ΙΕΖΕΚΙΗΛ - Ezechiele - Ezekiel 28

LXX	EINHEITSUBERSETZUNG BIBEL
1 και εγενετο λογος κυριου προς με λεγων	1 Das Wort des Herrn erging an mich:
2 και συ υιε ανθρωπου ειπον τω αρχοντι τυρου ταδε λεγει κυριος ανθ' ων υψωθη σου η καρδια και ειπας θεος ειμι εγω κατοικιαν θεου κατωκηκα εν καρδια θαλασσης συ δε ει ανθρωπος και ου θεος και εδωκας την καρδιαν σου ως καρδιαν θεου	2 Menschensohn, sag zum Fürsten von Tyrus: So spricht Gott, der Herr: Dein Herz war stolz und du sagtest: Ich bin ein Gott, einen Wohnsitz für Götter bewohne ich mitten im Meer. Doch du bist nur ein Mensch und kein Gott, obwohl du im Herzen geglaubt hast, dass du wie Gott bist.
3 μη σοφωτερος ει συ του δανιηλ σοφοι ουκ επαιδευσαν σε τη επιστημη αυτων	3 Gewiss, du bist weiser als Daniel. Kein Geheimnis war dir zu dunkel.
4 μη εν τη επιστημη σου η εν τη φρονησει σου εποιησας σεαυτω δυναμιν και χρυσιον και αργυριον εν τοις θησαυροις σου	4 Durch deine Weisheit und Einsicht schufst du dir Reichtum. Mit Gold und Silber fülltest du deine Kammern.
5 εν τη πολλη επιστημη σου και εμπορια σου επληθυνας δυναμιν σου υψωθη η καρδια σου εν τη δυναμει σου	5 Durch deine gewaltige Weisheit, durch deinen Handel hast du deinen Reichtum vermehrt. Doch dein Herz wurde stolz wegen all deines Reichtums.
6 δια τουτο ταδε λεγει κυριος επειδη δεδωκας την καρδιαν σου ως καρδιαν θεου	6 Darum - so spricht Gott, der Herr: Weil du im Herzen geglaubt hast, dass du wie Gott bist,
7 αντι τουτου ιδου εγω επαγω επι σε αλλοτριους λοιμους απο εθνων και εκκενωσουσιν τας μαχαιρας αυτων επι σε και επι το καλλος της επιστημης σου και στρωσουσιν το καλλος σου εις απωλειαν	7 darum schicke ich Fremde gegen dich, tyrannische Völker. Sie zücken das Schwert gegen all deine prächtige Weisheit, entweihen deinen strahlenden Glanz.
8 και καταβιβασουσιν σε και αποθανη θανατω τραυματιων εν καρδια θαλασσης	8 Man stößt dich hinab in das Grab; wie einer durchbohrt wird und stirbt, so stirbst du mitten im Meer.
9 μη λεγων ερεις θεος ειμι εγω ενωπιον των αναιρουντων σε συ δε ει ανθρωπος και ου θεος εν πληθει	9 Willst du dann angesichts deiner Mörder noch sagen: Ich bin ein Gott? Du bist nur ein Mensch und kein Gott in der Hand deiner Mörder.
10 απεριτμητων απολη εν χερσιν αλλοτριων οτι εγω ελαλησα λεγει κυριος	10 Wie Unbeschnittene sterben, so stirbst du durch Fremde; denn ich habe gesprochen - Spruch Gottes, des Herrn.
11 και εγενετο λογος κυριου προς με λεγων	11 Das Wort des Herrn erging an mich:
12 υιε ανθρωπου λαβε θρηνον επι τον αρχοντα τυρου και ειπον αυτω ταδε λεγει κυριος κυριος συ αποσφραγισμα ομοιωσεως και στεφανος καλλους	12 Menschensohn, stimm die Totenklage an über den König von Tyrus und sag zu ihm: So spricht Gott, der Herr: Du warst ein vollendet gestaltetes Siegel, voll Weisheit und vollkommener Schönheit.
13 εν τη τρυφη του παραδεισου του θεου εγενηθης παν λιθον χρηστον ενδεδεσαι σαρδιον και τοπαζιον και σμαραγδον και ανθρακα και σαπφειρον και ιασπιν και αργυριον και χρυσιον και λιγυριον και αχατην και αμεθυστον και χρυσολιθον και βηρυλλιον και ονυχιον και χρυσιου ενεπλησας τους θησαυρους σου και τας αποθηκας σου εν σοι αφ' ης ημερας εκτισθης συ	13 Im Garten Gottes, in Eden, bist du gewesen. Allerlei kostbare Steine umgaben dich: Rubin, Topas, dazu Jaspis, Chrysolith, Karneol und Onyx, Saphir, Karfunkelstein und Smaragd. Aus Gold war alles gemacht, was an dir erhöht und vertieft war, all diese Zierden brachte man an, als man dich schuf.
14 μετα του χερουβ εθηκα σε εν ορει αγιω θεου εγενηθης εν μεσω λιθων πυρινων	14 Einem Kerub mit ausgebreiteten, schützenden Flügeln gesellte ich dich bei. Auf dem heiligen Berg der Götter bist du gewesen. Zwischen den feurigen Steinen gingst du umher.
