ΔΑΝΙΗΛ - Daniele - Daniel 6

LXX	BIBLES DES PEUPLES
1 και αρταξερξης ο των μηδων παρελαβε την βασιλειαν και δαρειος πληρης των ημερων και ενδοξος εν γηρει	1 Et Darius le Mède reçut son royaume alors qu’il avait déjà 62 ans.
2 και κατεστησε σατραπας εκατον εικοσι επτα επι πασης της βασιλειας αυτου	2 Darius prit un décret pour son royaume: il mettait 120 gouverneurs à la tête de chacune des provinces du royaume.
3 και επ' αυτων ανδρας τρεις ηγουμενους αυτων και δανιηλ εις ην των τριων ανδρων	3 Pour préserver les intérêts du roi, ils devaient rendre des comptes à trois hauts fonctionnaires placés à leur tête (Daniel était l’un des trois).
4 υπερ παντας εχων εξουσιαν εν τη βασιλεια και δανιηλ ην ενδεδυμενος πορφυραν και μεγας και ενδοξος εναντι δαρειου του βασιλεως καθοτι ην ενδοξος και επιστημων και συνετος και πνευμα αγιον εν αυτω και ευοδουμενος εν ταις πραγματειαις του βασιλεως αις επρασσε τοτε ο βασιλευς εβουλευσατο καταστησαι τον δανιηλ επι πασης της βασιλειας αυτου και τους δυο ανδρας ους κατεστησε μετ' αυτου και σατραπας εκατον εικοσι επτα	4 Mais Daniel se distingua vite parmi les hauts fonctionnaires et les gouverneurs, car il y avait en lui un esprit vraiment supérieur, et le roi songeait à le mettre à la tête du royaume tout entier.
5 οτε δε εβουλευσατο ο βασιλευς καταστησαι τον δανιηλ επι πασης της βασιλειας αυτου τοτε βουλην και γνωμην εβουλευσαντο εν εαυτοις οι δυο νεανισκοι προς αλληλους λεγοντες επει ουδεμιαν αμαρτιαν ουδε αγνοιαν ηυρισκον κατα του δανιηλ περι ης κατηγορησουσιν αυτου προς τον βασιλεα	5 C’est pourquoi les hauts fonctionnaires et les gouverneurs cherchèrent dans les affaires de l’État un prétexte pour accuser Daniel, mais ils ne trouvèrent pas un seul reproche à lui faire, car il était fidèle et l’on ne pouvait lui reprocher ni négligence ni faute.
6 και ειπαν δευτε στησωμεν ορισμον καθ' εαυτων οτι πας ανθρωπος ουκ αξιωσει αξιωμα και ου μη ευξηται ευχην απο παντος θεου εως ημερων τριακοντα αλλ' η παρα δαρειου του βασιλεως ει δε μη αποθανειται ινα ηττησωσι τον δανιηλ εναντιον του βασιλεως και ριφη εις τον λακκον των λεοντων ηδεισαν γαρ οτι δανιηλ προσευχεται και δειται κυριου του θεου αυτου τρις της ημερας	6 Ces hommes se dirent donc: “Puisqu’on ne peut rien reprocher à ce Daniel, trouvons quelque prétexte dans la religion de son Dieu.”
7 τοτε προσηλθοσαν οι ανθρωποι εκεινοι και ειπαν εναντιον του βασιλεως	7 Les hauts fonctionnaires et les gouverneurs se précipitèrent chez le roi et lui dirent: “Vive le roi Darius à jamais!
8 ορισμον και στασιν εστησαμεν οτι πας ανθρωπος ος αν ευξηται ευχην η αξιωση αξιωμα τι παρα παντος θεου εως ημερων τριακοντα αλλ' η παρα δαρειου του βασιλεως ριφησεται εις τον λακκον των λεοντων	8 Tous les hauts fonctionnaires du royaume, les préfets, les gouverneurs, les conseillers et les hommes de loi, pensent qu’il serait bon de proclamer cette interdiction par décret royal: Quiconque, durant ces 30 jours, adressera une prière à un autre dieu ou à une autre personne que toi, ô roi, sera jeté dans la fosse aux lions.
9 και ηξιωσαν τον βασιλεα ινα στηση τον ορισμον και μη αλλοιωση αυτον διοτι ηδεισαν οτι δανιηλ προσευχεται και δειται τρις της ημερας ινα ηττηθη δια του βασιλεως και ριφη εις τον λακκον των λεοντων	9 Maintenant, ô roi, prends cette décision, fais-la mettre par écrit pour qu’elle ne soit pas modifiée et ainsi, selon la loi des Mèdes et des Perses, personne ne pourra l’annuler.”
