ΗΣΑΙΑΣ - Isaia - Isaiah 44

LXX	BIBLES DES PEUPLES
1 νυν δε ακουσον παις μου ιακωβ και ισραηλ ον εξελεξαμην	1 Écoute donc, Jacob, mon serviteur, Israël, toi que j’ai choisi.
2 ουτως λεγει κυριος ο θεος ο ποιησας σε και ο πλασας σε εκ κοιλιας ετι βοηθηθηση μη φοβου παις μου ιακωβ και ο ηγαπημενος ισραηλ ον εξελεξαμην	2 Voici ce que dit Yahvé qui t’a fait, qui t’a formé dès le sein maternel et qui t’a sauvé: “N’aie pas peur, Jacob, mon serviteur, Israël que j’ai choisi.
3 οτι εγω δωσω υδωρ εν διψει τοις πορευομενοις εν ανυδρω επιθησω το πνευμα μου επι το σπερμα σου και τας ευλογιας μου επι τα τεκνα σου	3 Je répandrai les eaux sur le sol aride, et les eaux courront sur la terre desséchée. Je répandrai mon Esprit sur ta race et ma bénédiction sera sur tes descendants.
4 και ανατελουσιν ωσει χορτος ανα μεσον υδατος και ως ιτεα επι παραρρεον υδωρ	4 Ils grandiront comme l’herbe au bord des eaux, comme des saules plantés près des eaux courantes.
5 ουτος ερει του θεου ειμι και ουτος βοησεται επι τω ονοματι ιακωβ και ετερος επιγραψει του θεου ειμι επι τω ονοματι ισραηλ	5 L’un dira: ‘Je suis à Yahvé’, un autre prendra le nom de Jacob, un autre encore écrira sur sa main: ‘À Yahvé!’ et prendra comme surnom, le nom d’Israël.”
6 ουτως λεγει ο θεος ο βασιλευς του ισραηλ ο ρυσαμενος αυτον θεος σαβαωθ εγω πρωτος και εγω μετα ταυτα πλην εμου ουκ εστιν θεος	6 Voici ce que dit Yahvé, le roi d’Israël, celui qui le rachète, Yahvé Sabaot: “Je suis le premier et je suis le dernier, il n’y a pas d’autre Dieu que moi.
7 τις ωσπερ εγω στητω καλεσατω και ετοιμασατω μοι αφ' ου εποιησα ανθρωπον εις τον αιωνα και τα επερχομενα προ του ελθειν αναγγειλατωσαν υμιν	7 En est-il un comme moi? Qu’il le proclame. Qu’il dise et m’explique s’il a déjà prédit des signes; et qu’il nous apprenne aussi les choses à venir.
8 μη παρακαλυπτεσθε ουκ απ' αρχης ηνωτισασθε και απηγγειλα υμιν μαρτυρες υμεις εστε ει εστιν θεος πλην εμου και ουκ ησαν τοτε	8 Ne vous effrayez pas, n’ayez pas peur: moi, je te l’avais fait savoir, depuis longtemps je l’avais annoncé, n’est-ce pas? Vous êtes mes témoins: y a-t-il un Dieu autre que moi? Non, il n’y a pas de Rocher: je n’en connais pas!”
9 οι πλασσοντες και γλυφοντες παντες ματαιοι οι ποιουντες τα καταθυμια αυτων α ουκ ωφελησει αυτους αλλα αισχυνθησονται	9 Ceux qui fabriquent des statues ne sont rien, et ces œuvres qu’ils aiment ne servent à rien. Leurs partisans ne voient pas, ils ne comprennent pas; à la fin ils seront déçus.
10 παντες οι πλασσοντες θεον και γλυφοντες ανωφελη	10 Quelle idée de façonner un dieu et de fabriquer une statue qui ne sert à rien?
