ΒΑΣΙΛΕΙΩΝ Β´ - 2 Samuele - Kings II 13

LXX	BIBLES DES PEUPLES
1 και εγενηθη μετα ταυτα και τω αβεσσαλωμ υιω δαυιδ αδελφη καλη τω ειδει σφοδρα και ονομα αυτη θημαρ και ηγαπησεν αυτην αμνων υιος δαυιδ	1 Voici ce qui arriva par la suite. Absalom, fils de David, avait une sœur qui était fort belle et qui se nommait Tamar; Amnon, un autre fils de David s’éprit d’elle.
2 και εθλιβετο αμνων ωστε αρρωστειν δια θημαρ την αδελφην αυτου οτι παρθενος ην αυτη και υπερογκον εν οφθαλμοις αμνων του ποιησαι τι αυτη	2 Amnon se tourmentait au point de s’en rendre malade, quand il pensait à sa demi-sœur Tamar; mais elle était vierge et Amnon ne voyait vraiment pas ce qu’il pouvait faire.
3 και ην τω αμνων εταιρος και ονομα αυτω ιωναδαβ υιος σαμαα του αδελφου δαυιδ και ιωναδαβ ανηρ σοφος σφοδρα	3 Amnon avait un ami qui s’appelait Yonadab, fils de Chiméa, le frère de David, et Yonadab était un homme avisé.
4 και ειπεν αυτω τι σοι οτι συ ουτως ασθενης υιε του βασιλεως το πρωι πρωι ουκ απαγγελεις μοι και ειπεν αυτω αμνων θημαρ την αδελφην αβεσσαλωμ του αδελφου μου εγω αγαπω	4 Il lui dit: “Comment se fait-il, fils de roi, que tu sois sans énergie dès le matin? Me le diras-tu?” Amnon répondit: “C’est que j’aime Tamar, la sœur de mon frère Absalom.”
5 και ειπεν αυτω ιωναδαβ κοιμηθητι επι της κοιτης σου και μαλακισθητι και εισελευσεται ο πατηρ σου του ιδειν σε και ερεις προς αυτον ελθετω δη θημαρ η αδελφη μου και ψωμισατω με και ποιησατω κατ' οφθαλμους μου βρωμα οπως ιδω και φαγω εκ των χειρων αυτης	5 Alors Yonadab lui dit: “Mets-toi au lit, fais semblant d’être malade, et quand ton père viendra te voir, tu lui diras: Permets que ma sœur Tamar vienne me donner à manger. Elle préparera un plat sous mes yeux pour que je le voie et que je le mange de sa main.”
6 και εκοιμηθη αμνων και ηρρωστησεν και εισηλθεν ο βασιλευς ιδειν αυτον και ειπεν αμνων προς τον βασιλεα ελθετω δη θημαρ η αδελφη μου προς με και κολλυρισατω εν οφθαλμοις μου δυο κολλυριδας και φαγομαι εκ της χειρος αυτης	6 Amnon se coucha donc et fit semblant d’être malade. Le roi vint le voir et Amnon dit au roi: “Permets que ma sœur Tamar vienne, qu’elle prépare des gâteaux sous mes yeux et qu’elle me les donne de sa main.”
7 και απεστειλεν δαυιδ προς θημαρ εις τον οικον λεγων πορευθητι δη εις τον οικον αμνων του αδελφου σου και ποιησον αυτω βρωμα	7 David envoya chercher Tamar à la maison: “Va chez ton frère Amnon, et prépare-lui à manger.”
8 και επορευθη θημαρ εις τον οικον αμνων αδελφου αυτης και αυτος κοιμωμενος και ελαβεν το σταις και εφυρασεν και εκολλυρισεν κατ' οφθαλμους αυτου και ηψησεν τας κολλυριδας	8 Tamar se rendit chez son frère Amnon qui était au lit, elle prit de la pâte, elle la pétrit, elle prépara sous ses yeux des gâteaux qu’elle fit cuire.
9 και ελαβεν το τηγανον και κατεκενωσεν ενωπιον αυτου και ουκ ηθελησεν φαγειν και ειπεν αμνων εξαγαγετε παντα ανδρα επανωθεν μου και εξηγαγον παντα ανδρα απο επανωθεν αυτου	9 Elle prit ensuite la poêle et la vida devant lui, mais il refusa de manger. Amnon dit alors: “Faites sortir tout le monde de chez moi”, et tous sortirent de chez lui.
