Lettera ai Colossesi - מכתב לקולוסים 8
Confronta con un'altra Bibbia
Cambia Bibbia
STUTTGARTENSIA-DELITZSCH | VULGATA |
---|---|
1 וְשָׁאוּל גַּם־הוּא הָיָה רֹצֶה בַהֲרֵגָתוֹ וַתְּהִי בַּיּוֹם הַהוּא רְדִיפָה גְדוֹלָה עַל־הַקְּהִלָּה אֲשֶׁר בִּירוּשָׁלָיִם וַיָּפֻצוּ כֻלָּם בְּעָרֵי יְהוּדָה וְשֹׁמְרוֹן לְבַד מִן־הַשְּׁלִיחִים | 1 Facta est autem in illa die persecutio magna in ecclesia quæ erat Jerosolymis, et omnes dispersi sunt per regiones Judææ et Samariæ præter Apostolos. |
2 וַיִּשְׂאוּ אֲנָשִׁים חֲסִידִים אֶת־אִסְטְפָנוֹס וַיִּקְבְּרֻהוּ וַיִּסְפְּדוּ עָלָיו מִסְפֵּד גָּדוֹל | 2 Curaverunt autem Stephanum viri timorati, et fecerunt planctum magnum super eum. |
3 וְשָׁאוּל הֶחֱרִיב אֶת־הַקְּהִלָּה וַיְשׁוֹטֵט בַּבָּתִּים וַיִּסְחַב מִשָּׁם אֲנָשִׁים וְנָשִׁים וַיַּסְגִּירֵם לַכֶּלֶא | 3 Saulus autem devastabat ecclesiam per domos intrans, et trahens viros ac mulieres, tradebat in custodiam. |
4 וְהַנְּפוֹצִים עָבְרוּ בָאָרֶץ וַיְבַשְּׂרוּ אֶת־הַדָּבָר | 4 Igitur qui dispersi erant pertransibant, evangelizantes verbum Dei. |
5 וּפִילִפּוֹס יָרַד אֶל־עִיר שֹׁמְרוֹן וַיַּכְרֵז לָהֶם אֶת־הַמָּשִׁיחַ | 5 Philippus autem descendens in civitatem Samariæ, prædicabat illis Christum. |
6 וַיַּקְשֵׁב הֲמוֹן הָעָם בְּלֵב אֶחָד אֶל־אִמְרֵי פִילִפּוֹס בְּשָׁמְעָם וּבִרְאוֹתָם אֶת־הָאֹתוֹת אֲשֶׁר עָשָׂה | 6 Intendebant autem turbæ his quæ a Philippo dicebantur, unanimiter audientes, et videntes signa quæ faciebat. |
7 כִּי רַבִּים הָיוּ אֲחוּזֵי רוּחוֹת הַטֻּמְאָה וְהָרוּחוֹת יָצְאוּ מֵהֶם צֹעֲקוֹת בְּקוֹל גָּדוֹל וְרַבִּים נְכֵי אֵבָרִים וּפִסְחִים וַיֵּרָפֵאוּ | 7 Multi enim eorum qui habebant spiritus immundos, clamantes voce magna exibant. Multi autem paralytici et claudi curati sunt. |
8 וַתְּהִי שִׂמְחָה גְדוֹלָה בָּעִיר הַהִיא | 8 Factum est ergo gaudium magnum in illa civitate. |
9 וְאִישׁ אֶחָד וּשְׁמוֹ שִׁמְעוֹן הָיָה מִלְּפָנִים בָּעִיר מְכַשֵּׁף וּמַשְׁמִים אֶת־עַם שֹׁמְרוֹן בְּאָמְרוֹ עַל־נַפְשׁוֹ כִּי־גָדוֹל הוּא | 9 Vir autem quidam nomine Simon, qui ante fuerat in civitate magus, seducens gentem Samariæ, dicens se esse aliquem magnum : |
10 וַיַּקְשִׁיבוּ אֵלָיו מִקְּטַנָּם וְעַד־גְּדוֹלָם לֵאמֹר זֶה הוּא גְּבוּרַת הָאֱלֹהִים הַגְּדוֹלָה | 10 cui auscultabant omnes a minimo usque ad maximum, dicentes : Hic est virtus Dei, quæ vocatur magna. |
