ΗΣΑΙΑΣ - Isaia - Isaiah 24

LXX	NOVA VULGATA
1 ιδου κυριος καταφθειρει την οικουμενην και ερημωσει αυτην και ανακαλυψει το προσωπον αυτης και διασπερει τους ενοικουντας εν αυτη	1 Ecce Dominus dissipat terram et frangit eam et conturbat faciem eius et dispergit habitatores eius.
2 και εσται ο λαος ως ο ιερευς και ο παις ως ο κυριος και η θεραπαινα ως η κυρια εσται ο αγοραζων ως ο πωλων και ο δανειζων ως ο δανειζομενος και ο οφειλων ως ω οφειλει	2 Et erit sicut populus sic sacerdos, et sicut servus sic dominus eius, sicut ancilla sic domina eius, sicut emens sic ille qui vendit, sicut fenerator sic is qui mutuum accipit, sicut qui repetit sic qui debet.
3 φθορα φθαρησεται η γη και προνομη προνομευθησεται η γη το γαρ στομα κυριου ελαλησεν ταυτα	3 Dissipatione dissipabitur terra et direptione praedabitur: Dominus enim locutus est verbum hoc.
4 επενθησεν η γη και εφθαρη η οικουμενη επενθησαν οι υψηλοι της γης	4 Luget, languet terra, marcescit, languet orbis, marcescit altitudo simul cum terra.
5 η δε γη ηνομησεν δια τους κατοικουντας αυτην διοτι παρεβησαν τον νομον και ηλλαξαν τα προσταγματα διαθηκην αιωνιον	5 Et terra infecta est sub habitatoribussuis, quia transgressi sunt leges, violaverunt mandatum, dissipaverunt foedus sempiternum.
6 δια τουτο αρα εδεται την γην οτι ημαρτοσαν οι κατοικουντες αυτην δια τουτο πτωχοι εσονται οι ενοικουντες εν τη γη και καταλειφθησονται ανθρωποι ολιγοι	6 Propter hoc maledictio voravit terram, et poenas exsolverunt habitatores eius; ideoque imminuti sunt cultores eius, et relicti sunt homines pauci.
7 πενθησει οινος πενθησει αμπελος στεναξουσιν παντες οι ευφραινομενοι την ψυχην	7 Luget mustum, emarcuit vitis, ingemiscunt omnes, qui laetabantur corde.
8 πεπαυται ευφροσυνη τυμπανων πεπαυται αυθαδεια και πλουτος ασεβων πεπαυται φωνη κιθαρας	8 Cessavit gaudium tympanorum, quievit sonitus laetantium, cessavit gaudium citharae;
9 ησχυνθησαν ουκ επιον οινον πικρον εγενετο το σικερα τοις πινουσιν	9 cum cantico non bibent vinum, amara erit potio bibentibus illam.
10 ηρημωθη πασα πολις κλεισει οικιαν του μη εισελθειν	10 Attrita est civitas inanitatis, clausa est omnis domus, ut nemo introeat;
11 ολολυζετε περι του οινου πανταχη πεπαυται πασα ευφροσυνη της γης	11 clamor est super vino in plateis, occidit omnis laetitia, translatum est gaudium terrae.
12 και καταλειφθησονται πολεις ερημοι και οικοι εγκαταλελειμμενοι απολουνται	12 Relicta est in urbe solitudo, et in ruinam confracta est porta;
13 ταυτα παντα εσται εν τη γη εν μεσω των εθνων ον τροπον εαν τις καλαμησηται ελαιαν ουτως καλαμησονται αυτους και εαν παυσηται ο τρυγητος	13 quia haec erunt in medio terrae, in medio populorum, quomodo si olivae excutiantur, et finita vindemia colligantur racemi.
14 ουτοι φωνη βοησονται οι δε καταλειφθεντες επι της γης ευφρανθησονται αμα τη δοξη κυριου ταραχθησεται το υδωρ της θαλασσης	14 Hi levabunt vocem suam, laudabunt maiestatem Domini, hinnient de mari.
15 δια τουτο η δοξα κυριου εν ταις νησοις εσται της θαλασσης το ονομα κυριου ενδοξον εσται κυριε ο θεος ισραηλ	15 Propter hoc in regionibus lucis glorificate Dominum, in insulis maris nomen Domini, Dei Israel.
16 απο των πτερυγων της γης τερατα ηκουσαμεν ελπις τω ευσεβει και ερουσιν ουαι τοις αθετουσιν οι αθετουντες τον νομον	16 A finibus terrae laudes audivimus: “ Gloria iusto ”. Et dixi: “ Secretum meum mihi, secretum meum mihi. Vae mihi! ”. Praevaricantes praevaricati sunt et praevaricatione praevaricantium praevaricati sunt.
17 φοβος και βοθυνος και παγις εφ' υμας τους ενοικουντας επι της γης	17 Formido et fovea et laqueus super te, habitator terrae.
18 και εσται ο φευγων τον φοβον εμπεσειται εις τον βοθυνον ο δε εκβαινων εκ του βοθυνου αλωσεται υπο της παγιδος οτι θυριδες εκ του ουρανου ηνεωχθησαν και σεισθησεται τα θεμελια της γης	18 Et erit: qui fugerit a voce formidinis, cadet in foveam; et, qui ascenderit de fovea, tenebitur laqueo, quia cataractae de excelsis apertae sunt, et concussa sunt fundamenta terrae.
19 ταραχη ταραχθησεται η γη και απορια απορηθησεται η γη	19 Confractione confracta est terra, contritione contrita est terra, commotione commota est terra,
20 εκλινεν και σεισθησεται ως οπωροφυλακιον η γη ως ο μεθυων και κραιπαλων και πεσειται και ου μη δυνηται αναστηναι κατισχυσεν γαρ επ' αυτης η ανομια	20 agitatione agitabitur terra sicut ebrius et fluctuabit quasi tabernaculum; et gravis erit super eam iniquitas eius, et corruet et non adiciet ut resurgat.
21 και επαξει ο θεος επι τον κοσμον του ουρανου την χειρα και επι τους βασιλεις της γης	21 Et erit in die illa: visitabit Dominus super militiam caeli in excelso et super reges terrae super terram;
22 και συναξουσιν και αποκλεισουσιν εις οχυρωμα και εις δεσμωτηριον δια πολλων γενεων επισκοπη εσται αυτων	22 et congregabuntur et vincientur in lacu et claudentur in carcere; et post multos dies visitabuntur.
23 και τακησεται η πλινθος και πεσειται το τειχος οτι βασιλευσει κυριος εν σιων και εν ιερουσαλημ και ενωπιον των πρεσβυτερων δοξασθησεται	23 Et erubescet luna, et confundetur sol, quia regnavit Dominus exercituum in monte Sion et in Ierusalem et in conspectu senum suorum glorificabitur.