Cantico 4

LA SACRA BIBBIA	GREEK BIBLE
1 Ecco, sei bella, mia amica, ecco, sei bella: i tuoi occhi sono colombe attraverso il tuo velo; i tuoi capelli sono come un gregge di capre che discendono dalla montagna del Gàlaad.	1 Ιδου, εισαι ωραια, αγαπητη μου? ιδου, εισαι ωραια? οι οφθαλμοι σου ειναι ως περιστερων μεταξυ των πλοκαμων σου? τα μαλλια σου ειναι ως ποιμνιον αιγων, καταβαινοντων απο του ορους Γαλααδ.
2 I tuoi denti sono come un gregge di pecore che salgono dal bagno: tutti hanno gemelli e nessuno ne è privo.	2 Οι οδοντες σου ειναι ως ποιμνιον προβατων κεκουρευμενων, αναβαινοντων απο της λουσεως, τα οποια παντα γεννωσι διδυμα, και δεν υπαρχει ατεκνον μεταξυ αυτων?
3 Le tue labbra sono come un filo di scarlatto e il tuo parlare è incantevole. Come uno spicchio di melograno le tue guance attraverso il tuo velo.	3 τα χειλη σου ως ταινια ερυθρα, και η λαλια σου ευχαρις? αι παρειαι σου ως τμημα ροιδιου μεταξυ των πλοκαμων σου?
4 Il tuo collo è come la torre di Davide costruita per trofei: mille scudi vi sono appesi, tutte armature di guerrieri.	4 Ο τραχηλος σου ως ο πυργος του Δαβιδ, ο ωκοδομημενος δια οπλοθηκην, επι του οποιου κρεμανται χιλιοι θυρεοι, παντες ασπιδες ισχυρων?
5 I tuoi seni sono come due caprioli, gemelli di gazzella, che pascolano fra gigli.	5 οι δυο μαστοι σου ως δυο σκυμνοι δορκαδος διδυμοι, βοσκοντες μεταξυ των κρινων.
6 Prima che soffi la brezza del giorno e le ombre fuggano, salirò sul monte della mirra e sul colle dell'incenso.	6 Εωσου πνευση η αυρα της ημερας και φυγωσιν αι σκιαι, εγω θελω υπαγει εις το ορος της σμυρνης, και εις τον λοφον του θυμιαματος.
7 Tutta bella sei tu, amica mia, e nessuna macchia è in te.	7 Ολη ωραια εισαι, αγαπητη μου? και μωμος δεν υπαρχει εν σοι.
8 Vieni dal Libano, sposa, vieni dal Libano, ritorna! Avanza dalla cima dell'Amanà, dalla cima del Senìr e dell'Ermon, tane di leoni, monti di leopardi!	8 Ελθε μετ' εμου απο του Λιβανου, νυμφη απο του Λιβανου μετ' εμου? βλεψον απο της κορυφης του Αμανα, απο της κορυφης του Σενειρ και του Αερμων, απο των φωλεων των λεοντων, απο των ορεων των παρδαλεων.
9 Mi hai ferito il cuore, mia sorella, sposa, mi hai ferito il cuore con uno solo dei tuoi sguardi, con una sola gemma della tua collana.	9 Ετρωσας την καρδιαν μου, αδελφη μου, νυμφη? ετρωσας την καρδιαν μου, δι' ενος των οφθαλμων σου, δι' ενος πλοκαμου του τραχηλου σου.
10 Come sono belle le tue carezze, mia sorella, sposa, quanto migliori del vino le tue carezze, e il profumo dei tuoi unguenti più soave di tutti gli aromi!	10 Ποσον ωραια ειναι η αγαπη σου, αδελφη μου, νυμφη ποσον καλητερα η αγαπη σου παρα τον οινον και η οσμη των μυρων σου παρα παντα τα αρωματα
11 Vergine miele stillano le tue labbra, sposa, miele e latte sotto la tua lingua e la fragranza delle tue vesti è come la fragranza del Libano.	11 Τα χειλη σου, νυμφη, σταζουσιν ως κηρηθρα? μελι και γαλα ειναι υπο την γλωσσαν σου? και η οσμη των ιματιων σου ως οσμη του Λιβανου.
12 Un giardino chiuso, mia sorella, sposa, un giardino chiuso, una fonte sigillata.	12 Κηπος κεκλεισμενος ειναι η αδελφη μου, η νυμφη μου? βρυσις κεκλεισμενη, πηγη εσφραγισμενη.
13 I tuoi germogli, un paradiso di melograni con i frutti più squisiti: cipro con nardi,	13 Οι βλαστοι σου ειναι παραδεισος ροιδιων, μετα εκλεκτων καρπων? κυπρος μετα ναρδου?
14 nardo, croco, cannella e cinnamomo con tutte le piante d'incenso, mirra ed aloe con tutti i balsami migliori.	14 ναρδος και κροκος? καλαμος και κινναμωμον, μετα παντων των δενδρων του θυμιαματος? σμυρνα και αλοη, μετα παντων των πρωτιστων αρωματων?
15 Fontana di giardini, pozzo di acque vive, che scaturiscono dal Libano.	15 πηγη κηπων, φρεαρ υδατος ζωντος, και ρυακες απο του Λιβανου.
16 Déstati, aquilone, entra, austro: soffia sul mio giardino, stillino i suoi aromi! Entri il mio Diletto nel suo giardino e ne mangi i frutti più squisiti!	16 Εγερθητι, Βορρα? και ερχου, Νοτε? πνευσον εις τον κηπον μου? δια να εκχυθωσι τα αρωματα αυτου. Ας ελθη ο αγαπητος μου εις τον κηπον αυτου, και ας φαγη τους εξαιρετους καρπους αυτου.