Psalmi 71

NOVA VULGATA	LXX
1 In te, Domine, speravi, non confundar in aeternum.	1 εις σαλωμων ο θεος το κριμα σου τω βασιλει δος και την δικαιοσυνην σου τω υιω του βασιλεως
2 In iustitia tua libera me et eripe me; inclina ad me aurem tuam et salva me.	2 κρινειν τον λαον σου εν δικαιοσυνη και τους πτωχους σου εν κρισει
3 Esto mihi in rupem praesidii et in domum munitam, ut salvum me facias, quoniam fortitudo mea et refugium meum es tu.	3 αναλαβετω τα ορη ειρηνην τω λαω σου και οι βουνοι εν δικαιοσυνη
4 Deus meus, eripe me de manu peccatoris et de manu contra legem agentis et iniqui.	4 κρινει τους πτωχους του λαου και σωσει τους υιους των πενητων και ταπεινωσει συκοφαντην
5 Quoniam tu es exspectatio mea, Domine; Domine, spes mea a iuventute mea.	5 και συμπαραμενει τω ηλιω και προ της σεληνης γενεας γενεων
6 Super te innixus sum ex utero, de ventre matris meae tu es susceptor meus; in te laus mea semper.	6 και καταβησεται ως υετος επι ποκον και ωσει σταγονες σταζουσαι επι την γην
7 Tamquam prodigium factus sum multis, et tu adiutor fortis. -	7 ανατελει εν ταις ημεραις αυτου δικαιοσυνη και πληθος ειρηνης εως ου ανταναιρεθη η σεληνη
8 Repleatur os meum laude tua, tota die magnitudine tua.	8 και κατακυριευσει απο θαλασσης εως θαλασσης και απο ποταμου εως περατων της οικουμενης
9 Ne proicias me in tempore senectutis; cum defecerit virtus mea, ne derelinquas me.	9 ενωπιον αυτου προπεσουνται αιθιοπες και οι εχθροι αυτου χουν λειξουσιν
10 Quia dixerunt inimici mei mihi, et, qui observabant animam meam, consilium fecerunt in unum	10 βασιλεις θαρσις και αι νησοι δωρα προσοισουσιν βασιλεις αραβων και σαβα δωρα προσαξουσιν
11 dicentes: “ Deus dereliquit eum! Persequimini et comprehendite eum, quia non est qui eripiat ”.	11 και προσκυνησουσιν αυτω παντες οι βασιλεις παντα τα εθνη δουλευσουσιν αυτω
12 Deus, ne elongeris a me; Deus meus, in auxilium meum festina.	12 οτι ερρυσατο πτωχον εκ χειρος δυναστου και πενητα ω ουχ υπηρχεν βοηθος
13 Confundantur et deficiant adversantes animae meae; operiantur confusione et pudore, qui quaerunt mala mihi.	13 φεισεται πτωχου και πενητος και ψυχας πενητων σωσει
14 Ego autem semper sperabo et adiciam super omnem laudem tuam.	14 εκ τοκου και εξ αδικιας λυτρωσεται τας ψυχας αυτων και εντιμον το ονομα αυτων ενωπιον αυτου
15 Os meum annuntiabit iustitiam tuam, tota die salutare tuum: quae dinumerare nescivi.	15 και ζησεται και δοθησεται αυτω εκ του χρυσιου της αραβιας και προσευξονται περι αυτου δια παντος ολην την ημεραν ευλογησουσιν αυτον
16 Veniam ad potentias Domini; Domine, memorabor iustitiae tuae solius.	16 εσται στηριγμα εν τη γη επ' ακρων των ορεων υπεραρθησεται υπερ τον λιβανον ο καρπος αυτου και εξανθησουσιν εκ πολεως ωσει χορτος της γης
17 Deus, docuisti me a iuventute mea; et usque nunc annuntiabo mirabilia tua.	17 εστω το ονομα αυτου ευλογημενον εις τους αιωνας προ του ηλιου διαμενει το ονομα αυτου και ευλογηθησονται εν αυτω πασαι αι φυλαι της γης παντα τα εθνη μακαριουσιν αυτον
18 Et usque in senectam et senium, Deus, ne derelinquas me, donec annuntiem brachium tuum generationi omni, quae ventura est. Potentia tua	18 ευλογητος κυριος ο θεος ο θεος ισραηλ ο ποιων θαυμασια μονος
19 et iustitia tua, Deus, usque in altissima, qui fecisti magnalia: Deus, quis similis tibi?	19 και ευλογητον το ονομα της δοξης αυτου εις τον αιωνα και εις τον αιωνα του αιωνος και πληρωθησεται της δοξης αυτου πασα η γη γενοιτο γενοιτο
20 Quantas ostendisti mihi tribulationes multas et malas; iterum vivificasti me et de abyssis terrae iterum reduxisti me.	20 εξελιπον οι υμνοι δαυιδ του υιου ιεσσαι
21 Multiplicabis magnitudinem meam et conversus consolaberis me.
22 Nam et ego confitebor tibi in psalterio veritatem tuam, Deus meus; psallam tibi in cithara, Sanctus Israel.
23 Exsultabunt labia mea, cum cantavero tibi, et anima mea, quam redemisti;
24 sed et lingua mea tota die meditabitur iustitiam tuam, cum confusi et reveriti fuerint, qui quaerunt mala mihi.