Joel (יואל) - Gioele 24

STUTTGARTENSIA-DELITZSCH	SMITH VAN DYKE
1 הִנֵּה יְהוָה בֹּוקֵק הָאָרֶץ וּבֹולְקָהּ וְעִוָּה פָנֶיהָ וְהֵפִיץ יֹשְׁבֶיהָ	1 هوذا الرب يخلي الارض ويفرغها ويقلب وجهها ويبدد سكانها.
2 וְהָיָה כָעָם כַּכֹּהֵן כַּעֶבֶד כַּאדֹנָיו כַּשִּׁפְחָה כַּגְּבִרְתָּהּ כַּקֹּונֶה כַּמֹּוכֵר כַּמַּלְוֶה כַּלֹּוֶה כַּנֹּשֶׁה כַּאֲשֶׁר נֹשֶׁא בֹו	2 وكما يكون الشعب هكذا الكاهن. كما العبد هكذا سيده. كما الامة هكذا سيدتها. كما الشاري هكذا البائع. كما المقرض هكذا المقترض وكما الدائن هكذا المديون.
3 הִבֹּוק ׀ תִּבֹּוק הָאָרֶץ וְהִבֹּוז ׀ תִּבֹּוז כִּי יְהוָה דִּבֶּר אֶת־הַדָּבָר הַזֶּה	3 تفرغ الارض افراغا وتنهب نهبا لان الرب قد تكلم بهذا القول.
4 אָבְלָה נָבְלָה הָאָרֶץ אֻמְלְלָה נָבְלָה תֵּבֵל אֻמְלָלוּ מְרֹום עַם־הָאָרֶץ	4 ناحت ذبلت الارض. حزنت ذبلت المسكونة. حزن مرتفعو شعب الارض
5 וְהָאָרֶץ חָנְפָה תַּחַת יֹשְׁבֶיהָ כִּי־עָבְרוּ תֹורֹת חָלְפוּ חֹק הֵפֵרוּ בְּרִית עֹולָם	5 والارض تدنست تحت سكانها لانهم تعدوا الشرائع غيروا الفريضة نكثوا العهد الابدي.
6 עַל־כֵּן אָלָה אָכְלָה אֶרֶץ וַיֶּאְשְׁמוּ יֹשְׁבֵי בָהּ עַל־כֵּן חָרוּ יֹשְׁבֵי אֶרֶץ וְנִשְׁאַר אֱנֹושׁ מִזְעָר	6 لذلك لعنة اكلت الارض وعوقب الساكنون فيها لذلك احترق سكان الارض وبقي اناس قلائل.
7 אָבַל תִּירֹושׁ אֻמְלְלָה־גָפֶן נֶאֶנְחוּ כָּל־שִׂמְחֵי־לֵב	7 ناح المسطار ذبلت الكرمة أنّ كل مسروري القلوب.
8 שָׁבַת מְשֹׂושׂ תֻּפִּים חָדַל שְׁאֹון עַלִּיזִים שָׁבַת מְשֹׂושׂ כִּנֹּור	8 بطل فرح الدفوف انقطع ضجيج المبتهجين بطل فرح العود.
9 בַּשִּׁיר לֹא יִשְׁתּוּ־יָיִן יֵמַר שֵׁכָר לְשֹׁתָיו	9 لا يشربون خمرا بالغناء. يكون المسكر مرا لشاربيه.
10 נִשְׁבְּרָה קִרְיַת־תֹּהוּ סֻגַּר כָּל־בַּיִת מִבֹּוא	10 دمرت قرية الخراب. أغلق كل بيت عن الدخول.
11 צְוָחָה עַל־הַיַּיִן בַּחוּצֹות עָרְבָה כָּל־שִׂמְחָה גָּלָה מְשֹׂושׂ הָאָרֶץ	11 صراخ على الخمر في الازقة. غرب كل فرح. انتفى سرور الارض.
12 נִשְׁאַר בָּעִיר שַׁמָּה וּשְׁאִיָּה יֻכַּת־שָׁעַר	12 الباقي في المدينة خراب وضرب الباب ردما.