11 וַיַּקְשִׁיבוּ אֵלָיו עַל־הֱיוֹתוֹ מַשְׁמִים אוֹתָם בִּכְשָׁפָיו יָמִים רַבִּים | 11 Attendebant autem eum : propter quod multo tempore magiis suis dementasset eos. |
12 וַיְהִי כַּאֲשֶׁר הֶאֱמִינוּ לְפִילִפּוֹס בְּבַשְּׂרוֹ אֶת־מַלְכוּת הָאֱלֹהִים וְאֶת־שֵׁם יֵשׁוּעַ הַמָּשִׁיחַ וַיִּטָּבְלוּ אֲנָשִׁים וְנָשִׁים | 12 Cum vero credidissent Philippo evangelizanti de regno Dei, in nomine Jesu Christi baptizabantur viri ac mulieres. |
13 וַיַּאֲמֵן שִׁמְעוֹן גַּם־הוּא וַיִּטָּבֵל וַיִּדְבַּק בְּפִילִפּוֹס וַיַּרְא אֶת־הָאֹתוֹת וְהַמֹּפְתִים הַגְּדֹלִים אֲשֶׁר נַעֲשֹוּ וַיִּשְׁתּוֹמֵם | 13 Tunc Simon et ipse credidit : et cum baptizatus esset, adhærebat Philippo. Videns etiam signa et virtutes maximas fieri, stupens admirabatur. |
14 וַיִּשְׁמְעוּ הַשְּׁלִיחִים אֲשֶׁר בִּירוּשָׁלַיִם כִּי־קִבְּלָה שֹׁמְרוֹן אֶת־דְּבַר הָאֱלֹהִים וַיִּשְׁלְחוּ אֲלֵיהֶם אֶת־פֶּטְרוֹס וְאֶת־יוֹחָנָן | 14 Cum autem audissent Apostoli qui erant Jerosolymis, quod recepisset Samaria verbum Dei, miserunt ad eos Petrum et Joannem. |
15 וַיֵּרְדוּ שָׁמָּה וַיִּתְפַּלְלוּ בַעֲדָם אֲשֶׁר יְקַבְּלוּ אֶת־רוּחַ הַקֹּדֶשׁ | 15 Qui cum venissent, oraverunt pro ipsis ut acciperent Spiritum Sanctum : |
16 כִּי הָרוּחַ לֹא־צָלְחָה עַד־עַתָּה עַל־אֶחָד מֵהֶם וְהֵם רַק־נִטְבָּלִים בְּשֵׁם הָאָדוֹן יֵשׁוּעַ | 16 nondum enim in quemquam illorum venerat, sed baptizati tantum erant in nomine Domini Jesu. |
17 וַיִּסְמְכוּ אֶת־יְדֵיהֶם עֲלֵיהֶם וַיְקַבְּלוּ אֶת־רוּחַ הַקֹּדֶשׁ | 17 Tunc imponebant manus super illos, et accipiebant Spiritum Sanctum. |
18 וַיְהִי בִּרְאוֹת שִׁמְעוֹן כִּי בִסְמִיכוּת יְדֵי הַשְּׁלִיחִים נִתַּן רוּחַ הַקֹּדֶשׁ וַיָּבֵא לִפְנֵיהֶם כָּסֶף | 18 Cum vidisset autem Simon quia per impositionem manus Apostolorum daretur Spiritus Sanctus, obtulit eis pecuniam, |
19 וַיֹּאמַר תְּנוּ־נָא גַם־לִי אֶת־הַיְכֹלֶת הַזֹּאת אֲשֶׁר־יְקַבֵּל אֶת־רוּחַ הַקֹּדֶשׁ כֹּל אֲשֶׁר־אָשִׂים עָלָיו אֶת־יָדָי | 19 dicens : Date et mihi hanc potestatem, ut cuicumque imposuero manus, accipiat Spiritum Sanctum. Petrus autem dixit ad eum : |
20 וַיֹּאמֶר אֵלָיו פֶּטְרוֹס כַּסְפְּךָ יְהִי אִתְּךָ לַאֲבַדּוֹן יַעַן חָשַׁבְתָּ לִקְנוֹת בִּמְחִיר אֶת־מַתַּת הָאֱלֹהִים | 20 Pecunia tua tecum sit in perditionem : quoniam donum Dei existimasti pecunia possideri. |
21 אֵין־לְךָ חֵלֶק וְגוֹרָל בַּדָּבָר הַזֶּה כִּי לְבָבְךָ אֵינֶנּוּ יָשָׁר לִפְנֵי הָאֱלֹהִים | 21 Non est tibi pars neque sors in sermone isto : cor enim tuum non est rectum coram Deo. |