10 και ειπεν αμνων προς θημαρ εισενεγκε το βρωμα εις το ταμιειον και φαγομαι εκ της χειρος σου και ελαβεν θημαρ τας κολλυριδας ας εποιησεν και εισηνεγκεν τω αμνων αδελφω αυτης εις τον κοιτωνα	10 Amnon dit alors à Tamar: “Apporte la nourriture dans la chambre pour que je la reçoive de tes mains.” Tamar prit les gâteaux qu’elle avait préparés et les apporta à son frère Amnon dans la chambre.
11 και προσηγαγεν αυτω του φαγειν και επελαβετο αυτης και ειπεν αυτη δευρο κοιμηθητι μετ' εμου αδελφη μου	11 Comme elle les lui présentait, il la saisit et lui dit: “Viens coucher avec moi, ma sœur.”
12 και ειπεν αυτω μη αδελφε μου μη ταπεινωσης με διοτι ου ποιηθησεται ουτως εν ισραηλ μη ποιησης την αφροσυνην ταυτην	12 Mais elle lui répondit: “Non mon frère, ne me fais pas violence, on n’agit pas ainsi en Israël. Ne commets pas cette faute.
13 και εγω που αποισω το ονειδος μου και συ εση ως εις των αφρονων εν ισραηλ και νυν λαλησον δη προς τον βασιλεα οτι ου μη κωλυση με απο σου	13 Où irais-je donc porter ma honte? Et toi, tu serais comme un maudit en Israël, parle plutôt au roi! Il ne refusera pas de me donner à toi.”
14 και ουκ ηθελησεν αμνων του ακουσαι της φωνης αυτης και εκραταιωσεν υπερ αυτην και εταπεινωσεν αυτην και εκοιμηθη μετ' αυτης	14 Mais il ne voulut rien entendre, il la maîtrisa et lui fit violence, et il coucha avec elle.
15 και εμισησεν αυτην αμνων μισος μεγα σφοδρα οτι μεγα το μισος ο εμισησεν αυτην υπερ την αγαπην ην ηγαπησεν αυτην και ειπεν αυτη αμνων αναστηθι και πορευου	15 Mais alors Amnon se prit à la détester. C’était une haine encore plus forte que l’amour dont il l’avait aimée. Amnon lui dit: “Lève-toi, va-t’en!”
16 και ειπεν αυτω θημαρ μη αδελφε οτι μεγαλη η κακια η εσχατη υπερ την πρωτην ην εποιησας μετ' εμου του εξαποστειλαι με και ουκ ηθελησεν αμνων ακουσαι της φωνης αυτης	16 Elle répondit: “Non, mon frère, ne me chasse pas! Ce serait pire encore que ce que tu viens de faire.” Mais il ne voulut pas l’écouter.
17 και εκαλεσεν το παιδαριον αυτου τον προεστηκοτα του οικου αυτου και ειπεν αυτω εξαποστειλατε δη ταυτην απ' εμου εξω και αποκλεισον την θυραν οπισω αυτης	17 il appela le jeune homme qui était à son service et lui dit: “Chasse-la dehors, loin de moi, et ferme la porte au verrou derrière elle.”
18 και επ' αυτης ην χιτων καρπωτος οτι ουτως ενεδιδυσκοντο αι θυγατερες του βασιλεως αι παρθενοι τους επενδυτας αυτων και εξηγαγεν αυτην ο λειτουργος αυτου εξω και απεκλεισεν την θυραν οπισω αυτης	18 Elle portait une tunique à manches, car c’est ainsi que s’habillaient les filles de roi lorsqu’elles étaient vierges. Le serviteur la jeta donc dehors et ferma la porte au verrou derrière elle.
19 και ελαβεν θημαρ σποδον και επεθηκεν επι την κεφαλην αυτης και τον χιτωνα τον καρπωτον τον επ' αυτης διερρηξεν και επεθηκεν τας χειρας αυτης επι την κεφαλην αυτης και επορευθη πορευομενη και κραζουσα	19 Tamar jeta de la cendre sur sa tête, elle déchira sa tunique à manches et elle mit sa main sur sa tête, puis elle partit en poussant des cris.
20 και ειπεν προς αυτην αβεσσαλωμ ο αδελφος αυτης μη αμνων ο αδελφος σου εγενετο μετα σου και νυν αδελφη μου κωφευσον οτι αδελφος σου εστιν μη θης την καρδιαν σου του λαλησαι εις το ρημα τουτο και εκαθισεν θημαρ χηρευουσα εν οικω αβεσσαλωμ του αδελφου αυτης	20 Son frère Absalom lui dit: “Ton frère Amnon aurait-il couché avec toi? Écoute-moi, ma sœur, ne dis rien à personne! N’est-il pas ton frère? Ne prends donc pas cette affaire à cœur.” Tamar demeura ainsi délaissée dans la maison de son frère Absalom.