13 כִּי כֹה יִהְיֶה בְּקֶרֶב הָאָרֶץ בְּתֹוךְ הָעַמִּים כְּנֹקֶף זַיִת כְּעֹולֵלֹת אִם־כָּלָה בָצִיר	13 انه هكذا يكون في وسط الارض بين الشعوب كنفاضة زيتونة كالخصاصة اذا انتهى القطاف
14 הֵמָּה יִשְׂאוּ קֹולָם יָרֹנּוּ בִּגְאֹון יְהוָה צָהֲלוּ מִיָּם	14 هم يرفعون اصواتهم ويترنمون. لاجل عظمة الرب يصوّتون من البحر.
15 עַל־כֵּן בָּאֻרִים כַּבְּדוּ יְהוָה בְּאִיֵּי הַיָּם שֵׁם יְהוָה אֱלֹהֵי יִשְׂרָאֵל׃ ס	15 لذلك في المشارق مجدوا الرب. في جزائر البحر مجدوا اسم الرب اله اسرائيل
16 מִכְּנַף הָאָרֶץ זְמִרֹת שָׁמַעְנוּ צְבִי לַצַּדִּיק וָאֹמַר רָזִי־לִי רָזִי־לִי אֹוי לִי בֹּגְדִים בָּגָדוּ וּבֶגֶד בֹּוגְדִים בָּגָדוּ	16 من اطراف الارض سمعنا ترنيمة مجدا للبار. فقلت يا تلفي يا تلفي. ويل لي. الناهبون نهبوا الناهبون نهبوا نهبا.
17 פַּחַד וָפַחַת וָפָח עָלֶיךָ יֹושֵׁב הָאָרֶץ	17 عليك رعب وحفرة وفخ يا ساكن الارض.
18 וְהָיָה הַנָּס מִקֹּול הַפַּחַד יִפֹּל אֶל־הַפַּחַת וְהָעֹולֶה מִתֹּוךְ הַפַּחַת יִלָּכֵד בַּפָּח כִּי־אֲרֻבֹּות מִמָּרֹום נִפְתָּחוּ וַיִּרְעֲשׁוּ מֹוסְדֵי אָרֶץ	18 ويكون ان الهارب من صوت الرعب يسقط في الحفرة والصاعد من وسط الحفرة يؤخذ بالفخ. لان ميازيب من العلاء انفتحت واسس الارض تزلزلت.
19 רֹעָה הִתְרֹעֲעָה הָאָרֶץ פֹּור הִתְפֹּורְרָה אֶרֶץ מֹוט הִתְמֹוטְטָה אָרֶץ	19 انسحقت الارض انسحاقا. تشققت الارض تشققا. تزعزعت الارض تزعزعا.
20 נֹועַ תָּנוּעַ אֶרֶץ כַּשִּׁכֹּור וְהִתְנֹודְדָה כַּמְּלוּנָה וְכָבַד עָלֶיהָ פִּשְׁעָהּ וְנָפְלָה וְלֹא־תֹסִיף קוּם׃ ס	20 ترنحت الارض ترنحا كالسكران وتدلدلت كالعرزال وثقل عليها ذنبها فسقطت ولا تعود تقوم
21 וְהָיָה בַּיֹּום הַהוּא יִפְקֹד יְהוָה עַל־צְבָא הַמָּרֹום בַּמָּרֹום וְעַל־מַלְכֵי הָאֲדָמָה עַל־הָאֲדָמָה	21 ويكون في ذلك اليوم ان الرب يطالب جند العلاء في العلاء وملوك الارض على الارض.
22 וְאֻסְּפוּ אֲסֵפָה אַסִּיר עַל־בֹּור וְסֻגְּרוּ עַל־מַסְגֵּר וּמֵרֹב יָמִים יִפָּקֵדוּ	22 ويجمعون جمعا كاسارى في سجن ويغلق عليهم في حبس. ثم بعد ايام كثيرة يتعهدون.
23 וְחָפְרָה הַלְּבָנָה וּבֹושָׁה הַחַמָּה כִּי־מָלַךְ יְהוָה צְבָאֹות בְּהַר צִיֹּון וּבִירוּשָׁלִַם וְנֶגֶד זְקֵנָיו כָּבֹוד׃ פ	23 ويخجل القمر وتخزى الشمس لان رب الجنود قد ملك في جبل صهيون وفي اورشليم. وقدام شيوخه مجد