22 וְעַתָּה שׁוּב מֵרָעָתְךָ זֹאת וְהִתְחַנֵּן אֶל־הָאֱלֹהִים אוּלַי תִּסָּלַח לְךָ מְזִמַּת לְבָבֶךָ | 22 Pœnitentiam itaque age ab hac nequitia tua : et roga Deum, si forte remittatur tibi hæc cogitatio cordis tui. |
23 כִּי־רֹאֶה אָנֹכִי כִּי־בָאתָ לִידֵי מְרוֹרַת רוֹשׁ וְחַרְצֻבּוֹת רֶשַׁע | 23 In felle enim amaritudinis, et obligatione iniquitatis, video te esse. |
24 וַיַּעַן שִׁמְעוֹן וַיֹּאמַר הַעְתִּירוּ אַתֶּם בַּעֲדִי אֶל־יְהוָֹה לְבִלְתִּי־בוֹא עָלַי דָּבָר מִכֹּל אֲשֶׁר אֲמַרְתֶּם | 24 Respondens autem Simon, dixit : Precamini vos pro me ad Dominum, ut nihil veniat super me horum quæ dixistis. |
25 וְהֵמָּה אַחֲרֵי אֲשֶׁר־הֵעִידוּ וְדִבְּרוּ אֶת־דְּבַר יְהוָֹה שָׁבוּ יְרוּשָׁלָיִם וַיְבַשְּׂרוּ אֶת־הַבְּשֹוֹרָה בִּכְפָרִים רַבִּים אֲשֶׁר לַשֹּׁמְרוֹנִים | 25 Et illi quidem testificati, et locuti verbum Domini, redibant Jerosolymam, et multis regionibus Samaritanorum evangelizabant. |
26 וַיְדַבֵּר מַלְאַךְ־יְהוָֹה אֶל־פִילִפּוֹס לֵאמֹר קוּם לֵךְ הַנֶּגְבָּה עַל־הַדֶּרֶךְ הַיֹּרֶדֶת מִירוּשָׁלַיִם עַזָּתָה וְהִיא חֲרֵבָה | 26 Angelus autem Domini locutus est ad Philippum, dicens : Surge, et vade contra meridianum, ad viam quæ descendit ab Jerusalem in Gazam : hæc est deserta. |
27 וַיָּקָם וַיֵּלַךְ וְהִנֵּה אִישׁ כּוּשִׁי וְהוּא סָרִיס וְשַׁלִּיט לְקַנְדַּק מַלְכַּת־כּוּשׁ וּמְמֻנֶּה עַל־כָּל־גְּנָזֶיהָ אֲשֶׁר עָלָה אֶל־יְרוּשָׁלַיִם לְהִשְׁתַּחֲוֺת | 27 Et surgens abiit. Et ecce vir Æthiops, eunuchus, potens Candacis reginæ Æthiopum, qui erat super omnes gazas ejus, venerat adorare in Jerusalem : |
28 וַיְהִי בְשׁוּבוֹ וְהוּא ישֵׁב עַל־מֶרְכַּבְתּוֹ וְקֹרֵא בְּסֵפֶר יְשַׁעְיָה הַנָּבִיא | 28 et revertebatur sedens super currum suum, legensque Isaiam prophetam. |
29 וַיֹּאמֶר הָרוּחַ אֶל־פִילִפּוֹס גְּשָׁה וְהִלָּוֵה עַל־הַמֶּרְכָּבָה הַזֹּאת | 29 Dixit autem Spiritus Philippo : Accede, et adjunge te ad currum istum. |
30 וַיָּרָץ פִילִפּוֹס אֵלֶיהָ וַיִּשְׁמַע אֹתוֹ קֹרֵא בְּסֵפֶר יְשַׁעְיָה הַנָּבִיא וַיֹּאמֶר הֲגַם תָּבִין אֶת־אֲשֶׁר אַתָּה קוֹרֵא | 30 Accurrens autem Philippus, audivit eum legentem Isaiam prophetam, et dixit : Putasne intelligis quæ legis ? |
