Isaiah (ישעיה) - Isaia 68
123456789101112131415161718192021222324252627282930313233343536373839404142434445464748495051525354555657585960616263646566676869707172737475767778798081828384858687888990919293949596979899100101102103104105106107108109110111112113114115116117118119120121122123124125126127128129130131132133134135136137138139140141142143144145146147148149150
Confronta con un'altra Bibbia
Cambia Bibbia
STUTTGARTENSIA-DELITZSCH | VULGATA |
---|---|
1 לַמְנַצֵּחַ לְדָוִד מִזְמֹור שִׁיר | 1 In finem, pro iis qui commutabuntur. David. |
2 יָקוּם אֱלֹהִים יָפוּצוּ אֹויְבָיו וְיָנוּסוּ מְשַׂנְאָיו מִפָּנָיו | 2 Salvum me fac, Deus, quoniam intraverunt aquæ usque ad animam meam. |
3 כְּהִנְדֹּף עָשָׁן תִּנְדֹּף כְּהִמֵּס דֹּונַג מִפְּנֵי־אֵשׁ יֹאבְדוּ רְשָׁעִים מִפְּנֵי אֱלֹהִים | 3 Infixus sum in limo profundi et non est substantia. Veni in altitudinem maris, et tempestas demersit me. |
4 וְצַדִּיקִים יִשְׂמְחוּ יַעַלְצוּ לִפְנֵי אֱלֹהִים וְיָשִׂישׂוּ בְשִׂמְחָה | 4 Laboravi clamans, raucæ factæ sunt fauces meæ ; defecerunt oculi mei, dum spero in Deum meum. |
5 שִׁירוּ ׀ לֵאלֹהִים זַמְּרוּ שְׁמֹו סֹלּוּ לָרֹכֵב בָּעֲרָבֹות בְּיָהּ שְׁמֹו וְעִלְזוּ לְפָנָיו | 5 Multiplicati sunt super capillos capitis mei qui oderunt me gratis. Confortati sunt qui persecuti sunt me inimici mei injuste ; quæ non rapui, tunc exsolvebam. |
6 אֲבִי יְתֹומִים וְדַיַּן אַלְמָנֹות אֱלֹהִים בִּמְעֹון קָדְשֹׁו | 6 Deus, tu scis insipientiam meam ; et delicta mea a te non sunt abscondita. |
7 אֱלֹהִים ׀ מֹושִׁיב יְחִידִים ׀ בַּיְתָה מֹוצִיא אֲסִירִים בַּכֹּושָׁרֹות אַךְ סֹורֲרִים שָׁכְנוּ צְחִיחָה | 7 Non erubescant in me qui exspectant te, Domine, Domine virtutum ; non confundantur super me qui quærunt te, Deus Israël. |
8 אֱלֹהִים בְּצֵאתְךָ לִפְנֵי עַמֶּךָ בְּצַעְדְּךָ בִישִׁימֹון סֶלָה | 8 Quoniam propter te sustinui opprobrium ; operuit confusio faciem meam. |
9 אֶרֶץ רָעָשָׁה ׀ אַף־שָׁמַיִם נָטְפוּ מִפְּנֵי אֱלֹהִים זֶה סִינַי מִפְּנֵי אֱלֹהִים אֱלֹהֵי יִשְׂרָאֵל | 9 Extraneus factus sum fratribus meis, et peregrinus filiis matris meæ. |
10 גֶּשֶׁם נְדָבֹות תָּנִיף אֱלֹהִים נַחֲלָתְךָ וְנִלְאָה אַתָּה כֹונַנְתָּהּ | 10 Quoniam zelus domus tuæ comedit me, et opprobria exprobrantium tibi ceciderunt super me. |
11 חַיָּתְךָ יָשְׁבוּ־בָהּ תָּכִין בְּטֹובָתְךָ לֶעָנִי אֱלֹהִים | 11 Et operui in jejunio animam meam, et factum est in opprobrium mihi. |
12 אֲדֹנָי יִתֶּן־אֹמֶר הַמְבַשְּׂרֹות צָבָא רָב | 12 Et posui vestimentum meum cilicium ; et factus sum illis in parabolam. |
13 מַלְכֵי צְבָאֹות יִדֹּדוּן יִדֹּדוּן וּנְוַת בַּיִת תְּחַלֵּק שָׁלָל | 13 Adversum me loquebantur qui sedebant in porta, et in me psallebant qui bibebant vinum. |
14 אִם־תִּשְׁכְּבוּן בֵּין שְׁפַתָּיִם כַּנְפֵי יֹונָה נֶחְפָּה בַכֶּסֶף וְאֶבְרֹותֶיהָ בִּירַקְרַק חָרוּץ | 14 Ego vero orationem meam ad te, Domine ; tempus beneplaciti, Deus. In multitudine misericordiæ tuæ, exaudi me in veritate salutis tuæ. |
15 בְּפָרֵשׂ שַׁדַּי מְלָכִים בָּהּ תַּשְׁלֵג בְּצַלְמֹון | 15 Eripe me de luto, ut non infigar ; libera me ab iis qui oderunt me, et de profundis aquarum. |
16 הַר־אֱלֹהִים הַר־בָּשָׁן הַר גַּבְנֻנִּים הַר־בָּשָׁן | 16 Non me demergat tempestas aquæ, neque absorbeat me profundum, neque urgeat super me puteus os suum. |
