1 και απεθανεν σαμουηλ και συναθροιζονται πας ισραηλ και κοπτονται αυτον και θαπτουσιν αυτον εν οικω αυτου εν αρμαθαιμ και ανεστη δαυιδ και κατεβη εις την ερημον μααν | 1 Samuel died and all Israel assembled to mourn for him. They buried him at his home in Ramah. Davidthen set off and went down to the desert of Maon. |
2 και ην ανθρωπος εν τη μααν και τα ποιμνια αυτου εν τω καρμηλω και ο ανθρωπος μεγας σφοδρα και τουτω ποιμνια τρισχιλια και αιγες χιλιαι και εγενηθη εν τω κειρειν το ποιμνιον αυτου εν τω καρμηλω | 2 Now, there was a man in Maon whose business was at Carmel; the man was very rich: he ownedthree thousand sheep and a thousand goats. He was then at Carmel, having his sheep shorn. |
3 και ονομα τω ανθρωπω ναβαλ και ονομα τη γυναικι αυτου αβιγαια και η γυνη αυτου αγαθη συνεσει και καλη τω ειδει σφοδρα και ο ανθρωπος σκληρος και πονηρος εν επιτηδευμασιν και ο ανθρωπος κυνικος | 3 The man's name was Nabal and his wife's Abigail. She was a woman of intel igence and beauty, butthe man was miserly and churlish. He was a Calebite. |
4 και ηκουσεν δαυιδ εν τη ερημω οτι κειρει ναβαλ ο καρμηλιος το ποιμνιον αυτου | 4 When David heard in the desert that Nabal was at his sheepshearing, |
5 και δαυιδ απεστειλεν δεκα παιδαρια και ειπεν τοις παιδαριοις αναβητε εις καρμηλον και απελθατε προς ναβαλ και ερωτησατε αυτον επι τω ονοματι μου εις ειρηνην | 5 he sent ten men off, having said to them, 'Go up to Carmel, visit Nabal and greet him from me. |
6 και ερειτε ταδε εις ωρας και συ υγιαινων και ο οικος σου και παντα τα σα υγιαινοντα | 6 And this is what you are to say to my brother, "Peace to you, peace to your family, peace to al that isyours! |
7 και νυν ιδου ακηκοα οτι κειρουσιν σοι νυν οι ποιμενες σου οι ησαν μεθ' ημων εν τη ερημω και ουκ απεκωλυσαμεν αυτους και ουκ ενετειλαμεθα αυτοις ουθεν πασας τας ημερας οντων αυτων εν καρμηλω | 7 I hear that you now have the shearers; your shepherds were with us recently: we did not molest them,nor did they lose anything al the while they were at Carmel. |
8 ερωτησον τα παιδαρια σου και απαγγελουσιν σοι και ευρετωσαν τα παιδαρια χαριν εν οφθαλμοις σου οτι εφ' ημεραν αγαθην ηκομεν δος δη ο εαν ευρη η χειρ σου τω υιω σου τω δαυιδ | 8 Ask your young men and they wil tel you. I hope that you will give the men a welcome, coming as wedo on a festival. Whatever you have to hand please give to your servants and to your son David." ' |
9 και ερχονται τα παιδαρια και λαλουσιν τους λογους τουτους προς ναβαλ κατα παντα τα ρηματα ταυτα εν τω ονοματι δαυιδ και ανεπηδησεν | 9 David's men went and said al this to Nabal for David, and waited. |
10 και απεκριθη ναβαλ τοις παισιν δαυιδ και ειπεν τις ο δαυιδ και τις ο υιος ιεσσαι σημερον πεπληθυμμενοι εισιν οι δουλοι αναχωρουντες εκαστος εκ προσωπου του κυριου αυτου | 10 Nabal retorted to the men in David's service, 'Who is David? Who is the son of Jesse? |
11 και λημψομαι τους αρτους μου και τον οινον μου και τα θυματα μου α τεθυκα τοις κειρουσιν μου τα προβατα και δωσω αυτα ανδρασιν οις ουκ οιδα ποθεν εισιν | 11 There are many servants nowadays who run away from their masters. Am I to take my bread and mywine and the meat that I have slaughtered for my shearers and give it to men who come from I know not where?' |
12 και απεστραφησαν τα παιδαρια δαυιδ εις οδον αυτων και ανεστρεψαν και ηλθον και ανηγγειλαν τω δαυιδ κατα τα ρηματα ταυτα | 12 David's men turned on their heels and went back, and on their arrival told him exactly what had beensaid. |