11 και παντες οθεν εγενοντο εξηρανθησαν και κωφοι απο ανθρωπων συναχθητωσαν παντες και στητωσαν αμα εντραπητωσαν και αισχυνθητωσαν αμα	11 Tous leurs complices seront désappointés et ces artisans en rougiront. Qu’ils se rassemblent tous, qu’ils s’approchent; ils trembleront, et tous ensemble seront couverts de honte.
12 οτι ωξυνεν τεκτων σιδηρον σκεπαρνω ειργασατο αυτο και εν τερετρω ετρησεν αυτο ειργασατο αυτο εν τω βραχιονι της ισχυος αυτου και πεινασει και ασθενησει και ου μη πιη υδωρ εκλεξαμενος	12 Le forgeron façonne une hache sur les braises, il la forme au marteau et la travaille à la force de son bras; cet homme a faim et ses forces s’usent; s’il n’a pas d’eau à boire, il est épuisé.
13 τεκτων ξυλον εστησεν αυτο εν μετρω και εν κολλη ερρυθμισεν αυτο εποιησεν αυτο ως μορφην ανδρος και ως ωραιοτητα ανθρωπου στησαι αυτο εν οικω	13 De son côté le sculpteur sur bois trace des traits, il dessine l’image à la craie et la réalise au ciseau en suivant attentivement le dessin, il prend l’homme comme modèle et lui donne forme humaine pour la mettre dans une maison.
14 ο εκοψεν ξυλον εκ του δρυμου ο εφυτευσεν κυριος και υετος εμηκυνεν	14 Ensuite on est allé débiter un cèdre ou bien telle ou telle sorte de chêne choisi parmi les arbres de la forêt; ou encore on a planté des pins que la pluie a fait grandir.
15 ινα η ανθρωποις εις καυσιν και λαβων απ' αυτου εθερμανθη και καυσαντες επεψαν αρτους επ' αυτων το δε λοιπον ειργασαντο εις θεους και προσκυνουσιν αυτους	15 L’homme va brûler le bois pour se chauffer, il l’allume pour cuire son pain; mais il en tire aussi une idole qu’il va adorer, il fabrique une statue et se prosterne devant elle.
16 ου το ημισυ αυτου κατεκαυσαν εν πυρι και καυσαντες επεψαν αρτους επ' αυτων και επ' αυτου κρεας οπτησας εφαγεν και ενεπλησθη και θερμανθεις ειπεν ηδυ μοι οτι εθερμανθην και ειδον πυρ	16 Ainsi, il en brûle la moitié; avec cette moitié il prépare sa viande, il cuit son rôti et mange, il se chauffe également et dit: “Ah que c’est bon! Cette flamme me réchauffe!”
17 το δε λοιπον εποιησεν εις θεον γλυπτον και προσκυνει αυτω και προσευχεται λεγων εξελου με οτι θεος μου ει συ	17 Puis avec le reste il fait son dieu, son idole, et il l’adore; il se prosterne devant elle, il la prie en lui disant: “Délivre-moi car tu es mon Dieu.”
18 ουκ εγνωσαν φρονησαι οτι απημαυρωθησαν του βλεπειν τοις οφθαλμοις αυτων και του νοησαι τη καρδια αυτων	18 Ils ne savent pas, ils ne comprennent pas, ils ont des écailles sur les yeux et sont incapables de voir; leur esprit est incapable de comprendre.
19 και ουκ ελογισατο τη καρδια αυτου ουδε ανελογισατο εν τη ψυχη αυτου ουδε εγνω τη φρονησει οτι το ημισυ αυτου κατεκαυσεν εν πυρι και επεψεν επι των ανθρακων αυτου αρτους και οπτησας κρεας εφαγεν και το λοιπον αυτου εις βδελυγμα εποιησεν και προσκυνουσιν αυτω	19 Aucun ne réfléchit, aucun n’a assez d’intelligence et de bon sens pour se dire: “J’en ai brûlé la moitié au feu, j’ai fait cuire du pain sur les braises, j’ai rôti de la viande et je l’ai mangée, et maintenant je ferais une idole avec le reste, j’adorerais un morceau de bois!”
