Isaiah (ישעיה) - Isaia 105

STUTTGARTENSIA-DELITZSCH	SMITH VAN DYKE
1 הֹודוּ לַיהוָה קִרְאוּ בִּשְׁמֹו הֹודִיעוּ בָעַמִּים עֲלִילֹותָיו	1 احمدوا الرب ادعوا باسمه. عرفوا بين الامم باعماله‎.
2 שִׁירוּ־לֹו זַמְּרוּ־לֹו יחוּ בְּכָל־נִפְלְאֹותָיו	2 ‎غنوا له رنموا له. انشدوا بكل عجائبه‎.
3 הִתְהַלְלוּ בְּשֵׁם קָדְשֹׁו יִשְׂמַח לֵב ׀ מְבַקְשֵׁי יְהוָה	3 ‎افتخروا باسمه القدوس. لتفرح قلوب الذين يلتمسون الرب
4 דִּרְשׁוּ יְהוָה וְעֻזֹּו בַּקְּשׁוּ פָנָיו תָּמִיד	4 اطلبوا الرب وقدرته. التمسوا وجهه دائما‎.
5 זִכְרוּ נִפְלְאֹותָיו אֲשֶׁר־עָשָׂה מֹפְתָיו וּמִשְׁפְּטֵי־פִיו	5 ‎اذكروا عجائبه التي صنع. آياته واحكام فيه
6 זֶרַע אַבְרָהָם עַבְדֹּו בְּנֵי יַעֲקֹב בְּחִירָיו	6 يا ذرية ابراهيم عبده يا بني يعقوب مختاريه‎.
7 הוּא יְהוָה אֱלֹהֵינוּ בְּכָל־הָאָרֶץ מִשְׁפָּטָיו	7 ‎هو الرب الهنا في كل الارض احكامه‎.
8 זָכַר לְעֹולָם בְּרִיתֹו דָּבָר צִוָּה לְאֶלֶף דֹּור	8 ‎ذكر الى الدهر عهده كلاما اوصى به الى الف دور
9 אֲשֶׁר כָּרַת אֶת־אַבְרָהָם וּשְׁבוּעָתֹו לְיִשְׂחָק	9 الذي عاهد به ابراهيم وقسمه لاسحق
10 וַיַּעֲמִידֶהָ לְיַעֲקֹב לְחֹק לְיִשְׂרָאֵל בְּרִית עֹולָם	10 فثبته ليعقوب فريضة ولاسرائيل عهدا ابديا
11 לֵאמֹר לְךָ אֶתֵּן אֶת־אֶרֶץ־כְּנָעַן חֶבֶל נַחֲלַתְכֶם	11 قائلا لك اعطي ارض كنعان حبل ميراثكم‎.
12 בִּהְיֹותָם מְתֵי מִסְפָּר כִּמְעַט וְגָרִים בָּהּ	12 ‎اذ كانوا عددا يحصى قليلين وغرباء فيها‎.
13 וַיִּתְהַלְּכוּ מִגֹּוי אֶל־גֹּוי מִמַּמְלָכָה אֶל־עַם אַחֵר	13 ‎ذهبوا من امة الى امة من مملكة الى شعب آخر‎.
14 לֹא־הִנִּיחַ אָדָם לְעָשְׁקָם וַיֹּוכַח עֲלֵיהֶם מְלָכִים	14 ‎فلم يدع انسانا يظلمهم. بل وبخ ملوكا من اجلهم‎.
15 אַל־תִּגְּעוּ בִמְשִׁיחָי וְלִנְבִיאַי אַל־תָּרֵעוּ	15 ‎قائلا لا تمسوا مسحائي ولا تسيئوا الى انبيائي‎.
16 וַיִּקְרָא רָעָב עַל־הָאָרֶץ כָּל־מַטֵּה־לֶחֶם שָׁבָר	16 ‎دعا بالجوع على الارض كسر قوام الخبز كله‎.
17 שָׁלַח לִפְנֵיהֶם אִישׁ לְעֶבֶד נִמְכַּר יֹוסֵף	17 ‎ارسل امامهم رجلا. بيع يوسف عبدا‎.
18 עִנּוּ בַכֶּבֶל [רַגְלָיו כ] (רַגְלֹו ק) בַּרְזֶל בָּאָה נַפְשֹׁו	18 ‎آذوا بالقيد رجليه. في الحديد دخلت نفسه
19 עַד־עֵת בֹּא־דְבָרֹו אִמְרַת יְהוָה צְרָפָתְהוּ	19 الى وقت مجيء كلمته. قول الرب امتحنه‎.
20 שָׁלַח מֶלֶךְ וַיַתִּירֵהוּ מֹשֵׁל עַמִּים וַיְפַתְּחֵהוּ	20 ‎ارسل الملك فحله. ارسل سلطان الشعب فاطلقه‎.
21 שָׂמֹו אָדֹון לְבֵיתֹו וּמֹשֵׁל בְּכָל־קִנְיָנֹו	21 ‎اقامه سيدا على بيته ومسلطا على كل ملكه
22 לֶאְסֹר שָׂרָיו בְּנַפְשֹׁו וּזְקֵנָיו יְחַכֵּם	22 ليأسر رؤساءه حسب ارادته ويعلم مشايخه حكمة‎.