13 και ειπεν δαυιδ τοις ανδρασιν αυτου ζωσασθε εκαστος την ρομφαιαν αυτου και ανεβησαν οπισω δαυιδ ως τετρακοσιοι ανδρες και οι διακοσιοι εκαθισαν μετα των σκευων | 13 David then said to his men, 'Every man buckle on his sword!' And they buckled on their swords, andDavid buckled on his too; about four hundred fol owed David while two hundred stayed with the baggage. |
14 και τη αβιγαια γυναικι ναβαλ απηγγειλεν εν των παιδαριων λεγων ιδου δαυιδ απεστειλεν αγγελους εκ της ερημου ευλογησαι τον κυριον ημων και εξεκλινεν απ' αυτων | 14 Now one of the young men told Abigail, Nabal's wife. He said, 'David sent messengers from thedesert to greet our master, but he flared up at them. |
15 και οι ανδρες αγαθοι ημιν σφοδρα ουκ απεκωλυσαν ημας ουδε ενετειλαντο ημιν πασας τας ημερας ας ημεν παρ' αυτοις και εν τω ειναι ημας εν αγρω | 15 Now, these men were very good to us; they did not molest us and we lost nothing al the time we hadanything to do with them while we were out in the country. |
16 ως τειχος ησαν περι ημας και την νυκτα και την ημεραν πασας τας ημερας ας ημεθα παρ' αυτοις ποιμαινοντες το ποιμνιον | 16 Night and day, they were like a rampart to us, al the time we were with them, minding the sheep. |
17 και νυν γνωθι και ιδε τι συ ποιησεις οτι συντετελεσται η κακια εις τον κυριον ημων και εις τον οικον αυτου και ουτος υιος λοιμος και ουκ εστιν λαλησαι προς αυτον | 17 So now make up your mind what you should do, for the ruin of our master and his whole family is acertainty, and he is such a brute that no one can say a word to him.' |
18 και εσπευσεν αβιγαια και ελαβεν διακοσιους αρτους και δυο αγγεια οινου και πεντε προβατα πεποιημενα και πεντε οιφι αλφιτου και γομορ εν σταφιδος και διακοσιας παλαθας και εθετο επι τους ονους | 18 Abigail hastily took two hundred loaves, two skins of wine, five sheep ready prepared, five measuresof roasted grain, a hundred bunches of raisins and two hundred cakes of figs and loaded them on donkeys. |
19 και ειπεν τοις παιδαριοις αυτης προπορευεσθε εμπροσθεν μου και ιδου εγω οπισω υμων παραγινομαι και τω ανδρι αυτης ουκ απηγγειλεν | 19 She said to her servants, 'Go on ahead, I shal fol ow you' -- but she did not tel her husband Nabal. |
20 και εγενηθη αυτης επιβεβηκυιης επι την ονον και καταβαινουσης εν σκεπη του ορους και ιδου δαυιδ και οι ανδρες αυτου κατεβαινον εις συναντησιν αυτης και απηντησεν αυτοις | 20 As she was riding her donkey down behind a fold in the mountain, David and his men happened tobe coming down in her direction; and she met them. |
21 και δαυιδ ειπεν ισως εις αδικον πεφυλακα παντα τα αυτου εν τη ερημω και ουκ ενετειλαμεθα λαβειν εκ παντων των αυτου ουθεν και ανταπεδωκεν μοι πονηρα αντι αγαθων | 21 Now, David had decided, 'It was a waste of time my guarding al this man's property in the desert sothat he lost nothing at all! He has repaid me bad for good. |
22 ταδε ποιησαι ο θεος τω δαυιδ και ταδε προσθειη ει υπολειψομαι εκ παντων των του ναβαλ εως πρωι ουρουντα προς τοιχον | 22 May God bring unnameable il s on David and worse ones, too, if by morning I leave a single manjackalive of all who belong to him!' |
23 και ειδεν αβιγαια τον δαυιδ και εσπευσεν και κατεπηδησεν απο της ονου και επεσεν ενωπιον δαυιδ επι προσωπον αυτης και προσεκυνησεν αυτω επι την γην | 23 As soon as Abigail saw David, she quickly dismounted from the donkey and, falling on her face infront of David, prostrated herself on the ground. |
