1 Γνωρίζομεν δὲ ὑμῖν, ἀδελφοί, τὴν χάριν τοῦ θεοῦ τὴν δεδομένην ἐν ταῖς ἐκκλησίαις τῆς Μακεδονίας, | 1 וְהִנְנוּ מוֹדִיעִים אֶתְכֶם אֶחָי אֶת־חֶסֶד אֱלֹהִים הַנִּתָּן בִּקְהִלּוֹת מַקְדּוֹנְיָא |
2 ὅτι ἐν πολλῇ δοκιμῇ θλίψεως ἡ περισσεία τῆς χαρᾶς αὐτῶν καὶ ἡ κατὰ βάθους πτωχεία αὐτῶν ἐπερίσσευσεν εἰς τὸ πλοῦτος τῆς ἁπλότητος αὐτῶν· | 2 כִּי בְּרָב־נִסְיוֹן הַלַּחַץ רָבְתָה שִׂמְחָתָם וְדֹחַק רֵישָׁם הִרְבָּה לְהַרְאוֹת עשֶׁר נִדְבָתָם |
3 ὅτι κατὰ δύναμιν, μαρτυρῶ, καὶ παρὰ δύναμιν, αὐθαίρετοι | 3 כִּי מֵעִיד אָנֹכִי אֲשֶׁר לְפִי כֹחָם וְיוֹתֵר מִכֹּחָם הִתְנַדָּבוּ |
4 μετὰ πολλῆς παρακλήσεως δεόμενοι ἡμῶν τὴν χάριν καὶ τὴν κοινωνίαν τῆς διακονίας τῆς εἰς τοὺς ἁγίους, | 4 וַיְבַקְשׁוּ מִמֶּנּוּ בְּרָב־תַּחֲנוּנִים לִהְיוֹת חֲבֵרֵינוּ בִּגְמִילוּת חַסְדָּם לְעֶזְרַת הַקְּדשִׁים |
5 καὶ οὐ καθὼς ἠλπίσαμεν ἀλλ’ ἑαυτοὺς ἔδωκαν πρῶτον τῷ κυρίῳ καὶ ἡμῖν διὰ θελήματος θεοῦ | 5 וְלֹא כַּאֲשֶׁר הוֹחַלְנוּ כִּי אִם־אֶת־עַצְמָם נָתְנוּ בָרִאשׁוֹנָה לָאָדוֹן וְגַם־לָנוּ בִּרְצוֹן הָאֱלֹהִים |
6 εἰς τὸ παρακαλέσαι ἡμᾶς Τίτον, ἵνα καθὼς προενήρξατο οὕτως καὶ ἐπιτελέσῃ εἰς ὑμᾶς καὶ τὴν χάριν ταύτην. | 6 עַד כִּי־בִקַּשְׁנוּ מִן־טִיטוֹס כַּאֲשֶׁר הֵחֵל כֵּן גַּם־לִגְמוֹר בָּכֶם אֶת־גְּמִילוּת הַחֶסֶד הַזֹּאת |
7 Ἀλλ’ ὥσπερ ἐν παντὶ περισσεύετε, πίστει καὶ λόγῳ καὶ γνώσει καὶ πάσῃ σπουδῇ καὶ τῇ ἐξ ἡμῶν ἐν ὑμῖν ἀγάπῃ, ἵνα καὶ ἐν ταύτῃ τῇ χάριτι περισσεύητε. | 7 אֲבָל כַּאֲשֶׁר הוֹתַרְתֶּם בַּכֹּל בֶּאֱמוּנָה וּבְדִבּוּר וּבְדַעַת וּבְכָל־זְרִיזוּת וּבְאַהֲבַתְכֶם אֹתָנוּ כֵּן גַּם־תּוֹתִירוּ בַּחֶסֶד הַזֶּה |
8 Οὐ κατ’ ἐπιταγὴν λέγω ἀλλὰ διὰ τῆς ἑτέρων σπουδῆς καὶ τὸ τῆς ὑμετέρας ἀγάπης γνήσιον δοκιμάζων· | 8 וְאֵינֶנִּי אֹמֵר זֹאת בְּדֶרֶךְ צִוּוּי כִּי אִם־לִבְחֹן עַל־יְדֵי זְרִיזוּת אֲחֵרִים גַּם אֶת־אֲמִתֻּת אַהֲבַתְכֶם |
