ΩΣΗΕ - Osea - Hosea 13

LXX	BIBLES DES PEUPLES
1 κατα τον λογον εφραιμ δικαιωματα αυτος ελαβεν εν τω ισραηλ και εθετο αυτα τη βααλ και απεθανεν	1 Quand Éphraïm parlait, tout le monde avait peur; il était considéré en Israël, mais le péché commis avec Baal lui a valu la mort.
2 και προσεθετο του αμαρτανειν ετι και εποιησαν εαυτοις χωνευμα εκ του αργυριου αυτων κατ' εικονα ειδωλων εργα τεκτονων συντετελεσμενα αυτοις αυτοι λεγουσιν θυσατε ανθρωπους μοσχοι γαρ εκλελοιπασιν	2 Ils continuent de pécher; avec leur argent ils se sont fait une idole de métal, dessinée selon leur goût. Tout cela n’est qu’un travail d’ouvriers. Ils disent: “Offrez-leur des sacrifices!” et des hommes envoient des baisers à des veaux.
3 δια τουτο εσονται ως νεφελη πρωινη και ως δροσος ορθρινη πορευομενη ωσπερ χνους αποφυσωμενος αφ' αλωνος και ως ατμις απο ακριδων	3 C’est pourquoi ils seront comme la rosée du matin, comme la rosée qui bientôt se dissipe, comme la bale emportée loin de l’aire à battre, comme la fumée qui sort par la fenêtre.
4 εγω δε κυριος ο θεος σου στερεων ουρανον και κτιζων γην ου αι χειρες εκτισαν πασαν την στρατιαν του ουρανου και ου παρεδειξα σοι αυτα του πορευεσθαι οπισω αυτων και εγω ανηγαγον σε εκ γης αιγυπτου και θεον πλην εμου ου γνωση και σωζων ουκ εστιν παρεξ εμου	4 Mais moi, Yahvé, je suis ton Dieu depuis le pays d’Égypte; tu ne connais pas d’autre Dieu que moi et tu n’as pas de sauveur en dehors de moi.
5 εγω εποιμαινον σε εν τη ερημω εν γη αοικητω	5 Je t’ai connu au désert, au pays de la sécheresse.
6 κατα τας νομας αυτων και ενεπλησθησαν εις πλησμονην και υψωθησαν αι καρδιαι αυτων ενεκα τουτου επελαθοντο μου	6 Je les ai fait paître et ils se sont rassasiés; mais aussitôt rassasiés leur cœur s’est gonflé d’orgueil et ils m’ont oublié.
7 και εσομαι αυτοις ως πανθηρ και ως παρδαλις κατα την οδον ασσυριων	7 Je me suis donc changé pour eux en un lion. Je reste à l’affût comme le léopard au bord du chemin;
8 απαντησομαι αυτοις ως αρκος απορουμενη και διαρρηξω συγκλεισμον καρδιας αυτων και καταφαγονται αυτους εκει σκυμνοι δρυμου θηρια αγρου διασπασει αυτους	8 je tombe sur eux comme une ourse privée de ses petits, et je déchire l’enveloppe de leur cœur. Comme une lionne je les dévore sur place et les bêtes sauvages les déchirent.
9 τη διαφθορα σου ισραηλ τις βοηθησει	9 Israël, te voilà détruit; qui viendra te sauver?
10 που ο βασιλευς σου ουτος και διασωσατω σε εν πασαις ταις πολεσιν σου κρινατω σε ον ειπας δος μοι βασιλεα και αρχοντα	10 Où donc est ton roi pour qu’il te sauve, où sont tes chefs pour qu’ils te protègent? Ne disais-tu pas: Donne-moi un roi et des chefs?
11 και εδωκα σοι βασιλεα εν οργη μου και εσχον εν τω θυμω μου	11 Eh bien, dans ma colère je t’ai donné un roi, et dans ma fureur je le reprends.
12 συστροφην αδικιας εφραιμ εγκεκρυμμενη η αμαρτια αυτου	12 La faute d’Éphraïm est gardée en réserve, son péché est dans un lieu sûr.
13 ωδινες ως τικτουσης ηξουσιν αυτω ουτος ο υιος σου ου φρονιμος διοτι ου μη υποστη εν συντριβη τεκνων	13 Les douleurs de l’enfantement viennent sur lui, mais l’enfant est stupide et ne sort pas du sein le moment venu.
14 εκ χειρος αδου ρυσομαι αυτους και εκ θανατου λυτρωσομαι αυτους που η δικη σου θανατε που το κεντρον σου αδη παρακλησις κεκρυπται απο οφθαλμων μου	14 Devrais-je les délivrer du séjour des morts? Devrais-je les sauver de la mort? Non! Où est donc ton fléau, ô mort? Et toi, séjour des morts, où est ta destruction? Je ne veux plus avoir pitié d’eux.
15 διοτι ουτος ανα μεσον αδελφων διαστελει επαξει ανεμον καυσωνα κυριος εκ της ερημου επ' αυτον και αναξηρανει τας φλεβας αυτου εξερημωσει τας πηγας αυτου αυτος καταξηρανει την γην αυτου και παντα τα σκευη τα επιθυμητα αυτου	15 Éphraïm a su croître plus que ses frères, mais le vent d’est viendra, le souffle de Yahvé montera du désert; il mettra à sec sa source et sa fontaine ne coulera plus; il desséchera sa terre et tout ce à quoi il tenait.