנְחֵם לָבֶטַח וְלֹא פָחָדוּ וְאֶת־אֹויְבֵיהֶם כִּסָּה הַיָּם | 53 وهداهم آمنين فلم يجزعوا. اما اعداؤهم فغمرهم البحر. |
54 וַיְבִיאֵם אֶל־גְּבוּל קָדְשֹׁו הַר־זֶה קָנְתָה יְמִינֹו | 54 وادخلهم في تخوم قدسه هذا الجبل الذي اقتنته يمينه. |
55 וַיְגָרֶשׁ מִפְּנֵיהֶם ׀ גֹּויִם וַיַּפִּילֵם בְּחֶבֶל נַחֲלָה וַיַּשְׁכֵּן בְּאָהֳלֵיהֶם שִׁבְטֵי יִשְׂרָאֵל | 55 وطرد الامم من قدامهم وقسمهم بالحبل ميراثا واسكن في خيامهم اسباط اسرائيل |
56 וַיְנַסּוּ וַיַּמְרוּ אֶת־אֱלֹהִים עֶלְיֹון וְעֵדֹותָיו לֹא שָׁמָרוּ | 56 فجربوا وعصوا الله العلي وشهاداته لم يحفظوا |
57 וַיִּסֹּגוּ וַיִּבְגְּדוּ כַּאֲבֹותָם נֶהְפְּכוּ כְּקֶשֶׁת רְמִיָּה | 57 بل ارتدّوا وغدروا مثل آبائهم. انحرفوا كقوس مخطئة. |
58 וַיַּכְעִיסוּהוּ בְּבָמֹותָם וּבִפְסִילֵיהֶם יַקְנִיאוּהוּ | 58 اغاظوه بمرتفعاتهم واغاروه بتماثيلهم. |
59 שָׁמַע אֱלֹהִים וַיִּתְעַבָּר וַיִּמְאַס מְאֹד בְּיִשְׂרָאֵל | 59 سمع الله فغضب ورذل اسرائيل جدا |
60 וַיִּטֹּשׁ מִשְׁכַּן שִׁלֹו אֹהֶל שִׁכֵּן בָּאָדָם | 60 ورفض مسكن شيلو الخيمة التي نصبها بين الناس. |
61 וַיִּתֵּן לַשְּׁבִי עֻזֹּו וְתִפְאַרְתֹּו בְיַד־צָר | 61 وسلم للسبي عزه وجلاله ليد العدو. |
62 וַיַּסְגֵּר לַחֶרֶב עַמֹּו וּבְנַחֲלָתֹו הִתְעַבָּר | 62 ودفع الى السيف شعبه وغضب على ميراثه. |
63 בַּחוּרָיו אָכְלָה־אֵשׁ וּבְתוּלֹתָיו לֹא הוּלָּלוּ | 63 مختاروه اكلتهم النار وعذاراه لم يحمدن. |
64 כֹּהֲנָיו בַּחֶרֶב נָפָלוּ וְאַלְמְנֹתָיו לֹא תִבְכֶּינָה | 64 كهنته سقطوا بالسيف وارامله لم يبكين |
65 וַיִּקַץ כְּיָשֵׁן ׀ אֲדֹנָי כְּגִבֹּור מִתְרֹונֵן מִיָּיִן | 65 فاستيقظ الرب كنائم كجبار معّيط من الخمر. |
66 וַיַּךְ־צָרָיו אָחֹור חֶרְפַּת עֹולָם נָתַן לָמֹו | 66 فضرب اعداءه الى الوراء. جعلهم عارا ابديا. |
67 וַיִּמְאַס בְּאֹהֶל יֹוסֵף וּבְשֵׁבֶט אֶפְרַיִם לֹא בָחָר | 67 ورفض خيمة يوسف ولم يختر سبط افرايم. |
68 וַיִּבְחַר אֶת־שֵׁבֶט יְהוּדָה אֶת־הַר צִיֹּון אֲשֶׁר אָהֵב | 68 بل اختار سبط يهوذا جبل صهيون الذي احبه. |
69 וַיִּבֶן כְּמֹו־רָמִים מִקְדָּשֹׁו כְּאֶרֶץ יְסָדָהּ לְעֹולָם | 69 وبنى مثل مرتفعات مقدسه كالارض التي اسسها الى الابد. |
70 וַיִּבְחַר בְּדָוִד עַבְדֹּו וַיִּקָּחֵהוּ מִמִּכְלְאֹת צֹאן | 70 واختار داود عبده واخذه من حظائر الغنم. |
71 מֵאַחַר עָלֹות הֱבִיאֹו לִרְעֹות בְּיַעֲקֹב עַמֹּו וּבְיִשְׂרָאֵל נַחֲלָתֹו | 71 من خلف المرضعات أتى به ليرعى يعقوب شعبه واسرائيل ميراثه. |
72 וַיִּרְעֵם כְּתֹם לְבָבֹו וּבִתְבוּנֹות כַּפָּיו יַנְחֵם | 72 فرعاهم حسب كمال قلبه وبمهارة يديه هداهم |