24 επι τους ποδας αυτου και ειπεν εν εμοι κυριε μου η αδικια λαλησατω δη η δουλη σου εις τα ωτα σου και ακουσον της δουλης σου λογον | 24 She fell at his feet and said, 'Let me take the blame, my lord. Let your servant speak in your ear;listen to what your servant has to say! |
25 μη δη θεσθω ο κυριος μου καρδιαν αυτου επι τον ανθρωπον τον λοιμον τουτον οτι κατα το ονομα αυτου ουτως εστιν ναβαλ ονομα αυτω και αφροσυνη μετ' αυτου και εγω η δουλη σου ουκ ειδον τα παιδαρια σου α απεστειλας | 25 My lord, please pay no attention to this brute Nabal for his nature is like his name; "Brute" is hisname and brutal he is. But I, your servant, did not see the men whom my lord sent. |
26 και νυν κυριε ζη κυριος και ζη η ψυχη σου καθως εκωλυσεν σε κυριος του μη ελθειν εις αιμα αθωον και σωζειν την χειρα σου σοι και νυν γενοιντο ως ναβαλ οι εχθροι σου και οι ζητουντες τω κυριω μου κακα | 26 And now, my lord, as Yahweh lives and as your soul lives, by Yahweh who kept you from the crimeof bloodshed and from taking vengeance with your own hand, may your enemies and al those ill-disposedtowards you become like Nabal. |
27 και νυν λαβε την ευλογιαν ταυτην ην ενηνοχεν η δουλη σου τω κυριω μου και δωσεις τοις παιδαριοις τοις παρεστηκοσιν τω κυριω μου | 27 As for the present which your servant has brought my lord, I should like this to be given to the men inyour service. |
28 αρον δη το ανομημα της δουλης σου οτι ποιων ποιησει κυριος τω κυριω μου οικον πιστον οτι πολεμον κυριου ο κυριος μου πολεμει και κακια ουχ ευρεθησεται εν σοι πωποτε | 28 Please forgive your servant for any offence I have given you, for Yahweh wil certainly assure you ofa lasting dynasty, since you are fighting Yahweh's battles and no fault has been found in you throughout yourlife. |
29 και αναστησεται ανθρωπος καταδιωκων σε και ζητων την ψυχην σου και εσται η ψυχη κυριου μου ενδεδεμενη εν δεσμω της ζωης παρα κυριω τω θεω και ψυχην εχθρων σου σφενδονησεις εν μεσω της σφενδονης | 29 Should anyone set out to hunt you down and try to kil you, your life wil be kept close in the wal et oflife with Yahweh your God, while your enemies' lives he wil fling out of the pouch of the sling. |
30 και εσται οτι ποιησει κυριος τω κυριω μου παντα οσα ελαλησεν αγαθα επι σε και εντελειται σοι κυριος εις ηγουμενον επι ισραηλ | 30 Once Yahweh has done for you al the good things which he has said he will do for you, and madeyou ruler of Israel, |
31 και ουκ εσται σοι τουτο βδελυγμος και σκανδαλον τω κυριω μου εκχεαι αιμα αθωον δωρεαν και σωσαι χειρα κυριου μου αυτω και αγαθωσει κυριος τω κυριω μου και μνησθηση της δουλης σου αγαθωσαι αυτη | 31 you must have no anxiety, my lord, no remorse, over having wantonly shed blood, over having takena revenge. When Yahweh has done wel by you, then remember your servant.' |
32 και ειπεν δαυιδ τη αβιγαια ευλογητος κυριος ο θεος ισραηλ ος απεστειλεν σε σημερον εν ταυτη εις απαντησιν μου | 32 David said to Abigail, 'Blessed be Yahweh, God of Israel, who sent you to meet me today! |
33 και ευλογητος ο τροπος σου και ευλογημενη συ η αποκωλυσασα με σημερον εν ταυτη μη ελθειν εις αιματα και σωσαι χειρα μου εμοι | 33 Blessed be your wisdom and blessed you yourself for today having restrained me from the crime ofbloodshed and from exacting revenge! |
