1 και ελαλησεν δαυιδ τω κυριω τους λογους της ωδης ταυτης εν η ημερα εξειλατο αυτον κυριος εκ χειρος παντων των εχθρων αυτου και εκ χειρος σαουλ | 1 Davide rivolse al Signore le parole di questo canto, il giorno in cui il Signore lo liberò dalla mano di tutti i suoi nemici e dalla mano di Saul. |
2 και ειπεν κυριε πετρα μου και οχυρωμα μου και εξαιρουμενος με εμοι | 2 Egli disse: "Il Signore è mia roccia e mia fortezza, mio rifugio per me è |
3 ο θεος μου φυλαξ εσται μου πεποιθως εσομαι επ' αυτω υπερασπιστης μου και κερας σωτηριας μου αντιλημπτωρ μου και καταφυγη μου σωτηριας μου εξ αδικου σωσεις με | 3 il mio Dio; mia rupe in cui mi rifugio, mio scudo e mio corno di salvezza; mia rocca e mio rifugio, mio salvatore. Tu mi salvi dalla violenza. |
4 αινετον επικαλεσομαι κυριον και εκ των εχθρων μου σωθησομαι | 4 Invocai il Signore, degno di lode, e fui salvato dai miei nemici. |
5 οτι περιεσχον με συντριμμοι θανατου χειμαρροι ανομιας εθαμβησαν με | 5 Quando mi avvolsero le onde di morte, i torrenti di Belial mi oppressero, |
6 ωδινες θανατου εκυκλωσαν με προεφθασαν με σκληροτητες θανατου | 6 le corde degli inferi mi circondarono, mi affrontarono i lacci di morte, |
7 εν τω θλιβεσθαι με επικαλεσομαι κυριον και προς τον θεον μου βοησομαι και επακουσεται εκ ναου αυτου φωνης μου και η κραυγη μου εν τοις ωσιν αυτου | 7 nella mia angustia invocai il Signore, e verso il mio Dio gridai, dal suo palazzo ascoltò la mia voce e la mia supplica giunse alle sue orecchie. |
8 και εταραχθη και εσεισθη η γη και τα θεμελια του ουρανου συνεταραχθησαν και εσπαραχθησαν οτι εθυμωθη κυριος αυτοις | 8 Si agitò e si scosse la terra le fondamenta dei cieli tremarono; si agitarono perché si accese la sua ira. |
9 ανεβη καπνος εν τη οργη αυτου και πυρ εκ στοματος αυτου κατεδεται ανθρακες εξεκαυθησαν απ' αυτου | 9 Salì fumo dalle sue narici e fuoco divoratore dalla sua bocca, carboni fiammeggiarono da lui. |
10 και εκλινεν ουρανους και κατεβη και γνοφος υποκατω των ποδων αυτου | 10 Piegò i cieli e discese, e una densa nube era sotto i suoi piedi, |
11 και επεκαθισεν επι χερουβιν και επετασθη και ωφθη επι πτερυγων ανεμου | 11 cavalcò un cherubino e volò, apparve sulle ali del vento; |
12 και εθετο σκοτος αποκρυφην αυτου κυκλω αυτου η σκηνη αυτου σκοτος υδατων επαχυνεν εν νεφελαις αερος | 12 si avvolse di tenebre come tenda, un ammasso di acqua, nubi profondissime. |
13 απο του φεγγους εναντιον αυτου εξεκαυθησαν ανθρακες πυρος | 13 Per lo splendore davanti a lui, s'accesero carboni di fuoco; |
14 εβροντησεν εξ ουρανου κυριος και ο υψιστος εδωκεν φωνην αυτου | 14 tuonò dal cielo il Signore e l'Altissimo emise la sua voce: |
15 και απεστειλεν βελη και εσκορπισεν αυτους αστραπην και εξεστησεν αυτους | 15 scoccò frecce e le disseminò, scagliò fulmini e li sparpagliò. |
16 και ωφθησαν αφεσεις θαλασσης και απεκαλυφθη θεμελια της οικουμενης εν τη επιτιμησει κυριου απο πνοης πνευματος θυμου αυτου | 16 Furono messi a nudo gli abissi del mare, le fondamenta del mondo furono scoperte, al rimbombo minaccioso del Signore, al soffio del vento delle sue narici. |
