Bereshìt (בראשית) - Genesi 39

STUTTGARTENSIA-DELITZSCH	SMITH VAN DYKE
1 וְיֹוסֵף הוּרַד מִצְרָיְמָה וַיִּקְנֵהוּ פֹּוטִיפַר סְרִיס פַּרְעֹה שַׂר הַטַּבָּחִים אִישׁ מִצְרִי מִיַּד הַיִּשְׁמְעֵאלִים אֲשֶׁר הֹורִדֻהוּ שָׁמָּה	1 واما يوسف فانزل الى مصر واشتراه فوطيفار خصي فرعون رئيس الشرط رجل مصري من يد الاسمعيليين الذين انزلوه الى هناك.
2 וַיְהִי יְהוָה אֶת־יֹוסֵף וַיְהִי אִישׁ מַצְלִיחַ וַיְהִי בְּבֵית אֲדֹנָיו הַמִּצְרִי	2 وكان الرب مع يوسف فكان رجلا ناجحا. وكان في بيت سيده المصري
3 וַיַּרְא אֲדֹנָיו כִּי יְהוָה אִתֹּו וְכֹל אֲשֶׁר־הוּא עֹשֶׂה יְהוָה מַצְלִיחַ בְּיָדֹו	3 ورأى سيده ان الرب معه وان كل ما يصنع كان الرب ينحجه بيده.
4 וַיִּמְצָא יֹוסֵף חֵן בְּעֵינָיו וַיְשָׁרֶת אֹתֹו וַיַּפְקִדֵהוּ עַל־בֵּיתֹו וְכָל־יֶשׁ־לֹו נָתַן בְּיָדֹו	4 فوجد يوسف نعمة في عينيه وخدمه. فوكله على بيته ودفع الى يده كل ما كان له.
5 וַיְהִי מֵאָז הִפְקִיד אֹתֹו בְּבֵיתֹו וְעַל כָּל־אֲשֶׁר יֶשׁ־לֹו וַיְבָרֶךְ יְהוָה אֶת־בֵּית הַמִּצְרִי בִּגְלַל יֹוסֵף וַיְהִי בִּרְכַּת יְהוָה בְּכָל־אֲשֶׁר יֶשׁ־לֹו בַּבַּיִת וּבַשָּׂדֶה	5 وكان من حين وكله على بيته وعلى كل ما كان له ان الرب بارك بيت المصري بسبب يوسف. وكانت بركة الرب على كل ما كان له في البيت وفي الحقل.
6 וַיַּעֲזֹב כָּל־אֲשֶׁר־לֹו בְּיַד־יֹוסֵף וְלֹא־יָדַע אִתֹּו מְאוּמָה כִּי אִם־הַלֶּחֶם אֲשֶׁר־הוּא אֹוכֵל וַיְהִי יֹוסֵף יְפֵה־תֹאַר וִיפֵה מַרְאֶה	6 فترك كل ما كان له في يد يوسف. ولم يكن معه يعرف شيئا الا الخبز الذي يأكل. وكان يوسف حسن الصورة وحسن المنظر
7 וַיְהִי אַחַר הַדְּבָרִים הָאֵלֶּה וַתִּשָּׂא אֵשֶׁת־אֲדֹנָיו אֶת־עֵינֶיהָ אֶל־יֹוסֵף וַתֹּאמֶר שִׁכְבָה עִמִּי	7 وحدث بعد هذه الامور ان امرأة سيده رفعت عينيها الى يوسف وقالت اضطجع معي.
8 וַיְמָאֵן ׀ וַיֹּאמֶר אֶל־אֵשֶׁת אֲדֹנָיו הֵן אֲדֹנִי לֹא־יָדַע אִתִּי מַה־בַּבָּיִת וְכֹל אֲשֶׁר־יֶשׁ־לֹו נָתַן בְּיָדִי	8 فأبى وقال لامرأة سيده هوذا سيدي لا يعرف معي ما في البيت وكل ما له قد دفعه الى يدي.
9 אֵינֶנּוּ גָדֹול בַּבַּיִת הַזֶּה מִמֶּנִּי וְלֹא־חָשַׂךְ מִמֶּנִּי מְאוּמָה כִּי אִם־אֹותָךְ בַּאֲשֶׁר אַתְּ־אִשְׁתֹּו וְאֵיךְ אֶעֱשֶׂה הָרָעָה הַגְּדֹלָה הַזֹּאת וְחָטָאתִי לֵאלֹהִים	9 ليس هو في هذا البيت اعظم مني. ولم يمسك عني شيئا غيرك لانك امرأته. فكيف اصنع هذا الشر العظيم واخطئ الى الله.
10 וַיְהִי כְּדַבְּרָהּ אֶל־יֹוסֵף יֹום ׀ יֹום וְלֹא־שָׁמַע אֵלֶיהָ לִשְׁכַּב אֶצְלָהּ לִהְיֹות עִמָּהּ	10 وكان اذ كلّمت يوسف يوما فيوما انه لم يسمع لها ان يضطجع بجانبها ليكون معها
11 וַיְהִי כְּהַיֹּום הַזֶּה וַיָּבֹא הַבַּיְתָה לַעֲשֹׂות מְלַאכְתֹּו וְאֵין אִישׁ מֵאַנְשֵׁי הַבַּיִת שָׁם בַּבָּיִת	11 ثم حدث نحو هذا الوقت انه دخل البيت ليعمل عمله ولم يكن انسان من اهل البيت هناك في البيت.
