Lamentations 1

NEW AMERICAN BIBLE	Biblia Tysiąclecia
1 How lonely she is now, the once crowded city! Widowed is she who was mistress over nations; The princess among the provinces has been made a toiling slave.	1 Ach! Jakże zostało samotne miasto tak ludne, jak gdyby wdową się stała przodująca wśród ludów, władczyni nad okręgami cierpi wyzysk jak niewolnica.
2 Bitterly she weeps at night, tears upon her cheeks, With not one to console her of all her dear ones; Her friends have all betrayed her and become her enemies.	2 Płacze, płacze wśród nocy, na policzkach jej łzy, a nikt jej nie pociesza spośród wszystkich przyjaciół; zdradzili ją wszyscy najbliżsi i stali się wrogami.
3 Judah has fled into exile from oppression and cruel slavery; Yet where she lives among the nations she finds no place to rest: All her persecutors come upon her where she is narrowly confined.	3 Wygnańcem jest Juda przez nędzę i ciężką niedolę, mieszka pomiędzy ludami, nie zaznał spoczynku; dosięgli go wszyscy prześladowcy pośród ucisku.
4 The roads to Zion mourn for lack of pilgrims going to her feasts; All her gateways are deserted, her priests groan, Her virgins sigh; she is in bitter grief.	4 Drogi Syjonu w żałobie, nikt nie spieszy na jego święta; wszystkie jego bramy bezludne, kapłani wzdychają, dziewice znękane, on sam pogrążony w goryczy.
5 Her foes are uppermost, her enemies are at ease; The LORD has punished her for her many sins. Her little ones have gone away, captive before the foe.	5 Wszyscy jego ciemięzcy są górą, szczęśliwi są jego wrogowie, albowiem zasmucił go Pan za mnóstwo jego grzechów, dzieci poszły w niewolę [gnane] przed ciemięzcą.
6 Gone from daughter Zion is all her glory: Her princes, like rams that find no pasture, Have gone off without strength before their captors.	6 Opuściło Córę Syjonu całe jej dostojeństwo; przywódcy jej niby jelenie, co paszy nie mają i bezsilnie się wloką przed łowcą.
7 Jerusalem is mindful of the days of her wretched homelessness, When her people fell into enemy hands, and she had no one to help her; When her foes gloated over her, laughed at her ruin.	7 Jerozolima wspomina w dniach tułaczki i biedy; wszystkie cenne dobra dawniej posiadane, gdy naród wpadł w ręce wroga, i nikt mu nie pomógł; ciemięzcy patrząc szydzili z jej zniszczenia.
8 Through the sin of which she is guilty, Jerusalem is defiled; All who esteemed her think her vile now that they see her nakedness; She herself groans and turns away.	8 Jerozolima ciężko zgrzeszyła, stąd budzi odrazę, kto cenił ją - [teraz] nią gardzi, gdyż widać jej nagość; ona również wzdycha i chce się wycofać.
9 Her filth is on her skirt; she gave no thought how she would end. Astounding is her downfall, with no one to console her. Look, O LORD, upon her misery, for the enemy has triumphed!	9 W fałdach jej sukni plugastwo: niepomna była przyszłości; wielce ją poniżono, nikt nie spieszy z pociechą: Spojrzyj na nędzę mą, Panie, bo wróg bierze górę.
10 The foe stretched out his hand to all her treasures; She has seen those nations enter her sanctuary Whom you forbade to come into your assembly.	10 Ciemięzca rękę wyciągnął po wszystkie jej skarby, a ona patrzyła na pogan, jak do świątyni wtargnęli, choć im zakaz wydałeś, iż nie wejdą do Twego zgromadzenia.
11 All her people groan, searching for bread; They give their treasures for food, to retain the breath of life. "Look O LORD, and see how worthless I have become!	11 Jęczy cały jej lud, szukając chleba, na żywność swoje skarby wydali, by siły przywrócić: Wejrzyj, przypatrz się, Panie, jak mnie znieważono.