21 και ηκουσεν ο βασιλευς δαυιδ παντας τους λογους τουτους και εθυμωθη σφοδρα και ουκ ελυπησεν το πνευμα αμνων του υιου αυτου οτι ηγαπα αυτον οτι πρωτοτοκος αυτου ην	21 Lorsque le roi David apprit toute cette affaire, il fut très en colère mais il ne voulut pas faire de reproches à son fils Amnon, car c’était son premier-né et il le préférait.
22 και ουκ ελαλησεν αβεσσαλωμ μετα αμνων απο πονηρου εως αγαθου οτι εμισει αβεσσαλωμ τον αμνων επι λογου ου εταπεινωσεν θημαρ την αδελφην αυτου	22 Absalom non plus ne lui dit rien, ni une bonne, ni une mauvaise parole, mais il avait de la haine pour lui parce qu’il avait violé sa sœur Tamar.
23 και εγενετο εις διετηριδα ημερων και ησαν κειροντες τω αβεσσαλωμ εν βελασωρ τη εχομενα εφραιμ και εκαλεσεν αβεσσαλωμ παντας τους υιους του βασιλεως	23 Deux ans plus tard, Absalom avait les tondeurs à Baal-Hazor, à côté d’Éphraïm. Absalom invita donc tous les fils du roi.
24 και ηλθεν αβεσσαλωμ προς τον βασιλεα και ειπεν ιδου δη κειρουσιν τω δουλω σου πορευθητω δη ο βασιλευς και οι παιδες αυτου μετα του δουλου σου	24 Absalom dit au roi: “Ton serviteur reçoit les tondeurs, que le roi vienne avec ses gens chez ton serviteur.”
25 και ειπεν ο βασιλευς προς αβεσσαλωμ μη δη υιε μου μη πορευθωμεν παντες ημεις και ου μη καταβαρυνθωμεν επι σε και εβιασατο αυτον και ουκ ηθελησεν του πορευθηναι και ευλογησεν αυτον	25 Mais le roi répondit à Absalom: “Non, mon fils, nous n’irons pas tous, ce serait une charge trop lourde pour toi.” Absalom eut beau insister auprès du roi, il ne voulut pas y aller et se contenta de le bénir.
26 και ειπεν αβεσσαλωμ και ει μη πορευθητω δη μεθ' ημων αμνων ο αδελφος μου και ειπεν αυτω ο βασιλευς ινα τι πορευθη μετα σου	26 Absalom dit alors: “Soit! Mais du moins, accepte que mon frère Amnon vienne.” Le roi lui répondit: “Pourquoi irait-il avec toi?”
27 και εβιασατο αυτον αβεσσαλωμ και απεστειλεν μετ' αυτου τον αμνων και παντας τους υιους του βασιλεως και εποιησεν αβεσσαλωμ ποτον κατα τον ποτον του βασιλεως	27 Mais Absalom insista tellement que le roi laissa partir Amnon avec les autres fils du roi. Absalom prépara un festin royal.
28 και ενετειλατο αβεσσαλωμ τοις παιδαριοις αυτου λεγων ιδετε ως αν αγαθυνθη η καρδια αμνων εν τω οινω και ειπω προς υμας παταξατε τον αμνων και θανατωσατε αυτον μη φοβηθητε οτι ουχι εγω ειμι εντελλομαι υμιν ανδριζεσθε και γινεσθε εις υιους δυναμεως	28 Il donna cet ordre à ses garçons: “Faites attention, lorsque Amnon sera ivre, je vous dirai: Frappez Amnon! Aussitôt vous le tuerez. Ne craignez rien. C’est moi qui vous donne cet ordre. Vous n’hésiterez pas, vous montrerez que vous êtes des hommes.”
29 και εποιησαν τα παιδαρια αβεσσαλωμ τω αμνων καθα ενετειλατο αυτοις αβεσσαλωμ και ανεστησαν παντες οι υιοι του βασιλεως και επεκαθισαν ανηρ επι την ημιονον αυτου και εφυγαν	29 Les serviteurs d’Absalom firent donc pour Amnon comme Absalom leur avait ordonné. Voyant cela, tous les fils du roi se levèrent: chacun enfourcha sa mule et ils prirent la fuite.
