1 وعاد ايوب ينطق بمثله فقال | 1 וַיֹּסֶף אִיֹּוב שְׂאֵת מְשָׁלֹו וַיֹּאמַר |
2 حيّ هو الله الذي نزع حقي والقدير الذي امرّ نفسي | 2 חַי־אֵל הֵסִיר מִשְׁפָּטִי וְשַׁדַּי הֵמַר נַפְשִׁי |
3 انه ما دامت نسمتي فيّ ونفخة الله في انفي | 3 כִּי־כָל־עֹוד נִשְׁמָתִי בִי וְרוּחַ אֱלֹוהַּ בְּאַפִּי |
4 لن تتكلم شفتاي اثما ولا يلفظ لساني بغش. | 4 אִם־תְּדַבֵּרְנָה שְׂפָתַי עַוְלָה וּלְשֹׁונִי אִם־יֶהְגֶּה רְמִיָּה |
5 حاشا لي ان ابرركم. حتى اسلم الروح لا اعزل كمالي عني. | 5 חָלִילָה לִּי אִם־אַצְדִּיק אֶתְכֶם עַד־אֶגְוָע לֹא־אָסִיר תֻּמָּתִי מִמֶּנִּי |
6 تمسكت ببري ولا ارخيه. قلبي لا يعير يوما من ايامي. | 6 בְּצִדְקָתִי הֶחֱזַקְתִּי וְלֹא אַרְפֶּהָ לֹא־יֶחֱרַף לְבָבִי מִיָּמָי |
7 ليكن عدوي كالشرير ومعاندي كفاعل الشر. | 7 יְהִי כְרָשָׁע אֹיְבִי וּמִתְקֹומְמִי כְעַוָּל |
8 لانه ما هو رجاء الفاجر عندما يقطعه عندما يسلب الله نفسه. | 8 כִּי מַה־תִּקְוַת חָנֵף כִּי יִבְצָע כִּי יֵשֶׁל אֱלֹוהַּ נַפְשֹׁו |
9 أفيسمع الله صراخه اذا جاء عليه ضيق. | 9 הַצַעֲקָתֹו יִשְׁמַע ׀ אֵל כִּי־תָבֹוא עָלָיו צָרָה |
10 ام يتلذذ بالقدير. هل يدعو الله في كل حين | 10 אִם־עַל־שַׁדַּי יִתְעַנָּג יִקְרָא אֱלֹוהַּ בְּכָל־עֵת |
11 اني اعلمكم بيد الله. لا اكتم ما هو عند القدير. | 11 אֹורֶה אֶתְכֶם בְּיַד־אֵל אֲשֶׁר עִםשַׁ־דַּי לֹא אֲכַחֵד |
12 ها انتم كلكم قد رأيتم فلماذا تتبطلون تبطلا قائلين | 12 הֵן־אַתֶּם כֻּלְּכֶם חֲזִיתֶם וְלָמָּה־זֶּה הֶבֶל תֶּהְבָּלוּ |
13 هذا نصيب الانسان الشرير من عند الله وميراث العتاة الذي ينالونه من القدير. | 13 זֶה ׀ חֵלֶק־אָדָם רָשָׁע ׀ עִם־אֵל וְנַחֲלַת עָרִיצִים מִשַּׁדַּי יִקָּחוּ |
14 ان كثر بنوه فللسيف وذريته لا تشبع خبزا. | 14 אִם־יִרְבּוּ בָנָיו לְמֹו־חָרֶב וְצֶאֱצָאָיו לֹא יִשְׂבְּעוּ־לָחֶם |
15 بقيته تدفن بالموتان وارامله لا تبكي. | 15 [שְׂרִידֹו כ] (רִידָיו ק) בַּמָּוֶת יִקָּבֵרוּ וְאַלְמְנֹתָיו לֹא תִבְכֶּינָה |
16 ان كنز فضة كالتراب واعدّ ملابس كالطين | 16 אִם־יִצְבֹּר כֶּעָפָר כָּסֶף וְכַחֹמֶר יָכִין מַלְבּוּשׁ |
17 فهو يعدّ والبار يلبسه والبري يقسم الفضة. | 17 יָכִין וְצַדִּיק יִלְבָּשׁ וְכֶסֶף נָקִי יַחֲלֹק |
18 يبني بيته كالعث او كمظله صنعها الناطور. | 18 בָּנָה כָעָשׁ בֵּיתֹו וּכְסֻכָּה עָשָׂה נֹצֵר |
19 يضطجع غنيا ولكنه لا يضم. يفتح عينيه ولا يكون. | 19 עָשִׁיר יִשְׁכַּב וְלֹא יֵאָסֵף עֵינָיו פָּקַח וְאֵינֶנּוּ |
20 الاهوال تدركه كالمياه. ليلا تختطفه الزوبعة | 20 תַּשִּׂיגֵהוּ כַמַּיִם בַּלָּהֹות לַיְלָה גְּנָבַתּוּ סוּפָה |
21 تحمله الشرقية فيذهب وتجرفه من مكانه. | 21 יִשָּׂאֵהוּ קָדִים וְיֵלַךְ וִישָׂעֲרֵהוּ מִמְּקֹמֹו |
22 يلقي الله عليه ولا يشفق. من يده يهرب هربا. | 22 וְיַשְׁלֵךְ עָלָיו וְלֹא יַחְמֹל מִיָּדֹו בָּרֹוחַ יִבְרָח |
23 يصفقون عليه بايديهم ويصفرون عليه من مكانه | 23 יִשְׂפֹּק עָלֵימֹו כַפֵּימֹו וְיִשְׁרֹק עָלָיו מִמְּקֹמֹו |