9 γινώσκετε γὰρ τὴν χάριν τοῦ κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, ὅτι δι’ ὑμᾶς ἐπτώχευσεν πλούσιος ὤν, ἵνα ὑμεῖς τῇ ἐκείνου πτωχείᾳ πλουτήσητε. | 9 כִּי־יֹדְעִים אַתֶּם אֶת־חֶסֶד אֲדֹנֵינוּ יֵשׁוּעַ הַמָּשִׁיחַ כִּי בִּהְיוֹתוֹ עָשִׁיר נַעֲשָׂה רָשׁ בַּעֲבוּרְכֶם לְמַעַן תַּעֲשִׁירוּ עַל־יְדֵי רִישׁוֹ |
10 καὶ γνώμην ἐν τούτῳ δίδωμι· τοῦτο γὰρ ὑμῖν συμφέρει, οἵτινες οὐ μόνον τὸ ποιῆσαι ἀλλὰ καὶ τὸ θέλειν προενήρξασθε ἀπὸ πέρυσι· | 10 וַאֲחַוֶּה אֶת־דַּעְתִּי בַּדָּבָר הַזֶּה כִּי־זֹאת לְהוֹעִיל לָכֶם אֲשֶׁר הִקְדַּמְתֶּם כְּבָר בַּשָּׁנָה שֶׁעָבְרָה לֹא לַעֲשׂוֹת בִּלְבַד כִּי גַּם־לַחְפֹּץ |
11 νυνὶ δὲ καὶ τὸ ποιῆσαι ἐπιτελέσατε, ὅπως καθάπερ ἡ προθυμία τοῦ θέλειν, οὕτως καὶ τὸ ἐπιτελέσαι ἐκ τοῦ ἔχειν. | 11 וְעַתָּה גַּם־הַשְׁלִימוּ אֶת־הַמַּעֲשֶׂה לְמַעַן כַּאֲשֶׁר הִתְנַדַּבְתֶּם לַעֲשׂוֹת כֵּן גַּם־תִּגְמְרוּ כְּפִי יְכָלְתְּכֶם |
12 εἰ γὰρ ἡ προθυμία πρόκειται, καθὸ ἐὰν ἔχῃ εὐπρόσδεκτος, οὐ καθὸ οὐκ ἔχει. | 12 כִּי בְּהִמָּצֵא לְאִישׁ רוּחַ נְדִיבָה רְצוּיָה הִיא לְפִי מַה־שֶּׁיֶּשׁ לוֹ וְלֹא־לְפִי מַה־שֶּׁאֵין לוֹ |
13 οὐ γὰρ ἵνα ἄλλοις ἄνεσις, ὑμῖν θλῖψις, ἀλλ’ ἐξ ἰσότητος· | 13 כִּי לֹא לְמַעַן תִּהְיֶה רְוָחָה לַאֲחֵרִים וְלָכֶם צוּקָה כִּי אִם־בְּשִׁוּוּי יְמַלֵּא יִתְרְכֶם בָּעֵת הַזֹּאת אֶת־מַחְסוֹרָם |
14 ἐν τῷ νῦν καιρῷ τὸ ὑμῶν περίσσευμα εἰς τὸ ἐκείνων ὑστέρημα, ἵνα καὶ τὸ ἐκείνων περίσσευμα γένηται εἰς τὸ ὑμῶν ὑστέρημα, ὅπως γένηται ἰσότης, | 14 לְמַעַן גַּם־יִתְרָם יִהְיֶה לְמַלֵּא מַחְסוֹרְכֶם כְּדֵי לְהַשְׁוֺת |
15 καθὼς γέγραπται· ὁ τὸ πολὺ οὐκ ἐπλεόνασεν, καὶ ὁ τὸ ὀλίγον οὐκ ἠλαττόνησεν. | 15 כַּכָּתוּב לֹא הֶעְדִיף הַמַּרְבֶּה וְהַמַּמְעִיט לֹא הֶחְסִיר |
16 Χάρις δὲ τῷ θεῷ τῷ δόντι τὴν αὐτὴν σπουδὴν ὑπὲρ ὑμῶν ἐν τῇ καρδίᾳ Τίτου, | 16 וְתוֹדוֹת לֵאלֹהִים הַנּוֹתֵן גַּם־בְּלֵב טִיטוֹס לִשְׁקֹד עֲלֵיכֶם בִּשְׁקִידָה כָזֹאת |