20 γνωτε οτι σποδος η καρδια αυτων και πλανωνται και ουδεις δυναται εξελεσθαι την ψυχην αυτου ιδετε ουκ ερειτε οτι ψευδος εν τη δεξια μου	20 Mais non, il ne chasse que des cendres et son esprit aveuglé le fait dérailler. N’essayera-t-il pas de se racheter? Ne sera-t-il pas capable de dire: “Ce que j’ai dans la main, ce n’est que du vent.”
21 μνησθητι ταυτα ιακωβ και ισραηλ οτι παις μου ει συ επλασα σε παιδα μου και συ ισραηλ μη επιλανθανου μου	21 Souviens-toi de tout cela, Jacob, car tu es mon serviteur, Israël; j’ai fait de toi mon serviteur, ne m’oublie pas, Israël.
22 ιδου γαρ απηλειψα ως νεφελην τας ανομιας σου και ως γνοφον τας αμαρτιας σου επιστραφητι προς με και λυτρωσομαι σε	22 J’ai dissipé tes fautes comme un nuage, tes péchés comme une nuée, je t’ai racheté, reviens donc à moi.
23 ευφρανθητε ουρανοι οτι ηλεησεν ο θεος τον ισραηλ σαλπισατε θεμελια της γης βοησατε ορη ευφροσυνην οι βουνοι και παντα τα ξυλα τα εν αυτοις οτι ελυτρωσατο ο θεος τον ιακωβ και ισραηλ δοξασθησεται	23 Cieux, criez de joie, et toi terre, fais résonner tes profondeurs: vois ce que Yahvé a fait! Montagnes et forêts, et vous tous les arbres, poussez des cris de joie, car Yahvé a racheté Jacob, il a montré sa gloire en Israël!
24 ουτως λεγει κυριος ο λυτρουμενος σε και ο πλασσων σε εκ κοιλιας εγω κυριος ο συντελων παντα εξετεινα τον ουρανον μονος και εστερεωσα την γην τις ετερος	24 Voici ce que dit Yahvé qui te rachète, qui t’a formé dès le sein maternel: C’est moi, Yahvé, qui ai tout fait; moi seul j’ai déroulé les cieux, j’ai affermi la terre: qui était alors avec moi?
25 διασκεδασει σημεια εγγαστριμυθων και μαντειας απο καρδιας αποστρεφων φρονιμους εις τα οπισω και την βουλην αυτων μωρευων	25 Je fais échouer les présages des faux prophètes, je fais délirer les devins, je fais reculer les sages et je change leur science en folie.
26 και ιστων ρηματα παιδος αυτου και την βουλην των αγγελων αυτου αληθευων ο λεγων ιερουσαλημ κατοικηθηση και ταις πολεσιν της ιουδαιας οικοδομηθησεσθε και τα ερημα αυτης ανατελει	26 Je réalise la parole de mes serviteurs, je fais réussir les projets de mes messagers. Aussi je dis de Jérusalem: “Qu’elle soit de nouveau habitée”, et des villes de Juda: “Qu’elles soient reconstruites, je relèverai les ruines.
27 ο λεγων τη αβυσσω ερημωθηση και τους ποταμους σου ξηρανω	27 À la Grande Mer je dis: “Reste à sec, je ferai tarir tes fleuves!”
28 ο λεγων κυρω φρονειν και παντα τα θεληματα μου ποιησει ο λεγων ιερουσαλημ οικοδομηθηση και τον οικον τον αγιον μου θεμελιωσω	28 Et de Cyrus je dis: Voici mon berger, il accomplira toute ma volonté. Il dira pour Jérusalem: “Qu’elle soit rebâtie!”, et pour le Temple: “Qu’il soit reconstruit!”.