ΙΩΝΑΣ - Giona - Jonah 3

LXX	BIBLES DES PEUPLES
1 και εγενετο λογος κυριου προς ιωναν εκ δευτερου λεγων	1 La parole de Yahvé fut adressée à Jonas une seconde fois:
2 αναστηθι και πορευθητι εις νινευη την πολιν την μεγαλην και κηρυξον εν αυτη κατα το κηρυγμα το εμπροσθεν ο εγω ελαλησα προς σε	2 “Lève-toi, lui dit-il, pars à Ninive, la grande ville, et lance contre elle les menaces que je te dirai.”
3 και ανεστη ιωνας και επορευθη εις νινευη καθως ελαλησεν κυριος η δε νινευη ην πολις μεγαλη τω θεω ωσει πορειας οδου ημερων τριων	3 Jonas s’en alla donc à Ninive, comme Yahvé le lui disait. Or Ninive était une ville extrêmement grande, on la traversait en trois jours.
4 και ηρξατο ιωνας του εισελθειν εις την πολιν ωσει πορειαν ημερας μιας και εκηρυξεν και ειπεν ετι τρεις ημεραι και νινευη καταστραφησεται	4 Jonas entra; il marcha tout un jour, lançant ce message: “Encore quarante jours et Ninive sera détruite!”
5 και ενεπιστευσαν οι ανδρες νινευη τω θεω και εκηρυξαν νηστειαν και ενεδυσαντο σακκους απο μεγαλου αυτων εως μικρου αυτων	5 Les gens de Ninive crurent en Dieu; ils proclamèrent un jeûne et s’habillèrent de sacs, depuis le plus grand jusqu’au plus petit.
6 και ηγγισεν ο λογος προς τον βασιλεα της νινευη και εξανεστη απο του θρονου αυτου και περιειλατο την στολην αυτου αφ' εαυτου και περιεβαλετο σακκον και εκαθισεν επι σποδου	6 Lorsque la nouvelle parvint au roi de Ninive, lui aussi se leva de son trône et ôta son manteau pour s’habiller d’un sac et s’asseoir sur la cendre.
7 και εκηρυχθη και ερρεθη εν τη νινευη παρα του βασιλεως και παρα των μεγιστανων αυτου λεγων οι ανθρωποι και τα κτηνη και οι βοες και τα προβατα μη γευσασθωσαν μηδεν μηδε νεμεσθωσαν μηδε υδωρ πιετωσαν	7 Le roi fit publier ceci dans Ninive: “Ordre du roi et des grands! Aucun homme, aucun animal, ni gros, ni petit bétail, ne mangera quoi que ce soit; les animaux ne brouteront pas et ne boiront pas d’eau.
8 και περιεβαλοντο σακκους οι ανθρωποι και τα κτηνη και ανεβοησαν προς τον θεον εκτενως και απεστρεψαν εκαστος απο της οδου αυτου της πονηρας και απο της αδικιας της εν χερσιν αυτων λεγοντες	8 On s’habillera de sacs, les hommes comme les animaux, on criera vers Dieu de toutes ses forces, chacun renoncera à sa mauvaise conduite et à la violence qu’il commet.
9 τις οιδεν ει μετανοησει ο θεος και αποστρεψει εξ οργης θυμου αυτου και ου μη απολωμεθα	9 Peut-être Dieu changera-t-il d’avis, peut-être se repentira-t-il? Et s’il renonce à sa violente colère, nous serons sauvés.”
10 και ειδεν ο θεος τα εργα αυτων οτι απεστρεψαν απο των οδων αυτων των πονηρων και μετενοησεν ο θεος επι τη κακια η ελαλησεν του ποιησαι αυτοις και ουκ εποιησεν	10 Dieu vit ce qu’ils faisaient et comment ils renonçaient à leur mauvaise conduite; alors Dieu se repentit du mal qu’il avait parlé de leur faire, il ne le fit pas.