34 πλην οτι ζη κυριος ο θεος ισραηλ ος απεκωλυσεν με σημερον του κακοποιησαι σε οτι ει μη εσπευσας και παρεγενου εις απαντησιν μοι τοτε ειπα ει υπολειφθησεται τω ναβαλ εως φωτος του πρωι ουρων προς τοιχον | 34 But as Yahweh, God of Israel, lives, who prevented me from harming you, had you not hurried out tomeet me, I swear Nabal would not have had a single manjack left alive by morning!' |
35 και ελαβεν δαυιδ εκ χειρος αυτης παντα α εφερεν αυτω και ειπεν αυτη αναβηθι εις ειρηνην εις οικον σου βλεπε ηκουσα της φωνης σου και ηρετισα το προσωπον σου | 35 David then accepted what she had brought him and said, 'Go home in peace; yes, I have listened toyou and have pardoned you.' |
36 και παρεγενηθη αβιγαια προς ναβαλ και ιδου αυτω ποτος εν οικω αυτου ως ποτος βασιλεως και η καρδια ναβαλ αγαθη επ' αυτον και αυτος μεθυων εως σφοδρα και ουκ απηγγειλεν αυτω ρημα μικρον η μεγα εως φωτος του πρωι | 36 Abigail returned to Nabal. He was holding a feast, a princely feast, in his house; Nabal was in highspirits, and as he was very drunk she told him nothing at al til it was daylight. |
37 και εγενετο πρωι ως εξενηψεν απο του οινου ναβαλ απηγγειλεν αυτω η γυνη αυτου τα ρηματα ταυτα και εναπεθανεν η καρδια αυτου εν αυτω και αυτος γινεται ως λιθος | 37 In the morning, when Nabal's wine had left him and his wife told him everything that had happened,his heart died within him and he became like a stone. |
38 και εγενετο ωσει δεκα ημεραι και επαταξεν κυριος τον ναβαλ και απεθανεν | 38 About ten days later Yahweh struck Nabal, and he died. |
39 και ηκουσεν δαυιδ και ειπεν ευλογητος κυριος ος εκρινεν την κρισιν του ονειδισμου μου εκ χειρος ναβαλ και τον δουλον αυτου περιεποιησατο εκ χειρος κακων και την κακιαν ναβαλ απεστρεψεν κυριος εις κεφαλην αυτου και απεστειλεν δαυιδ και ελαλησεν περι αβιγαιας λαβειν αυτην εαυτω εις γυναικα | 39 When David heard that Nabal was dead, he said, 'Blessed be Yahweh for having defended my causeover the insult which I received from Nabal, and for having restrained his servant from doing wrong! Yahweh hasmade Nabal's wickedness rebound on his own head!' |
40 και ηλθον οι παιδες δαυιδ προς αβιγαιαν εις καρμηλον και ελαλησαν αυτη λεγοντες δαυιδ απεστειλεν ημας προς σε λαβειν σε αυτω εις γυναικα | 40 David then sent Abigail an offer of marriage. When the men in David's service came to Abigail atCarmel, they said, 'David has sent us to take you to him, to be his wife.' |
41 και ανεστη και προσεκυνησεν επι την γην επι προσωπον και ειπεν ιδου η δουλη σου εις παιδισκην νιψαι ποδας των παιδων σου | 41 She stood up, then prostrated herself on the ground. 'Consider your servant a slave', she said, 'towash the feet of my lord's servants.' |
42 και ανεστη αβιγαια και επεβη επι την ονον και πεντε κορασια ηκολουθουν αυτη και επορευθη οπισω των παιδων δαυιδ και γινεται αυτω εις γυναικα | 42 Quickly Abigail stood up again and mounted a donkey; fol owed by five of her servant-girls, shefol owed David's messengers and became his wife. |
43 και την αχινααμ ελαβεν δαυιδ εξ ιεζραελ και αμφοτεραι ησαν αυτω γυναικες | 43 David had also married Ahinoam of Jezreel and he kept them both as wives. |
44 και σαουλ εδωκεν μελχολ την θυγατερα αυτου την γυναικα δαυιδ τω φαλτι υιω λαις τω εκ ρομμα | 44 Saul had given his daughter Michal, David's wife, to Palti son of Laish, from Gal im. |