1 וּבַיּוֹם הַשְּׁלִישִׁי הָיְתָה חֲתֻנָּה בְּקָנָה אֲשֶׁר בַּגָּלִיל וְאֵם יֵשׁוּעַ הָיְתָה שָּׁם | 1 Três dias depois, celebravam-se bodas em Caná da Galiléia, e achava-se ali a mãe de Jesus. |
2 וְיֵשׁוּעַ וְתַלְמִידָיו הָיוּ גַם־הֵם קְרוּאִים אֶל־הַחֲתֻנָּה | 2 Também foram convidados Jesus e os seus discípulos. |
3 וַיֶּחְסַר הַיָּיִן וַתֹּאמֶר אֵם יֵשׁוּעַ אֵלָיו יַיִן אֵין לָהֶם | 3 Como viesse a faltar vinho, a mãe de Jesus disse-lhe: Eles já não têm vinho. |
4 וַיֹּאמֶר אֵלֶיהָ יֵשׁוּעַ מַה־לִּי וָלָךְ אִשָּׁה עִתִּי עֲדַיִן לֹא־בָאָה | 4 Respondeu-lhe Jesus: Mulher, isso compete a nós? Minha hora ainda não chegou. |
5 וַתֹּאמֶר אִמּוֹ אֶל־הַמְשָׁרְתִים כְּכָל־אֲשֶׁר יֹאמַר לָכֶם תַּעֲשֹוּ | 5 Disse, então, sua mãe aos serventes: Fazei o que ele vos disser. |
6 וְהִנֵּה שִׁשָּׁה כַדֵּי־אֶבֶן עֲרוּכִים שָׁם כְּמִשְׁפַּט הַיְּהוּדִים לְטָהֳרָתָם שְׁתַּיִם אוֹ־שָׁלשׁ בַּתִּים יָכִיל כָּל־אֶחָד | 6 Ora, achavam-se ali seis talhas de pedra para as purificações dos judeus, que continham cada qual duas ou três medidas. |
7 וַיֹּאמֶר אֲלֵיהֶם יֵשׁוּעַ מַלְאוּ לָכֶם הַכַּדִּים מָיִם וַיְמַלְאוּם עַד־לְמָעְלָה | 7 Jesus ordena-lhes: Enchei as talhas de água. Eles encheram-nas até em cima. |
8 וַיֹּאמֶר שַׁאֲבוּ־נָא וְהָבִיאוּ אֶל־רַב הַמְּסִבָּה וַיָּבִיאוּ | 8 Tirai agora , disse-lhes Jesus, e levai ao chefe dos serventes. E levaram. |
9 וַיִּטְעַם רַב הַמְּסִבָּה אֶת־הַמַּיִם אֲשֶׁר נֶהֶפְכוּ לְיַיִן וְלֹא יָדַע מֵאַיִן הוּא וְאוּלָם הַמְשָׁרְתִים אֲשֶׁר־שָׁאֲבוּ אֶת־הַמַּיִם יָדָעוּ וַיִּקְרָא רַב־הַמְּסִבָּה אֶל־הֶחָתָן | 9 Logo que o chefe dos serventes provou da água tornada vinho, não sabendo de onde era {se bem que o soubessem os serventes, pois tinham tirado a água}, chamou o noivo |
10 וַיֹּאמֶר אֵלָיו כָּל־אִישׁ יִתֵּן בָּרִאשׁוֹנָה אֶת־הַיַּיִן הַטּוֹב וְכַאֲשֶׁר יִשְׁכְּרוּ יִתֵּן לָהֶם אֶת־הַגָּרוּעַ וְאַתָּה צָפַנְתָּ הַיַּיִן הַטּוֹב עַד־עָתָּה | 10 e disse-lhe: É costume servir primeiro o vinho bom e, depois, quando os convidados já estão quase embriagados, servir o menos bom. Mas tu guardaste o vinho melhor até agora. |
11 זֹאת תְּחִלַּת הָאֹתוֹת אֲשֶׁר עָשָׂה יֵשׁוּעַ בְּקָנָה אֲשֶׁר בְּאֶרֶץ הַגָּלִיל וְגִלָּה אֶת־כְּבוֹדוֹ וַיַּאֲמִינוּ בוֹ תַּלְמִידָיו | 11 Este foi o primeiro milagre de Jesus; realizou-o em Caná da Galiléia. Manifestou a sua glória, e os seus discípulos creram nele. |
12 וַיְהִי אַחֲרֵי־כֵן וַיֵּרֶד אֶל־כְּפַר נַחוּם הוּא וְאִמּוֹ וְאֶחָיו וְתַלְמִידָיו וְלֹא אָרְכוּ יְמֵי שִׁבְתָּם שָׁם | 12 Depois disso, desceu para Cafarnaum, com sua mãe, seus irmãos e seus discípulos; e ali só demoraram poucos dias. |
13 וַיִּקְרְבוּ יְמֵי חַג־הַפֶּסַח אֲשֶׁר לַיְּהוּדִים וַיַּעַל יֵשׁוּעַ יְרוּשָׁלָיִם | 13 Estava próxima a Páscoa dos judeus, e Jesus subiu a Jerusalém. |
14 וַיִּמְצָא בַמִּקְדָּשׁ מֹכְרֵי בָקָר וָצֹאן וּבְנֵי יוֹנָה וְאֵת מַחֲלִיפֵי־כֶסֶף ישְׁבִים שָׁם | 14 Encontrou no templo os negociantes de bois, ovelhas e pombas, e mesas dos trocadores de moedas. |