17 απεστειλεν εξ υψους και ελαβεν με ειλκυσεν με εξ υδατων πολλων | 17 Dall'alto stese la mano e mi afferrò, mi trasse fuori dalle acque profonde. |
18 ερρυσατο με εξ εχθρων μου ισχυος εκ των μισουντων με οτι εκραταιωθησαν υπερ εμε | 18 Mi salvò dal mio potente nemico, dai miei avversari, perché più forti di me. |
19 προεφθασαν με εν ημερα θλιψεως μου και εγενετο κυριος επιστηριγμα μου | 19 Mi affrontarono nel giorno della mia calamità, ma il Signore fu il sostegno per me. |
20 και εξηγαγεν με εις πλατυσμον και εξειλατο με οτι ευδοκησεν εν εμοι | 20 Mi fece uscire in luogo spazioso, mi liberò perché si compiace in me. |
21 και ανταπεδωκεν μοι κυριος κατα την δικαιοσυνην μου κατα την καθαριοτητα των χειρων μου ανταπεδωκεν μοι | 21 Il Signore mi ricompensò secondo la mia giustizia, secondo la purezza delle mie mani mi retribuì; |
22 οτι εφυλαξα οδους κυριου και ουκ ησεβησα απο του θεου μου | 22 perché io ho osservato le vie del Signore e non ho agito male lontano dal mio Dio; |
23 οτι παντα τα κριματα αυτου κατεναντιον μου και τα δικαιωματα αυτου ουκ απεστην απ' αυτων | 23 perché ogni suo precetto fu davanti a me, e dalla sua legge non mi allontanai. |
24 και εσομαι αμωμος αυτω και προφυλαξομαι απο της ανομιας μου | 24 Fui perfetto verso di lui, e mi guardai dal mio peccato. |
25 και αποδωσει μοι κυριος κατα την δικαιοσυνην μου και κατα την καθαριοτητα των χειρων μου ενωπιον των οφθαλμων αυτου | 25 Il Signore mi ricompensò secondo la mia giustizia, secondo la mia innocenza davanti ai suoi occhi. |
26 μετα οσιου οσιωθηση και μετα ανδρος τελειου τελειωθηση | 26 Con il pio tratti da pio, con l'uomo perfetto tratti da perfetto; |
27 και μετα εκλεκτου εκλεκτος εση και μετα στρεβλου στρεβλωθηση | 27 con il sincero ti mostri sincero, ma con il perverso ti mostri subdolo. |
28 και τον λαον τον πτωχον σωσεις και οφθαλμους επι μετεωρων ταπεινωσεις | 28 Tu salvi il popolo umile e sui superbi abbassi i tuoi occhi. |
29 οτι συ ο λυχνος μου κυριε και κυριος εκλαμψει μοι το σκοτος μου | 29 Certo, tu sei la mia lampada, o Signore, è il Signore che illumina le mie tenebre. |
30 οτι εν σοι δραμουμαι μονοζωνος και εν τω θεω μου υπερβησομαι τειχος | 30 Certo, con te inseguo una truppa, col mio Dio posso saltare una muraglia. |
31 ο ισχυρος αμωμος η οδος αυτου το ρημα κυριου κραταιον πεπυρωμενον υπερασπιστης εστιν πασιν τοις πεποιθοσιν επ' αυτω | 31 Dio, il suo dominio è perfetto, il comando del Signore è sicuro. Egli è scudo per tutti quelli che si rifugiano in lui. |
32 τις ισχυρος πλην κυριου και τις κτιστης εσται πλην του θεου ημων | 32 Certo, chi è Dio fuori del Signore, e chi è rupe fuori del Dio nostro? |
33 ο ισχυρος ο κραταιων με δυναμει και εξετιναξεν αμωμον την οδον μου | 33 Dio è mia fortezza potente, ed estende il suo dominio perfetto, |
34 τιθεις τους ποδας μου ως ελαφων και επι τα υψη ιστων με | 34 egli rese i miei piedi come quelli delle cerve, mi fa stare in piedi sulle alture; |