31 וַיֹּאמֶר וְאֵיכָכָה אוּכַל אִם־אֵין אִישׁ אֲשֶׁר יוֹרֵנִי וַיְבַקֵּשׁ מֵאֵת פִילִפּוֹס לַעֲלוֹת וְלָשֶׁבֶת אֶצְלוֹ | 31 Qui ait : Et quomodo possum, si non aliquis ostenderit mihi ? Rogavitque Philippum ut ascenderet, et sederet secum. |
32 וְעִנְיַן הַכָּתוּב אֲשֶׁר קָרָא זֶה הוּא כַּשֶּׂה לַטֶּבַח יוּבָל וּכְרָחֵל לִפְנֵי גוֹזְזֶיהָ נֶאֱלָמָה וְלֹא־יִפְתַּח־פִּיו | 32 Locus autem Scripturæ quem legebat, erat hic : Tamquam ovis ad occisionem ductus est : et sicut agnus coram tondente se, sine voce, sic non aperuit os suum. |
33 בְּעֹצֶר מִשְׁפָּטוֹ לֻקָּח וְאֶת־דּוֹרוֹ מִי יְשׂוֹחֵחַ כִּי נִגְזְרוּ מֵאֶרֶץ חַיָּיו | 33 In humilitate judicium ejus sublatum est. Generationem ejus quis enarrabit ? quoniam tolletur de terra vita ejus. |
34 וַיַּעַן הַסָּרִיס וַיֹּאמֶר אֶל־פִילִפּוֹס אֶשְׁאֲלָה מִמְּךָ עַל־מִי הַנָּבִיא מְדַבֵּר אֶת־זֹאת עַל־נַפְשׁוֹ אוֹ עַל־אִישׁ אַחֵר | 34 Respondens autem eunuchus Philippo, dixit : Obsecro te, de quo propheta dicit hoc ? de se, an de alio aliquo ? |
35 וַיִּפְתַּח פִילִפּוֹס אֶת־פִּיו וַיָּחֶל מִן־הַכָּתוּב הַזֶּה וַיְבַשֵּׂר אוֹתוֹ אֶת־יֵשׁוּעַ | 35 Aperiens autem Philippus os suum, et incipiens a Scriptura ista, evangelizavit illi Jesum. |
36 וַיְהִי בְּעָבְרָם בַּדֶּרֶךְ וַיָּבֹאוּ אֶל־מְקוֹם מָיִם וַיֹּאמֶר הַסָּרִיס הִנֵּה־מַיִם מַה־יִּמְנָעֵנִי מֵהִטָּבֵל | 36 Et dum irent per viam, venerunt ad quamdam aquam : et ait eunuchus : Ecce aqua : quid prohibet me baptizari ? |
37 וַיֹּאמֶר פִילִפּוֹס אִם־מַאֲמִין אַתָּה בְּכָל־לְבָבְךָ מֻתָּר־לָךְ וַיַּעַן וַיֹּאמֶר אֲנִי מַאֲמִין כִּי יֵשׁוּעַ הַמָּשִׁיחַ בֶּן־הָאֱלֹהִים הוּא | 37 Dixit autem Philippus : Si credis ex toto corde, licet. Et respondens ait : Credo Filium Dei esse Jesum Christum. |
38 וַיְצַו לְהַעֲמִיד אֶת־הַמֶּרְכָּבָה וַיֵּרְדוּ שְׁנֵיהֶם אֶל־תּוֹךְ הַמַּיִם פִילִפּוֹס וְהַסָּרִיס וַיַּטְבֵּל אוֹתוֹ | 38 Et jussit stare currum : et descenderunt uterque in aquam, Philippus et eunuchus, et baptizavit eum. |
39 וַיְהִי כִּי עָלוּ מִן־הַמַּיִם וַיִּשָּׂא רוּחַ יְהוָֹה אֶת פִילִפּוֹס וְלֹא יָסַף הַסָּרִיס לִרְאוֹתוֹ כִּי־הָלַךְ לְדַרְכּוֹ שָׂמֵחַ | 39 Cum autem ascendissent de aqua, Spiritus Domini rapuit Philippum, et amplius non vidit eum eunuchus. Ibat autem per viam suam gaudens. |
40 וּפִילִפּוֹס נִמְצָא בְאַשְׁדּוֹד וַיַּעֲבֹר וַיְבַשֵּׂר בְּכָל הֶעָרִים עַד־בֹּאוֹ לְקִסְרִין | 40 Philippus autem inventus est in Azoto, et pertransiens evangelizabat civitatibus cunctis, donec veniret Cæsaream. |