10 και ουτως ο βασιλευς δαρειος εστησε και εκυρωσεν	10 Le roi Darius signa donc cette interdiction.
11 επιγνους δε δανιηλ τον ορισμον ον εστησε κατ' αυτου θυριδας ηνοιξεν εν τω υπερωω αυτου κατεναντι ιερουσαλημ και επιπτεν επι προσωπον αυτου τρις της ημερας καθως εποιει εμπροσθεν και εδειτο	11 Quand il apprit que ce décret était signé, Daniel rentra chez lui; la chambre était à l’étage et ses fenêtres regardaient vers Jérusalem. Trois fois par jour Daniel se mettait à genoux, priait et louait Dieu comme il l’avait toujours fait.
12 και αυτοι ετηρησαν τον δανιηλ και κατελαβοσαν αυτον ευχομενον τρις της ημερας καθ' εκαστην ημεραν	12 Or ces hommes arrivèrent en nombre et trouvèrent Daniel en train de supplier et d’implorer son Dieu.
13 τοτε ουτοι οι ανθρωποι ενετυχον τω βασιλει και ειπαν δαρειε βασιλευ ουχ ορισμον ωρισω ινα πας ανθρωπος μη ευξηται ευχην μηδε αξιωση αξιωμα παρα παντος θεου εως ημερων τριακοντα αλλα παρα σου βασιλευ ει δε μη ριφησεται εις τον λακκον των λεοντων αποκριθεις δε ο βασιλευς ειπεν αυτοις ακριβης ο λογος και μενει ο ορισμος [13α] και ειπον αυτω ορκιζομεν σε τοις μηδων και περσων δογμασιν ινα μη αλλοιωσης το προσταγμα μηδε θαυμασης προσωπον και ινα μη ελαττωσης τι των ειρημενων και κολασης τον ανθρωπον ος ουκ ενεμεινε τω ορισμω τουτω και ειπεν ουτως ποιησω καθως λεγετε και εστηκε μοι τουτο	13 Ils coururent donc chez le roi et lui rappelèrent l’interdiction royale: “N’as-tu pas signé un décret selon lequel tout homme qui, dans les 30 jours à venir, adressera une prière à un autre dieu ou à une autre personne que toi, sera jeté dans la fosse aux lions?” Le roi répondit: “La chose a été décidée de façon ferme, selon la loi des Mèdes et des Perses: personne ne peut aller contre.”
14 και ειπαν ιδου ευρομεν δανιηλ τον φιλον σου ευχομενον και δεομενον του προσωπου του θεου αυτου τρις της ημερας	14 Alors ils dirent au roi: “Daniel, cet homme qui fait partie des déportés de Juda, n’a aucun respect pour toi, ni pour l’interdiction que tu as signée. Trois fois par jour il fait sa prière.”
15 και λυπουμενος ο βασιλευς ειπεν ριφηναι τον δανιηλ εις τον λακκον των λεοντων κατα τον ορισμον ον εστησε κατ' αυτου τοτε ο βασιλευς σφοδρα ελυπηθη επι τω δανιηλ και εβοηθει του εξελεσθαι αυτον εως δυσμων ηλιου απο των χειρων των σατραπων	15 En entendant ces mots, le roi fut très contrarié; il voulait sauver Daniel et, jusqu’au coucher du soleil, il chercha en vain une solution.
16 και ουκ ηδυνατο εξελεσθαι αυτον απ' αυτων	16 Mais ces hommes le pressaient, ils lui disaient: “Sache-le bien, ô roi, selon la loi des Mèdes et des Perses, aucune interdiction ou décret signé par le roi ne peut être annulé.”
17 αναβοησας δε δαρειος ο βασιλευς ειπε τω δανιηλ ο θεος σου ω συ λατρευεις ενδελεχως τρις της ημερας αυτος εξελειται σε εκ χειρος των λεοντων εως πρωι θαρρει	17 Alors le roi donna l’ordre d’amener Daniel et de le jeter dans la fosse aux lions. Le roi dit à Daniel: “Que ton Dieu que tu sers avec tant de fidélité te délivre!”
18 τοτε δανιηλ ερριφη εις τον λακκον των λεοντων και ηνεχθη λιθος και ετεθη εις το στομα του λακκου και εσφραγισατο ο βασιλευς εν τω δακτυλιω εαυτου και εν τοις δακτυλιοις των μεγιστανων αυτου οπως μη απ' αυτων αρθη ο δανιηλ η ο βασιλευς αυτον ανασπαση εκ του λακκου	18 On apporta une grosse pierre pour fermer l’entrée de la fosse; le roi et ses hauts fonctionnaires y apposèrent leurs sceaux, si bien que l’on ne pouvait plus rien changer au sort de Daniel.