12 וַתִּתְפְּשֵׂהוּ בְּבִגְדֹו לֵאמֹר שִׁכְבָה עִמִּי וַיַּעֲזֹב בִּגְדֹו בְּיָדָהּ וַיָּנָס וַיֵּצֵא הַחוּצָה	12 فامسكته بثوبه قائلة اضطجع معي. فترك ثوبه في يدها وهرب وخرج الى خارج.
13 וַיְהִי כִּרְאֹותָהּ כִּי־עָזַב בִּגְדֹו בְּיָדָהּ וַיָּנָס הַחוּצָה	13 وكان لما رأت انه ترك ثوبه في يدها وهرب الى خارج
14 וַתִּקְרָא לְאַנְשֵׁי בֵיתָהּ וַתֹּאמֶר לָהֶם לֵאמֹר רְאוּ הֵבִיא לָנוּ אִישׁ עִבְרִי לְצַחֶק בָּנוּ בָּא אֵלַי לִשְׁכַּב עִמִּי וָאֶקְרָא בְּקֹול גָּדֹול	14 انها نادت اهل بيتها وكلمتهم قائلة انظروا. قد جاء الينا برجل عبراني ليداعبنا. دخل اليّ ليضطجع معي فصرخت بصوت عظيم.
15 וַיְהִי כְשָׁמְעֹו כִּי־הֲרִימֹתִי קֹולִי וָאֶקְרָא וַיַּעֲזֹב בִּגְדֹו אֶצְלִי וַיָּנָס וַיֵּצֵא הַחוּצָה	15 وكان لما سمع اني رفعت صوتي وصرخت انه ترك ثوبه بجانبي وهرب وخرج الى خارج
16 וַתַּנַּח בִּגְדֹו אֶצְלָהּ עַד־בֹּוא אֲדֹנָיו אֶל־בֵּיתֹו	16 فوضعت ثوبه بجانبها حتى جاء سيده الى بيته.
17 וַתְּדַבֵּר אֵלָיו כַּדְּבָרִים הָאֵלֶּה לֵאמֹר בָּא־אֵלַי הָעֶבֶד הָעִבְרִי אֲשֶׁר־הֵבֵאתָ לָּנוּ לְצַחֶק בִּי	17 فكلمته بمثل هذا الكلام قائلة دخل اليّ العبد العبراني الذي جئت به الينا ليداعبني.
18 וַיְהִי כַּהֲרִימִי קֹולִי וָאֶקְרָא וַיַּעֲזֹב בִּגְדֹו אֶצְלִי וַיָּנָס הַחוּצָה	18 وكان لما رفعت صوتي وصرخت انه ترك ثوبه بجانبي وهرب الى خارج
19 וַיְהִי כִשְׁמֹעַ אֲדֹנָיו אֶת־דִּבְרֵי אִשְׁתֹּו אֲשֶׁר דִּבְּרָה אֵלָיו לֵאמֹר כַּדְּבָרִים הָאֵלֶּה עָשָׂהּ לִי עַבְדֶּךָ וַיִּחַר אַפֹּו	19 فكان لما سمع سيده كلام امرأته الذي كلمته به قائلة بحسب هذا الكلام صنع بي عبدك ان غضبه حمي.
20 וַיִּקַּח אֲדֹנֵי יֹוסֵף אֹתֹו וַיִּתְּנֵהוּ אֶל־בֵּית הַסֹּהַר מְקֹום אֲשֶׁר־ [אֲסוּרֵי כ] (אֲסִירֵי ק) הַמֶּלֶךְ אֲסוּרִים וַיְהִי־שָׁם בְּבֵית הַסֹּהַר	20 فأخذ يوسف سيده ووضعه في بيت السجن المكان الذي كان اسرى الملك محبوسين فيه. وكان هناك في بيت السجن
21 וַיְהִי יְהוָה אֶת־יֹוסֵף וַיֵּט אֵלָיו חָסֶד וַיִּתֵּן חִנֹּו בְּעֵינֵי שַׂר בֵּית־הַסֹּהַר	21 ولكن الرب كان مع يوسف وبسط اليه لطفا وجعل نعمة له في عيني رئيس بيت السجن.
22 וַיִּתֵּן שַׂר בֵּית־הַסֹּהַר בְּיַד־יֹוסֵף אֵת כָּל־הָאֲסִירִם אֲשֶׁר בְּבֵית הַסֹּהַר וְאֵת כָּל־אֲשֶׁר עֹשִׂים שָׁם הוּא הָיָה עֹשֶׂה	22 فدفع رئيس بيت السجن الى يد يوسف جميع الاسرى الذين في بيت السجن. وكل ما كانوا يعملون هناك كان هو العامل.
23 אֵין ׀ שַׂר בֵּית־הַסֹּהַר רֹאֶה אֶת־כָּל־מְאוּמָה בְּיָדֹו בַּאֲשֶׁר יְהוָה אִתֹּו וַאֲשֶׁר־הוּא עֹשֶׂה יְהוָה מַצְלִיחַ׃ ס	23 ولم يكن رئيس بيت السجن ينظر شيئا البتة مّما في يده. لان الرب كان معه ومهما صنع كان الرب ينجحه