30 και εγενετο αυτων οντων εν τη οδω και η ακοη ηλθεν προς δαυιδ λεγων επαταξεν αβεσσαλωμ παντας τους υιους του βασιλεως και ου κατελειφθη εξ αυτων ουδε εις	30 Ils étaient encore en route que déjà la nouvelle arrivait à David: “Absalom a frappé tous les fils du roi, aucun n’en est réchappé.”
31 και ανεστη ο βασιλευς και διερρηξεν τα ιματια αυτου και εκοιμηθη επι την γην και παντες οι παιδες αυτου οι περιεστωτες αυτω διερρηξαν τα ιματια αυτων	31 Le roi se leva, déchira ses vêtements et se coucha par terre; tous ses gens qui étaient autour de lui déchirèrent aussi leurs vêtements.
32 και απεκριθη ιωναδαβ υιος σαμαα αδελφου δαυιδ και ειπεν μη ειπατω ο κυριος μου ο βασιλευς οτι παντα τα παιδαρια τους υιους του βασιλεως εθανατωσεν οτι αμνων μονωτατος απεθανεν οτι επι στοματος αβεσσαλωμ ην κειμενος απο της ημερας ης εταπεινωσεν θημαρ την αδελφην αυτου	32 Alors Yonadab, fils de Chiméa, le frère de David, prit la parole et dit: “Mon seigneur ne doit pas croire qu’on a mis à mort tous les jeunes gens, les fils du roi: seul Amnon est mort, et c’était une chose décidée dans la tête d’Absalom depuis le jour où Amnon avait violé sa sœur Tamar.
33 και νυν μη θεσθω ο κυριος μου ο βασιλευς επι την καρδιαν αυτου ρημα λεγων παντες οι υιοι του βασιλεως απεθαναν οτι αλλ' η αμνων μονωτατος απεθανεν	33 Que mon seigneur ne prenne donc pas la chose à cœur, qu’il ne pense pas que tous les fils du roi sont morts. Non, seul Amnon est mort,
34 και απεδρα αβεσσαλωμ και ηρεν το παιδαριον ο σκοπος τους οφθαλμους αυτου και ειδεν και ιδου λαος πολυς πορευομενος εν τη οδω οπισθεν αυτου εκ πλευρας του ορους εν τη καταβασει και παρεγενετο ο σκοπος και απηγγειλεν τω βασιλει και ειπεν ανδρας εωρακα εκ της οδου της ωρωνην εκ μερους του ορους	34 et Absalom aura pris la fuite.” Le jeune homme qui faisait le guet leva les yeux et vit un groupe important qui arrivait par la route de Bahourim. Le guetteur en informa le roi: “J’ai vu des hommes qui descendent par le chemin de Bahourim, au flanc de la montagne.”
35 και ειπεν ιωναδαβ προς τον βασιλεα ιδου οι υιοι του βασιλεως παρεισιν κατα τον λογον του δουλου σου ουτως εγενετο	35 Yonadab dit alors au roi: “Ce sont les fils du roi qui arrivent. Tu vois bien que ton serviteur ne s’était pas trompé.”
36 και εγενετο ηνικα συνετελεσεν λαλων και ιδου οι υιοι του βασιλεως ηλθαν και επηραν την φωνην αυτων και εκλαυσαν και γε ο βασιλευς και παντες οι παιδες αυτου εκλαυσαν κλαυθμον μεγαν σφοδρα	36 Il parlait encore lorsque les fils du roi entrèrent: tous poussaient des cris et pleuraient. Le roi aussi se mit à pleurer avec ses serviteurs.
37 και αβεσσαλωμ εφυγεν και επορευθη προς θολμαι υιον εμιουδ βασιλεα γεδσουρ εις γην μαχαδ και επενθησεν ο βασιλευς δαυιδ επι τον υιον αυτου πασας τας ημερας	37 Pendant ce temps Absalom avait pris la fuite, il s’était rendu chez Talmaï, fils d’Ammihoud, roi de Guéchour; 38b il y resta trois ans. 37b Durant de longs jours le roi fit le deuil de son fils,
38 και αβεσσαλωμ απεδρα και επορευθη εις γεδσουρ και ην εκει ετη τρια
39 και εκοπασεν το πνευμα του βασιλεως του εξελθειν οπισω αβεσσαλωμ οτι παρεκληθη επι αμνων οτι απεθανεν	39 puis il se consola de la mort d’Amnon et sa colère contre Absalom se calma.