15 εγενηθης αμωμος συ εν ταις ημεραις σου αφ' ης ημερας συ εκτισθης εως ευρεθη τα αδικηματα εν σοι	15 Ohne Tadel war dein Verhalten seit dem Tag, an dem man dich schuf, bis zu dem Tag, an dem du Böses getan hast.
16 απο πληθους της εμποριας σου επλησας τα ταμιεια σου ανομιας και ημαρτες και ετραυματισθης απο ορους του θεου και ηγαγεν σε το χερουβ εκ μεσου λιθων πυρινων	16 Durch deinen ausgedehnten Handel warst du erfüllt von Gewalttat, in Sünde bist du gefallen. Darum habe ich dich vom Berg der Götter verstoßen, aus der Mitte der feurigen Steine hat dich der schützende Kerub verjagt.
17 υψωθη η καρδια σου επι τω καλλει σου διεφθαρη η επιστημη σου μετα του καλλους σου δια πληθος αμαρτιων σου επι την γην ερριψα σε εναντιον βασιλεων εδωκα σε παραδειγματισθηναι	17 Hochmütig warst du geworden, weil du so schön warst. Du hast deine Weisheit vernichtet, verblendet vom strahlenden Glanz.Ich stieß dich auf die Erde hinab. Den Blicken der Könige gab ich dich preis, damit sie dich alle begaffen.
18 δια το πληθος των αμαρτιων σου και των αδικιων της εμποριας σου εβεβηλωσας τα ιερα σου και εξαξω πυρ εκ μεσου σου τουτο καταφαγεται σε και δωσω σε εις σποδον επι της γης σου εναντιον παντων των ορωντων σε	18 Du hast durch gewaltige Schuld, durch unredliche Handelsgeschäfte deine Heiligtümer entweiht. So ließ ich mitten in dir ein Feuer ausbrechen, das dich verzehrt hat. Vor den Augen all derer, die dich sahen, machte ich dich zu Asche auf der Erde.
19 και παντες οι επισταμενοι σε εν τοις εθνεσιν στυγνασουσιν επι σε απωλεια εγενου και ουχ υπαρξεις ετι εις τον αιωνα	19 All deine Freunde unter den Völkern waren entsetzt über dich. Zu einem Bild des Schreckens bist du geworden, du bist für immer dahin.
20 και εγενετο λογος κυριου προς με λεγων	20 Das Wort des Herrn erging an mich:
21 υιε ανθρωπου στηρισον το προσωπον σου επι σιδωνα και προφητευσον επ' αυτην	21 Menschensohn, richte dein Gesicht auf Sidon, tritt als Prophet gegen die Stadt auf
22 και ειπον ταδε λεγει κυριος ιδου εγω επι σε σιδων και ενδοξασθησομαι εν σοι και γνωση οτι εγω ειμι κυριος εν τω ποιησαι με εν σοι κριματα και αγιασθησομαι εν σοι	22 und sag: So spricht Gott, der Herr: Jetzt gehe ich gegen dich vor, Sidon, und verherrliche mich in deiner Mitte. Dann werden sie erkennen, dass ich der Herr bin, wenn ich an der Stadt das Urteil vollstrecke und mich so als heilig erweise.
23 αιμα και θανατος εν ταις πλατειαις σου και πεσουνται τετραυματισμενοι εν μαχαιραις εν σοι περικυκλω σου και γνωσονται διοτι εγω ειμι κυριος	23 Ich schicke Pest und Mord in die Gassen der Stadt. Viele fallen in ihr, erschlagen vom Schwert, das von überall her auf sie einschlägt. Dann werden sie erkennen, dass ich der Herr bin.
24 και ουκ εσονται ουκετι τω οικω του ισραηλ σκολοψ πικριας και ακανθα οδυνης απο παντων των περικυκλω αυτων των ατιμασαντων αυτους και γνωσονται οτι εγω ειμι κυριος	24 Dann droht dem Haus Israel kein stechender Dorn und kein verletzender Stachel mehr von all seinen feindlichen Nachbarn. Daran werden sie erkennen, dass ich Gott, der Herr, bin.
25 ταδε λεγει κυριος κυριος και συναξω τον ισραηλ εκ των εθνων ου διεσκορπισθησαν εκει και αγιασθησομαι εν αυτοις ενωπιον των λαων και των εθνων και κατοικησουσιν επι της γης αυτων ην δεδωκα τω δουλω μου ιακωβ	25 So spricht Gott, der Herr: Wenn ich die vom Haus Israel aus all den Ländern zusammenführe, in die sie zerstreut sind, dann erweise ich mich an ihnen vor den Augen der Völker als heilig. Sie werden in ihrem Land wohnen, das ich meinem Knecht Jakob gegeben habe.
26 και κατοικησουσιν επ' αυτης εν ελπιδι και οικοδομησουσιν οικιας και φυτευσουσιν αμπελωνας και κατοικησουσιν εν ελπιδι οταν ποιησω κριμα εν πασιν τοις ατιμασασιν αυτους εν τοις κυκλω αυτων και γνωσονται οτι εγω ειμι κυριος ο θεος αυτων και ο θεος των πατερων αυτων	26 Dort werden sie in Sicherheit leben; sie werden Häuser bauen und Weinberge pflanzen. Sie wohnen in Sicherheit, sobald ich an all ihren Feinden ringsum das Urteil vollstrecke. Dann werden sie erkennen, dass ich, der Herr, ihr Gott bin.