15 וַיִּקַּח חֲבָלִים וַיְעַבְּתֵם לְשׁוֹט וַיְגָרֶשׁ כֻּלָּם מִן־הַמִּקְדָּשׁ וְאֵת הַצֹּאן וְאֵת הַבָּקָר וַיְפַזֵּר אֶת־מְעוֹת הַשֻּׁלְחָנִים וַיַּהֲפֹךְ שֻׁלְחֲנֹתֵיהֶם | 15 Fez ele um chicote de cordas, expulsou todos do templo, como também as ovelhas e os bois, espalhou pelo chão o dinheiro dos trocadores e derrubou as mesas. |
16 וְאֶל־מֹכְרֵי הַיּוֹנִים אָמָר הוֹצִיאוּ אֵלֶּה מִזֶּה וְאַל־תַּעֲשֹוּ אֶת־בֵּית אָבִי לְבֵית מִסְחָר | 16 Disse aos que vendiam as pombas: Tirai isto daqui e não façais da casa de meu Pai uma casa de negociantes. |
17 וַיִּזְכְּרוּ תַלְמִידָיו אֶת־הַכָּתוּב כִּי־קִנְאַת בֵּיתְךָ אֲכָלָתְנִי | 17 Lembraram-se então os seus discípulos do que está escrito: O zelo da tua casa me consome {Sl 68,10}. |
18 וַיַּעֲנוּ הַיְּהוּדִים וַיֹּאמְרוּ אֵלָיו אֵיזוֹ אוֹת תַּרְאֵנוּ כִּי כָזֹאת אַתָּה עֹשֶׂה | 18 Perguntaram-lhe os judeus: Que sinal nos apresentas tu, para procederes deste modo? |
19 וַיַּעַן יֵשׁוּעַ וַיֹּאמֶר אֲלֵיהֶם הִרְסוּ אֶת־הַהֵיכָל הַזֶּה וּבִשְׁלשָׁה יָמִים אֲקִימֶנּוּ | 19 Respondeu-lhes Jesus: Destruí vós este templo, e eu o reerguerei em três dias. |
20 וַיֹּאמְרוּ הַיְּהוּדִים הִנֵּה זֶה אַרְבָּעִים וָשֵׁשׁ שָׁנָה נִבְנָה הַהֵיכָל הַזֶּה וְאַתָּה בִּשְׁלשָׁה יָמִים תְּקִימֶנּוּ | 20 Os judeus replicaram: Em quarenta e seis anos foi edificado este templo, e tu hás de levantá-lo em três dias?! |
21 וְהוּא דִּבֶּר עַל־הֵיכַל גְּוִיָּתוֹ | 21 Mas ele falava do templo do seu corpo. |
22 וְאַחֲרֵי קוּמוֹ מִן־הַמֵּתִים זָכְרוּ תַלְמִידָיו כִּי־זֹאת אָמַר לָהֶם וַיַּאֲמִינוּ בַכָּתוּב וּבַדָּבָר אֲשֶׁר־דִּבֶּר יֵשׁוּעַ | 22 Depois que ressurgiu dos mortos, os seus discípulos lembraram-se destas palavras e creram na Escritura e na palavra de Jesus. |
23 וַיְהִי בִּהְיֹתוֹ בִירוּשָׁלַיִם בְּחַג־הַפֶּסַח הֶאֱמִינוּ רַבִּים בִּשְׁמוֹ כִּי רָאוּ הָאֹתוֹת אֲשֶׁר עָשָׂה | 23 Enquanto Jesus celebrava em Jerusalém a festa da Páscoa, muitos creram no seu nome, à vista dos milagres que fazia. |
24 וְהוּא יֵשׁוּעַ לֹא הִפְקִיד אֶת־עַצְמוֹ בְּיָדָם עַל־אֲשֶׁר יָדַע אֶת־כֻּלָּם | 24 Mas Jesus mesmo não se fiava neles, porque os conhecia a todos. |
25 וְלֹא הִצְטָרֵךְ לְעֵדוּת אִישׁ עַל־הָאָדָם כִּי הוּא יָדַע מַה־בְּקֶרֶב הָאָדָם | 25 Ele não necessitava que alguém desse testemunho de nenhum homem, pois ele bem sabia o que havia no homem. |
26 יַעַן הֱיוֹתוֹ נִכְסָף לְכֻלְּכֶם וְנֶעְצָב מְאֹד עַל־אֲשֶׁר שְׁמַעְתֶּם כִּי חָלָה | |
27 אָמְנָם חָלֹה חָלָה וְגַם־נָטָה לָמוּת אֲבָל הָאֱלֹהִים רִחַם עָלָיו וְלֹא עָלָיו בִּלְבַד כִּי גַם־עָלַי רִחַם שֶׁלֹּא־יָבוֹא עָלַי יָגוֹן עַל־יָגוֹן | |
28 לָכֵן מִהַרְתִּי לְשָׁלְחוֹ אֲלֵיכֶם לְמַעַן תִּרְאֻהוּ וְתָשׁוּבוּ לִשְׂמוֹחַ וְגַם־יִמְעַט יְגוֹנִי | |
29 עַל־כֵּן קַבְּלֻהוּ בַאֲדֹנֵינוּ בְּכָל־שִׂמְחָה וְהוֹקִירוּ אֲנָשִׁים כָּמֹהוּ | |
30 כִּי בַעֲבוּר עֲבוֹדַת הַמָּשִׁיחַ הִגִּיעַ עַד־מָוֶת וַתֵּקַל נַפְשׁוֹ בְּעֵינָיו לְמַעַן יְמַלֵּא אֶת־אֲשֶׁר חֲסַרְתֶּם בְּשָׁרֶתְכֶם אוֹתִי | |