17 לָמָּה ׀ תְּרַצְּדוּן הָרִים גַּבְנֻנִּים הָהָר חָמַד אֱלֹהִים לְשִׁבְתֹּו אַף־יְהוָה יִשְׁכֹּן לָנֶצַח | 17 Exaudi me, Domine, quoniam benigna est misericordia tua ; secundum multitudinem miserationum tuarum respice in me. |
18 רֶכֶב אֱלֹהִים רִבֹּתַיִם אַלְפֵי שִׁנְאָן אֲדֹנָי בָם סִינַי בַּקֹּדֶשׁ | 18 Et ne avertas faciem tuam a puero tuo ; quoniam tribulor, velociter exaudi me. |
19 עָלִיתָ לַמָּרֹום ׀ שָׁבִיתָ שֶּׁבִי לָקַחְתָּ מַתָּנֹות בָּאָדָם וְאַף סֹורְרִים לִשְׁכֹּן ׀ יָהּ אֱלֹהִים | 19 Intende animæ meæ, et libera eam ; propter inimicos meos, eripe me. |
20 בָּרוּךְ אֲדֹנָי יֹום ׀ יֹום יַעֲמָס־לָנוּ הָאֵל יְשׁוּעָתֵנוּ סֶלָה | 20 Tu scis improperium meum, et confusionem meam, et reverentiam meam ; |
21 הָאֵל ׀ לָנוּ אֵל לְמֹושָׁעֹות וְלֵיהוִה אֲדֹנָי לַמָּוֶת תֹּוצָאֹות | 21 in conspectu tuo sunt omnes qui tribulant me. Improperium exspectavit cor meum et miseriam : et sustinui qui simul contristaretur, et non fuit ; et qui consolaretur, et non inveni. |
22 אַךְ־אֱלֹהִים יִמְחַץ רֹאשׁ אֹיְבָיו קָדְקֹד שֵׂעָר מִתְהַלֵּךְ בַּאֲשָׁמָיו | 22 Et dederunt in escam meam fel, et in siti mea potaverunt me aceto. |
23 אָמַר אֲדֹנָי מִבָּשָׁן אָשִׁיב אָשִׁיב מִמְּצֻלֹות יָם | 23 Fiat mensa eorum coram ipsis in laqueum, et in retributiones, et in scandalum. |
24 לְמַעַן ׀ תִּמְחַץ רַגְלְךָ בְּדָם לְשֹׁון כְּלָבֶיךָ מֵאֹיְבִים מִנֵּהוּ | 24 Obscurentur oculi eorum, ne videant, et dorsum eorum semper incurva. |
25 רָאוּ הֲלִיכֹותֶיךָ אֱלֹהִים הֲלִיכֹות אֵלִי מַלְכִּי בַקֹּדֶשׁ | 25 Effunde super eos iram tuam, et furor iræ tuæ comprehendat eos. |
26 קִדְּמוּ רִים אַחַר נֹגְנִים בְּתֹוךְ עֲלָמֹות תֹּופֵפֹות | 26 Fiat habitatio eorum deserta, et in tabernaculis eorum non sit qui inhabitet. |
27 בְּמַקְהֵלֹות בָּרְכוּ אֱלֹהִים יְהוָה מִמְּקֹור יִשְׂרָאֵל | 27 Quoniam quem tu percussisti persecuti sunt, et super dolorem vulnerum meorum addiderunt. |
28 שָׁם בִּנְיָמִן ׀ צָעִיר רֹדֵם שָׂרֵי יְהוּדָה רִגְמָתָם שָׂרֵי זְבֻלוּן שָׂרֵי נַפְתָּלִי | 28 Appone iniquitatem super iniquitatem eorum, et non intrent in justitiam tuam. |
29 צִוָּה אֱלֹהֶיךָ עֻזֶּךָ עוּזָּה אֱלֹהִים זוּ פָּעַלְתָּ לָּנוּ | 29 Deleantur de libro viventium, et cum justis non scribantur. |
30 מֵהֵיכָלֶךָ עַל־יְרוּשָׁלִָם לְךָ יֹובִילוּ מְלָכִים שָׁי | 30 Ego sum pauper et dolens ; salus tua, Deus, suscepit me. |
31 גְּעַר חַיַּת קָנֶה עֲדַת אַבִּירִים ׀ בְּעֶגְלֵי עַמִּים מִתְרַפֵּס בְּרַצֵּי־כָסֶף בִּזַּר עַמִּים קְרָבֹות יֶחְפָּצוּ | 31 Laudabo nomen Dei cum cantico, et magnificabo eum in laude : |
32 יֶאֱתָיוּ חַשְׁמַנִּים מִנִּי מִצְרָיִם כּוּשׁ תָּרִיץ יָדָיו לֵאלֹהִים | 32 et placebit Deo super vitulum novellum, cornua producentem et ungulas. |
33 מַמְלְכֹות הָאָרֶץ שִׁירוּ לֵאלֹהִים זַמְּרוּ אֲדֹנָי סֶלָה | 33 Videant pauperes, et lætentur ; quærite Deum, et vivet anima vestra : |
34 לָרֹכֵב בִּשְׁמֵי שְׁמֵי־קֶדֶם הֵן יִתֵּן בְּקֹולֹו קֹול עֹז | 34 quoniam exaudivit pauperes Dominus, et vinctos suos non despexit. |
35 תְּנוּ עֹז לֵאלֹהִים עַל־יִשְׂרָאֵל גַּאֲוָתֹו וְעֻזֹּו בַּשְּׁחָקִים | 35 Laudent illum cæli et terra ; mare, et omnia reptilia in eis. |
36 נֹורָא אֱלֹהִים מִמִּקְדָּשֶׁיךָ אֵל יִשְׂרָאֵל הוּא נֹתֵן ׀ עֹז וְתַעֲצֻמֹות לָעָם בָּרוּךְ אֱלֹהִים | 36 Quoniam Deus salvam faciet Sion, et ædificabuntur civitates Juda, et inhabitabunt ibi, et hæreditate acquirent eam. |
37 Et semen servorum ejus possidebit eam ; et qui diligunt nomen ejus habitabunt in ea. |