17 ὅτι τὴν μὲν παράκλησιν ἐδέξατο, σπουδαιότερος δὲ ὑπάρχων αὐθαίρετος ἐξῆλθεν πρὸς ὑμᾶς. | 17 כִּי שָׁמַע לְבַקָּשָׁתֵנוּ וּבִשְׁקִידָתוֹ הַיְתֵרָה הָלַךְ אֲלֵיכֶם מֵרְצוֹן נַפְשׁוֹ |
18 συνεπέμψαμεν δὲ μετ’ αὐτοῦ τὸν ἀδελφὸν οὗ ὁ ἔπαινος ἐν τῷ εὐαγγελίῳ διὰ πασῶν τῶν ἐκκλησιῶν, | 18 וְעִמּוֹ יַחְדָּו שָׁלַחְנוּ הָאָח אֲשֶׁר יָצָא שִׁבְחוֹ בַבְּשׂוֹרָה בְּכָל־הַקְּהִלּוֹת |
19 οὐ μόνον δέ, ἀλλὰ καὶ χειροτονηθεὶς ὑπὸ τῶν ἐκκλησιῶν συνέκδημος ἡμῶν σὺν τῇ χάριτι ταύτῃ τῇ διακονουμένῃ ὑφ’ ἡμῶν πρὸς τὴν [αὐτοῦ] τοῦ κυρίου δόξαν καὶ προθυμίαν ἡμῶν, | 19 וּמִלְּבַד זֹאת גַּם־נִבְחָר הוּא מֵאֵת הַקְּהִלּוֹת לָלֶכֶת אִתָּנוּ לְהָבִיא הַחֶסֶד הַזֶּה הַגָּבוּי עַל־יָדֵינוּ לִכְבוֹד הָאָדוֹן וּלְאַמֵּץ לְבַבְכֶם |
20 στελλόμενοι τοῦτο, μή τις ἡμᾶς μωμήσηται ἐν τῇ ἁδρότητι ταύτῃ τῇ διακονουμένῃ ὑφ’ ἡμῶν· | 20 וְנִשָּׁמֵר בָּזֹאת שֶׁלֹּא יוֹצִיא אִישׁ עָלֵינוּ דִּבָּה רָעָה בְּשִׁפְעַת הַמַּתָּנָה הַזֹּאת הַגְּבוּיָה עַל־יָדֵינוּ |
21 προνοοῦμεν γὰρ καλὰ οὐ μόνον ἐνώπιον κυρίου ἀλλὰ καὶ ἐνώπιον ἀνθρώπων. | 21 כִּי־מַשְׁגִּיחִים אֲנַחְנוּ עַל־הַטּוֹב לֹא לִפְנֵי הָאָדוֹן לְבָד כִּי גַּם־לִפְנֵי הָאָדָם |
22 συνεπέμψαμεν δὲ αὐτοῖς τὸν ἀδελφὸν ἡμῶν ὃν ἐδοκιμάσαμεν ἐν πολλοῖς πολλάκις σπουδαῖον ὄντα, νυνὶ δὲ πολὺ σπουδαιότερον πεποιθήσει πολλῇ τῇ εἰς ὑμᾶς. | 22 וַנִּשְׁלַח עִמָּהֶם אֶת־אָחִינוּ אֲשֶׁר בָּחַנּוּ אֶת־שְׁקִידָתוֹ פְּעָמִים רַבּוֹת בִּדְבָרִים הַרְבֵּה וְעַתָּה הוּא שָׁקוּד עוֹד יוֹתֵר בְּגֹדֶל בִּטְחוֹנוֹ עֲלֵיכֶם |
23 εἴτε ὑπὲρ Τίτου, κοινωνὸς ἐμὸς καὶ εἰς ὑμᾶς συνεργός· εἴτε ἀδελφοὶ ἡμῶν, ἀπόστολοι ἐκκλησιῶν, δόξα Χριστοῦ. | 23 אִם־לְטִיטוֹס הִנֵּה חֲבֵרִי הוּא וְעֹזְרִי בָכֶם וְאִם־לְאַחֵינוּ הִנֵּה שְׁלוּחֵי הַקְּהִלּוֹת הֵם וְתִפְאֶרֶת הַמָּשִׁיחַ |
24 τὴν οὖν ἔνδειξιν τῆς ἀγάπης ὑμῶν καὶ ἡμῶν καυχήσεως ὑπὲρ ὑμῶν εἰς αὐτοὺς ἐνδεικνύμενοι εἰς πρόσωπον τῶν ἐκκλησιῶν. | 24 עַל־כֵּן הַרְאוּ וְהוֹכִיחוּ לָהֶם לִפְנֵי הַקְּהִלּוֹת אֶת־אַהֲבַתְכֶם וְאֶת־תְּהִלָּתֵנוּ עֲלֵיכֶם |