12 "Come, all you who pass by the way, look and see Whether there is any suffering like my suffering, which has been dealt me When the LORD afflicted me on the day of his blazing wrath.	12 Wszyscy, co drogą zdążacie, przyjrzyjcie się, patrzcie, czy jest boleść podobna do tej, co mnie przytłacza, którą doświadczył mnie Pan, gdy gniewem wybuchnął.
13 "From on high he sent fire down into my very frame; He spread a net for my feet, and overthrew me. He left me desolate, in pain all the day.	13 Zesłał ogień z wysoka, kazał mu wejść w moje kości; zastawił sieć na me nogi, sprawił, że się cofnęłam; uczynił mnie spustoszoną, cierpiącą dzień cały.
14 "He has kept watch over my sins; by his hand they have been plaited: They have settled about my neck, he has brought my strength to its knees; The Lord has delivered me into their grip, I am unable to rise.	14 Ciężkie brzemię mych grzechów ręką Jego związanych przygniata mi szyję, mocą moją chwieje: Pan wydał mnie w ręce, którym nie zdołam się wymknąć.
15 "All the mighty ones in my midst the Lord has cast away; He summoned an army against me to crush my young men; The LORD has trodden in the wine press virgin daughter Judah.	15 Odtrącił Pan ode mnie wszystkich walecznych, zgromadzenie przeciwko mnie zwołał, by zniszczyć moją młodzież; Pan jak w tłoczni podeptał Dziewicę, Córę Judy.
16 "At this I weep, my eyes run with tears: Far from me are all who could console me, any who might revive me; My sons were reduced to silence when the enemy prevailed."	16 Oto dlaczego płaczę, oko me łzy wylewa; Pocieszyciel daleko ode mnie, Ten, co by mi życie przywrócił; straceni są moi synowie, gdyż wróg był potężny.
17 Zion stretched out her hands, but there was no one to console her; The LORD gave orders against Jacob for his neighbors to be his foes; Jerusalem has become in their midst a thing unclean.	17 Wyciągnął Syjon swe ręce - nikt go nie pociesza; Pan nasłał na Jakuba sąsiadów ciemięzców. Stała się Jerozolima ohydną w ich rękach.
18 "The LORD is just; I had defied his command. Listen, all you peoples, and behold my suffering: My maidens and my youths have gone into captivity.	18 Sprawiedliwym okazał się Pan, gdyż wzgardziłam Jego słowami - słuchajcie, wszystkie narody, na ból mój popatrzcie - dziewice i moi młodzieńcy poszli w niewolę.
19 "I cried out to my lovers, but they failed me. My priests and my elders perished in the city; Where they sought food for themselves, they found it not.	19 Wzywałam swoich przyjaciół, a oni mnie zdradzili; moi kapłani i starsi zginęli w mieście, kiedy szukali żywności, by życie ratować.
20 "Look, O LORD, upon my distress: all within me is in ferment, My heart recoils within me from my monstrous rebellion. In the streets the sword bereaves, at home death stalks.	20 Spójrz, Panie, bo jestem w ucisku, drgają me trzewia, ściska się we mnie serce, bo byłam oporna. Na ulicy miecz się sroży, a w domu - śmierć.
21 "Give heed to my groaning; there is no one to console me. All my enemies rejoice at my misfortune: it is you who have wrought it. Bring on the day you have proclaimed, that they may be even as I.	21 Słyszano, że wzdycham, lecz nikt nie pociesza; wszyscy wrogowie na wieść o nieszczęściu cieszą się, żeś Ty to uczynił. Sprowadź dzień zapowiedziany, by los mój ich spotkał.
22 "Let all their evil come before you; deal with them As you have dealt with me for all my sins; My groans are many, and I am sick at heart."	22 Cała ich złość niech stanie przed Tobą, racz z nimi postąpić podobnie, jak ze mną postąpiłeś za wszystkie me grzechy; bo liczne są moje udręki, i serce me choruje.