35 διδασκων χειρας μου εις πολεμον και καταξας τοξον χαλκουν εν βραχιονι μου | 35 egli addestrò le mie mani alla guerra e pose un arco di bronzo nelle mie braccia. |
36 και εδωκας μοι υπερασπισμον σωτηριας μου και η υπακοη σου επληθυνεν με | 36 Tu mi desti il tuo scudo vittorioso e il tuo trionfo mi ha reso grande. |
37 εις πλατυσμον εις τα διαβηματα μου υποκατω μου και ουκ εσαλευθησαν τα σκελη μου | 37 Tu rendesti spedito il mio passo, e le mie caviglie non vacillarono. |
38 διωξω εχθρους μου και αφανιω αυτους και ουκ αναστρεψω εως συντελεσω αυτους | 38 Inseguii i miei nemici e li distrussi, non tornai indietro finché non li annientai. |
39 και θλασω αυτους και ουκ αναστησονται και πεσουνται υπο τους ποδας μου | 39 Li annientai e li percossi, tanto che non poterono alzarsi, essi caddero sotto i miei piedi. |
40 και ενισχυσεις με δυναμει εις πολεμον καμψεις τους επανιστανομενους μοι υποκατω μου | 40 Mi hai cinto di forza per la battaglia, hai fatto cadere sotto di me i miei aggressori. |
41 και τους εχθρους μου εδωκας μοι νωτον τους μισουντας με και εθανατωσας αυτους | 41 Tu mi hai dato la nuca dei miei nemici, i miei avversari li ho sterminati; |
42 βοησονται και ουκ εστιν βοηθος προς κυριον και ουχ υπηκουσεν αυτων | 42 essi guardarono, ma non vi era il salvatore, verso il Signore, ma non rispose ad essi. |
43 και ελεανα αυτους ως χουν γης ως πηλον εξοδων ελεπτυνα αυτους | 43 Li ho stritolati come la polvere della terra, come il fango delle strade li ho polverizzati e calpestati. |
44 και ρυση με εκ μαχης λαων φυλαξεις με εις κεφαλην εθνων λαος ον ουκ εγνων εδουλευσαν μοι | 44 Mi hai liberato dalle lotte del mio popolo, mi hai conservato a capo delle nazioni, gente che non conoscevo mi ha servito; |
45 υιοι αλλοτριοι εψευσαντο μοι εις ακοην ωτιου ηκουσαν μου | 45 i figli dello straniero si umiliano davanti a me, appena sentono mi obbediscono; |
46 υιοι αλλοτριοι απορριφησονται και σφαλουσιν εκ των συγκλεισμων αυτων | 46 i figli dello straniero vengono meno, escono tremanti dai loro nascondigli. |
47 ζη κυριος και ευλογητος ο φυλαξ μου και υψωθησεται ο θεος μου ο φυλαξ της σωτηριας μου | 47 Viva il Signore! Benedetta la mia rupe! Sia esaltato il Dio della mia roccia di salvezza, |
48 ισχυρος κυριος ο διδους εκδικησεις εμοι παιδευων λαους υποκατω μου | 48 il Dio che mi concede le vendette, e che mi sottomette i popoli, |
49 και εξαγων με εξ εχθρων μου και εκ των επεγειρομενων μοι υψωσεις με εξ ανδρος αδικηματων ρυση με | 49 che mi sottrae ai miei nemici; tu mi poni al disopra dei miei aggressori e mi salvi da uomini violenti. |
50 δια τουτο εξομολογησομαι σοι κυριε εν τοις εθνεσιν και εν τω ονοματι σου ψαλω | 50 Per questo ti lodo, o Signore, tra i popoli, e inneggerò al tuo nome. |
51 μεγαλυνων σωτηριας βασιλεως αυτου και ποιων ελεος τω χριστω αυτου τω δαυιδ και τω σπερματι αυτου εως αιωνος | 51 Egli concede grandi vittorie al suo re, e compie opere d'amore per il suo consacrato, per Davide e la sua discendenza per sempre". |