19 τοτε υπεστρεψεν ο βασιλευς εις τα βασιλεια αυτου και ηυλισθη νηστις και ην λυπουμενος περι του δανιηλ τοτε ο θεος του δανιηλ προνοιαν ποιουμενος αυτου απεκλεισε τα στοματα των λεοντων και ου παρηνωχλησαν τω δανιηλ	19 Le roi rentra dans son palais, jeûna toute la nuit et refusa de coucher avec ses concubines; il lui fut impossible de dormir.
20 και ο βασιλευς δαρειος ωρθρισε πρωι και παρελαβε μεθ' εαυτου τους σατραπας και πορευθεις εστη επι του στοματος του λακκου των λεοντων	20 Avant même le lever du soleil, le roi se leva et se rendit au plus vite à la fosse aux lions.
21 τοτε ο βασιλευς εκαλεσε τον δανιηλ φωνη μεγαλη μετα κλαυθμου λεγων ω δανιηλ ει αρα ζης και ο θεος σου ω λατρευεις ενδελεχως σεσωκε σε απο των λεοντων και ουκ ηχρειωκαν σε	21 Il s’approcha de la fosse et cria à Daniel d’une voix inquiète: “Daniel, serviteur du Dieu vivant, ce Dieu que tu sers avec tant de fidélité, a-t-il été capable de te délivrer des lions?”
22 τοτε δανιηλ επηκουσε φωνη μεγαλη και ειπεν βασιλευ ετι ειμι ζων	22 Daniel répondit au roi: “Que le roi vive à jamais!
23 και σεσωκε με ο θεος απο των λεοντων καθοτι δικαιοσυνη εν εμοι ευρεθη εναντιον αυτου και εναντιον δε σου βασιλευ ουτε αγνοια ουτε αμαρτια ευρεθη εν εμοι συ δε ηκουσας ανθρωπων πλανωντων βασιλεις και ερριψας με εις τον λακκον των λεοντων εις απωλειαν	23 Mon Dieu a envoyé son ange, il a fermé la gueule des lions et ils ne m’ont pas touché car j’ai été trouvé innocent devant lui, et devant toi aussi, ô roi, je suis innocent.”
24 τοτε συνηχθησαν πασαι αι δυναμεις και ειδον τον δανιηλ ως ου παρηνωχλησαν αυτω οι λεοντες	24 Le roi éprouva une grande joie et donna l’ordre de faire sortir Daniel de la fosse. On fit donc sortir Daniel de la fosse aux lions et on le trouva en parfait état parce qu’il avait mis sa confiance en son Dieu.
25 τοτε οι δυο ανθρωποι εκεινοι οι καταμαρτυρησαντες του δανιηλ αυτοι και αι γυναικες αυτων και τα τεκνα αυτων ερριφησαν τοις λεουσι και οι λεοντες απεκτειναν αυτους και εθλασαν τα οστα αυτων	25 Alors le roi fit venir les hommes qui avaient calomnié Daniel, il les fit jeter dans la fosse aux lions avec leurs enfants et leurs femmes, et avant même qu’ils aient touché le sol de la fosse, les lions s’étaient jetés sur eux et leur brisaient les os.
26 τοτε δαρειος εγραψε πασι τοις εθνεσι και χωραις και γλωσσαις τοις οικουσιν εν παση τη γη αυτου λεγων	26 Le roi Darius écrivit à tous les peuples, nations et langues qui habitent sur toute la terre: “Que l’abondance et la paix soient avec vous!
27 παντες οι ανθρωποι οι οντες εν τη βασιλεια μου εστωσαν προσκυνουντες και λατρευοντες τω θεω του δανιηλ αυτος γαρ εστι θεος μενων και ζων εις γενεας γενεων εως του αιωνος	27 Voici le décret que je prends: Dans toute l’étendue de mon royaume, les gens craindront et respecteront le Dieu de Daniel. “Il est le Dieu vivant, qui demeure à jamais: son royaume ne sera pas détruit et son empire n’aura pas de fin.
28 εγω δαρειος εσομαι αυτω προσκυνων και δουλευων πασας τας ημερας μου τα γαρ ειδωλα τα χειροποιητα ου δυνανται σωσαι ως ελυτρωσατο ο θεος του δανιηλ τον δανιηλ	28 “C’est lui qui sauve et qui délivre, qui opère des signes et des prodiges dans les cieux et sur la terre: il a sauvé Daniel des griffes et de la dent des lions.”
29 και ο βασιλευς δαρειος προσετεθη προς το γενος αυτου και δανιηλ κατεσταθη επι της βασιλειας δαρειου και κυρος ο περσης παρελαβε την βασιλειαν αυτου	29 Durant le règne de Darius et celui de Cyrus le Perse, Daniel fut de plus en plus considéré.