23 וַיָּבֹא יִשְׂרָאֵל מִצְרָיִם וְיַעֲקֹב גָּר בְּאֶרֶץ־חָם	23 ‎فجاء اسرائيل الى مصر ويعقوب تغرب في ارض حام
24 וַיֶּפֶר אֶת־עַמֹּו מְאֹד וַיַּעֲצִמֵהוּ מִצָּרָיו	24 جعل شعبه مثمرا جدا واعزه على اعدائه
25 הָפַךְ לִבָּם לִשְׂנֹא עַמֹּו לְהִתְנַכֵּל בַּעֲבָדָיו	25 حول قلوبهم ليبغضوا شعبه ليحتالوا على عبيده‎.
26 לַח מֹשֶׁה עַבְדֹּו אַהֲרֹן אֲשֶׁר בָּחַר־בֹּו	26 ‎ارسل موسى عبده وهرون الذي اختاره‎.
27 שָׂמוּ־בָם דִּבְרֵי אֹתֹותָיו וּמֹפְתִים בְּאֶרֶץ חָם	27 ‎اقاما بينهم كلام آياته وعجائب في ارض حام‎.
28 שָׁלַח חֹשֶׁךְ וַיַּחְשִׁךְ וְלֹא־מָרוּ אֶת־ [דְּבָרָוו כ] (דְּבָרֹו׃ ק)	28 ‎ارسل ظلمة فاظلمت ولم يعصوا كلامه‎.
29 הָפַךְ אֶת־מֵימֵיהֶם לְדָם וַיָּמֶת אֶת־דְּגָתָם	29 ‎حول مياههم الى دم وقتل اسماكهم‎.
30 שָׁרַץ אַרְצָם צְפַרְדְּעִים בְּחַדְרֵי מַלְכֵיהֶם	30 ‎افاضت ارضهم ضفادع. حتى في مخادع ملوكهم‎.
31 אָמַר וַיָּבֹא עָרֹב כִּנִּים בְּכָל־גְּבוּלָם	31 ‎أمر فجاء الذبان والبعوض في كل تخومهم‎.
32 נָתַן גִּשְׁמֵיהֶם בָּרָד אֵשׁ לֶהָבֹות בְּאַרְצָם	32 ‎جعل امطارهم بردا ونارا ملتهبة في ارضهم‎.
33 וַיַּךְ גַּפְנָם וּתְאֵנָתָם וַיְשַׁבֵּר עֵץ גְּבוּלָם	33 ‎ضرب كرومهم وتينهم وكسر كل اشجار تخومهم‎.
34 אָמַר וַיָּבֹא אַרְבֶּה וְיֶלֶק וְאֵין מִסְפָּר	34 ‎امر فجاء الجراد وغوغاء بلا عدد
35 וַיֹּאכַל כָּל־עֵשֶׂב בְּאַרְצָם וַיֹּאכַל פְּרִי אַדְמָתָם	35 فأكل كل عشب في بلادهم. وأكل اثمار ارضهم‎.
36 וַיַּךְ כָּל־בְּכֹור בְּאַרְצָם רֵאשִׁית לְכָל־אֹונָם	36 ‎قتل كل بكر في ارضهم. اوائل كل قوتهم‎.
37 וַיֹּוצִיאֵם בְּכֶסֶף וְזָהָב וְאֵין בִּשְׁבָטָיו כֹּושֵׁל	37 ‎فاخرجهم بفضة وذهب ولم يكن في اسباطهم عاثر‎.
38 שָׂמַח מִצְרַיִם בְּצֵאתָם כִּי־נָפַל פַּחְדָּם עֲלֵיהֶם	38 ‎فرحت مصر بخروجهم لان رعبهم سقط عليهم
39 פָּרַשׂ עָנָן לְמָסָךְ וְאֵשׁ לְהָאִיר לָיְלָה	39 بسط سحابا سجفا ونارا لتضيء الليل‎.
40 שָׁאַל וַיָּבֵא שְׂלָו וְלֶחֶם מַיִם יַשְׂבִּיעֵם	40 ‎سألوا فاتاهم بالسلوى وخبز السماء اشبعهم‎.
41 פָּתַח צוּר וַיָּזוּבוּ מָיִם הָלְכוּ בַּצִּיֹּות נָהָר	41 ‎شق الصخرة فانفجرت المياه. جرت في اليابسة نهرا‎.
42 כִּי־זָכַר אֶת־דְּבַר קָדְשֹׁו אֶת־אַבְרָהָם עַבְדֹּו	42 ‎لانه ذكر كلمة قدسه مع ابراهيم عبده
43 וַיֹּוצִא עַמֹּו בְשָׂשֹׂון בְּרִנָּה אֶת־בְּחִירָיו	43 فاخرج شعبه بابتهاج ومختاريه بترنم‎.
44 וַיִּתֵּן לָהֶם אַרְצֹות גֹּויִם וַעֲמַל לְאֻמִּים יִירָשׁוּ	44 ‎واعطاهم اراضي الامم. وتعب الشعوب ورثوه‎.
45 בַּעֲבוּר ׀ יִשְׁמְרוּ חֻקָּיו וְתֹורֹתָיו יִנְצֹרוּ הַלְלוּ־יָהּ	45 ‎لكي يحفظوا فرائضه ويطيعوا شرائعه. هللويا