ΗΣΑΙΑΣ - Isaia - Isaiah 16

LXX	BIBLES DES PEUPLES
1 αποστελω ως ερπετα επι την γην μη πετρα ερημος εστιν το ορος σιων	1 16:2 Comme des oiseaux errants, qu’on a chassés du nid les filles de Moab s’arrêtent aux gués de l’Arnon.
2 εση γαρ ως πετεινου ανιπταμενου νεοσσος αφηρημενος θυγατερ μωαβ επειτα δε αρνων	2 16:1De Séla, proche du désert, on envoie les agneaux au mont de la fille de Sion: ne sont-ils pas seigneurs du pays?
3 πλειονα βουλευου ποιειτε σκεπην πενθους αυτη δια παντος εν μεσημβρινη σκοτια φευγουσιν εξεστησαν μη απαχθης	3 On leur fait dire: Tenez un conseil, prenez une décision: que même en plein midi ton ombre vaille celle de la nuit, cache les exilés, ne trahis pas les fugitifs.
4 παροικησουσιν σοι οι φυγαδες μωαβ εσονται σκεπη υμιν απο προσωπου διωκοντος οτι ηρθη η συμμαχια σου και ο αρχων απωλετο ο καταπατων επι της γης	4 Que les exilés de Moab puissent se réfugier chez toi, sois leur asile face au pillard, le temps que disparaisse l’oppresseur que la destruction prenne fin et que celui qui piétine abandonne le pays,
5 και διορθωθησεται μετ' ελεους θρονος και καθιεται επ' αυτου μετα αληθειας εν σκηνη δαυιδ κρινων και εκζητων κριμα και σπευδων δικαιοσυνην	5 (Oui, le trône sera rétabli, stable grâce à l’esprit de bonté. Un chef aimant le droit, passionné de justice, siégera sur ce trône en toute loyauté dans la tente de David.)
6 ηκουσαμεν την υβριν μωαβ υβριστης σφοδρα την υπερηφανιαν εξηρας ουχ ουτως η μαντεια σου	6 Nous en savons assez sur l’orgueil de Moab, du très orgueilleux Moab, sur ses prétentions, son insolence, sa fierté et ses bavardages qui ne mènent à rien.
7 ουχ ουτως ολολυξει μωαβ εν γαρ τη μωαβιτιδι παντες ολολυξουσιν τοις κατοικουσιν δεσεθ μελετησεις και ουκ εντραπηση	7 Laissons Moab se lamenter sur Moab, laissons le pays à ses pleurs. Abattus, vous gémissez, vous regrettez vos gâteaux de raisins de Kir-Ha-Résset.
8 τα πεδια εσεβων πενθησει αμπελος σεβαμα καταπινοντες τα εθνη καταπατησατε τας αμπελους αυτης εως ιαζηρ ου μη συναψητε πλανηθητε την ερημον οι απεσταλμενοι εγκατελειφθησαν διεβησαν γαρ την ερημον	8 Les vignobles de Heshbon se flétrissent, les rois des nations ont saccagé les beaux raisins des vignes de Sibma. Elles s’étendaient jadis jusqu’à Yazer, elles s’avançaient jusqu’au désert, leurs rejetons s’allongeaient au-delà de la mer.
9 δια τουτο κλαυσομαι ως τον κλαυθμον ιαζηρ αμπελον σεβαμα τα δενδρα σου κατεβαλεν εσεβων και ελεαλη οτι επι τω θερισμω και επι τω τρυγητω σου καταπατησω και παντα πεσουνται	9 C’est pourquoi je prends part au deuil de Yazer, pour ses vignes de Sibma. Je verse sur vous mes larmes, Heshbon, Éléalé. Car on n’entend plus le chant du paysan ni sur ta récolte, ni sur ta moisson.
10 και αρθησεται ευφροσυνη και αγαλλιαμα εκ των αμπελωνων σου και εν τοις αμπελωσιν σου ου μη ευφρανθησονται και ου μη πατησουσιν οινον εις τα υποληνια πεπαυται γαρ	10 La joie et la fête ont disparu de tes vergers: plus un chant, plus une clameur dans tes vignes! Nul déjà ne foule le raisin dans tes cuves, c’est fini de leurs cris joyeux.
11 δια τουτο η κοιλια μου επι μωαβ ως κιθαρα ηχησει και τα εντος μου ωσει τειχος ο ενεκαινισας	11 Voilà pourquoi, pensant à Moab, je sens mes intérieurs vibrer comme une harpe et mon cœur en moi frémit pour Kir-Hérès.
12 και εσται εις το εντραπηναι σε οτι εκοπιασεν μωαβ επι τοις βωμοις και εισελευσεται εις τα χειροποιητα αυτης ωστε προσευξασθαι και ου μη δυνηται εξελεσθαι αυτον	12 Moab peut venir et s’agiter sur le haut-lieu, entrer dans son temple pour prier, cela ne changera rien.
13 τουτο το ρημα ο ελαλησεν κυριος επι μωαβ οποτε και ελαλησεν	13 C’est là la parole que Yahvé prononça jadis au sujet de Moab.
14 και νυν λεγω εν τρισιν ετεσιν ετων μισθωτου ατιμασθησεται η δοξα μωαβ εν παντι τω πλουτω τω πολλω και καταλειφθησεται ολιγοστος και ουκ εντιμος	14 Et maintenant Yahvé dit ceci: Encore trois années comptées comme celles d’un salarié, et toute la gloire de Moab, de ce peuple nombreux, sera par terre; ce qui en restera sera peu de chose et de peu de valeur.