1 Bildad de Súaj tomó la palabra y dijo: | 1 υπολαβων δε βαλδαδ ο σαυχιτης λεγει |
2 ¿Hasta cuándo estarás hablando de ese modo, y un gran viento serán las razones de tu boca? | 2 μεχρι τινος λαλησεις ταυτα πνευμα πολυρημον του στοματος σου |
3 ¿Acaso Dios tuerce el derecho, Sadday pervierte la justicia? | 3 μη ο κυριος αδικησει κρινων η ο τα παντα ποιησας ταραξει το δικαιον |
4 Si tus hijos pecaron contra él, ya los dejó a merced de sus delitos. | 4 ει οι υιοι σου ημαρτον εναντιον αυτου απεστειλεν εν χειρι ανομιας αυτων |
5 Mas si tú a Dios recurres e imploras a Sadday, | 5 συ δε ορθριζε προς κυριον παντοκρατορα δεομενος |
6 si eres irreprochable y recto, desde ahora él velará sobre ti y restaurará tu morada de justicia. | 6 ει καθαρος ει και αληθινος δεησεως επακουσεται σου αποκαταστησει δε σοι διαιταν δικαιοσυνης |
7 Tu pasado parecerá insignificante el lado de tu espléndido futuro. | 7 εσται ουν τα μεν πρωτα σου ολιγα τα δε εσχατα σου αμυθητα |
8 Pregunta, si no, a la generación pasada, medita en la experiencia de sus padres. | 8 επερωτησον γαρ γενεαν πρωτην εξιχνιασον δε κατα γενος πατερων |
9 Nosotros de ayer somos y no sabemos nada, como una sombra nuestros días en la tierra. | 9 χθιζοι γαρ εσμεν και ουκ οιδαμεν σκια γαρ εστιν ημων επι της γης ο βιος |
10 Pero ellos te instruirán y te hablarán, y de su corazón sacarán estas máximas: | 10 η ουχ ουτοι σε διδαξουσιν και αναγγελουσιν και εκ καρδιας εξαξουσιν ρηματα |
11 «¿Brota acaso el papiro sin marismas? ¿Crece sin agua el junco? | 11 μη θαλλει παπυρος ανευ υδατος η υψωθησεται βουτομον ανευ ποτου |
12 Aún en su verdor, sin ser cortado, antes que toda otra hierba se marchita. | 12 ετι ον επι ριζης και ου μη θερισθη προ του πιειν πασα βοτανη ουχι ξηραινεται |
13 Tal es el fin de los que a Dios olvidan, así fenece la esperanza del impío. | 13 ουτως τοινυν εσται τα εσχατα παντων των επιλανθανομενων του κυριου ελπις γαρ ασεβους απολειται |
14 Su confianza es un hilo solamente, su seguridad una tela de araña. | 14 αοικητος γαρ αυτου εσται ο οικος αραχνη δε αυτου αποβησεται η σκηνη |
15 Se apoya en su morada, y no le aguanta, se agarra a ella y no resiste. | 15 εαν υπερειση την οικιαν αυτου ου μη στη επιλαβομενου δε αυτου ου μη υπομεινη |
16 Bien regado ante la faz del sol, por encima de su huerto salían sus renuevos. | 16 υγρος γαρ εστιν υπο ηλιου και εκ σαπριας αυτου ο ραδαμνος αυτου εξελευσεται |
17 Sobre un majano entrelazadas sus raíces, vivía en una casa de piedra. | 17 επι συναγωγην λιθων κοιμαται εν δε μεσω χαλικων ζησεται |
18 Mas cuando se le arranca de su sitio, éste le niega: “¡No te he visto jamás!” | 18 εαν καταπιη ο τοπος ψευσεται αυτον ουχ εορακας τοιαυτα |
19 Y vedle ya cómo se pudre en el camino, mientras que del suelo brotan otros.» | 19 οτι καταστροφη ασεβους τοιαυτη εκ δε γης αλλον αναβλαστησει |
20 No, Dios no rechaza al íntegro, ni da la mano a los malvados. | 20 ο γαρ κυριος ου μη αποποιησηται τον ακακον παν δε δωρον ασεβους ου δεξεται |
21 La risa ha de llenar aún tu boca y tus labios el clamor de júbilo. | 21 αληθινων δε στομα εμπλησει γελωτος τα δε χειλη αυτων εξομολογησεως |
22 Tus enemigos serán cubiertos de vergüenza, y desaparecerá la tienda de los malos. | 22 οι δε εχθροι αυτων ενδυσονται αισχυνην διαιτα δε ασεβους ουκ εσται |