Giobbe 4

BIBBIA TINTORI	Biblia Tysiąclecia
1 Allora prese la parola Elifaz Temanite, e disse:	1 Teraz zabrał głos Elifaz z Temanu i tak rzekł:
2 « Se ci arrischiamo a parlarti, forse te ne avrai a male; ma chi potrebbe rattenere le pensate parole?	2 Wolno pomówić? Przykro ci? Lecz któż się wstrzyma od słów stwierdzonych doświadczeniem?
3 Ecco, fosti maestro di molti, e desti vigore alle mani stanche;	3 Tyś przecież wielu pouczał, wzmacniałeś omdlałe ręce,
4 colle parole sostenesti i vacillanti, e alle ginocchia tremanti desti conforto;	4 twe słowa krzepiły słabych, wspierałeś kolana zachwiane.
5 ma ora che la sventura è piombata sopra di te, ti accasci, appena ti ha toccato, ti sei perso di coraggio.	5 Gdy teraz przyszło na ciebie, tyś słaby, strwożony, gdy ciebie dotknęło.
6 Dov'è la tua pietà, la tua fortezza, la tua pazienza, la tua condotta intemerata?	6 Czy bogobojność już nie jest twą ufnością, a nadzieją - doskonałość dróg twoich?
7 Rìcorda, te ne prego, qual innocente è mai perito? E quando mai i giusti furono sterminati?	7 Przypomnij, czy zginął kto prawy? Gdzie sprawiedliwych zgładzono?
8 Anzi io ho veduto che coloro i quali arano iniquità, e seminan dolori, poi li mietono:	8 O ile wiadomo, złoczyńca, który sieje nieprawość, zbiera z niej plon.
9 ad un soffio di Dio son periti, annientati dall'alito dell'ira sua.	9 Od gniewu Boga on ginie, upada od gniewu Jego oburzenia:
10 Il ruggito del leone e il grido della leonessa e i denti dei leoncelli furono spezzati;	10 ryk lwa, wrzask lwicy, łamią się i zęby lwiątek;
11 il tigre perì per mancanza di preda, e i figli del leone furon dispersi.	11 lew ginie z braku łupu, a małe lwicy idą w rozsypkę.
12 Mi fu detta un'arcana parola; il mio orecchio ne intese quasi furtivamente il lieve sussurro.	12 Doszło mnie tajemne słowo, jakiś szmer przyjęło me ucho
13 Nell'orrore d'una visione notturna, quando il sonno suol gravare sugli uomini,	13 w zgłębianiu nocnych rozmyślań, gdy sen człowiekiem owładnął.
14 fui preso dallo spavento e dal tremito che fece atterrire tutte le mie ossa.	14 Strach mnie ogarnął i drżenie, że wszystkie się kości zatrzęsły,
15 Mentre mi passava davanti uno spirito mi si rizzarono i peli della mia carne.	15 tchnienie mi twarz owionęło, włosy się na mnie zjeżyły.
16 Uno di cui non conosceva il volto mi si fermò dinanzi, come un fantasma davanti ai miei occhi, e sentii una voce come aura lene sussurrare:	16 Stał. Nie poznałem twarzy. Jakaś postać przed mymi oczami. Szelest. I głos dosłyszałem:
17 Potrà l'uomo messo a paragone con Dio esser trovato giusto? E sarà egli più puro del suo fattore?	17 Czyż u Boga człowiek jest niewinny, czy u Stwórcy śmiertelnik jest czysty?
18 Ecco, quelli che a lui servono non sono stabili, ed ha trovato anche negli angeli suoi dei difetti:	18 Wszak On sługom swoim nie ufa: i w aniołach braki dostrzega.
19 quanto più quelli che stanno in case di fango ed han per fondamento la polvere e saran consumati come da tignola!	19 A cóż mieszkańcy glinianych lepianek, których podstawy na piasku? - Łatwiej ich zgnieść niż mola.
20 E alla mattina alla sera saran falciati, e senza che nessuno se ne accorga scompariranno in eterno,	20 Od rana do zmroku wyginą, bez sławy przepadną na wieki.
21 e quelli che di essi restano saran portati via, moriranno, e da insensati ».	21 Czy ich mieszkanie nie runie? Umrą, lecz nie w mądrości.